คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 3
Chapter 3
‘ใครก็ได้เอาพลังนี้ออกไปจากตัวฉันที!’
โตเกียว,ประเทศญี่ปุ่น
“โทเคียวจัง โทเคียวอยู่ที่ไหนจ้ะ?” เสียงนางพยาบาลสาวคนหนึ่งกำลังเรียกหาเด็กสาวที่เธอมีหน้าที่ทำการดูแลอยู่ ตอนแรกเธอก็ยังเห็นเธออยู่แต่พอละสายตาไปไม่กี่วินาทีเธอก็...หายไปแล้ว
ภายในมุมมืดที่พยาบาลสาวมองไม่เห็นก็ปรากฎร่างหญิงสาวคนหนึ่งเธอมีสายตาเศร้าสร้อย นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนของเธอนั้นจับจ้องไปที่พยาบาลสาวเมื่อเธอแน่ใจแล้วว่านางพยาบาลคนนั้นไม่สังเกตเธอ เธอจึงเลื่อนรถเข็นผู้ป่วยของเธอไปเรื่อยๆตามทางที่เธออยากไป...
“พระอาทิตย์จะตกแล้วสินะ...” สายตาของหญิงสาวทอดยาวไปทางพระอาทิตย์ที่ใกล้ลับขอบฟ้าไปเต็มที เธอพลันรับตาลงรับลมที่พัดโชยมาในยามเย็น สวนหย่อมด้านล่างโรงพยาบาลให้ความรู้สึกดีกับเธอไม่น้อยเพราะการเอาแต่อยู่ในห้องแอร์เธอค่อนข้างรู้สึกอึดอัดการมารับลมเย็นสดชื่นของธรรมชาติก็ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายมาก...
แต่พลันพอหลับตาลงเธอก็เห็นภาพในวันวานสมัยเด็กที่เธอไม่อยากจำมัน ทำให้เด็กสาวลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามันเลยเวลาที่เธอจะต้องขึ้นห้องได้แล้ว เธอจึงพลันเลื่อนรถเข็นเพื่อขึ้นไปยังห้องพักอีกครั้ง
“โทเคียวจังอยู่นี่เอง...” เสียงนางพยาบาลสาวพูดอย่างโล่งอก เธอค่อยเดินก้าวมาหาเด็กสาวก่อนจะน้อมตัวลงให้เท่ากันแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กสาว “ทีหลังถ้าอยากมาสูดอากาศข้างนอกบอกพี่ก็ได้นะ เพราะว่าถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาเดี๋ยวจะไม่มีคนช่วยนะจ้ะ” เธอยิ้มพลางลูบหัวหญิงสาวอย่างอ่อนโยนแต่การตอบรับที่เธอได้มาคือ...ความเงียบ
นางพยาบาลสาวถอนหายใจทิ้งอย่างแผ่วเบาที่เธอได้ยินเพียงคนเดียว ก่อนจะไปช่วยเลื่อนรถเข็นให้เด็กสาว เธอดูแลเด็กสาวคนนี้มานานมาก ทุกครั้งที่เด็กสาวมารักษาตัวที่โรงพยาบาลเธอก็มักจะถูกรับหน้าที่มาดูแลเด็กสาวคนนี้เสมอๆ หรือบางทีก็เพราะเพื่อนร่วมงานไม่สามารถรับนิสัยอันประหลาดของเด็กสาวคนนี้ได้เลยยกหน้าที่ให้เธอแทน...
“ถ้าโทเคียวจังต้องการอะไรล่ะก็ บอกพี่ได้นะ” นางพยาบาลสาวยิ้มอย่างอ่อนโยนให้เด็กสาวอีกครั้งก่อนจะได้การตอบรับแบบเดิมจากเด็กสาวคือ...ความเงียบ เธอปิดประตูลงอย่างช้าแต่เด็กสาวก็ส่งเสียงขัดจังหวะซะก่อนทำให้เธอชะงักและเปิดประตูเข้ามาหาเด็กสาว
“มีอะไรเหรอจ้ะ?” นางพยาบาลสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“เมื่อไหร่หนูจะได้ออกจากโรงพยาบาลซักทีคะ?” เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“ไม่รู้จ้ะ ยังไม่มีกำหนดแต่ก็คงเร็วๆนี้แหละ” เธอบอกพร้อมรอยยิ้ม “แล้วไว้เจอกันใหม่นะจ้ะ บายๆ”
“นี่พี่สาวคะ ระวังอย่าข้ามทางม้าลายล่ะจะเกิดอุบัติเหตุขึ้น เชื่อหนูเถอะ” อยู่ๆเด็กสาวก็โพล่งพูดขึ้นมาทำให้พยาบาลสาวทำหน้าฉงนเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้ารับอย่างงงๆแล้วเดินจากไป
เห็นภาพอีกแล้ว...เด็กสาวถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายออกมาก่อนจะหลับตาลงแล้วนึกอะไรหลายๆอย่าง คำสาปบ้าๆนี่ ฉันมีมันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?นึกยังไงก็นึกไม่ออก... เธอทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนจะพลิกตัวลงนอน แต่ถึงจะนึกไม่ออกแต่ก็อยาก...เอามันออกไป... เธอทำสีหน้าเศร้าก่อนจะค่อยๆหลับตาลงเพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา
“อยากจะเอาพลังนี้ออกไปใช่ไหมล่ะ?อยากจะแก้คำสาปใช่ไหม? สาวน้อย” พลันเสียงของชายปริศนาก็ดังขึ้นทำให้หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาภาพที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าเธอคือ...ชายรูปร่างสูงเกินคน สวมสูทสองสีขาวสลับดำให้ความลึกลับ หมวกใบโตทรงโบราณปิดบังใบหน้าเผยให้เห็นเพียงริมฝีปากเพียงส่วนเดียว มันยิ้มทักทายเด็กสาวก่อนจะโน้มตัวลงอย่างนอบน้อม
“นาย...นายเป็นใครน่ะ!” เด็กสาวตะโกนถามอย่างไม่ไว้ใจบุคคลตรงหน้าเธอหยิบสิ่งของที่ใกล้ตัวที่สุดออกมาป้องกันตัว
“ใจเย็นซะสิ สาวน้อย ฉันมามอบหนทางการแก้คำสาปให้เธอนะ”
“แก้คำสาป?”
“ใช่ อยากลบล้างมันอยู่ไม่ใช่หรือไง คำสาปบ้าๆนี่ที่ทำให้เธอเห็นอนาคตน่ะ” มันฉีกยิ้มออกมาให้เด็กสาวแต่ดูน่าขนลุกชะมัดสำหรับเธอ “ถ้าอยากแก้ก็รับนี่ไปซะนะ ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจคิด” มันพูดพร้อมยื่นจดหมายให้เธอแผ่นหนึ่ง ก่อนจะโน้มตัวลงอีกครั้งแล้วเอ่ยคำอำลา “เจอกันสาวน้อย”
กลุ่มหมอกควันพวยพุ่งขึ้นอีกครั้งก่อนร่างๆนั้นจะหายไป เธอทำท่าทีฉงนใจนิดๆก่อนจะมองจดหมายในมือ... แก้คำสาปงั้นเหรอ?ลองอ่านดูหน่อยคงไม่เป็นไร...
เด็กสาวอ่านจดหมายในมืออย่างพินิจพิจารณาก่อนจะทำสีหน้าครุ่นคิด ฉันก็สนใจอยู่หรอกนะแต่...ฉันจะเดินทางไปยังไงล่ะ?โชคชะตานำไปกับแผนที่?ฉันเดินไม่ได้นะ แล้วจะไปได้ยังไง? เธอคิด
ใช่แล้ว!ถ้าให้คนๆนั้นช่วยพาไปคงไม่มีปัญหาแน่ๆ เธอยิ้มอย่างผู้มีชัยก่อนจะหยิบข้าวของสัมภาระที่จำเป็นขึ้นรถเข็นคันโปรดที่เธอเป็นผู้ประดิษฐ์ขึ้นมาแล้วออกไปจากตัวห้อง เอาล่ะ!หวังว่านายคงอยู่นะเพราะฉันจะไปหา!คำสาปนี้ฉันจะลบล้างมันให้ได้ โอ๊ส!
TALK 27/3/2556
เฮ...ตอน 3 มาเสิร์ฟคะ เป็นตอนของหนูโตเกียว...เอ๊ย!โทเคียวนั่นเองคะ >O<! รอลุ้นกันไปว่าเด็กสาวคนนี้จะไปหาใครนะ หึหึหึ ตอนต่อไปคงจะเรียงตัวตามคาแรคเตอร์แหละคะก็ไปดูเอาเองนะงิ รักรีดเดอร์ทุกคนคะ จุ๊บๆ >3<
ความคิดเห็น