พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #1 : 1:นับสิวะ

ผมยังจำภาพวันเก่าๆตอนม.หกได้ดี...

และก็ยังไม่ลืมความดีใจที่รู้ว่าตัวเองติดมหาลัยที่ใฝ่ฝันมานาน

แม่ครับ

ผมทำได้แล้วนะ!!!!

เสียงคุยเจี้ยวจ้าวดังระงมไปทั่วลานกิจกรรม เฟรชชี่ต่างก็จับกลุ่มคุยกันถูกคอเหมือนกับจบจากที่เดียวกันมา  ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าผมไม่ค่อยรู้จักใครเลยล่ะก็คงจะจับกลุ่มคุยกันแบบนั้นไปแล้วล่ะ สายตาของผมก็พยายามมองสอดส่องหาเพื่อนที่พอจะรู้จักกัน อย่างน้อยมันก็พออุ่นใจกว่าอยู่คนเดียวล่ะว้า

"ปีหนึ่งทุกคนมารวมตัว!"

อ้าวกำ รุ่นพี่เรียกรวมแล้วว่ะ...เฮ้ออออออ สรุปแล้วกูต้องโซโล่เดี่ยวเหรอเนี่ย!?

เฟรชชี่ทุกคนต่างพากันมานั่งเป็นแถวโดยมีพวกรุ่นพี่คอยคุมไว้อยู่ ผมเองก็ทำตัวไหลไปกับคนอื่นๆแล้วก็นั่งลงตรงพื้น  มองไปรอบๆก็มีแต่คนที่ไม่รู้จักทั้งนั้นเลย  ผมนั่งทำหน้าเบื่อหน่ายกับชีวิตได้สักพักก็มีมือมาสะกิดจากทางด้านขวาเรียกให้ผมหันไปมอง  คนที่สะกิดเมื่อกี้เป็นผู้ชายหน้าเด็กที่มองยังไงก็ไม่น่าจะใช่เด็กปีหนึ่ง  เขายิ้มพร้อมกับกระซิบเบาๆให้เราสองคนได้ยิน

                “เราชื่อ เชียร์ นะ ชื่ออะไร”

                “ชื่อ ปีหนึ่ง เป็นเด็กต่างจังหวัดน่ะเลยไม่ค่อยรู้จักใครเลย”

                “เฮ้ยจริงดิ เราก็เด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน”

 
                “ตรงนั้นคุยอะไรกัน!!!!”

                เสียงตะโกนอย่างดังทำให้เราทั้งคู่สะดุ้งแล้วหันหน้ากลับไปทางเดิม  เป็นเสียงของพี่ว๊ากนี่เอง  พี่ว๊ากของมหาลัยนี้ค่อนข้างจะเป็นที่เลื่องลือกันว่าโหดทุกปี  แต่ปีนี้งานคงจะกร่อยซะแล้วล่ะมั้ง  เพราะพี่ว๊ากปีนี้ความดังและน้ำเสียงน่ะผ่านเกณฑ์  แต่ดูตัวสิ...

                เตี้ยๆ ขาวๆ ตี๋ๆ ไม่คู่ควรกับการเป็นพี่ว๊ากยิ่งนัก!!  แล้วอย่างนี้รุ่นน้องเขาจะกลัวกันม้ายยยยยยย

               “นั่งในร่มมันสบายไปใช่ไหม!!”

               คราวนี้เป็นเสียงมาจากทางด้านขวามือ  โห  พี่ว๊ากมันก็ต้องอย่างนี้สิวะ  รุ่นพี่ที่กำลังยืนกอดอกมองพวกเราทั้งสองคนด้วยสายตาจะฆ่ากันให้ได้นั้นทั้งตัวสูงและก็บึกบึนอย่างกับหหุ่นนักบาส  ให้ความรู้สึกว่าเป็นพี่ว๊ากในอุดมคติผมเลย!  ในขณะที่ผมกำลังมองพี่เขาด้วยความชื่นชม  เชียร์ที่นั่งใกล้กับพี่เขาที่สุดกลับตัวสั่นเล็กๆด้วยความกลัว  แล้วจู่ๆพี่เขาก็ตะโกนใส่เชียร์

               “เงียบ  ชอบร้อนๆใช่ไหม!!”

               “ผ...ผม”

               “หรือจะมานั่งในใจพี่?”

เหี้ย...

 
                แม่งโคตรเสี่ยวววววววววววววววววววววววววว

                คำพูดของพี่แกทำเอาคนทั้งหมดที่อยู่ที่นี่แดกจุดกันไปเป็นแถว  แต่คนที่ช๊อคที่สุดน่าจะเป็นเชียร์ที่เป็นคนโดนเล่นมุกนี้ล่ะนะ  เชียร์นิ่งไปประมาณสามวิเหมือนกับติดสตั้นแล้วจึงเอียงหัวยิ้มบางๆให้พี่เขา

                “ผมโคตรเกรงใจพี่เลยอ่ะครับ”

                “...”

                กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

               เสียงกลั้นหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตายดังระงมไปทั่วลาน  ไม่ใช่แค่เพียงเฟรชชี่เท่านั้นแต่พวกรุ่นพี่ก็เป็นไปกับเขาด้วย  พี่ว๊ากคนนี้ถึงกับหน้าเสียไปวูบหนึ่งเลยทีเดียวและไม่นานพี่แกก็กลับเข้ามาดได้ใหม่ดังเดิม  เชียร์โคตรได้ใจผมเลยอ่ะ  ดูภายนอกเหมือนจะเรียบร้อยก็จริงแต่ก็กวนใช่ย่อยเลยนะเนี่ย

               “ไอ้ว๊าก  มึงพลาดละ  กูจะไว้อาลัยให้มึงหนึ่งวิ”

               “ไอ้เหี้ยพี่  มึงพอเลย กูอาย”

                “5555555555”

                แล้วทุกคนก็ไม่สามารถกลั้นหัวเราะไว้ได้อีกต่อไป  เสียงหัวเราะค่อยๆดังขึ้นๆ  พวกรุ่นพี่ที่อยู่ด้านข้างซึ่งมีหน้าที่คอยคุมน้องพยายามที่จะบอกให้น้องๆเงียบได้แล้วแต่ก็ไม่เป็นผล

                “ผมสั่งให้คุณหัวเราะเหรอ!!!!”

                “...”

                เงียบเบย...

                พี่ว๊ากตัวเล็กๆเอามือล้วงกระเป๋าข้างหนึ่ง  ส่วนอีกข้างก็ถือป้ายชื่อไว้อยู่  แล้วจึงเริ่มแนะนำตัว

                “ผมชื่อ พี่ ส่วนไอ้หน้าง่าวตรงนั้นชื่อ ว๊าก  พวกผมเป็นรุ่นพี่ของพวกคุณ ถ้าผมสั่งให้ยืนก็ต้องยืน! ถ้าผมสั่งให้ร้องก็ต้องร้อง! เข้าใจมั้ย!!!”

                “ครับ!!!”

                แล้วพวกรุ่นพี่ก็เริ่มเดินมาแบ่งกลุ่มเพื่อให้รุ่นน้องไปเข้าฐานต่างๆโดยใช้วิธีนับเลขแบ่งเอา  รุ่นพี่ที่ชื่อว่า พี่ คนนั้นเดินมาคุมแถวของผมแล้วชี้นิ้วให้รุ่นน้องนับหนึ่งถึง 5 ทีละคนๆ  อาจจะเป็นเพราะผมสายตาสั้นก็ได้เลยมองไม่เห็นหน้าพี่ชัดๆ...

                แม่งงงงงงง  มันใช่!!!!

                ผมซึ่งไม่เคยมีประวัติเสียๆอย่างการชอบเพศเดียวกันมาก่อนเลยในชีวิตและก็ยังเคยรังเกียจเหล่าคนพวกนั้นนิดๆด้วย  แต่ตอนนี้ผมมั่นใจว่าตัวเองเปลี่ยนไปเพราะคนที่กำลังเดินเข้ามาใกล้  หัวใจเต้นเร็วขึ้นจนรู้สึกได้  พี่ตัวเตี้ยกว่าผมประมาณเพียงแค่ไหล่  หน้าใสๆหวานๆนั้นทำเอาผมไม่สามารถละสายตาได้เลย  และเมื่อพี่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม...

 
                “ทำไมไม่นับ!!”

                “นับครับ”

                “ก็นับสิวะ!”

                “นับว่าพี่เป็นแฟนผมใช่มั้ยครับ?”

                “...ควาย  มึงนับ 1”

 
                แล้วพี่เขาก็เดินจากไปด้วยใบหน้าเอือมๆ  พวกเพื่อนๆรอบข้างพยายามอย่างยิ่งที่จะกลั้นหัวเราะอีกครั้ง  เมื่อกี้ผมพูดอะไรไปกัน!  แม่งอายตัวเองชิบ  แต่พี่เขาก็น่ารักจริงๆนะ บ่องตง!!  ผมหันไปมองตามพี่จนสุดปลายแถวและเดินกลับมาทางเดิม  ในจังหวะที่เดินสวนผมพี่เขาก็ส่งสายตาน่ากลัวมาให้ผมแวบนึงแต่มีเหรอที่ความพยายามผมมันจะหมดลง

                 ตอนนี้นายปีหนึ่งได้ตั้งเป้าหมายในชีวิตไว้แล้วครับ

                 ผมจะต้องเอารุ่นพี่คนนี้...

                 มาเป็นแฟนให้ได้!!!!!!!






---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
โคตรสดเลยค่ะ ฮาาาาาาาาาาาา
ขอขอบคุุณแท็ค #พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง ทั้งในเฟสและทวิตเตอร์...
ที่ทำให้ฟิคเรื่องนี้คลอดออกมา!!!!!
โฮรววววววววววววววววววววววววววววววววววว