Eastblue World

ลำดับตอนที่ #2 : ความวุ่นวายที่ 2 ลูกครึ่งมนุษย์ปิศาจ

ตี๊ดๆๆ…….เสียงนาฬิกาปลุกของเช้าวันรุ่งขึ้นก็ดังขึ้นมา ไคร์หยิบนาฬิกามาดูพร้อมกับพูดว่า

''นี่มันอะไรกันเนี่ย เพิ่งจะ หกโมงเช้าเองนะ'' พอพูดจบเขาก็ลุกและไปทำธุระส่วนตัว

ไม่กี่นาทีจากนั้น เขาก็แต่งตัวพร้อมออกจากห้อง

''นักเรียนทุกคน ขณะนี้ได้เวลารับประทานอาหารเช้าแล้วค่ะ กรุณามาที่โรงอาหารใหญ่ด้วย'' เสียงประกาศของหอพักดังขึ้น และมีเสียงนักเรียนมากมายข้างนอกห้องกำลังเดินออกจากห้องกันเต็มไปหมด

''วุ่นวายจริงๆเล้ยวันนี้'' เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งังมาหลังจากที่ไคร์เปิดประตูห้องออก

''อ้าว ว่าไง ไคร์ใช่มั้ย ขอบคุณมากที่ช่วยยัยไอริเมื่อวานนะ ยัยนั่นเล่าให้ชั้นฟังหมดแล้ว''ชายหนุ่มพูดขอบคุณแทนเพื่อนของเขา

‘ ใครอีละทีนี้ ’ ไคร์นึกในใจทันทีที่เห็นหน้าเด็หนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันยืนอยู่ตรงหน้า

''เอ่อ..อืมนายคือ?'' ไคร์ทำหน้า งงๆ และถามกลับชายคนนั้นไป

''ชั้นซัน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ป่ะ...เราไปหาไรกินกัน'' ชายคนนั้นตอบกลับพร้อมกับชวนไคร์ไปหาของกินในโรงอาหารใหญ่

‘ นั่น พอทัเสร็จก็ลากไปกินข้าวเลยแฮะ ’ ไคร์ที่พึ่งตั้งสติได้ก็แปลกใจที่จู่ๆมีคนมาชวนเขาไปกินข้าวทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกันสักนิด ถึงจะรู้จักมาจากไอริอีกทีก็เถอะ

ไคร์กับซันเดินลงบันไดไปถึงโรงอาหาร สั่งอาหารแล้วก็รับมา ไปนั่งกินที่โต๊ะเดิมที่ไคร์นั่งกินกับไอริเมื่อวาน ไม่กี่นาทีต่อมา

''อ้าวไคร์ ซัน นายสองคนรู้จักกันแล้วหรอ'' ไอริพูดทักทายด้วยคำถาม

''ใช่ เอ้อชั้นกับไอริรู้จักกันตั้งแต่เด็กๆน่ะ เราเลยดูสนิทกัน ยัยเนี่ยเห็นแบบนี้ซุ่มซ่ามสุๆเลยล่ะ'' ซันพูดตอบกลับพร้อมกับสารธยายเพื่อนของตัวเอง

ไคร์หัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่ไอริจะเริ่มพูดขึ้นอีกครั้ง

''นี่ นายอย่ามาว่ากันแบบนี้สิ นายเองก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกันน่ะแหละ'' ไอริโต้กลับอย่างรวดเร็ว

ไคร์เห็นทั้งสองคนไม่มีใครยอมใครขีนปล่อยไว้แบบนี้เรื่องไม่จบแน่ และตัวเขาเองก็เริ่มหิวแล้วด้วย เลยหันไปพูดกับทั้งคู่ว่า

''นี่..ทั้งสองคนพอเถอะเช้าอยุ่เลย อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิ เรามากินกันก่อนเถอะเดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด'' ไคร์หยุดทั้งสองคนไว้และ ชวนทานอาหารกันต่อก่อนที่พวกนั้นจะทะเลาะกันไปมากกว่านี้

ทั้ง ไอริและซันต่างก็เมินหน้าหนีกันและรีบจัดการอาหารที่อยู่ในจานของตัวเองอย่างเร่งรีบ

  พอทานอาหารกันเสร็จ ทั้งสามคนก็ออกจากโรงอาหารไปที่อาคารเรียน เข้าห้องเรียนของตัวเอง ทั้งสามคนได้อยู่ห้องเดียวกันเพราะทั้งสามคนได้คะแนนตอนสอบเข้า

ใกล้ๆกัน  จากนั้นไม่กี่นาที เพื่อนๆทุกคนที่อยุ่ในห้องเรียนก็เริ่มรู้จักกันหมด คนที่มาเรียนแทบจะมีทุกเผ่าเลย มีทั้ง เทพ เอลฟ์ ปิศาจ และมนุษย์

‘’นี่พวกเธอรู้ข่าวมั้ย ว่าปีนี้มีเด็กปีหนึ่งที่เป็นลูกครึ่งปิศาจมนุษย์น่ะเค้าว่าไม่ใช่จะหากันง่ายๆนะ….เอ รู้สึกว่าจะชื่อ ไคร์ นะ’’เสียงหนึ่งดังมาจากระเบียงทางเดินข้างนอกห้อง

‘’จริงหรอเธอ…จะไม่เป็นไรแน่หรอชั้นว่า แบบนี้น่ากลัวออกนะ’’ไม่นานก็มีอีกเสียงหนึ่งดังตามมา

เสียงที่ดังขึ้นมาทั้งสองครั้งนั้นเป็นเสียงของนักเรียนรุ่นพี่กลุ่มหนึงที่เดินคุยกันระหว่างย้ายคาบเรียน

แต่เสียงที่ว่าเหล่านั้นก็ทำให้ไอริ ตกใจเอามากๆจนทำหน้าไม่ถูก เลยเผลอปากไปว่า

''ห๊าาา นี่จริงหรอไคร์ทีเขาว่านาย เป็นลูกครึ่งปิศาจมนุษย์น่ะ''ไอริ ถามอย่างตกใจเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอคิดว่าไคร์เป็นมนุษย์ เพราะเขาไม่ได้เป็นปิศาจเต็มตัวจึงไม่มีปีกและหางโผล่ออกมาตลอดเวลา

''อะ...อืมเธอคงไม่รังเกียจสินะ'' ไคร์ตอบไปแบบรู้สึกกังวลว่าเพื่อนเขาจะยอมรับตัวเขาไม่ได้

ส่วนซันก็กำลังอึ้งอยุ่ เพราะลูกครึ่งปิศาจมนุษย์ในตำนานกล่าวว่า เป็นผู้ที่มีความสามารถเหลือล้น มีพลังมากมาย ซึ่งน่ากลัวมาก

ถ้าไคร์เป็นพวกที่กระหายสงครามแต่ในใจอีกใจ เขาก็โล่งอกที่ไคร์เป็นแค่นักเรียนธรรมดาไม่ได้เข้าร่วมกับพวกกระหายสงคราม เพราะความจริงคือ ลูกครึ่งปิศาจนั้น

ทุกๆ 3000 ปีจะมีได้แค่คนเดียวเท่านั้น ถึงแม้หลายร้อยปีมานี้จะมีใครจะพยามหามนุษย์และปิศาจแต่งงานกันและได้ลูกครึ่งมนุษย์ปิศาจก็จะไม่สามารถมีลูกได้หากในปัจจุบันนั้นมีลูกครึ่งมนุษย์ปีศาจอยุ่แล้ว ถือได้ว่า ลูกครึ่งมนุษย์ปิศาจนั้น มีพลังที่สามารถเอาชนะ พระเจ้าของเหล่าเทพ สามารถเอาชนะศัตรูทุกเผ่าพันธ์ได้อย่างง่ายดายหากต้องการ

แต่ตอนนี้ที่ซันคิดก็คือตอนนี้เขาเป็นแค่นักเรียนธรรมดา แถมยังเป็นเพื่อนเราอีก ซันจึงโล่งใจไป

''นี่นักเรียน อีกไม่กี่วันจะมีการจัดทีม เพื่อสอบการเข้าสายนี้ ทีมไหนสอบผ่านทั้งหมดก็ถือวาได้เลื่อนระดับความสามารถ และสามารถเรียนหลักสูตรต่อๆไปได้เร็วขึ้น

ส่วนทีมไหนสอบตกก็คงต้องเรียนหลกสูตรที่ไม่ผ่านนี้ไปจนสอบผ่านนะจ๊ะ'' เสียงของครูสาวดังขึ้น ไคร์รู้สึกคุ้นเสียงนี้เอามากๆจึงมองหาเจ้าของเสียง

''อาจารย์ รินเนะ!'' ไคร์ร้องออกมาด้วยความตกใจ ที่ว่าอาจารย์ผู้หญิงบอบบางอย่างอาจารย์รินเนะน่าจะอยุ่สายซัพพอร์ต พวกผสมยา การค้า อะไรอย่างนี้

''มีอะไรหรอจ๊ะ ไคร์'' ครูสาวเอ่ยขึ้น

''เอ่อ...ไม่มีอะไรครับอาจารย์แค่ตกใจนิดหน่อย''ไคร์ตอบกลับไปอย่างรีบๆ และหยิบหนังสือเรียนขึ้นมา

''ไคร์จ๊ะ เราไม่ต้องใช้มันหรอกนะ วันนี้เราจะเริ่มวัดความสามารถกันเลยน่ะ เข้าใจมั้ยจ๊ะ นักเรียนทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมอีก 15 นาทีไปเจอกันที่สนามสอบหน้าอาคาร

นะ ครูจะรออยุ่ที่นั่น'' ครูสาวพูดพร้อมกับเดินออกจากห้องไป ''การสอบวัดความสามารถ นี่มันทำอะไรกันบ้างหรอ'' ไคร์ถาม ซัน และ ไอริอย่างสงสัย''

''ก็อย่างเช่น..."