คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2:จะเอารุ่นไปทำไม
“ต่อไปนี้เราจะแบ่งกลุ่มกันนะคะ ให้น้องที่นับหนึ่งเดินมาทางด้านนี้ น้องที่นับสอง...”
รุ่นพี่ผู้หญิงน่ารักยืนตะโกนอยู่หน้าแถวก่อนจะสั่งให้เฟรชชี่ทุกคนลุกขึ้นแล้วเดินแยกไปตามกลุ่ม รุ่นพี่ไม่คุ้นหน้ายืนสั่งให้พวกเฟรชชี่จัดแถวเป็นหน้ากระดานผมเองก็เดินไปเข้าแถวด้วย น่าเสียดายที่พี่แสนน่ารักคนนั้นจะไม่อยู่ประจำฐานแต่จะโผล่ไปดูฐานโน้นฐานนี้แทน ทำไมพี่ไม่มาอยู่ประจำกลุ่มผมละครับ ปีหนึ่งเสียใจจุงเบย... กลุ่มหนึ่งของผมมีสมาชิกประมาณเกือบสี่สิบคน และแน่นอน...
ผมไม่รู้จักใครเลยอ่ะ แงงงงงงงงงง
“อ่าว ปีหนึ่งๆ”
“หือ?”
เชียร์ที่วิ่งมาทางนี้พร้อมกับโบกมือไปมานั้นเหมือนเทวดาตัวน้อยๆซึ่งมาช่วยเหลือมนุษย์ผู้มีความเศร้าโศกอยู่ในใจ กูรักมึงว่ะ! เชียร์เดินมายืนเข้าแถวหน้ากระดานข้างๆผมแล้วหันมาชูสองนิ้วให้ ผมจึงยิ้มตอบกลับไป ถึงจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานแต่เชียร์ก็เฟรนด์ลี่มาก
“เอาล่ะ นั่งลง ต่อไปให้แนะนำตัวกันทีละคนนะ เริ่มที่น้องริมสุดคนนั้น”
ทุกสายตามองผ่านตัวผมไปยังทางที่รุ่นพี่ชี้ คนสุดท้ายของแถวก็คือ เชียร์ นั่นเอง เขาขานรับก่อนจะลุกขึ้นยืนหันกลับไปมองเพื่อนๆแล้วแนะนำตัวเสียงดังฟังชัด ผมซึ่งนั่งอยู่ใกล้ๆมั่นใจว่าเสียงของเชียร์นั้นดังแล้วแต่กลับมีเสียงหนึ่งขัดขึ้นมา
“เฮ้ย!! น้องอ่ะ”
“ค..ครับ”
เป็นเสียงพี่ว๊ากคนเมื่อกี้ที่เล่นมุกเสี่ยวกับเชียร์นั่นเอง คงจะเดินผ่านมาแล้วก็เห็นเชียร์กำลังพูดอยู่เลยจะแกล้งตามสเต็ปล่ะมั้งนะ ผมหันไปมองด้านหลังเช่นเดียวกับคนอื่นๆ พี่ว๊ากเอามือล้วงกระเป๋าจ้องหน้าเชียร์ด้วยสายตาดุดัน ทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้นเดี๋ยวไอ้เชียร์มันก็ร้องไห้หรอกพี่! ดูสิ มันกลัวแล้วเนี่ย!
“พูดให้มันชัดๆหน่อย!!”
“ครับ!!!”
อาจจะเพราะกลัวโดนแกล้งอีกเชียร์จึงพยายามตะโกนสุดเสียงให้อารมณ์แบบกำลังฝึกทหารเลย พี่ว๊ากหลับตาลงแล้วพยักหน้ายิ้มออกมาบางๆเหมือนกับพอใจมาก
“น่ารักมาก คืนนี้มาห้องพี่แล้วร้องให้ได้แบบนี้นะ”
“ห๊ะ!?”
ถ้ามันมีจัดอันดับคนที่เสี่ยวที่สุดในมหาลัยล่ะก็ ผมจะลากคนมาลงคะแนนเสียงให้พี่ว๊ากได้ที่หนึ่งเลยล่ะครับ แต่ความหมายในประโยคของพี่ว๊ากเมื่อกี้มันส่อแปลกๆนะ...ผมพยายามยืดตัวมองปฏิกิริยาของคนอื่นๆ ส่วนใหญ่จะทำหน้าเอือมๆยิ้มแห้งๆ แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งซึ่งเป็นผู้หญิงนั่งจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดวี้ดว๊ายกัน
สาวๆสมัยนี้ชอบมุกเสี่ยว???
“พี่ขอถามอะไรน้องหน่อย?”
“ไม่ครับ...”
เชียร์ตอบทันทีที่พี่ว๊ากถาม ผมว่าเชียร์ก็คงจะเอือมพี่คนนี้มากแน่ๆแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรำคาญอะไรมากเพราะเห็นเป็นรุ่นพี่ แล้วพี่ว๊ากก็หัวเราะชอบใจยิ่งทำให้คิ้วของเชียร์ขมวดเป็นปมมากกว่าเดิม
“เถอะน่า น้องรู้มั้ยเราจะมีรุ่นกันไปทำไม?”
“...อืม จะได้กำหนดว่าใครเป็นพี่ ใครเป็นน้องครับ”
“หืม แล้วเป็นมากกว่านั้นไม่ได้เหรอ?”
“...ป้อคิงหยัง คิงจะเอาจะใด?”
...อ่า ทำไมสำเนียงมันเป๊ะแบบนี้นะ เหมือนว่าผมพอจะรู้แล้วแหละว่าเชียร์เป็นคนจังหวัดอะไร...
พี่ว๊ากที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับสตั้น ไม่แน่ใจว่าช๊อคกับสำเนียงและคำพูดอันไพเราะหรือช๊อคกับความหมาย แต่ที่ผมแน่ใจเลยก็คือไม่ได้มีแต่พี่ว๊ากที่สตั้นคนเดียว...มีผมสตั้นด้วยอีกคน
“เหี้ยว๊าก มึงทำไร”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ผมแทบจะกรี๊ดออกมาให้ดังกว่ากลุ่มผู้หญิงเมื่อกี้ ก็จะอัลไลล่ะครับ! พี่เดินมาทางนี้งายยยยยยยยย โอ้ย น่ารักอะไรอย่างนี้ ผมคงจะส่งสายตาหวานซึ้งให้มากเกินไป พอพี่มองมาเห็นก็ทำหน้าเสียแล้วลากพี่ว๊ากซึ่งตัวใหญ่กว่า
“ไอ้ว๊าก กูขนลุกว่ะ มึงไปทำหน้าที่มึงได้แล้ว”
“อะไรวะมึง กูจะอยู่กับน้องกู กูยังไม่รู้จักชื่อเลยนะมึง”
“มึงมีตามั้ย!! น้องเขาห้อยป้ายชื่ออยู่ไง สัส!!”
อ่า...แล้วพี่ที่แสนน่ารักก็เดินจากไป
รุ่นพี่ประจำกลุ่มเลยตะโกนเรียกให้รุ่นน้องหันกลับมาสนใจและก็สั่งให้เชียร์แนะนำตัวต่อ
“เชียร์ครับ เป็นเด็กต่างจังหวัดเลยยังไม่ค่อยรู้จักใคร ยังไงก็ฝากตัวด้วย”
“คนต่อไป!”
แล้วเชียร์ก็หันกลับมาแล้วนั่งลงพร้อมกับถอนหายใจ เป็นคนเหนือนี่เอง ผมเองก็ไม่เคยมีเพื่อนเป็นคนเหนือเลยสักครั้ง เห็นทีจะต้องฝากเชียร์ซื้อแคบหมูมาฝากกันบ้างแล้ว(#ผิดประเด็น) ผมมองเชียร์สักพักก็มีคนสะกิดให้ลุกขึ้นยืน
“ปีหนึ่งครับ เด็กต่างจังหวัดเหมือนกันครับ”
สั้นๆง่ายๆได้ใจความแล้วก็นั่งลงเหมือนเดิมแล้วคนถัดจากผมก็ลุกขึ้นยืนแนะนำตัวต่อ ไล่ไปเรื่อยๆยันคนสุดท้ายนั่งลง พี่ที่ประจำกลุ่มจึงออกมาพูดกับน้องๆพอเป็นพิธีแล้วจึงเดินนำน้องไปยังฐานแรก กลุ่มหนึ่งของพวกผมได้เข้าฐานที่ชื่อ ‘spirit’ เป็นฐานแรก ด้วยสกิลภาษาอันต่ำต้อยของผมแปลแล้วมันน่าจะหมายถึง วิญญาณ? เอ๊ะหรือจิตใจวะ?
ช่างเถอะ...
ฐานนี้อยู่ในห้องประชุม เดินมาไม่นานก็ถึงแล้ว พอก้าวเข้าไปก็สัมผัสได้ถึงไอความเย็นจากแอร์ที่เปิด พวกเราเดินขึ้นไปนั่งตามแถว ผมกับเชียร์ซึ่งได้นั่งแถวหน้าสุดพากันสวดมนต์อ้อนวอนพระเจ้าเพราะการนั่งหน้าสุดนั้นมันก็เหมือนนั่งอยู่หน้าถ้ำเสือ จะโดนรุ่นพี่เรียกไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ก็นะ...มันเลือกที่นั่งไม่ได้นี่หว่า
“อ่าว พี่มาอบรมแทนเหรอครับ”
“อืม ก็ไอ้คุณเพื่อนดันมาท้องไส้ไม่ดีเอาวันรับน้องนี่”
“โอเคครับ อันนี้เป็นสคลิปนะครับ”
“พี่ไม่ใช้”
เหมือนกับว่าผมจะกลายเป็น สสารไวเสียงพี่ ไปแล้วล่ะครับ ได้ยินเสียงเบาๆตรงประตูก็รีบหันไปมองตามทันที ใช่จริงๆด้วยล่ะ พี่ก้าวเดินเข้ามายังห้องประชุมมุ่งตรงไปยังโต๊ะที่มีไมค์อยู่ ออร่าความน่ากลัวของพี่ทำให้ทุกคนอยู่ในความสงบ ไม่มีใครกล้าจะขยับตัว พี่มองไปรอบๆห้องก่อนจะสูดลมหายใจเอาปอดแล้วตะโกนออกมาด้วยเสียงดังน่าเกรงขาม
“ก่อนจะเริ่ม ผมขอถามพวกคุณก่อน...จะเอารุ่นไปทำไม!!!”
“...”
“หึ ถ้าไม่ได้รุ่นพวกมึงจะทำไง!!”
“...”
“ใครสั่งให้เงียบ!!!”
“เอาพี่ครับ!!!
“สัส!”
แล้วพี่ก็ทำท่าจะเดินหนีออกไปจากห้องประชุมแต่ก็โดนรุ่นพี่คนอื่นๆรั้งตัวไว้ บางคนถึงขั้นนั่งลงกอดขาพี่ให้ไม่ไป เกิดเสียงเอะอะโวยวายตรงปากทางเข้าอยู่สักพักก่อนที่พี่จะทึ้งหัวตัวเองแล้วเดินมาประจำที่เดิมพร้อมด้วยคิ้วที่ขมวดจนจะเป็นปม
แหม ผมหลุดปากพูดเรื่องน่าอายไปอีกแล้วสิ อิอิน์
------------------------------------------------------------------------------------------
บ่องตง ตื่นมาโคตรตกใจ
คนอ่านมันมาจากไหนกันวะ!?
เลยมาอัพให้นะคะ ขอบคุณที่อ่านกันนะ
และก็ขอขอบคุณเครดิตมุกต่างๆจากแท็ค #พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง ทั้งในเฟสและทวิตด้วยนะคะ
ความคิดเห็น