ฉันไม่รู้ว่า...
การที่ได้รักเธอไปอย่างทุ่มเททั้งใจ
การที่เปลี่ยนแปลงตัวเองไปมากมายทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ
การคิดถึงเธอมากกว่าตัวเอง
การที่ห่วงหาเธอมากเกินกว่าจะบรรยายเป็นคำพูด
...มันผิดไหม
แม้ใครต่อใครอาจจะว่าหลงโง่งมงาย
แม้อาจดูไร้ค่า เสียเวลา
แม้อนาคตอาจไม่สวยงามเท่าในวันก่อนหน้า
แม้ไม่มีอะไรสามารถประกันได้ว่าจะมีอะไรตอบแทนมา
แต่หากจะถามฉันว่าอยากย้อนเวลากลับไปเพื่อแก้ไขไหม
ฉันก็ยังจะคงดึงดัน...
เลือกที่จะพบและสบตากับเธอในวันนั้น
เพื่อฉันจะได้รักเธอ...อย่างวันนี้
หลายคนถามเหตุผลว่าทำไมต้องเป็นเธอ
คนที่ดูว่าไม่เหมาะ ไม่ควร ไม่น่าจะ...ใช่
ตอบกลับไม่ได้...เพราะมันไม่มีเหตุผล
ก็ทำไมจะต้องมีในเมื่อความรักของฉันมาจากหัวใจ...ไม่ใช่สมอง
รักของฉันเป็นความรู้สึกลึกๆ...จากใจล้วนๆ
หาใช่เหตุผลที่กลั่นกรองมาจากสมอง
ความรักสวยงามด้วยตัวของมันเอง
ไม่จำเป็นที่คนที่ได้รักและถูกรัก
จะต้องสวยงามเลิศเลอกว่าใคร
แต่รักต่างหาก...ที่ทำให้คนที่ได้รักและถูกรักสวยงาม
และตอนนี้ความรักในใจฉัน
ก็กำลังทำให้เธอสวยงามที่สุดในสายตา
แต่หากจะมีสักคำหนึ่งที่อธิบายทุกอย่าง
นั่นก็คงจะเป็นคำสั้นๆคำเดิมที่ว่า "รัก"
ทำทุกอย่าง...เพราะรัก
ทำทุกอย่าง...เพื่อรัก
ทำทุกอย่าง...เพียงมีรักในหัวใจ
เพราะฉันมีแต่รักเท่านั้นจริงๆ
และรักของฉันก็เลือกเธอ...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น