ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คืนที่สี่4FNAF
หลังจากที่เธอได้พบเจออะไรบางอย่างในวันนั้นทำให้โซดา ประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเอามากๆ แต่เธอก็ไม่สามารถรู้อะไรได้มากกว่าเจ้าเศษหนังสือพิมพ์เก่าๆนั่นเลย
ตอนนี้ภายในห้องๆเดิมตอนเที่ยงคืนมีแต่ความเงียบเข้าครอบงำตลอดวันนี้เธอไม่รู้สึกได้เหมือนทุกวัน
"นี่มันบ้าอะไรกัน???" เธอพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย
"เป็นไงบ้าง ?" ตุ๊กตาตัวเดิมยืนพิงขอบประตูเช่นเดิม
"หนังสือพิมพ์นี่มันหมายความว่าไง"โซดายกหนังสือพิพม์แสนเก่าแก่ให้มาสคอตสปิงดู
"ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องรู้ " มาตคอตเริ่มออกอาการแปลกๆพร้อมกับเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ
"ร้านที่เกิดเหตุการณ์ในปี1987 ไม่ใช่ร้านแรกใช่มั้ย?"
ตุ๊กตามาสคอตเริ่มหน้าซีดและไม่ยอมตอบอะไรเธอเหมือนเดิม
"งั้น......ฉันจะต้องไปตามหาวินเซนต์!!!ฉันคิดว่าเขาต้องรู้!!"
สิ้นเสียงมาตคอสตัวนั้นก็กระโจนเข้าไปหาโซดาพร้อมกับพลักเธอให้ล้มลงไปกองกับพื้น
"ไม่....ไม่....ไม่...ไม่ต้องหาแล้ว ..."
ตุีกตาหยุดพูดพร้อมกับทำหน้าครุ่นคิดหนัก
"ผมนี่แหละวินเซนต์"
"จำได้แล้วล่ะ"
"ผม..จำได้แล้ว"
หญิงสาวตกใจสุดขีด.........คนตรงหน้าเขาคือ ฆาตกร!!!
"เธอไม่ต้องรู้เรื่องอะไรทั้งนั้นหรอก .....และผมจะเตือนเธอครั้งสุดท้าย"
"พรุ่งนี้ถ้าเจอผมน่ะ.....อย่าทัก อย่าคุยเด็ดขาดนะ "
"ได้สิ"
เสียงของหญิงสาวค่อนข้างสั่นๆเนื่องจากระแวง
ตุ๊กตาหันกลับและเดินกลับไปโดยไม่หันมามอง
หลังจากที่ตุ๊กตาตัวนั้นออกไปได้สักพัก หญิงสาวก็เดินไปหยิบเศษหนังสือพิมพ์ มาดู
ถ้าเกิดว่าเป็นปีนี้จริงๆล่ะก็ ถ้าเป็น1983จริงๆละก็
มันจะต้องเหลืออะไรที่นี่แน่ๆ!!!
พูดจบหญิงสาวก็ก้าวขาออกจากห้องยามโดยไม่ลืมคว้าไฟฉายออกไปด้วย
เธอจะเริ่มสังเกตสิ่งบางสิ่งที่เธอไม่ค่อยได้สนใจ ภาพวาดของเด็กๆ!!บนฝาผนังเก่าๆนี่หละ
เธอค่อยๆไล่ดู ทีละรูปๆ แล้วก็ไปสะดุดตากับรูปๆนึง
ภาพนั้นเป็นภาพตุ๊กตาตามาสคอตหมีโบว์สีม่วงตัวสีทอง พร้อมกับมีลายมือเละๆตามภาษาเด็กน้อยเขียน
- I LOVE FEAZBAER 1983-
แต่ก็ไม่ลืมที่จะลงปีไว้ด้วย
หญิงสาวควานหากระดาาไปเรื่อยๆตามทางเดิน จนไปเจอกระดาษใบนึงที่วาดเป็น เจ้าสปิงแทพ กับเฟซเเบร์เอาไว้
หญิงสาวพลิกกระดาษก็เจอกับลายมือของเด็กคนนึง ซึ่งไม่รู้ว่าใคร แต่เขียนพอจับใจความได้
-ใก้ลจะถึงวันเกิดของผมแล้ว ผมขอล่ะ อย่าพาผมมาเลี้ยงฉลองในที่แบบนี้เลย ผมกลัวมันจริงๆ!!
1983-
เธอจับใจความได้ไม่มากนักเนื่องจากมันเก่าแล้วไม่เห็นแม้แต่วันที่ของการจดบันทึกแต่ปียังคงพอเห็นได้อยู่
เธอก็มุ่งมั่นหาข้อความของเด็กๆไปเรื่อยๆจนยามเช้ามาถึง
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใก้ลจะปีให่มละนา......เดี๋ยวมีตอนพิเศษให้!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น