คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : เอส์ลิน อาเช่ฟลอร์ [ลบ]
Application Form
Part I ; About your original
บท : หทัยเทพี เจ้าหญิงแห่งโคเรนไทน์
มีสัญลักษณ์ของเทพีที่บริเวณ : ไหล่ซ้าย
รูปภาพ : > จิ้ม <
ชื่อ : เอส์ลิน อาเช่ฟลอร์ [Aislin Acheflour]
ชื่อเล่น : ลิน (เกิดจากความตันชื่อเล่นล้วนๆคะ Orz)
ความหมาย : ห้วงความฝันของดอกไม้ที่ทุกข์ทรมาน (?)
รูปร่างลักษณะของตัวละคร : หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างเพรียวบางแต่มีความสูงเพียง 166 ซม.เพียงเท่านั้น ร่างบางมีผิวพรรณผ่องใสเนียนนุ่มสีขาวอมชมพูแสดงให้เห็นถึงการดูแลรักษาร่างกายเป็นอย่างดี... ใบหน้ากลมมนได้รูปประดับด้วยดวงตากลมโตคู่งามสีเทาครีมพร้อมด้วยขนตาคมกริบคมเข้มเย้ายวนเสน่ห์ชายทุกคนที่ได้มามองดวงตาคู่สวยคู่นี้ พวงแก้มอันเนียนนุ่มที่เย้ายวนไม่แพ้ดวงตายามใดที่เจ้าของร่างกลายนั้นเขินอายจนพวงแก้มมีสีชมพูอ่อนๆระเรื่อออกมาล่ะก็...ชวนให้น่าหลงใหลไม่น้อยเลยทีเดียวล่ะ จมูกและปากเรียวได้รูป ช่างเป็นใบหน้าที่งดงาม เย้ายวน และน่าอิจฉาในเวลาเดียวกันยิ่งนัก ผมยาวสลวยปรกลงมาจนถึงเข่าสีเดียวกันกับดวงตากลมโตคู่งาม มักจะถูกปล่อยยาวสลวยไว้ตลอดเวลาเมื่อยามมีลมอ่อนๆโชยมาก็จะได้กลิ่นหอมของดอกไม้อ่อนๆซึ่งมาจากแชมพูของเธอ
ลักษณะนิสัย :
นกตัวน้อยที่อาศัยอยู่ในกรงน่ะ มันก็อยากออกมาเผชิญโลกภายนอกเหมือนกันนะ ยามใดที่มันออกมาได้ก็คงจะสยายปีกและบินอย่างภาคภูมิ เพราะฉะนั้นฉันเองก็อยากจะโผบินออกไปเหมือนกัน... เป็นบทนำที่ค่อนข้างสิ้นคิดคะ =__>=
เขาว่ากันว่า... การเป็นเจ้าหญิงนั้นสบาย อยากได้อะไรก็ได้ สั่งอะไรใครก็ทำตาม แต่หญิงสาวคนนี้ขอค้านหัวชนฝา ! ‘เอส์ลิน อาเช่ฟลอร์’ หญิงสาวผู้มีฐานะและยศศักดิ์เป็นถึง ‘เจ้าหญิงแห่งโคเรนไทน์’ ผู้ครอบครองเรือนผมสีเทาครีมและร่างบางที่ดูแสนจะโลลิ(?) นิสัยของหญิงสาวคนนี้โดยปกติจะเป็นเด็กสาวร่าเริงแจ่มใส มีรอยยิ้มมอบให้ทุกๆคนทุกครั้งที่มองไปทั้งรอยยิ้มแสนอ่อนโยน รอยยิ้มแสนอบอุ่น หรือรอยยิ้มแสนสดใสร่าเริง เป็นรอยยิ้มที่ขนาดนางงามจักรวาน(เอเลี่ยน(?))ยังเทียบไม่ได้ แต่บางทีการที่แสดงรอยยิ้มของเธอออกมานั้นก็แอบซ่อนไว้หลายๆความรู้สึกเหมือนกันนะ และยิ่งเป็นถึงเจ้าหญิงแล้วก็ต้องรักษาภาพพจน์มากยิ่งขึ้น ต้องพูดจาสุภาพเรียบร้อยตลอดแถมยังต้องโดนกักขังไว้แค่ภายในปราสาทอีกด้วย นานๆทีจะได้ออกมาเที่ยวในหมู่บ้านแต่ก็มาพร้อมด้วยทหารเป็นสิบๆคน จะเล่นอะไรแพลงๆนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้ จะลองชิมอาหารของชาวบ้านก็ถูกห้าม ห้ามนู่น!ห้ามนี่!ห้ามนั่น! รู้ไหมว่าหญิงก็รำคาญนะคะ! ทำให้ในบางทีก็แอบออกไปจากปราสาทอย่างลับแต่ก็โดนจับได้ทุกที และนี่คือเหตุผลที่เธอไม่ค่อยชอบการเป็นเจ้าหญิงเท่าไหร่นัก!นกน้อยในกรงทองก็อยากออกไปเจอโลกภายนอกบ้างนะ... ไม่ใช่ผ่านจากหนังสือ ผ่านจากการเล่าเรื่อง ผ่านเพียงแค่ดวงแต่อยากผ่านด้วยการกระทำและสัมผัส...
แต่ก็ใช่ว่าเธอจะมีแต่ช่วงเวลาที่ยิ้มอย่างเดียวนะ เป็นเด็กสาวก็ต้องมีอารมณ์อื่นบ้าวอย่างรัก โลภ โกรธ หลง หรือแม้กระทั่งการงอน! ถึงเป็นเจ้าหญิงก็มีชีวิตจิตใจนะ ไม่ใช่ตุ๊กตาหน้ายิ้มว้อยยย >[ ]< ในยามที่เจ้าหญิงองค์นี้อ้อนก็จะอ้อนแบบน่ารักที่เป็นใครก็ต้องยอม... ดวงตากลมโตจะเปล่งประกายประดุจลูกแมวที่เข้ามาคลอเคลียร์ แต่ก็ไม่เข้าไประยะประชิดเพราะต้องรักษามารยาทในการเป็นเจ้าหญิงยิ่งเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นเพศตรงข้ามแล้วด้วยล่ะก็ต้องอ้อนแบบมีมารยาทเป็นพิเศษ (?) แต่ถ้าไม่ได้ก็จะกลายเป็นโหมดสาวงอนทันที ! แล้วเวลางอนก็อาจจะมีการเล่นตัวนิดหน่อย ไม่ยอมให้ง้อง่ายๆหรอก เธอจะทำไม่สนใจคนๆนั้นไปซักพักต้องง้อตามเรื่อยๆแต่เมื่อเลิกง้อเธอเมื่อไหร่เธอก็จะเป็นฝ่ายกลับมาง้อเอง จริงๆก็ไม่ใช่สาวงอนแล้วง้อยากหรอก เวลางอนก็จะแสดงท่าทีประชดหน่อยๆด้วยการทำของปึงปัง!แต่ถ้างอนกับคนสนิทจะทำท่าทีน่ารักอย่างการงอนแก้มป่องแล้วสะบัดหน้าหนี เป็นต้น เธอจะทำนิสัยอย่างนี้เป็นพิเศษอย่างคนที่รักจนหมดหัวใจอย่างจีออตโต้... แต่ฐานะด้วยฐานะการเป็นเจ้าหญิงจึงต้องวางตัวอย่างเหมาะสมถึงบางทีจะเผลอหลุดออกไปบ่อยครั้งก็ตาม
ใจกว้าง เอื้อเฝื้อ เผื่อแผ่ และรักเด็ก(?) ลินเป็นเจ้าหญิงก็ต้องมีนิสัยอย่างนี้เป็นธรรมดาโดนสอนมาดี :3 โดยเฉพาะเด็ก!เธอจะรักเด็กเป็นพิเศษมากแต่รักในที่นี้ไม่ได้หมายถึงพวกโชตะคอนนะเออ(?) แค่เวลาเห็นเด็กแล้วมันเพลินตา อยากกลับไปเป็นเด็กก็แค่นั้น มันทำให้เธอนึกถึงวันวานที่ได้เล่นสนุกสนาน ทำอะไรก็ไม่ต้องรักษาภาพพจน์มากเหมือนตอนนี้... ยิ่งเวลาเห็นเด็กยากจนเพียงแค่ผ่านหน้าต่างรถม้าเธอก็จะสั่งให้รถหยุดทันทีเพื่อลงไปดูแลเด็ก ใจดีจุงเบยยย ย ; 3 ;
‘ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ถ้าเราไม่ยอมตัดใจไปง่ายๆเสียก่อน!’ เป็นอีกหนึ่งคติเตือนใจของเธอเพราะเธอเป็นเด็กสาวที่ทำอะไรแล้วจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มีความอดทนสูง และชอบพยายามด้วยตนเองเสมอ ไม่อยากต้องพึ่งพาคนอื่น อะไรที่พอจะทำได้ก็อยากจะทำเอง !
ลักษณะการพูด : องค์หญิงลิน(?)เราเป็นคนพูดจาเรียบร้อยคะ น้ำเสียงจะสุภาพอ่อนโยน เรียบร้อยทุกกิริยามารยาท แม้กระทั่งเวลาโกรธหรืองอนก็จะสุภาพน่ารักเสมอ ยิ่งเวลาอ้อนไม่ต้องพูดอ่อนหวานปานมดขึ้นเลยทีเดียว ! มักจะแทนตัวเองว่า 'หญิง' บางอารมณ์ก็ 'ข้า' หรือ 'ฉัน' (?) แทนคนอื่นว่า 'ท่าน' บ้างหรือตามสถานะของคนๆนั้น แต่เรียกปู่จ็อตเป็นพิเศษว่า 'ท่านพี่' XD โอนี่ซังซามะ ไม่ช่ายยยย ยย ;[ ];
ตัวอย่างการพูด :
"พูดอย่างนี้...หญิงไม่ยอมนะคะ!"
"ท่านพี่คะ วันนี้เราไปแถบชานเมืองไหมคะ ได้ข่าวว่ามีงานเลี้ยงจัดด้วยล่ะ!"
"หญิง...หญิงขอโทษคะ"
"เพราะฉะนั้นให้ฉันจัดการเองเถอะนะ"
"ถ้าได้ออกลองออกจากที่นี่ไปก็คงจะดีน่าดู..."
"ป...เป็นอะไรมากไหมคะ!?"
"หนอย...ท่านพี่แกล้งหญิงเหรอคะ!"
"เรื่องอย่างนี้ไม่ยอมง่ายๆหรอกนะ บู้!"
สิ่งที่ชอบ : เด็ก ,, อิสระ ,, ความสนุกสนาน ,, ความทรงจำในวันวาน (ดูเหมือนคนแก่ก็ไม่เชิง(?))
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด : การโดนกักขัง ! ,, การโดนบังคับ ,, การโดนว่าอย่างทำร้ายจิตใจ
สิ่งที่กลัว : เสียงฟ้าผ่า ! ถ้าดังมาเปรี้ยงหนึ่งเมื่อไหร่ เธอจะสครีมออกมาดั่งลั่นทันที นั่งกอดเข่า ปิดหู น้ำตาซึมเล็กน้อย เหตุที่กลัวก็ไม่รู้หรอกนะ แต่มันน่ากลัวเสียงมันดังเสียดแทงหัวใจ (อาเร๊ะ?)
งานอดิเรก : จัดดอกไม้ ,, เล่นเครื่องดนตรีชนิดต่างๆ
ความสามารถพิเศษ : เล่นเครื่องดนตรีได้เกือบทุกชนิด เน้นว่าเกือบนะคะ เช่น ไวโอลิน เปียโน ฟลุต
เพิ่มเติม : ไม่มีคะ XD
Part II : Interview
I : “สวัสดียามบ่าย ขอโทษด้วยที่ข้าเสียมารยาทบุกเข้ามาในที่ของท่านแบบนี้ แต่หากว่าข้าไม่ทำเช่นนี้ พวกเราคงจะไม่ได้สนทนากันเป็นแน่”
: "ส...สวัสดีนะคะ" เจ้าของร่างบางยิ้มแห้งๆให้ผู้มาเยือนนิดหน่อย เธอสงสัยว่า 'ท่านเข้ามาในปราสาทได้อย่างไรกัน!?' "ว่าแต่ท่านมีธุระอะไรกับข้างั้นหรือ?แล้วท่านคือใครกัน"
II : “ก่อนอื่น แนะนำตัวกันก่อน ข้ามีนามว่า โอฟีเลีย ส่วนนอกจากนี้ท่านคงไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แล้วท่านล่ะ?”
: "ข้ามีนามว่า...เอส์ลิน อาเช่ฟลอร์" ลินแนะนำตัวเองอย่างสุภาพพร้อมกับโค้งทำความเคารพ "ท่านมีนามว่าโอฟีเลียสินะ เป็นเกียรติที่ได้พบคะ" เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม
III : “เป็น ชื่อที่ดีไม่เลวเลยนะ... แล้วท่านจะบอกข้าได้หรือไม่ว่าตัวท่านมีความคิดเห็นเช่นไรกับเทพีแห่งชัยชนะ ที่ทุกๆคนต่างรักใคร่ เอเลน่า...”
: "ขอบคุณคะ" หญิงสาวยิ้มรับอีกเช่นเคย "ท่านเทพีเอเลน่าน่ะเหรอ... " หญิงสาวทำท่าทางครุ่นคิดสักพักหนึ่ง "ท่านก็เป็นเทพีที่พวกเราเทิดทูนน่ะสิ ถ้าไม่มีท่านอาจจะไม่มีตัวเราในวันนี้ก็ได้นะ"
IV : “หืม? อย่างนั้นเหรอ? เอาเถอะ...ยังไงซะคำตอบแบบนั้นก็เป็นสิ่งที่ข้าคาดว่าจะตอบกันมาอยู่แล้วล่ะนะ”
: "เห...?" หญิงสาวเอียงคออย่างสงสัยนิดๆ "พูดเหมือนท่านมีพลังพิเศษอ่านใจข้าอย่างนั้นเลยนะคะ" เธอหัวเราะออกมาเบาๆ
V : “งั้นคำถามต่อไป ในตอนนี้ท่านน่ะมีความฝันหรือความหวังอะไรบ้างไหม?”
: "ความฝัน...หรือความหวังน่ะเหรอ" หญิงสาวเว้นช่วงนิดหน่อยก่อนจะมองไปยังท้องฟ้า(?) "การได้เป็นอิสระล่ะมั้ง?ได้โผบินอย่างอิสระเหมือนนกน่ะ..." เธอยิ้มเศร้าๆ "ซักวันหนึ่งจะต้องทำได้แน่ๆ.." เธอพึมพำออกมา
VI : “งั้นเหรอ... ก็สมเป็นตัวท่านดีนะ แล้ว...ท่านคิดว่าสิ่งที่ท่านวาดหวังเอาไว้มีโอกาสเป็นจริงแค่ไหนกันเชียว?”
: "อันนี้ข้าก็ไม่แน่ใจนะ.." เธอทำหน้าเศร้า "เพราะถึงจะพยายามหลายครั้งก็ไม่เคยสำเร็จ แต่อาจจะเป็นไปได้ในสักวันหนึ่งคะ" เธอยิ้มพร้อมปรับสีหน้าเป็นปกติ
VII : “อา...ข้า ชักจะหมดคำถามแล้วสิ... เอาเป็นว่า ท่านคิดอย่างไรกับอัศวินแห่งเทพีที่มาคอยติดตามท่านกัน? ไม่ต้องเกรงใจท่านอัศวินหรอกนะ คำตอบของท่านน่ะนอกจากข้ากับท่านแล้วไม่มีใครได้รู้หรอก ดังนั้นเลิกกังวลไปได้เลย”
: "อ...เอ๋???หมายถึงท่านพี่น่ะเหรอ?" เธอทำหน้าแดงนิดๆก่อนจะเริ่มบิดตัวไปมา "ค...คือฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าตัวเองคิดอะไร ถึงไม่มีใครรู้ก็ไม่อยากบอกหรอก ม...มันน่าอาย" เธอเริ่มพูดติดๆขัดๆพร้อมหน้าแดงระเรื่อนิดๆก่อนจะพยายามทำตัวให้ปกติแบบเดิม "อ...เอาเป็นว่าไม่รำคาญหรืออะไรเป็นพิเศษจริงๆนะคะ!" เธอหลุบตาต่ำเพื่อปกปิดใบหน้าที่แดงไปถึงหูแล้ว
VIII : “หึ หึหึ...ความคิดของท่านนี่น่าสนใจจริงๆเลยนะ อันที่จริงข้าก็อยากจะอยู่คุยกับท่านต่ออีกสักนิด แต่ข้ายังมีเรื่องที่ต้องทำต่ออีก ถ้ามีโอกาสข้าหวังว่าพวกเราจะได้พบกันใหม่นะ”
: "อ...เอ๋?ไปแล้วเหรอคะ หวังว่าจะได้เจออีกเช่นกันคะ" เธอยิ้มพร้อมโบกมือลาแขกลึกลับผู้มาเยือนเธอ
Part III : To you
ไฮฮาย~ ไรต์ชื่อแมรี่ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรคะ? : นาโอกิเจ้าคะ >-<!
ไรต์ขอเปลี่ยนแปลงอะไรเล็กๆน้อยๆได้รึเปล่า? : ได้สิคะเพราะตอนปั่นออริ นาโอะมึนและเมา(?)คะ TwT
ถ้าไม่ติดล่ะ? : จะทำอะไรกับเธอคนนี้ก็เชิญคะ จะสับ จะแล่ จะหั่น ไม่ว่าอะไรเลยคะ =w=v //โดนลูกสาวตรบ(?)
ถ้ามีปัญหาจะสอบถามทางไหนได้บ้างเอ่ย? : ไอดีเลยคะ ถ้าด่วนเฟสก็ได้ ; v ; b
ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ โชคดีกับลูกสาวของคุณคนนี้นะคะ! : ขอบคุณคะ >w<
ความคิดเห็น