คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Episode 1 : Start (จุดเริ่มต้น)
28 มีนาคม 2563 เวลา 06:00 น.
ไทเลอร์ตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายที่เค้าฝันว่ารถคว่ำเมื่อคืน
“ฝันบ้าฝันบออะไรเนี่ย???” ไทเลอร์รู้สึกตกใจกับสิ่งที่ตัวเองฝันเค้าได้หยิบโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ข้างที่นอนมาเปิดดูข้อความที่เพื่อนส่งมาให้
“คืนนี้เลิกงานแล้วอย่าลืมมาร่วมงานวันเกิดของฉันนะ” เฟรดดี้ส่งข้อความมาเตือนไทเลอร์ว่าอย่าลืมมาร่วมงานวันเกิดของเค้า
ไทเลอร์ลุกขึ้นจากเตียงพร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเตรียมตัวไปทำงานเพราะวันนี้เค้าต้องเข้ากะตอนเช้า(ไทเลอร์เป็นหมอ) หลังจากที่ทำธุระเสร็จเค้าก็ได้ออกจากบ้านแล้วขับรถมุ่งหน้าไปที่ทำงานระหว่างที่ขับไปนั้นเค้าก็ได้เจอกับรถตำรวจและรถพยาบาลขับแซงเค้าไปเหมือนในฝัน
“เหมือนที่ฝันเอาไว้เลย” ไทเลอร์เริ่มระแวงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ไทเลอร์เค้าจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเส้นทางในการเดินทางเพราะกลัวว่าถ้าขับไปเรื่อยๆจะเกิดเรื่องเหมือนที่เค้าฝันเอาไว้
เวลา 07:00 น. ไทเลอร์มาถึงที่ทำงาน
“สวัสดีค่ะคุณหมอไทเลอร์” เดซี่พนักงานที่ยืนอยู่ที่แผนกทำบัตรได้กล่าวต้อนรับไทเลอร์
“สวัสดีครับคุณเดซี่ย์” ไทเลอร์ทักทายกลับ หลังจากนั้นเค้าก็ได้เดินไปที่ห้องทำงานเพื่อวางกระเป๋าก่อนที่จะเดินออกไปที่โรงอาหารเพื่อทานอาหารเช้าแต่สีหน้าและท่าทางของไทเลอร์วันนี้ดูแปลกๆดูไม่สบายใจยังไงไม่รู้
“ว่าไงไทเลอร์วันนี้พร้อมทำงานมั้ย??สีหน้านายดูแปลกๆนะ” ไมค์เพื่อนร่วมงานของไทเลอร์เข้ามาทักทาย
“พร้อมอยู่แล้วว่าแต่หน้าฉันมันทำไมหรอ???” ไทเลอร์สงสัยในสิ่งที่ไมค์พูด
“หน้าตานายดูอมทุกข์จังเลยวันนี้มีเรื่องอะไรรึป่าว” ไมค์ถามไทเลอร์
“เมื่อคืนฉันฝันร้ายน่ะ” ไทเลอร์บอกกับไมค์ถึงสาเหตุที่ทำให้เค้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
“แค่ฝันร้ายเนี่ยนะ!! แล้วทำไมต้องดูเครียดขนาดนั้นด้วย” ไมค์ไม่อยากจะเชื่อว่าฝันร้ายทำให้คนเราเครีดได้ขนาดนี้เลยหรอ
“ช่างมันเถอะกินข้าวกันต่อดีกว่า” ไทเลอร์ตัดบทพูดของไมค์พร้อมกับกินข้าวต่อ
“เออว่าแต่…จีน่ามาทำงานรึยัง” กินข้าวไปสักพักไทเลอร์ก็ถามถึงจีน่าเพื่อนสนิทของเค้าว่ามาทำงานรึยัง
“ยังไม่เห็นเลยนะ” ไมค์บอกไทเลอร์
หลังจากกินข้าวเสร็จทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปทำงานไทเลอร์กำลังจะเดินไปที่ห้องทำงานทันใดนั้นเองเหล่าหมอและพยาบาลก็วิ่งกรูกันไปที่ประตูเพราะตอนนี้รถพยาบาลได้พาผู้ป่วยฉุกเฉินเข้ามาในโรงพยาบาล
“คุณหมอไทเลอร์เชิญทางนี้ค่ะ” แอนนี่พยาบาลของไทเลอร์ได้เรียกให้ไทเลอร์เข้ามาดูอาการผู้ป่วย
“คนไข้เป็นอะไร” ไทเลอร์ถามพยาบาล
“เค้าและก็คนอื่นๆพึ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศน่ะค่ะอยู่ดีๆเค้าก็ล้มลงไปชักกับพื้น” แอนนี่บอกกับไทเลอร์
“ไหนขอผมดูซิ” ไทเลอร์ได้ตรวจดูอาการของคนไข้
“เค้าเป็นโควิดรึป่าวคะ” แอนนี่ถามไทเลอร์
ในตอนที่แอนนี่กำลังถามไทเลอร์อยู่นั้นคนไข้ก็ได้อ้วกใส่แอนนี่เต็มๆก่อนที่เค้าจะสลบไปหลังจากนั้นหัวใจของคนไข้ก็หยุดเต้นไทเลอร์จึงบอกให้พยาบาลไปเอาเครื่องปั๊มหัวใจมาแต่ปั๊มเท่าไหร่คนไข้ก็ไม่ฟื้นไทเลอร์จึงทำการบันทึกเวลาตายเอาไว้แต่ไม่ได้มีแค่คนไข้คนนี้คนเดียวที่เสียชีวิตคนอื่นๆที่กู้ภัยได้นำตัวมาก็เสียชีวิตเหมือนกันหมด
“นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย??” ไทเลอร์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ไทเลอร์!!!…เป็นไงบ้าง” ไมค์รีบวิ่งเข้ามาถามไทเลอร์เกี่ยวกับคนไข้ของเค้า
“ไม่รอดน่ะสิแล้วนายหล่ะ” ไทเลอร์ถามไมค์กลับถึงคนไข้ของเค้า
“ของฉันก็ไม่รอดเหมือนกันพวกเค้าไปโดนอะไรมานะ??” ไมค์สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกคนไข้ก่อนหน้านี้
“แค่ก…แค่ก” แอนนี่พยาบาลผู้ช่วยของไทเลอร์ได้เกิดอาการไอขึ้นมา
“แอนนี่…เธอโอเครึป่าว” ไทเลอร์ถามแอนนี่ด้วยความเป็นห่วง
“โอเคค่ะแค่ไอนิดเดียวเอง” แอนนี่บอกกับไทเลอร์ก่อนที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ
หลักจากที่แอนนี่เดินไปได้ไม่นานจู่ๆกู้ภัยที่นำตัวของคนไข้มาส่งก็เกิดอาการไอขึ้นเหมือนกันแต่เค้าก็ได้ไอจนสลบไปไทเลอร์กับไมค์ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้วิ่งเค้ามาช่วย
“ไทเลอร์!!!รีบไปเข็นเตียงมาเร็ว!!!” ไมค์บอกให้ไทเลอร์ไปเข็นเตียงมาให้กับกู้ภัยคนนี้
หลังจากที่ไทเลอร์เข็นเตียงมาให้ไมค์ก็อุ้มกู้ภัยขึ้นมานอนบนเตียงพร้อมกับปั๊มหัวใจเพราะหัวใจของกู้ภัยคนนี้ก็หยุดเต้นแล้วเหมือนกัน
“ถ้าเป็นอย่างนี้งั้นก็…แอนนี่!!!” ไทเลอร์รีบวิ่งไปตามหาแอนนี่ที่ห้องน้ำเพราะคิดว่าตอนนี้เธอก็คงมีอาการไม่ต่างกับคนอื่นๆ
แต่พอวิ่งไปถึงไทเลอร์ก็ไม่พบแอนนี่ในระหว่างที่ไทเลอร์กำลังตามหาแอนนี่อยู่นั้นเหล่าคนไข้ที่ได้ตายไปก่อนหน้านี้ก็ได้ลุกขึ้นมากลายเป็นซอมบี้แล้วไล่กัดทุกคนที่อยู่ที่โรงพยาบาลส่วนกู้ภัยคนนั้นที่ไมค์กำลังช่วยอยู่ก็ได้ลุกขึ้นมากัดที่คอของไมค์ก่อนที่ไมค์จะวิ่งหนีไปตอนนี้เหตุการณ์ในโรงพยาบาลวุ่นวายไปหมดไทเลอร์ที่ได้ยินเสียงผู้คนร้องโวยวายก็ได้วิ่งออกมาดูเค้าก็ได้พบกับเหล่าคนไข้จำนวนมากที่กำลังไล่กัดกินคนที่อยู่ในโรงพยาบาล
“ไทเลอร์หนีไป!!!” ไมค์วิ่งมาบอกไทเลอร์ให้รีบหนีไปก่อนที่เค้าจะถูกพวกซอมบี้รุมกัดกินทั้งเป็น
ไทเลอร์ไม่รู้จะวิ่งไปที่ไหนเพราะไปทางไหนก็เจอแต่ซอมบี้สุดท้ายเค้าวิ่งไปยังอีกตึกนึงแต่พอไปถึงปรากฎว่าประตูทางเข้ามันล็อกไทเลอร์จึงพยายามหาอะไรมาทุบในระหว่างที่เค้ากำลังพังประตูอยู่นั้นก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประตูแล้วให้ไทเลอร์เข้ามา
“ขอบคุณมากครับ” ไทเลอร์ขอบคุณคนที่เปิดประตูให้เค้าปรากฎว่าคือเดซี่พนักงานที่อยู่ตรงแผนกทำบัตร
“ไทเลอร์!!! นายโอเคมั้ย” เดซี่ถามไทเลอร์พร้อมกับยื่นมือให้
“ไม่โอเคเท่าไหร่” ไทเลอร์บอกเดซี่พร้อมกับจับมือของเธอแล้วยืนขึ้น
“นี่คุณทำอะไรของคุณน่ะ!!!??” ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเดซี่ด้วยความโกรธ
“ก็ช่วยคนไง” เดซี่ตอบชายคนนั้นไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีเหมือนกัน
“เธอรู้มั้ยว่าสิ่งที่เธอทำจะทำให้พวกเราตายกันหมด!!!” ชายคนนั้นยังคงต่อว่าเดซี่
“ก็ฉันรู้จักเค้า เค้าเป็นเพื่อนฉันอีกอย่างต่อไม่ให้เพื่อนของฉันยังไงฉันก็พร้อมใจที่จะช่วย” เดซี่สวนกลับชายคนนั้นไป
“พอได้แล้วครับเลิกทะเลาะกันได้แล้ว” ไทเลอร์เค้ามาห้ามให้ทั้งคู่หยุดทะเลาะกัน
“อย่ามาจับฉันนะ!!!นายติดเชื้อพวกมันแล้วรึป่าว??” ชายคนนั้นได้ตีตัวออกห่างไทเลอร์เพราะกลัวว่าจะติดเชื้อ
“ใจเย็นๆก่อนน่าเลิกทำตัวเป็นกระต่ายตื่นตูมได้แล้ว” เดซี่บอกชายคนนั้นก่อนที่เค้าจะเดินออกห่างพวกไทเลอร์ไป
“ขอโทษแทนเค้าด้วยนะเค้าพึ่งสูญเสียเมียและลูกไปเค้ายังคงเสียใจอยู่น่ะเค้าชื่อว่าวิลเลี่ยม” เดซี่ได้เล่าให้ไทเลอร์ฟังถึงที่มาของพฤติกรรมอารมณ์ที่ฉุนเฉียวของเค้า
“ไม่เป็นไรผมเข้าใจ” ไทเลอร์เข้าใจความรู้สึกของวิลเลี่ยม
“ไทเลอร์…นี่เธอทำงานที่นี่หรอ” มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาไทเลอร์พร้อมกับลูกชายของเธอ
“ครูเรเชล…ครูก็อยู่ที่นี่ด้วยหรอเนี่ย” ไทเลอร์รู้สึกดีใจที่ได้เห็นคุณครูที่คอยสั่งสอนเค้ามาตั้งแต่เด็กอยู่ที่นี่กับเค้าด้วย
“พี่เค้าเป็นใครหรอแม่???” บิลลี่ลูกชายของเรเชลถามแม่ของเค้า
“พี่เค้าชื่อไทเลอร์แม่สอนพี่เค้ามาตั้งแต่เด็กแล้ว” เรเชลบอกกับลูกชายของเธอ
“ผมดีใจจังที่ครูอยู่ที่นี่ด้วย…ครูมาทำอะไรหรอครับ” ไทเลอร์ถามเรเชลถึงเหตุผลที่เธอต้องมาโรงพยาบาล
“ก็พาบิลลี่มาหาหมอปกตินี่แหละ” เรเชลบอกไทเลอร์
“นี่พวกคุณช่วยหยุดคุยกันก่อนได้มั้ยพวกมันจะพังประตูเข้ามาแล้ว!!!” วิลเลี่ยมบอกให้ทั้งสองคนหยุดคุยกันก่อนเพราะพวกซอมบี้มันกำลังจะพังประตูเข้ามาแล้ว
“ครูหลบไปก่อนครับ” ไทเลอร์พูดพร้อมกับวิ่งไปหาไม้ยาวๆเพื่อที่จะนำมาสอดตรงด้ามจับของประตูพวกซอมบี้จะได้เข้ามาไม่ได้
“เจอแล้ว…เดซี่มาช่วยหน่อย!!!” ไทเลอร์เรียกให้เดซี่มาช่วยดันประตูไว้เค้าจะได้สอดไม้เข้าไปที่ด้ามจับได้
“น่าจะช่วยถ่วงเวลาได้สักพัก” ไทเลอร์คิดว่าสุดท้ายพวกซอมบี้ก็ต้องพังเข้ามาได้อยู่ดี
“ตอนนี้เรามาช่วยกันหาวิธีออกไปที่นี่เถอะ” เดซี่บอกให้ทุกคนมาวางแผนช่วยกันหาทางออกไปจากที่นี่
“ที่นี่ไม่มีทางออกทางอื่นแล้วหรอ???” เรเชลถามทุกคนถึงประตูออกทางอื่น
“มีทางออกอีกทางหนึ่งอยู่ด้านหลังมันเป็นห้องของพนักงานประตูมันล็อคแต่วิลเลี่ยมกำลังพยายามเปิดมันอยู่” เดซี่บอกว่ามีทางออกอีกทางอยู่ที่ด้านหลังตึก
“งั้นเราก็ไปช่วยเค้าสิ” ไทเลอร์บอกให้ทุกคนไปช่วยวิลเลี่ยมพังประตู
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพังประตูห้องพนักงานกันอยู่นั้นประตูทางเข้าที่ทำจากกระจกก็ได้แตกพวกซอมบี้จึงทำการบุกเข้ามาแล้วตามไล่ล่าจับกินพวกเค้า
“เวรหล่ะ…เปิดสักทีสิไอประตูบ้า!!!” วิลเลี่ยมเริ่มกดดันก็กลัวว่าพวกซอมบี้มันจะมาถึงตัวของเค้าก่อนเค้าพูดพร้อมกับเอาตัวกระแทกประตู
ไทเลอร์จึงมองหาของรอบๆแล้วไปหยิบเก้าอี้เหล็กมาพังกลอนประตูจนสามารถเปิดเข้าไปในห้องพนักงานได้เมื่อมาถึงห้องพนักงานวิลเลี่ยมก็พาทุกคนออกไปข้างนอกเพื่อไปขึ้นรถของเค้าแต่ตอนที่ทุกคนกำลังจะออกไปนั้นวิลเลี่ยมได้ต่อยไปที่หน้าของไทเลอร์ทำให้เค้าสลบไป
“คุณทำบ้าอะไรน่ะ!!!” เรเชลรู้สึกตกใจกับสิ่งที่วิลเลี่ยมทำ
“เค้าอาจจะติดเชื้อแล้วก็ได้ไม่มีเวลามาพูดมากแล้วรีบไปกันเถอะ” วิลเลี่ยมพูดพร้อมกับพาเรเชลกับบิลลี่ไปที่รถ
จบไว้แค่นี้ก่อนดีกว่า เป็นอย่างไรบ้างกับตอนแรกถ้าเกิดชอบไม่ชอบตรงไหนคอมเมนท์บอกได้นะคะจะได้ไปปรับปรุงอย่าลืมกดติดตามและกดเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะคะเจอกันใหม่ในวันศุกร์กับตอนที่ 2 จร้าาาา
ความคิดเห็น