คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 03 ทีมเนโกมะ
03 ทีมเนโกมะ
ชมรมวอลเลย์บอล , ฟุยุมิไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะกลับเข้ามาที่นี่อีกครั้ง แม้จะในฐานะผู้จัดการ แต่เพราะเธอหนีจากเจ้าลูกบอลหลากสีนี้มาเป็นเดือนๆ และไม่มีเหตุผลที่อยากจะจับมันต่อ แม้ว่าที่โรงเรียนเก่าที่เธอย้ายออกมานั้นจะได้คลุกคลีกับมันในระดับนึง (ในฐานะผู้ชมที่ดีบวกกับโดนหิ้วไปที่สนามบ่อยๆ) แต่ในฐานะผู้เล่นนับว่าเป็นเวลาปีกว่าๆได้แล้ว
พอคิดว่าต้องกลับเข้าไปอีกครั้งหญิงสาวก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้
“ คุณอินาริ มีคนมาหาค่ะ ”
“ อ๊ะ เคนมะคุง ”
“ ฟุยุมิจัง คนรู้จักหรอ? ” ซาโต้ ยู เพื่อนในห้องที่เธอสนิทด้วยถาม
“ ค่ะ คนในชมรมน่ะ ไปก่อนนะยูจัง พรุ่งนี้เจอกันนะ ”
”บ๊ายบายฟุยุมิจัง“ หญิงสาวกล่าวลาเพื่อนสนิทพร้อมกับโบกมือลาเพื่อนคนอื่นในห้อง ก่อนที่จะเดินไปหาคนที่มารอ
“ ไม่เห็นต้องมารับเลยค่ะ ”
“ …. ฉันกลัวเธอจะหลงไปยิมอื่น ”
“ เห ไม่ใช่ว่าตั้งใจมารับเราหรอกหรอคะ ”
“ ! เปล่า ” เขาแอบสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับเสมองไปทางอื่น ท่าทางเลิ่กลั่กน้อยๆแบบนี้ เธอชอบมาก - เหมือนแมวที่โดนจับได้ว่าแอบกินขนมแมวเลีย ในขณะที่หางชี้ ดวงตาเบิกกว้าง
คล้ายว่าเธอกำลังเห็นชายหนุ่มตรงหน้าในร่างแมวสามสีเสียได้
“ เราไม่หลงหรอกค่ะ ว่าแต่ เคนมะคุงทานขนมมั้ยคะ? ”
“ แล้วแต่ว่าคืออะไรน่ะ ”
“ นี้ค่ะ คุกกี้เราทำเอง ” ว่าจบเธอก็ยื่นถุงขนมคุกกี้ให้กับคนที่เดินข้างกัน
”เราทำเผื่อไว้แจกคนในชมรมด้วย อยากให้เป็นการเจอกันครั้งแรกที่น่าประทับใจน่ะค่ะ“
“ ไม่ทำก็น่าจะประทับใจนะ ” เขาบ่นพึมพำคนเดียว
“ คะ? ” แต่เขาก็ไม่ได้ตอบกลับ
”ถึงแล้ว เข้าไปกันเถอะ “
“ เอ๊ะ ”
เอี๊ยด~
หญิงสาวยังไม่ทันได้เตรียมใจ คนข้างๆก็ผลักประตูเข้าไปก่อนเสียแล้ว ดวงตาของคนในชมรมหลายคู่กำลังมองมาที่บุคคลมาใหม่ เคนมะกล่าวทักทายตามประสาคนรู้จัก ส่วนหญิงสาวในชุดนักเรียนเรียบร้อย เรือนผมสีขาวบริสุทธิ์ถูกเปียเป็นเปียเดี่ยว พร้อมกับนัยน์ตาสีน้ำทะเลเป็นประกาย มองอย่างไรก็ไม่มีทางเบื่อ เพียงแต่ตอนนี้เจ้าตัวนั้นกำลังเลิ่กลั่กและทำตัวไม่ถูกสุดๆ
“ โอ้ มาแล้วหรอฟุยุมิ ” คุโรโอะ
“ เดี๋ยวๆๆๆ!! ข้างหลังนาย! ”
” ? “
เคนมะเหลือบมองหญิงสาวที่ยืนข้างๆและพบว่าเธอไม่อยู่เสียแล้ว ก่อนที่จะหันหลังกลับไปและพบกับเจ้าของเรือนผมสีขาวกำลังซ่อนตัว เก็บหูเก็บหางอยู่ด้านหลังของเขา เคนมะถอนหายใจเล็กน้อย แน่นอนว่า เขาอาจจะสูงกว่าเธอนิดหน่อยเพียงแต่ขนาดตัวของพวกเราไม่ได้ห่างไกลกันขนาดที่จะใช้ตัวของเขาเป็นกำบังได้ขนาดนั้น - ถ้าเป็นคุโรโอะก็ว่าไปอย่าง
จะว่าไปก็เหมือนเดจาวูกับตอนเด็กๆเลยแฮะ เพียงแต่ตอนนี้กลายเป็นเขาที่แทนที่ของคุโรโอะ
“ เอ้าๆ เป็นอะไรไปเนโกะจัง? ” แมวดำตัวใหญ่เมื่อเห็นว่าได้โอกาสแหย่แมวเด็กสีขาวก็ไม่วายจะเดินอ้อมหลังมาแกล้งกัน
“ น นี่! คุณคุโรโอะ! อย่าแกล้งนะ! ”
“ คุโระ ” เคนมะ
“ ครับๆ แมวขู่แล้วแฮะ ”
”นั้นใครอะคุโระ“ ชายหนุ่มตัวเล็กเท่าๆกับเคนมะ จากที่ฟุยุมิศึกษามาก่อน หากจำไม่ผิดเป็นคนที่เล่นตำแหน่งลิเบอโร่
“ ผู้จัดการคนใหม่ ”
“ งั้นหรอ ยินดีต้อนรับนะ ” ชายหนุ่มผิวแทนท่าทางใจดีส่งยิ้มน้อยๆให้
”เอ้า ไปแนะนำตัวสิฟุยุมิ “
มือสวยประสานกันอย่างทำตัวไม่ถูก นัยน์ตาสีน้ำทะเลสะท้อนกับผู้คนในชมรมที่กำลังคงคาดหวังให้เธอแนะนำตัวอย่างใจจดใจจ่อ โดยเฉพาะเจ้าแมวดำตัวโตที่กำลังส่งยิ้มยียวนให้กับเธอ
หนอย ผลักเธอให้มาอยู่ตรงข้างหน้าแล้วปล่อยให้เธอแนะนำตัวคนเดียวท่ามกลางคนในชมรมที่เธอยังไม่รู้จักลึกซึ้งขนาดนั้น เป็นใครใครก็ต้องสั่นกลัวแหละ!
“ …. ส สวัสดีค่ะ เราชื่ออินาริ ฟุยุมิ อยู่มอปลายปีสอง เป็นผู้จัดการทีมคนใหม่ค่ะ ” กล่าวแนะนำตัวด้วยท่าทางนอบน้อม (แม้จะติดเขอะเขินไปบ้าง) พร้อมกับโค้งสวัสดีอย่างมีมารยาท
เสียงคนในชมรมต่างก็เงียบลงเมื่อได้ยินชื่อของเจ้าตัว แต่ต่อจากนั้นกลับมีเสียงซุบซิบดังขึ้น
“ อินาริหรอ ”
“ ฉันก็ว่าหน้าตาคุ้นๆ อินาริคนนั้นหนิ! ”
“ เอ๋! คุณอินาริเซ็ตเตอร์อัจฉริยะ! ”
“ ห้ะ! จริงหรอ คนที่จู่ๆก็หายไปจากทีมน่ะหรอ ”
“ ใช่สิ! ”
“ เห ตัวเล็กกว่าที่คิดเลยนะเนี่ย ”
“ คุณอินาริคนนั้นจะมาเป็นผู้จัดการทีมของเราหรอครับ ?”
เสียงซุบซิบเกี่ยวกับเรื่องของเธอค่อยๆดังก่องในโสรตประสาท ส่งผลให้หญิงสาวเหม่อลอยไปเสียแล้ว แม้ปากจะเหยียดยิ้มตามนิสัยประจำตัวแต่นัยน์ตาสีสวยกลับหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเจน
เธอแอบคิดไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องมีคนจำได้ เธอยิ้มแห้งๆไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวแบบไหน หรือต้องตอบคำถามที่โดนถามมายังไง แต่เธอก็เข้าใจ ก็เคยเป็นที่รู้จักมากๆในอดีตแต่ในตอนนี้กลับกลายเป็นคนธรรมดาไปเสียแล้ว
ใครใครก็ต่างอยากรู้ถึงเหตุผลที่ชื่อ อินาริ ฟุยุมิ ไม่ติดในตัวจริงของทีมเมื่อตอนมอต้น
ขนาดเธอเองก็ยังไม่รู้เหตุผลจริงๆของมันเลย
แต่ไอ้คำว่าอัจฉริยะ? มีพรสวรรค์? , ไม่ว่าจะคำไหนหญิงสาวก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เลยาย
หากการฝึกซ้อมอย่างหนักจนแทบตาย ไม่แม้แต่สนใจความรู้สึกของเพื่อนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก และหากการโดนเปรียบเทียบกับคนที่เก่งน้อยกว่าเธอ เพื่อยกย่องและเชิดชูให้ อินาริ ฟุยุมิ เป็นคนที่มีพรสวรรค์ตั้งแต่อายุยังน้อยพร้อมกับกดคนที่มีความสามารถน้อยกว่าให้จมพื้น
ถึงกระนั้น สุดท้ายคนที่ถูกยกย่องมาแทบจะตลอดชีวิตกลับต้องเป็นคนที่โดนเลือกให้กลับไปนั่งที่ม้านั่งของตัวสำรองโดยไม่มีท่าทีจะได้เป็นตัวจริง
และตอนจบที่เธอโดนทิ้งไว้อยู่ข้างหลังคนเดียว
หากทั้งหมดนั้นเรียกว่าอัจฉริยะ เรียกว่าพรสวรรค์ เธอยอมเป็นคนธรรมดาที่ได้ทำสิ่งที่ชอบก็พอแล้ว
“ ครับๆ พอแค่นี้ก่อนนะครับ อีกสักพักคู่ซ้อมแข่งคงมาถึงแล้ว ไปวอร์มอัพได้แล้วครับ ”
“ … ”
“ แล้วก็อย่าลืมไปขอโทษผู้จัดการคนใหม่ด้วย แอบนินทาระยะเผาขนแบบนั้นมันเสียมารยาทนะ ”
“ ครับ ”
“ ขอโทษนะอินาริจัง ”
“ ขอโทษนะครับคุณอินาริ ”
“ คะ? ไม่เป็นไรค่ะๆ เราเข้าใจค่ะ แฮะๆ ”
เสียงของคุณคุโรโอะดึงเธอกลับสู่โลกความเป็นจริง จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงขอโทษคนภายในชมรมวอลเลย์บอลชาย , เกิดเป็นภาพวุ่นวายของทีมที่ทำให้เธอนึกถึงทีมเก่า ทีมที่เธอเคยอยู่
แต่จะคิดมากไปก็เท่านั้น อดีตที่แก้ไขไม่ได้น่ะเก็บซ่อนไว้ส่วนลึกก็พอ ขุดค้นขึ้นมา ก็มีแต่จะทำให้เสียใจกันเท่านั้น
ฟุบ~
“ โอเครึเปล่า ” มือเรียววางปุที่เรือนผมสีขาวก่อนจะลูบปลอบเบาๆ นัยน์ตาสีเหลืองทองมองมาที่เธอด้วยสายตาที่ยากจะอ่านออก - เคนมะคุงน่ะ ไม่ว่าจะตอนไหนไหนก็มักจะมองเธอออกเสมอ อารมณ์ที่แม้แต่ตัวเองยังเข้าใจยากกลับถูกนัยน์ตาสีเหลืองทองคล้ายแมวนั้นรู้เข้าทุกทีอยู่ร่ำไป แต่หากในทางกลับกัน เธอกลับไม่ค่อยเข้าใจความคิดความอ่านของเขาเท่าที่ควร เพียงแต่ตอนนี้เธอก็รู้แค่ว่าเขาคงกำลังอยากปลอบเธออยู่
หญิงสาวยิ้มตอบกลับความใจดีของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ อืม โอเคสิ! ”
“ แต่ … ” เขาทำท่าเหมือนอยากจะพูดต่อ
“ ขอความกรุณาด้วยครับ!! ”
“ ขอความกรุณาเช่นกันครับ!! ”
“ อ๊ะ! ทีมคู่แข่งมาแล้ว ว่าแต่พวกขวดน้ำกับผ้าเช็ดหน้าอยู่ตรงไหนคะ เดี๋ยวเราจะเตรียมไว้ให้ ”
เรื่องอื่นน่ะช่างมันไปก่อน ตอนนี้ต้องทำหน้าที่ผู้จัดการให้ดีที่สุดสิ!
(ยังไม่ตรวจคำผิด)
Talk w/kittenkin
เรื่องแต่งให้แรกๆหวานๆหลังๆขมๆน่ะเรื่องถนัดไรท์เลยค่ะ ฮ่าฮ่า จะว่ายังไงดี เราอยากเฉลยปมมากๆ แต่เป็นความลับต่อไปก็ดูมีอะไรให้เล่นต่ออีกเยอะเลยค่ะ แล้วก็จะสังเกตได้ว่าฟุยุมิของเราดูมีโมเม้นกับเคนมะมากกว่าใครๆ (คุโรโอะมีบ้างเล็กๆเพราะชอบแกล้ง) เป็นเพราะช่วงนี้แอบซิ้มเคนมะคุงอยู่ค่ะ หลังจากดูมูฟวี่มาก็มูฟออนจากเคนมะไม่ได้เลย! คนอะไรเก่งจัง
เราคิดว่าเรื่องมันแอบยืดเยื้อไปหน่อยพยายามจะแต่งให้รวดรับแต่ก็อยากใส่การเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเด็กๆเนโกมะกับน้องฟุยุมิค่ะ ตอนหน้าเราแอบดราฟไว้แล้วค่ะ อาจจะกลับมาแต่งต่อในเวลาต่อมา รอไม่นานแน่นอนค่ะ
ถ้าชอบอย่าลืมกดใจ กดเฟบ และคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์กิ้นด้วยนะคะ (〃ω〃)
ถ้าอยากให้มาแต่งต่อเร็วๆได้โปรดคอมเม้นพูดคุยกับไรท์ทีค่ะ เหงามาก เราอ่านทุกคอนเม้นเลย ดีใจทุกทีที่มีคนมาคอมเม้นนิยายที่ตัวเองแต่ง ( ◠‿◠ )
ความคิดเห็น