คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : พลังเวทย์และเงาดาบ >> Write by Kit
จวบจวนจนเป็นเวลานานเกือบเดือนที่เกรทและเอิร์นได้เข้ามาอยู่ในโลกแห่งผลึกมนตราในฐานะ "ผู้ถูกเลือก" ทั้งคู่ได้รับการฝึกฝนวิชาความรู้เฉพาะด้านของตนจนเริ่มเชี่ยวชาญ แต่หารู้ไม่ว่าขณะนี้ภัยอันตรายได้คืบคลานเข้ามาใกล้มากขึ้นทุกที........................................หึๆๆ
"เฮ้อออ...เมื่อไรจะจบหลักสูตรเสียที" เอิร์นทิ้งตัวลงบนเบาะหนังอย่างเหนื่อยอ่อน ในขณะที่เกรทเดินลากดาบตามมาด้วยอาการอ่วมอรทัยและทรงผมที่กระเซอะกระเซิง
"แกแค่พูดคาถา แต่ชั้นนี่สิ...((T..T))สมองเละแล้วตู" ทุกวันนี้เกรทยังคงต้องฝึกกระบวนท่าวัดเส้าหลิน โชคยังดีที่ลดเหลือเพียงครึ่งวันแต่ก็ต้องมาฝึกกระบวนท่าอื่นต่ออีก
"ไม่ต่างกันหรอกน่า...เมื่อคราวก่อนท่อนซุงก็อัดเข้าหน้าชั้นจังๆ" เอิร์นดันหัวเพื่อนไปทางอื่นด้วยความไม่พอใจ 'โดนเข้าหน้าอย่างกรูบ้างป่ะล่ะ' เอิร์นคิด
ยายเฒ่าและคาร์ลเดินตามเข้ามาท้ายสุด แต่ทันทีที่เห็นสภาพของเด็กทั้งสองก็ถึงกับหัวเราะ
"พวกเจ้านี่ไม่ได้เรื่องกันเลย...ทำตัวตายซากจริงๆ" ยายเฒ่าพูดจบก็หายไปในครัว
"...ไม่ไปทานข้าวกันรึไง" เมื่อคาร์ลพูดจบ นุงสองตัวก็หูผึ่งสิครับ ฝึกวิชามาทั้งวัน พลังงานก็ย่อมหมดไปตามสภาพแต่ก็ยังมีแรงดีดและพุ่งตัวไปห้องทานอาหาร
ณ ค่ำคืนนั้น.......................................ที่ห้องของเอิร์น
เสียงนกฮูกร่ำร้องเมื่อยามราตรีมาถึง บรรดาสัตว์น้อยใหญ่ต่างกลับเข้ารังเพื่อเข้าสู่ภวังค์แห่งนิทรา มีเพียงบางจำพวกที่รักสนุกซุกซนออกหาเหยื่อและเที่ยวเล่นในความมืดมิด ลมเอื่อยเฉื่อยพัดเสียดสีกับใบไผ่เกิดเป็นเสียงท่วงทำนองแห่งความเงียบสงัด เมฆน้อยลอยเคลื่อนบดบังแสงจากจันทรา มีเพียงแต่แสงจากหมู่ดาวที่ส่องมองให้เห็นทาง
เสียงฝีเท้าหนักเหยียบย่ำลงบนใบไม้แห้งดัง แต่ไม่ดังพอที่จะปลุกสิ่งมีชีวิตใดให้ตื่น บุคคลปริศนาทั้งสองเดินตรงมาที่บ้านของยายเฒ่าอย่างไม่เกรงกลัว การย่างกรายและลักษณะท่าทีของทั้งคู่ดูเหมือนถอดแบบมาจากกันและกัน จุดประสงค์อย่างเดียวกันของพวกเขา คือ การฆ่า ....บุคคลทั้งสองใช้ความชำนาญปีนป่ายแยกย้ายขึ้นไปที่ห้องเด็กสาวทั้งสองด้วยความเงียบ
.............................................ห้องนอนของเอิร์น
ชายคนแรกเข้ามาและหยุดยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง นัยน์ตาสีเขียวอ่อนซีดจับจ้องไปที่เรือนร่างของเหยื่อ การสะบัดมือของเขาเพียงเล็กน้อยก่อให้เกิดลูกไฟสีแดงฉานเท่าผลส้ม เขาหยอกล้อและเล่นกับมันเสมือนเป็นเพื่อนซี้ที่สนิทสนมกันมานาน
.................................
พรึ่บ ลูกไฟที่พร้อมจะกลืนกินกลับสว่างแล้วหายวับไปกับตาพร้อมๆกับแสงตราอะไรบางอย่าง
'เป็นไปไม่ได้' เขาเดินเข้ามาแล้วกระชากผ้าห่มออก พร้อมกันกับที่หมู่เมฆค่อยๆลอยเคลื่อนหายไปจากจันทรา ทันที่แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในห้องของเอิร์นและกระทบกับใบหน้าและเรือนร่างของเธอ
'ผู้หญิง?' เขาตกตะลึงกับภาพที่เห็น
เด็กสาวนอนหลับตาพริ้มเหยียดกายสยายเรือนผมสีดำที่คลอเคลียอยู่บนใบหน้า ชุดนอนผ้าต่วนยาวบางแนบเนื้อเผยให้เห็นพุงและชั้นไขมัน......((555+ ล้อเล่น)).......เผยให้เห็นรูปร่างส่วนสัดที่น่าจับ((0..0))ตามอง มือของเขาสั่นขณะที่พยายามเอื้อมมือเพื่อมาสัมผัส
.......................ก๊อกๆๆ
"เอิร์น..." เสียงของยายเฒ่าดังเล็ดรอดเข้ามาภายในห้อง ชายคนนั้นสะดุ้งและตื่นจากภวังค์ ทันทีที่เขาสติกลับคืนมา ก็รีบหนีไปทางหน้าต่างพร้อมๆกับที่เอิร์นพยุงตัวลุกขึ้นจากที่นอนพร้อมกับหาววอดใหญ่
....................เวลาเดียวกัน................ห้องนอนของเกรท
ทันทีที่เห็นว่าคนแรกได้เข้าไปภายในห้องแล้วเขาก็หันหน้ากลับเข้ามาทำภารกิจที่ได้รับมอบหมาย เขาดึงมีดสั้นออกมาจากฝักแล้วควงด้วยความชำนาญพร้อมๆกับเดินไปที่ปลายเตียง เขายืนชื่นชมความงามของมีดคมที่อยู่บนมือก่อนที่จะตรงดิ่งมาพร้อมกับปักมีดลงไปสุดกำลัง
........สวบ
พร้อมๆกับที่แสงจันทร์สาดส่องเข้ามา...ขนนกลอยคว้างอยู่ในอากาศขณะที่เขาเหลียวมองเด็กสาวกำลังหลับสนิท ลมหายใจของเธอรดต้นคอของเขาอย่างแผ่วเบาด้วยความเหนื่อยอ่อน เสื้อกล้ามส่วนหนึ่งถูกยึดติดกับมีดและหมอน
'หลับแล้วยังหลบเก่งอีกนะ' เขาคิดพร้อมกับดึงมีดกลับคืน เกรทยังคงหลับสนิทถึงแม้เงาจากคมดาบจะสาดส่องกระทบใบหน้าก็ตาม เขาค่อยๆคลานขึ้นคร่อมบนร่างของเกรท คมมีดที่ง้างขึ้นรับกับนัยน์ตาสีฟ้าซีดของเขา
"เกรท...ตื่นเด้" เสียงเอิร์นที่บวกกับความง่วงดังเอื่อยเข้ามา
"หืม...รัดแน่นจัง" เกรทครางออกมาหลังจากที่พยามบิดตัวแต่ไม่สำเร็จ
เขาลังเลระหว่างลงมือทำภารกิจให้สำเร็จหรือหนีเพื่อเอาตัวรอด แต่เมื่อเสียงของคนข้างนอกดังเข้ามาอีกเขาจึงตัดสินใจที่จะหนีเพื่อเอาตัวรอด
"เจ้ามัวแต่ทำอะไรอยู่ เกรท" ยายเฒ่าเดินเข้ามาพร้อมกับสำรวจไปทั่วห้อง
"ไม่รู้สิคะ...หนูรู้สึกเหมือนถูกผีอำ มันรัดช่วงเอวหนูซะแน่นเลย" เกรทอธิบาย
"ผู้หญิงผู้ชายอ่ะแก" เอิร์นแซวแล้วลากสังขารมานั่งข้างๆ
"ผู้ชายมั้ง...ตุงๆอ่ะ...ไอ่ทุเรศ" เกรทผลักตัวเอิร์น
"อำจนเสื้อขาดเลย" เอิร์นเขี่ยตรงเสื้อกล้าม
"ไหน?"
ขณะที่เกรทและเอิร์นยังนั่งง่วนอยู่กับเสื้อกล้าม คาร์ลที่กำลังสำรวจห้องก็เรียกยายเฒ่าเพื่อดูอะไรบางอย่างที่พบบนหมอนขนนก
"ท่านคิดว่าไงครับ?" คาร์ลเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวล
"ข้าคิดว่า...ไอ่ผีตีนเบาตัวนี้มันคงมีสองตัว...แถมยังดุมากซะด้วย"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปัจฉิมลิขิต >> แต่งไปเสียวไปไอ่เราก็จินตนาการติดเรตอยู่ 555+
ความคิดเห็น