พี่ว๊ากตัวร้ายกับนายปีหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #7 : 7:รักน้องปีหนึ่งที่ซู้ดดดดดดดดดดด

สวัสดีครับ

ปีหนึ่งสุดหล่อมาดแมนและเป็นสุภาพบุรุษที่สุดในโลกเองครับ

หลังจากที่ผมโชว์สปิริตเป็นลมโชว์เพื่อนๆและพี่ไปก็ผ่านมาประมาณเกือบอาทิตย์ละครับ  ผมเริ่มคุ้นเคยกับพวกเพื่อนๆใหม่  แต่ทำไมไม่รู้ตั้งแต่วันนั้นผมก็รู้สึกเหมือนพี่จะพยายามหลบหน้า...เฮ้ออออออ  ห่อเหี่ยวเลยครับ   ในชีวิตมหาลัยมันมีอะไรที่ต้องทำเยอะและเป็นช่วงสุดท้ายของการเป็นวัยรุ่น...แต่เรื่องแบบนี้ผมไม่เอาด้วยนะครับ

เรื่องอะไรน่ะเหรอ...

หึ...

ตอนนี้ผมกำลังนั่งเหงื่อตกจนจะเป็นน้ำตกไนแองการ่าแล้วครับ  ผมโดนฉุด...เอ้ย โดนลากมายังห้องๆหนึ่งในตึกเรียนโดยพวกรุ่นพี่สี่ห้านาย(ซึ่งผมเคยเห็นแวปๆว่าอยู่ในพวกพี่ว๊าก)ที่มีความสามัคคีเป็นเลิศพร้อมกับเชียร์ที่เดินตามมาด้วยความเป็นห่วง  พวกรุ่นพี่จับมัดผมติดกับเก้าอี้พร้อมกับยืนรอบๆตัวผมด้วยรอยยิ้มหวายหยาดเยิ้ม  ดวงตาเป็นประกายทำเอาผมนึกถึงหมาป่าที่เห็นเหยื่อตัวน้อยๆเลยว่ะแม่ง

อย่าครับ  อย่าเพิ่งยิ้ม

ผมกราบ...เพราะสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนั้นไม่ใช่อีเว้นท์ 18+ หรือ 5-6p แต่อย่างใด

“น้องปีหนึ่ง  พี่โดนสั่งมาว่าให้ทำแบบนี้ พี่ไม่ได้ตั้งใจนะครับน้อง”

แต่หน้ามึงแม่งโคตรตั้งใจเลยว่ะ

“อยู่นิ่งๆทำตัวดีๆนะเด็กน้อย”

สงสัยตาพี่คงจะพร่ามัวแล้วล่ะครับ  ตัวควายอย่างผมนี่เด็กน้อย!?

“พวกพี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่!?”

“ที่พี่ต้องการนั้นมีอย่างเดียวเท่านั้นแหละครับน้อง  คือการที่น้อง’ยอม’”

ยอมพร่องงงงงงงงงงง

ผมทำหน้าเหมือนหมาโดนทิ้งเพื่อเรียกความสงสาร  แต่เห็นทีมันคงจะกลายเป็นภาพที่ทุเรศมากในสายตาพวกพี่ๆ  เออเซ่!  ก็กูมันหล่อจนมึงอิจฉากันใช่มั้ยล่ะ!?

“ก่อนที่ผมจะโดน...ผมอยากรู้ว่าใครสั่งพวกพี่มา”

“คนที่คุณก็รู้ว่าใครไง  เถอะน่า  น้องยอมๆพวกพี่เถอะ”

“กรูไม่ยอมเป็นเดือนคณะหรอก แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!?”

ใช่ครับ...

ผมโดนบังคับให้ลงสมัครเป็นเดือนคณะ...โดยมีคนใช้เส้นจับผมลง  และคนๆนั้นก็ทำให้ผมต้องมานั่งหน้าง่าวอยู่ตรงนี้ 

มันเป็นคร๊ายยยยยยยยยยยย

พวกรุ่นพี่ที่ทำท่าทางเหมือนพวกนักเลงในตอนแรกทรุดตัวลงมาเกาะทั้งขาผมและขาเก้าอี้พร้อมกับร้องไห้ตามแบบฉบับหนังไทย  เป็นคุณจะรู้สึกดีมั้ยล่ะครับถ้ามีหมีตัวผู้มานั่งงุ้งงิ้งๆรอบกายตั้งสี่ห้าตัว...ใช่ครับ  ผมแทบจะอยากร้องไห้ออกมาอีกรอบ 

“เอ่อ...รุ่นพี่ครับ  คนอื่นๆก็มีให้เลือกไม่ใช่เหรอครับ?”

เชียร์เดินเข้ามาพูดกับพวกรุ่นพี่ด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ  โอ้ววววว  มายแองเจิ้ลลลลล  ผมส่งสายตาซาบซึ้งไปให้เชียร์แบบเต็มmax  พวกรุ่นพี่ที่เกาะผมอยู่เงยหน้าขึ้นไปมองเชียร์แวปนึงก่อนจะร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมอีก

“ถ้าไม่ใช่น้องปีหนึ่ง...พวกพี่ก็จะโดนทารุณน่ะสิ!!”

“พี่ยังอยากเรียนให้จบแล้วกลับไปหาแม่นะ”

“โอ้ว  พระผู้เป็นเจ้า ช่วยลูกช้างด้วยเถิด  อาเมน!!”

...

ฮ่วย!!

ความหล่อเป็นเหตุโดยแท้  ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังๆก่อนจะวีนแตกเพราะพวกรุ่นพี่เสือกร้องไห้แบบโอเปร่าดังขึ้นเรื่อยๆจนผมอดเป็นห่วงสุขภาพหูและโสตประสาทที่ดีไม่ได้

เอาไงก็เอาวะ!!

“ครับๆๆๆๆๆๆ  ปีหนึ่งเป็นก้ได้ๆ”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด  รักน้องปีหนึ่งที่ซู้ดดดดดดดดดดด”

คอยดูนะแม่ง  ใครเสือกเอาชื่อกูลง  คนนั้นมันต้องจบการศึกษาด้วยน้ำตาแห่งความทุกข์!!!

ปีหนึ่งคนนี้จะอาฆาตรไปตลอดปีตลอดชาติ

เอ๊ะ?...

แต่ถ้าคนๆนั้นคือ พี่ แล้วกูจะทำไงวะ?

---------------------------------------------------------------
มาอัพสั้นๆแล้วจากไป...