คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ุเริ่ม้น
-------------------------------------------------------------------------
' ิล! อย่าปล่อยมือนะว้อย! ' ผมะโนบอเพื่อนร่วมทีม่อนะพยายามปีนลับึ้นไปบนอาารที่ำลัถล่มในไม่้า เพราะถ้าึ้นไปทันะมีเฮลิอปเอร์อรออยู่้านบน
' แ่ึำลัถล่ม นายแ่ปล่อยมือแล้วรีบปีนลับไป ไปึ้นฮอ! ลับไปหาน้อสาวนาย!! ' ิละโนลับ่อนที่ะปล่อยมืออี้า ทำให้ผมผม้อับมือเาให้แน่นึ้น
รึ๊! รืนน!!! อ๊า!!!
เหมือนสวรร์ะไม่เ้า้าพวเราปูนที่ผมเาะอยู่นั้น ู่ๆ็แและหัออมาทำให้ผมและิลลมายั้านล่า...สิอผมเริ่มเลือนลาำไ้แ่ว่ามีนมาึผมไปและพอผมลืมามมอไปยัภาพเบื้อหน้าือ แพทย์ประำทีมำลัปั๊มหัวใ่วยเพื่อนผมอยู่่อนที่ผมะหมสิไปพร้อมๆับลมหายใอเพื่อนร่วมทีมอีน.....
2 ปีผ่านไป
'' พี่ พี่าย....พี่่ะ! '' เสียอผู้หฺนหนึ่ที่ึ้นื่อว่าเป็นน้อสาวอผมัึ้นพร้อมับุผมออาภวั์ ั้แ่วันนั้นทั้ผมและทีม่า็เสียใับารสูเสียพลแม่นปืนอทีมไป พวผม็ถูปลออาหน่วยเพราะทำภาริไม่สำเร็และทำให้้อเสียนายทหารที่ีที่สุไป
" พี่่ะ พี่เป็นอะไรรึเปล่าทำไมูเหม่อๆล่ะ่ะ...ถ้าเป็นเรื่อพี่ิล มันไม่ใ่วามผิพี่หรอนะ " แรร์ น้อสาวอผมพยายามพูปลอบผม เธอรู้ีว่าผมำลัะโทษัวเอเรื่อิล
" พี่เปล่าสัหน่อย แล้วนี้อิ่มยั...พี่อยาลับไปบ้านแล้ว " ผมยิ้มเป็นารยืนยัน่อนะถามแรร์ เพราะผมพาแรร์มาาน้าวหลัาที่แรร์ไปรับผลารเรียน แรร์พยัหน้าเล็น้อย่อนที่ผมะเรียพนัานมาิเินและพาันออมานอร้าน่อนะรมาที่รถ
ระหว่าที่ผมับแรร์ำลัะถึรถโทรศัพท์อแรร์็ัึ้น แรร์รับ่อนะนิ่ไปสัพัแล้วส่โทรศํพท์มาให้ผม ผทรับมาๆ่อนะพอเ้าใว่าทำไมเเรร์ถึนิ่ไปเพราะเสียนี้เป็นเสียที่ผมำไ้ึ้นใ เสียอนที่ปลผมออาหน่วย
" สวัสีุเวส ผมหวัว่าุะสบายีนะ " ผู้บัาารถามผมเสียเรียบามแบบอท่าน ผมมอไปที่แรร์แล้วูมือน้อไปที่รถพลาุยโทรศัพท์ไป้วย
" รับท่าน ผมสบายี...ท่านมีธุระอะไรับผมรึเปล่ารับ " ผมันให้แรร์ึ้นรถ่อนะปิประูให้แล้วถามไปามที่นสสัย
" มีสิ....ันส่หมายไปแล้ว นายะไ้รับพร้อมับนในทีมอนาย " ผมมวิ้วับำว่า ' ทีมอผม '
" ท่านหมายวามว่ายัไ " ผมถามออไปรๆ่อนที่ปลายสายะหัวเราะออมา
" ันะให้นายลับมาประำหน่วยและะส่นายไปทำภาริพร้อมๆับพลแม่นปืนนใหม่.....แล้วนายไม่้อถามว่าทำไมันถึให้พวนายลับมาประำาน เพราะนี้เป็นภาริที่มีแ่พวนายเท่านั้นที่ทำไ้ ุเวส ิ๊! " ท่านนายพลพูเสร็็ัสายไปทันที ผมหันไปมอน้อสาวที่เปิระมอผมเ่นัน ผมทำไ้แ่ยิ้มและเินไปึ้นรถ่อนะับออไปเพื่อลับบ้าน ระหว่าทาผมไ้แ่ิว่าทำไมท่านถึอยาให้พวผมทำภารินี้ทั้ๆที่ผมเยทำให้เพื่อนร่วมทีมายไปแล้วนหนึ่ และแน่นอนลาสเล ไม่พอใแน่นอนที่มีนมาแทนที่ิล เพราะสอนนี้สนิทัน
" พี่่ะ ท่านนายพลโทรมาทำไม่ะ...บอันไ้มั้ย " แรร์หันมาถามผม ผมทำไ้แ่หันมายิ้มให้แล้วยมือลูบหัวให้เป็นำอบ่อนะหันไปใ้สามธิ่อับถนน้านหน้าอีรั้
" เอ๋าพี่อ่ะ...ริ " แรร์ยู่ปาเมื่อไม่ไ้ำอบแ่็ไม่ถามัไร้่อนะปรับที่นั่ให้เอนลแล้วหลับไป ผมมอน้อ่อนที่ะถอนหายใ
ไม่ใ่ว่าผมไม่อยาลับไปทำานนี้....ไม่ใ่ว่าผมไม่อยาไปเอนที่มาใหม่....แ่เป็นเพระาผมลัวว่าะมีนมาายเพระาผมอีรั้
ผมไม่อยามอนในทีมายไปอีแล้ว....
ความคิดเห็น