คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 8 : พรสวรรค์
"หวัดดีอาจารย์ไก ศิษย์พี่ลี ดูสิวันนี้หนูอุตส่าห์มาซะเช้าเลยนะเนี่ย"โฮวาชิพูดอย่างภาคภูมิใจเต็มที่โดยที่ไม่มองหน้าผู้ถูกทักทายทั้งสองเลยซักกะติ๊ด
"นี่คือเช้าหรอคับ นี่มันเที่ยงครึ่งแล้วนะคับ!"ลีตวาดแหวใส่โฮวาชิจนเธอแทบจะยกเท้าขึ้นมาปิดหูตัวเอง เอ!รึว่าจะยกขึ้นมาปิดปากลี อืม?
//เชอะ!น่ากลัวตายเล๊ย เดี๋ยวแม่ใส่ท่าไม้ตายแบบเมื่อวานเลยนิ// ความคิดของโฮวาชิที่ชั่วร้ายไร้สามัญสำนึกหลุดออกมาสมองอันน้อยนิด แถมไม่มีหยักอีกต่างหาก(ง่ายๆเลยว่าโง่ : คนเขียนโดนเตะอัดกำแพง)
"ลีพอเถอะ โฮวาชิเค้าสำนึกแล้วล่ะ แล้วนี่ก็เป็นวันแรกด้วยให้อภัยเค้าเถอะนะ"อาจารย์ไกช่วยลีไว้ก่อนที่ลีจะโดนอะไรเดิมๆ......ณ จุดเดิม เพราะดูท่าโฮวาชิจะไม่ได้สำนึกอะไรเลย
"ก็ได้คับ นี่เห็นแก่อาจารย์ไกนะคับเนี่ย"
"ว่าแต่โฮวาชิทำไมเธอไม่ใส่ชุดที่ชั้นให้ไปล่ะ"อาจารย์ไกถามเมื่อเห็นโฮวาชิไม่ไดใส่ชุดที่เขาให้เมื่อวาน
"ตูดขาด"นี่คือคำตอบ
"อ้าว ไปทำไรมาล่ะรึว่าแมลงสาบที่บ้านแทะ"คำถามที่แสดงออกถึงมุมมองที่ว่าบ้านยัยนี่คงสกปรกน่าดู
"อ๋อ รู้แล้วคับที่โดนอากามารุคุงไล่งับเมื่อวานใช่มั้ยคับ"ลีถามได้ตรงคำตอบโครตๆ
"เออ แล้วถ้าชั้นเจอเจ้าบ้านั่นเมื่อไหร่นะ แม่จะอัดทั้งคนทั้งหมาเลยคอยดู๊"โฮวาชิค่อยๆแผ่ออร่าความอำมหิตขึ้นมาทีละเล็กละน้อย จนอาจารย์ไกกับลีเสียวสันหลังวาบไปตามๆกัน
//ถ้ายัยนี่ไปเจอะไปเจอกับคิบะอีกรอบจะเป็นยังไงฟะนี่//อาจารย์ไกคิดถึงภาพเมื่อสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2ขึ้นมาทันที
แล้วรู้จักคำว่า ตายยากมั้ยภาพนั้นแหละที่มาประจักษ์กับตาอาจารย์ไกและลี ณ ปัจจุบันนี้
..............สงครามโลกครั้งที่ 3 ได้เริ่มขึ้นแล้ว.................
"ว่าไงยัยแก่น"เจ้าชายขี่หมาขาวทักทายผู้หญิงตรงหน้าด้วยคำว่า ยัยแก่น - -*
"ไม่ได้ว่าไงหรอกเจ้าหมาขี้เรื้อน"นี่คือคำทักทายตอบที่หวานที่สุดในบรรดาผู้หญิง (ประชดสุดๆ)
//สะ สะ สำนักตูจาถล่มมั้ยวะเนี่ย//อาจารย์ไกคิดไปพลางตาขวากระตุกไปพลาง
"หึ!"ทั้งคู่ต้องหน้ากันประมาณว่าเมิงอยู่กรุตาย เมิงตายกรุอยู่ จนเกิดไฟฟ้าสถิตเป็นสายเล็กๆแต่สปาร์คกันอย่างแรง เปลี๊ยะ~!!
"ลีครูว่าเราลี้ภัยกันก่อนดีมั้ย เดี๋ยวโดนลูกหลงจะแย่เอานา"อาจารย์ไกหันมาถามลี แต่......
"คงไม่ทันแล้วล่ะคับ ดูโน่น"ลีชี้ไปทางโฮวาชิที่กำลังเปิดศึกอยู่
"นี่ค่าเสียเวลาเย็บกางเกง"โฮวาชิตั้งท่าจะเสยคางคิบะเต็มที่ แต่ก็นะนินจาน่ะ คิบะรีบโดดหลบทันทีทำใหโฮวาชิล้มหน้ากระแทกพื้นทันที
"ฮึ่ม!หนอยยย"โฮวาชิเริ่มโกรธจัดออร่าอำมหิตเริ่มพลุงพล่าน
"เอ้าๆๆเลือดขึ้นหน้าแล้วนา เดี๋ยวมันปะทุแล้วระเบิดออกมาแบบภูเขาไฟหรอก"คำพูดกวนตรีนตามประสาคิบะ
"คาถาเงาแยกร่าง!!"โฮวาชิประสานอินทันที
"เฮอะ!จะทำไรชั้นได้ เฮ้ย"คิบะอุทานเมื่อสายตาหันเหไปตามเสียงที่ได้ยิน
บน!
"เหนือ"เสียงร่างแยกตัวนึงของโฮวาชิพูดขึ้นพร้อมเตะคิบะมาจากบน
ล่าง!
"ใต้"เสียงร่างแยกอีกตัวดังขึ้น แล้วก็สอยขึ้นไปด้านบนใหม่อีกหน
ซ้าย!
"ตะวันตก"เป็นลูกเตะของล่างแยกอีกตัว
ขวา!
"สุดท้าย ฮึ่ม!ตาวันออกกกกกกก"ทั้งร่างแยกร่างจริงตะโกนพร้อมอัดคิบะจากทางด้านขวา จนอากามารุยังกลัวแทน
"หึ ว่าไงเจ้าหมาน้อย อยากโดนแบบนี้อีกตัวมั้ย หืม?"โฮวาชิมองดูอากามารุที่ยืนเลีย(ศพ)คิบะอยู่ด้วยสายตากวนตรีนใช่ย่อย แต่สุดท้ายก็ยิ้มออกมา
"ล้อเล่นเฟ้ย แกล้งคนหนุกกว่าแกล้งหมาเยอะ"โฮวาชิยิ้มให้อากามารุทีนึง ก่อนจะหันเหความสนใจไปทางอาจารย์ไกกับลีที่นั่งตาค้าง งงกับชีวิตอยู่
"อาจารย์กับศิษย์พี่เป็นไรไปน่ะ"โฮวาชิเดินเข้าไปหาทั้งสอง
"โฮวาชิ เธอไปเอาท่านั้นมาจากไหน"อาจารย์ไกยิงคำถาม
"อ๋อ~เอ่อไม่รู้เด่ะ - -"โฮวาชิตอบตามความจริง"จู่ๆก็คิดได้ขึ้นมาเองง่ะ"
"......"อาจารย์ไกเงียบไป //ความสามารถของตระกูลคิโทระสินะ แล้วโฮวาชิจะมีเนตรนั้นรึเปล่านะ//
"เก่งจังเลยครับ สุดยอด"ลีชื่นชมโฮวาชิเป็นอย่างมาก
"แหะๆ งั้นท่าที่เจ๋งที่สุดของศิษย์พี่ลีคืออะไรล่ะ"
"คงจะเป็น ดอกบัวภายในมั้งคับ แต่คอยดูนะซักวันผมจะต้องมีท่าที่เจ๋งกว่านี้อีก คอยดู"
"งั้นท่าเมื่อกี๊ ฉันขอขนานนามว่า บัวบาน 4 ทิศ เป็นไง"โฮวาชิเอาชื่อที่เกี่ยวข้องกับบัวมาใช้ในการตั้งชื่อท่าตนเองซะ
"โฮวาชิ เธอมีพรสวรรค์ของนินจามากนะ แต่....พรสวรรค์ของเธอยังงัดลูกเล่นออกมาใช้ได้เพียงน้อยนิด เช่น บัวบาน 4 ทิศของเธอน่ะ ยังเป็นพรสวรรค์เพียง 1ใน100ของเธอเองนะ ถ้าเธออยากงัดพรสวรรค์อีก 99 ส่วนของเธอมาใช้เธอจำเป็นต้องมีสิ่งนี้........"
"อึ้ก อะไรงั้นหรอ"โฮวาชิกลืนน้ำลายลงคอทันที และรอลุ้นคำตอบจากอาจารย์ไก
"สิ่งนั้นคือ......."
.........................................................................................
จบแบบลุ้นๆซะมั่ง จบแบบรั่วๆไปหลายตอนละ 555+
อย่าถามว่าคิบะไปไส มันก็นอนตายอยู่ตรงนั้นแล โฮะๆๆๆ
มีคำถามอยากขอเพื่อนนิดนึงอ่านะ
อ่านแล้วอย่าหนีได้ม๊า เม้นนิดนึงก็ยังดีอ่านะ ไม่งั้นเดี๋ยวแม่ดองข้ามชาติ 555+
เอ้าๆตอนต่อไป
chapter 9 : สิ่งนั้นคือ......
บ๊ายบายจ้า~
mao ra
ความคิดเห็น