[FNAF 3]ยามคนให่มมาเยือน

ลำดับตอนที่ #2 : คืนที่สอง2 FNAF (มุมมองสปิงแทรพ)

     

 

           คืนทำงานวันที่สอง? วันนี้เป็นวันที่จะต้องปล่อยผมนี่นา?ฉะนั้นก็รีบๆปล่อยผมออกไปซะทีสิผมอยากรู้ว่าใครจะมา

 

 

ทำงานที่นี่ ผมอยากไปเล่นด้วยเต็มทีแล้ว . . .อืม. . .งั้น. .ผมก็จะได้ออกจากห้องนี้สักที. . รอก่อนนะเพื่อนเล่นคนให่ม

 

   ถ้าไม่สนุก ผมรับรองเลย เจ้ายามนั่นตายแน่ๆ . . . .แค่นึกก็สนุกแล้วล่ะ เปิดประตูเร็วเข้า. . .เปิดสิ. .

 

___________________________________________________________________________________

 

        ในร้าน ผีสิงที่เงียบสงบ. . .ราวกับไร้สิ่งมีชีวิตใดในร้านแสงเล็กๆลอดออกมาจากห้องยามทางกระจก ได้ยินเสียง

 

 

 

พัดลมกำลังหมุน อยู่ และได้ยินเสียงใครบางคน กำลังพึมพัมอะไรบางอย่างอยู่ในห้องยาม. . . . .. . . . .. .. . .  .. . . .  . . . 

 

. . .. . . .

 

"เฮ้อน่าเบื่อที่สุดของที่สุดต้องมานั่งเฝ้าบ้าบออะไรเนี่ย" เสียงของยามในห้องที่ว่าดังออกมาจนแทบจะประกาสให้ข้างร้าน

 

รู้ว่า ที่ตนกำลังทำงานมันน่าเบื่อแค่ไหน ก่อนที่เจ้ายาม-โซดา- จะ ฉุกคิดอะไรบางอย่าง  ดูเหมือนสิ่งที่โซดาคิดจะเป็นสิ่ง

 

เดียวกับ

 

ตุ๊กตา ที่ถูกทิ้งร้าง คิดอยู่  . . . . . . . ...  ..  .. . . .  . . . .. . . . .อากาศเยือกเย็นจนโซดาคิดว่ามีพลังงานบางอย่างอยู่ 

 

 

ทำให้ มือคู่สวยนั่นต้องลุกลี้ลุกลน เปิดกล้องพร้อมกับใช้มือข้างซ้าย ปิดพัดลมอย่างรวดเร็วพร้อมกับอุทานบางคำออกมา

 

 

"เอ๋!!  นั่นมันเจ้าสปิง แทรพนะนั่น เอาไงดีล่ะ" พร้อมกับกดไปที่ปุ่ม เสียง ทำให้เกิด เสียง ฮัลโหล ดังออกมาจากห้องๆที่่

 

 

โซดากำลังนั่งมองอยู่ผ่านกล้อง เล็กๆ  ภาพในกล้องเล็กๆนั่นกำลังสั่นไหว เสียงครืด ดังออกมาจากกล้อง และภาพใน

 

 

กล้องก็เปลี่ยนไปมีเงาดำๆกำลังมองมาทางกล้องทำเอา โซดาถึงกับ ตกใจ เล็กน้อย

 

 

"เนี่ยหรอสปิงแทรพที่กลัวนักหนา . . .ไอ้บ้าเอ้ย อย่ามาตอนนี้เลย"...คำพูดเอาแน่เอานอนไม่ได้ของหญิงสาวดังออกมา

 

 

เหงื่อเม็ดใสไหลลงมาจากไรผม . . .ของโซดา   ก่อนที่โซดา จะก้ม หน้าลงไปดูกล้องอีกครั้ง และพบว่า

 

 

 

" . . . . ." ความเงียบเข้าครอบงำ โซดาที่สตั้น . .อยุ่ได้สติและโวยวายว่า

 

 

 

"ไอ้บ้าเอ้ย . . .. ไปไหนแล้วเนี่ยฟะ!!" ก่อนที่ โซดา จะ ตบหน้าตัวเองฉาดให่ญ ที่โง่เง่า เผลอไม่อยู่กล้องและทำให้ไอเงา

 

 

 

ประหลาดนั่นหายไป

 

 

 

และกดกล้องอย่างรัวๆเพื่อจะหาเจ้าสปิงแทรพ ก่อนที่นัยตาของโซดา จะเบิกกว้างพร้อมกับถอนหายใจ

 

 

 

"อยู่นี่นะเองนะ. .กดล่อมันซะเลย" ก่อนที่เสียงของ บีบี จะดังขึ้นอีกครั้งแต่เสียงนั้นราวกลับเป็นเสียงช่วยชีวิตของ โซดา

 

 

 

!!!!----ออดิโอ เออเร่อ------!!!!

 

 

โซดาถึงกับสตันและแล้วก็. .ตบไปที่ระบบกล้องอีก2-3ทีอย่างแรงๆ

 

 

"แกทำอย่างงี้กะชั้นไม่ได้นะ . . นี้มันกล้องให่มนะเว้ย. .คราวที่แล้วแกก็ทำชั้นหัวใจเกือบวาย . . .นะเว้ยย!!"เสียงของ

 

 

โซดา ดังขึ้นอย่างเสียงดังราวกับว่าจะประชดพระเจ้าที่ประทานงานติงต๊องมาให้เธอทำ. . . และ ก่อนที่เธอจะคิดอะไร

 

 

 

มากกว่านี้

 

 

 

วูบ. . .แสงไฟดับลงชั่วขณะ  ก่อนที่เสียงเข้มๆของใครจะดังขึ้น

 

 

 

"ในเทปไม่ได้บอกคุณยามงั้นหรือครับว่าไม่ควรแหกปากเพราะมันจะทำให้คุณอันตรายขึ้นอีกสิบเท่าเลยน้า"

 

 

 

น้ำเสียงขี้เล่นของใครบางคนดังขึ้นมา

 

 

 

ฟรึ่บ. . . .. . . ไฟติดขึ้นฉายให้เห็นตุ๊กตาหน้าตาดีใส่ชุดทักซิโดเก่าๆและผมสีเหลืองกำลังปลิวไหวไปตามสายลมในร้าน

 

 

 

เผยให้เห็นเจ้าตุ๊กตาตัวนี้กำลังท้าวคางตรงข้ามกับโซดาและยิ้มกวนส้น****อยู่

 

 

 

โซดาที่นั่งก้มหน้าเงียบ และกำระบบเสียงที่ขึ้นว่าเออเร่อแต่ทำไม โซดาไม่กดรีบูทล่ะ?

 

 

 

"เอ๋ คุณยามตกใจสินะครับคุณยามคงเตรียมตัวตายแล้วสินะครับที่มารับงานนี้งั้นดีเลย. .ล่ะ"ก่อนที่สปิงแทรพจะเอามืออก

 

 

 

จากกระจกและเดินไปที่ประตูหน้าห้อง. . และกำลังจะก้าวเข้าไปก็พบกับ

 

 

 

ฉัวะ!!!เสียงกระฉากสายไฟออกจากระบบรีบูท ดังขึ้นจนสปิงแทรพ ผงะเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว

 

 

 

"กลัวมากสินะครับดีเลยงั้นผมจะ จัมป์แสกร์ใส่คุณนะ" พูดยังไม่ทันจบ แผงระบบเออเร่อ ก็ กระแทกหัวใครบางคน

 

 

เขาคือสปิงแทรพน่ะเอง

 

 

 

"จัมป์สแกร์บ้านแกสิ. . แกทำระบบเสียงเออเร่อ ของให่มเลยน้ะเว้ยยรู้ไหมกว่าตรูจะติดตั้งอะไรแต่ละอย่างได้มันลำบาก!!

 

 

 

ถึงจะรีบูทได้แต่เสียใจเว้ยคนตั้งใจทำมาทำเออเร่อเครียด!!!ถ้ามาทำังอีกอย่าหวังว่าจะได้กลับไปนอนเล่นห้อง เซฟรูมนะ

 

 

 

จะเอาพัดลมเนี่ยเขวี้ยงใส่หัวแกให้ดูสิ!!!!!"  โซดาชี้หน้าเจ้าหุ่นสปิงแทรพ(ที่กำลังมึนอยู่)อย่างเกรี้ยวกราด  พร้อมกับน้ำตา

 

 

 

 

คลอนิดๆที่ระบบเสียงเออเร่อ 

 

 

 

"ผมผิดขนาด. . .นั้นเชียวหรอเวอร์ไปม้ายยย" . . . เสียงมึนๆของสปิงแทรพลอดออกมาเล็กน้อย

 

 

 

"ไปได้แล้ว หก โมงแล้วเว้ย!!"เสียงไล่ของโซดาดังขึ้น

 

 

 

"ครับ" เสียงของสปิงแทพ ดังขึ้นก่อนจะลากสังขารของตัวเองกลับไปที่ห้องเซฟรูม

 

 

__________________________________________________________________________________

 

ยากที่จะอัพต่อยิ่งนักกู๊ดบาย]




คอมเม้นไวมากมีของแถม

-----------------------------------------------บทสนทนาของ ยาม และ ตุ๊กตา


ห้องเงียบๆเก่ามีแสงไฟน้อยนิดลอดมาจากทางประตูที่เปิดแง้มน้อยๆ กระทบพื้นห้องลายหมากรุก



"นี่นายชื่ออะไรเหรอ. . .สปริงแทรพ งั้นเหรอ" เสีงของโซดาดังขึ้นในห้องเซฟรูม  หลังจาก 6โมงแล้ว



". . . ผมงั้นเหรอ ก็. . ชื่อสปริงแทรพนั่นแหละครับแต่อืม. . .ผมอาจจะมีชื่อก่อนตายผมจำไม่ได้"ตุ๊กตา กระต่าย 

นั่งกอดเข่าและเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้คุยกับหญิงสาวให้สะดวกขึ้น


". . . ทำไมไม่ฆ่าฉันทิ้งล่ะ?......ทั้งๆแกก็น่าจะทำได้นี่นา"เสียงของโซดาดังออกจากปากอย่าแผ่วเบา

 "เพราะ. . .คุณไม่เหมือนคนอื่น. . .คุณไม่ใช่คนที่ผมต้องการฆ่า  ผมตาย. . เพราะ อะไร กันนะ. . .? คุณรู้ไหมว่าที่นี่เคย



เกิดอะไรขึ้น . . .รู้บ้างไหม" สปริงแทรพ เอามือทั้งสองข้างกุมหัวตัวเอง

". . . . .. . ที่นี่เคยเกิดเหตุการณ์ เด็ก 5คนหายไป. . และเจ้าหน้าที่ก็พบศพเด็กอยู่ในมาสคอส อืม. . .คนฆ่าก็น่าจะเป็นวิน


เซนต์ หรือยามม่วง เขาเสพติดอะไรบางอย่างทำ ให้ ฆ่าเด็กน้อย เขาเคยเป็นยาม ล่ะ . . . . เขาโดนจับแล้วนะ โดนปล่อย


ตัวแล้ว แต่ไม่รู้ว่า ไปไหนแล้ว เขาอาจจะตายแล้วก็ได้". . . โซดาย่อตัวลงเพื่อ จะได้นั่งระดับเดียวกับสปิรงแทรพ 

"ผมก็โดนฆ่าเหมือนกันใช่ไหม?" สปิรง แทรพ ลดมือลงก่อนจะย้ายไปจับไห่ลโซดา

" ไม่รู้สิ . . . นี่ ฉันไปล่ะ แล้วคืนต่อไปห้ามทำอะไรเสีย อีกนะ." โซดา พูดพร้อมกับแกะมือสปริงแทรพ ออกและ เดินจากไป

และหันมาถามว่า




"คืนนี้จะเจอกันอีก. . .ใช่ไหม?" . . โซดาเอามือจับลูกบิดประ ตูและเอียงคอน้อยๆ

"ถ้าผมอยากออกไป น่ะนะ. . " . .เสียงของใครบางคนเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

". . .เราจะได้เล่นกันอีกแน่นอน . . ." เสียงของ . ..คนๆนึงดังขึ้น พร้อมกลับหันหน้ากลับไปและ ปิดประตูลงช้าๆ



ความเงียบเข้าครอบงำ. . แสงที่เคยกระทบพื้น ได้หายไป
 
นั่นสิไม่ใช่เรื่องที่ต้องคิดมากซะหน่อย

แค่ทำในสิ่งที่ต้องการจะสนุกก็พอ

---------------------------------------------------------------------



ดวงตาของตุ๊กตาเปล่งประกายในความมืด