คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Intro
Intro
ณ ปี ค.ศ. xxxx ,เมืองอาคางาชิ ประเทศญี่ปุ่น
“ไปตามจับมันมา!” เสียงของชายหนุ่มผู้หนึ่งดังประกาศกร้าวไปทั่วเมือง เขาแต่งตัวตามแบบซามูไรสมัยก่อน ดาบในมือเขาส่องประกายทำให้ชาวเมืองลุกขึ้นมาตามหาบางสิ่ง...บางสิ่งที่พวกเขาคิดว่ามันอันตรายสำหรับพวกเขา
ภายในมุมมืดของบ้านเล็กหลังหนึ่งมีหญิงสาวนางหนึ่งใส่เสื้อคลุมปกปิดร่างกายไว้หมดแต่มีผมยาวโผล่ออกมานิดหน่อย เธอกำลังหลบ...ใช่แล้ว กำลังหลบเหล่าชาวเมืองที่กำลังลุกขึ้นมาต่อต้านและคิดที่จะกำจัดเธออยู่ยังไงล่ะ
ข้าควรหนีไปไหนดี?ท่านพ่อท่านแม่...ข้า...ข้าไม่รู้จริงๆ หญิงสาวคิดก่อนที่หยาดน้ำตาจะค่อยรินไหลอาบแก้มของเธอช้าๆ ที่เธอทำได้ตอนนี้คือภาวนา...ภาวนาให้ไม่มีใครมาพบเจอเธอก่อนที่จะหาทางหนีออกไปจากหมู่บ้านที่แทบจะลุกเป็นไฟนี่ให้ได้
“ข้าเจอมันอีกตัวแล้วไอ้พวกปีศาจน่ะ!แต่มันฤทธิ์เยอะเหลือเกิน มาช่วยข้าหน่อย!” เสียงชายหนุ่มอีกคนดังขึ้นเรียกความสนใจให้กับชาวบ้านได้เป็นอย่างดี...
โอกาสมาถึงแล้ว...ตอนนี้ล่ะ ข้าต้องหาทางหนีให้ได้! หญิงสาวคิดในใจก่อนจะมองหาทางหนีทีไล่ และแล้วเธอก็พบเป็นกระท่อมห่างจากหมู่บ้านไปไม่ไกลนัก เธอจะต้องไปที่นั่นให้ได้ยังไงก็เพื่อให้พ้นตัวหมู่บ้านนี้ก่อน !
หญิงสาวค่อยก้าวไปอย่างระมัดระวังทีละนิด ทีละนิด เธอก้าวช้าๆไม่ให้มีใครมาได้ยินเสียงหรือเห็นเธอเข้าไม่งั้นเธอจะต้อง...โดนฆ่าแน่ๆ เมื่อก่อนนี้หมู่บ้านของเธอนั้นมีปีศาจอาศัยอยู่ร่วมกับมนุษย์อย่างสงบสุขแต่อยู่มาวันหนึ่งก็กลับมีมนุษย์มาใส่ร้ายป้ายสีใส่เหล่าปีศาจต่างๆนานาทำให้ตกมาอยู่ในสภาพเช่นนี้ไงล่ะ..
“เฮ้อ..” หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “ฉันทำสำเร็จจนได้” เธอพึมพำออกมาอย่างสบายใจก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในกระท่อมเล็กๆนั้น
“!?”
“...ซ...ซายูริจัง!?”
“ยูกิฮิโกะคุง!?” หญิงสาวอุทานเสียงหลงเมื่อพบกับเพื่อนผู้เป็นปีศาจเหมือนกับตัวเธออยู่ในกระท่อม เธอแทบหลั่งน้ำตาออกมาในความปลื้มปิติที่เพื่อนของเธอยังมีชีวิตอยู่ ! เธอโผเข้ากอดเพื่อนชายในทันที “รู้ไหม...ฉันดีใจมากที่นายรอดมา ฮึก.. ฉันนึกว่า..ไม่มีใคร ไม่มีใครเหลือแล้ว ฮึก..” หญิงสาวกอดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น”
“ฉันก็ดีใจที่เจอเธอเหมือนกัน...ซายูริ” ชายหนุ่มพูดอย่างอ่อนโยนพลางลูบหัวของหญิงสาวเป็นการปลอบขวัญแก่เธอ “แต่เราอย่าพึ่งมาเสียเวลาที่นี่เลย เราน่ะ..ต้องหนีจากที่นี่ ตกลงไหม?”
“อ...อือ” หญิงสาวพยักหน้ารับ “แล้วน้องสาวของ...ข้าล่ะ?”
“...” ชายหนุ่มไม่ตอบพลางส่ายหน้าช้าเป็นนัยน์ถึงว่าไม่รอด “ขอโทษนะ..”
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่ความผิดของนายซักหน่อย เอาล่ะ.. เราไปกันเถอะ” หญิงสาวเอ่ยชวนถึงแม้ในใจเธอจะเศร้าแค่ไหนก็ตามเธอก็มักจะปั้นหน้ายิ้มออกมาเสมอ ทำให้ชายหนุ่มซึ่งรู้จักกันมานานเป็นห่วงขึ้นมา
“ถึงจะไม่ใช่ความผิดฉัน แต่ก็เป็นความผิดของมนุษย์.. พวกมันต้องชดใช้!”
กงล้อแห่งชะตากรรมได้เริ่มหมุนนับจากนี้...
TALK 24/3/2556
โฮกกก.. บทนำยามดีกเจ้าคะ อัพตี 2 เลยรึนี่ o_O!!! ไม่ต้องห่วงคะ ไรท์นอนดึกอย่างนี้บ่อย(ในช่วงปิดเทอม) พอนอนดึกก็ตื่นสายล่ะ ฮะๆๆ (ภูมิใจมาก ?) แต่งตอนดึกก็มึนเป็นธรรมดา ไม่ต้องมานู่นนี่กับไรท์นะคะว่าเมืองนี้มีจริงไหม?ขอตอบว่าไม่ส่วนใหญ่จะคิดขึ้นมาเองหมด ส่วนซายูริ กับ ยูกิฮิโกะ เป็นใครน่ะเหรอ? ไรท์ก็ไม่รู้คะ (อ่าว?) ก็เอามาดำเนินเรื่องตอนต้นสักหน่อยนะ ;3; ยังไงก็เจอกันตอนหน้านะคะ มีคำผิดตรงไหนก็บอกเค้านะ แต่ไม่แก้หรอก ขี้เกียจ -3- (//โดนโบก)
ความคิดเห็น