คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โลกแห่งผลึกมนตรา >> Rewrite by Kit
"อะ..โอย...ตูดฉัน" เสียงร้องของเด็กสาวสองคนที่เพิ่งหล่นมาจากฟากฟ้าเบื้องบน ในสภาพที่ดูไม่จืด ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่จับจ้องมายังบุคคลปริศนาที่กำลังพยายามพยุงตัวลุกขึ้นยืนอย่างลำบากยากเย็น
"เวรกรรมอะไรฟร่ะ...เป็นไงบ้าง" เกรทฉุดเอิร์นลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก อันด้วยน้ำหนักของเพื่อนรักมันหนักกว่าเธอหลายกิโล กว่าจะฉุดให้ลุกยืนได้หลังก็แทบหัก...เกรทเหลือบไปเห็นสัญลักษณ์แปลกๆบนหน้าผากมนๆของเอิร์นเข้า
"อะไรมันติดอยู่ตรงหน้าผากแกว่ะ สายฟ้ารึไง" รอยสักที่ว่านั้นเป็นภาพสัญลักษณ์วงแหวนที่มีลวดลายศิลปะงดงาม ดูขลังและน่าเกรงขาม เอิร์นรีบคลำไปที่หน้าผากตัวเอง
"แอบร้ายเหมือนกันนะแก ไปสักมาเมื่อไหร่ฟร่ะ....นั่นแน่รูปดาบด้วย" เอิร์นใช้นิ้วจิ้มไปที่แขนขวาของเกรท แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองได้พินิจพิจารณา รอยที่ว่านั้นก็ค่อยๆซึมหายไป
"อ่าว...เฮ้ย...ไรฟร่ะ" เกรทตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้า เพราะสัญลักษณ์บนหน้าผากเอิร์นเองก็จางหายไปเหมือนกัน
"ที่นี่ที่ไหนอ่ะเกรท..." ดูเหมือนเอิร์นจะเลิกสนใจเรื่องนี้และเป็นคนแรกที่เห็นสิ่งผิดปกติ
"ป้ายรถเมล์อยู่ไหนฟร่ะ?...กองถ่ายรึไงเนี่ย" เกรทลากเอิร์นเดินแหวกฝูงชนที่รายล้อม...เพื่อหาป้ายรถเมล์...ในขณะที่เสียงกระซิบกระซาบดังมาไม่ขาดสาย
"((แอ๊ก))..ขอโทษค่ะ" เกรทพูดกับคนแปลกหน้า หากแต่ภาษาประหลาดที่ถูกตะคอกเข้าสู่ โสตประสาทการฟังกลับแปลไม่ออกว่ามันพูดอะไร
"พูดไรว่ะ?" เกรทหันไปถามเอิร์น ในขณะคนแปลกหน้าก็ยังตะคอกไม่ยั้ง
"เอ่อ..แอมซอรี่เอบีนอมอล.(( *๐ *))" เอิร์นยกมือไหว้แบบไทยๆ
" เยส โน โอเค ซอรี่ แทงกิ้ว ซิดดาว...บะบาย" เอิร์นรัวกลับไปด้วยความมั่นใจ...แต่มันก็ยังยืนทำหน้าบึ้งตึงไม่รับแขกอยู่ดี
"คิงอู้ไทยได้ก่อ" เกรทฉุนขาดแลงเหนือพร้อมกับยืนเท้าเอวด้วยท่าทางกวงตีง...แมะ มันยังยืนนิ่งอยู่ แต่คราวนี้ดูเหมือนมันเรียกพวกออกมาอีกสองสามคน
"เฮ้ย...จะฉุดพวกเราไปขืนข่มเหรอ ไม่นะ!" เอิร์นสวมบทนางเอกร่างอ่อนทันที
"((-_-*))ไอ่...จิตอุบาทว์...แล้วจะยืนอยู่ทำไมล่ะ...เผ่น!" เกรทฉุดแขนเพื่อนซี้เผ่นทันที ด้วยความไม่รู้จักสถานที่ นังเกรทก็วิ่งทะลุแหลกพร้อมกับเอิร์น เบื้องหลังก็ตามมาด้วยฝีเท้าหนักหน่วงตามอย่างไม่หยุดหย่อน พร้อมเสียงตะโกนไล่ตามหลัง
"หยุดแหกปากซะทีไอ่เอิร์น" เกรทแหกปากแต่ก็ยังไม่หยุดวิ่ง
"ม่ายน้า...ปล่อยพวกเราปายเถอะ...ม่ายยยยยย !!!"
........
.............
.......................
ทั้งคู่ไปซ่อนอยู่บนหลังคา ในขณะที่พวกคนแปลกหน้ากลุ่มนั้นยังสอดส่ายสายตาหาอยู่ จนในที่สุดพวกนั้นก็เดินกลับลับหายไป
..ตุ้บ…..
ร่างสองร่างหล่นสู่พื้นตามแรงโน้มถ่วงของโลกอย่างปลอดภัย สายตาก็ทอดมองทางเดินในตรอกมืดๆที่ทอดยาวไปยังเบื้องหน้า พร้อมกับกลิ่นเหม็นอับเกินทน
"นี่มันอะไรกัน" เอิร์นพูดเสียงสั่น ดวงตาทั้งสองมีน้ำคลอเบ้าบ่งบอกว่าสภาพจิตใจท้อแท้สุดๆ
"เฮ้ย...หยุดไปเลยแก ฉันว่านะต้องตามหาไอ้กบเหลืองนั่นให้เจอ เพราะมันเป็นต้นเหตุ"
"เง่อะ...แล้วจะหาเจอได้ไงอ่ะ" เอิร์นปาดน้ำตา
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะเดินออกจากปากซอยที่แสนจะอับชื้นนั้น...เงาเตี้ยๆของใครคนหนึ่งทอดยาวมาตามทาง...พร้อมกับเงาของร่างสูงของใครอีกคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆกัน...เกรทกับเอิร์นเพ่งมอง แต่ก็ทำใจดีสู้เสือแล้วค่อยๆเดินไปข้างหน้าเตรียมโกย
"ไม่ต้องกลัวไปหรอก...ขอต้อนรับสู่โลกแห่งผลึกมนตรา...เหล่าผู้ที่ถูกเลือก" หญิงชราเจ้าของเงาเตี้ยๆนั้นดังขึ้น เกรทและเอิร์นชะงักงัน ทั้งคู่แปลกใจที่หญิงชราคนนี้พูดภาษาเดียวกับเธอได้
"เฮ้ย นี่ยายพูดภาษาเราได้ด้วยเหรอ!!" เอิร์นโพล่งออกมาอย่างตกใจ หากแต่วัตถุประหลาดลอยฟาดฟันพาดผ่านมาโดนหัวเธออย่างจัง
"เรียกข้าว่า เทย่า ก็ได้" ยายแกพูดพลางโปรยยิ้มให้
'แก่แล้วแท้ๆ ไม่เจียมบอดี้ แล้วชื่อ เทย่า ด้วยฝรั่งโคตร' เอิร์นนึกในใจพลางทำหน้าเหยเก
"เอ่อ...ที่นี่มันที่ไหนค่ะ...แล้ว พวกเราจะกลับบ้านได้ยังไงค่ะ.." เกรทเปิดคำถามเป็นคนแรก
"หึ...กลับเหรอ...ถ้าเจ้าทำหน้าที่สำเร็จนะ" ยายเฒ่าเทย่าตอบ
"พวกเจ้าตามพวกเรามาเถอะ...นี่ฟ้าก็ใกล้จะมืดแล้ว" ชายหนุ่มวัยกลางคนกล่าวแล้วสอดส่ายสายตาเหมือนกังวลอะไรบางอย่าง เด็กสาวสองคนแหงนมองท้องฟ้าที่บัดนี้กลายเป็นสีส้มแสดที่แสดงถึงดวงตะวันใกล้จะลาลับขอบฟ้าเต็มทนแล้ว ก่อนจะหันมาสบตากันเป็นเชิง 'เอาไงเอากันวะ'
ยายเฒ่าเทย่าเอาผ้าคลุมหัวแล้วเดินนำออกไป ในขณะที่หนุ่มวัยกลางคนก็เอาผ้ามาปิดหน้าแล้วพยักหน้าเป็นเชิงให้ทั้งสองเดินตาม ทั้งคู่ลังเลใจชั่วครู่แต่ก็ตัดสินใจเดินตามไปอย่างว่านอนสอนง่าย แต่ภายในหัวก็ยังตั้งคำถามมากมายที่ต้องการคำคอบ
.....โลกแห่งผลึกมนตรา.....
....ผู้ที่ถูกเลือก....
…..
………
……………
......................................((-..-))อะไรกันฟร่ะเนี่ย........
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น