[FNAF 3]ยามคนให่มมาเยือน

ลำดับตอนที่ #1 : คืนที่หนึ่ง1 FNAF3(มุมมองของโซดา)

                  

                                                                      มุมมองของโซดา

 

 

  ฉันชื่อว่าโซดานะเป็นยามคนใหม่..การได้ทำงานที่นี่เป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นมากนี่มันงานจากสวววรค์

 

 

 

ชัดๆเลย แถมคุณเจ้าของร้านยังออกจะใจดีอีกต่างหาก(ได้เงินท่วมเลย) ได้ข่าวว่าก่อนหน้านี้ที่เป็นร้าน

 

 

พิซซ่า

 

ล่ะแถมที่ดีอีกอย่างยังมีระบบกล้องอีกต่างหากละ. . ไม่ต้องเดินไปสำรวจให้เสียเวลาอีกใช่ม้า. . .แต่ว่า

 

 

นะ

 

ทำไมเขาถึงสั่งนักสั่งหนาว่าในคืนที่2 ห้ามออกจากห้องเด็ดขาด.  . . หรือว่ามันจะมีอะไร. . ไม่หรอกชั้น

 

คิดไป

 

เองมากกว่า. . . . เขาคงเป็นห่วงแบบว่าหลงอะไรประมาณนี้มั้ง เพราะได้ข่าวว่าร้านให่ญน่าดูเลยตอนนี้ก็

 

กี่โมงแล้วนะ?  

 

  อ๋อ...ตอนนี้ตีหนึ่งแล้วนี่นา ถ้าฉันออกสำรวจล่ะคงจะทันล่ะแต่ถ้าออกสำรวจโดยไม่มีแผนที่คงจะแย่

 

 

 

อ๋อได้ข่าวว่ากล้องที่นี่พังบ่อยๆจนต้องรีบูท  อ่อ. . ระบบเสียงด้วยจะขอไปดูสักหน่อยแล้วกันก่อนอื่นเลย

 

 

วาดแผนที่(ตามแผนผังกล้อง) แล้วฉันก็เริ่มลงมือเขียน

 

5นาทีผ่านปายยย

 

เสร็จละแผนที่ ก่อนที่ฉันจะก้าวออกไปจากห้อง บรรยกาศรอบๆมีเพียงแสงไฟสลัวๆเท่านั้นฉันรีบตามหาก

 

 

 

ล้องวงจรปิด และ ซ่อมๆไปเรื่อยๆ จนหมดแต่ว่า. . . . .. . . . .. . 

 

 

 

ฉันมองไปยังห้องนึงเขียนว่า "เซฟรูม" มันไม่ขึ้นในกล้องกล้องเสียรึ?. . .ไม่สิมันไม่ได้ติดตั้งอะไรเลยต่างหาก 

 

 

ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูนั้นก่อนที่ประตูบานนั้นจะค่อยๆเลื่อนไปจนถึงขอบสุด. . . ในห้องที่ขึ้นชื่อว่า-เซฟรูม-

 

 

มีเพียงแค่ลายหมากรุกและ. . . . ตุ๊กตาที่เหมือนมนุษย์. .มีหูกระต่ายที่พังจนเห็นสายไฟ. . .ตุ๊กตาไม่สิ

 

 

 

เหมือนคนแต่งมาสคอสมากกว่า ใส่ชุดทักซิโดด้วยแฮะ. .แต่ตุ๊กตาตัวนั้นกำลังหลับอยู่รึไง. .สักพักหลัง

 

 

จากที่ฉันหลงไหลเจ้าตุ๊กตาหน้าตาดีนั่นมานาน

 

 

 

ก็พลางนึกว่าจะไปซ่อมระบบเสียงต่อเพราะมีเวลาเหลืออีกแค่3ชม. เท่านั้น. . .ว่าไปยังไม่คาใจเรื่องเลือด

 

 

 

เลยเดินเข้าไปดูใก้ลๆได้กลิ่นเลือดชนิดที่ว่ากลิ่นนี่ไล่มาเลย. . .

 

 

 

"เลือดจริงๆหรอไม่เห็นจะน่าเชื่อเลยฮะๆๆแต่ถ้ามีคนโดนฆ่าจริงๆละก็ร้านนี้คงจะดูน่าสนใจกว่าล่ะ"ฉันพูด

 

 

 

ออกไปด้วยคำสบประมาท. . . เฮอะฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอก. . .แต่ไม่ใช่นางร้ายนะคนอ่าน  แต่ต่อให้มี

 

 

 

คนโดนฆ่าจริงๆล่ะ ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวมากมายเลย. . .รีบไปซ่อมระบบเสียงดีกว่า โอ๊ะโอ ฉันลืมบอกสินะ

 

 

 

เจ้าของร้านไม่ได้จ้างฉันมาเป็นยามอย่างเดียวนะยังจ้างฉันมาเป็นช่างไฟด้วย(คุ้มเลยนะเจ้าของร้าน)

 

 

 

ที่นี่ยังมีช่องลมอีกต่างหากในนั้นมีกล้องวงจรปิดด้วยแต่ได้ข่าวว่าสตีลได้แค่อันเดียวเองฉันว่าจะไป

 

 

 

เพิ่มระบบสตีลให้ได้ทั่วถึงสักหน่อย  ว่าไปพลางเดินออกจากห้อง safe roomแล้วปิดประตูอย่างช้าๆ

 

 

 

กร๊อง แกร๊ง กร๊อง แกร๊ง

 

 

 

ฉันปีนขึ้นมาบนช่องลมก่อนจะมาดูระบบสตีลและค่อยๆดู ที่แท้แล้วที่มันปิดได้ทีละครั้งเพราะมันตั้งค่าไว้

 

 

 

แค่1อันต่อ1 ครั้งสินะ เดี๋ยวต้องไปตั้งค่าเพิ่มอีกสักหน่อยว่าแล้วก็ปีนป่ายไปในช่องลมที่แสนจะอึดอัด

 

 

 

ก่อนจะไปตั้งค่าช่องลมจน ครบทุกอัน

 

 

 

"เฮ้ออ" ฉันพ่นลมหายใจออกมาพร้อมกับตัวเองที่กลับมาอยู่ห้องยามเรียบร้อยแล้ว

 

 

 

 

ถ้าจะเหนื่อยขนาดนี้นะแต่ว่าฉันติดตั้งทุุกอย่างให้สภาพดีครบหมดละนี่ก็ตี5.59นาที

 

 

 

 

ตึ๊ง ตึง เสียงนาฬิกากังวาลทั่วร้านราวกับว่าจะเป็นสัญญานอะไรบางอย่าง

 

 

 

หมดเวลาล้าวว ว่าไปก็เดินออกไปหน้าร้านและเจอกับเจ้าของร้านอมยิ้มอยู่และก็พูดว่า

 

 

 

"เป็นยังไงมั่งจ๊ะ. . คืนแรกเหนื่อยไหมเอ่ย"เธอพูดด้วยน้ำเสียงใจดี

 

 

"เหนื่อยตรงวิ่งพล่านไปซ่อมนู่นนี่นั่นต่างหากค่ะแล้วก็สลัวไม่ค่อยสว่างเลยค่ะให้หนูไปซ่อมให้ไหมคะจะ

 

 

ได้สว่างเพราะบางทีก็มองกล้องไม่เห็นค่ะ"บอกแล้วร้านให่ญมาก

 

 

สาววัยกลางคนยิ้มก่อนจะเอ่ยว่า"ได้เลยจ้ะแต่ต้องตอนกลางวันเท่านั้นนะจ๊ะ. . .อืมฉันรู้ว่าเธอเก่งเรื่อง

 

 

พวกนี้นะจ๊ะ แต่ว่าคืนที่2 -3-4-5-เธอห้ามออกจากห้องเด็ดขาดนะจ๊ะ. . .แล้วก็ใก้ลๆห้องยามมีทางออก

 

อยู่นะจ๊ะ

 

 

 

ไม่ได้ล็อกไว้ฉะนั้น ถ้ามีบางอย่างที่ไม่ปกติอย่างเช่นไฟดับรีบออกมาจากที่นั่นเลยนะจ๊ะ แม้จะแค่แปป

 

 

เดียว ก็ห้ามอยู่ต่อนะแล้วเธอเห็นกล่องข้างๆประตูใช่ไหมจ๊ะ มีไฟฉายวางอยู่เป็นไฟฉายที่สว่างมากๆพอที่

 

 

 

จะทำให้เธอออกจากที่ร้านนั้นอย่างปลอดภัย. . . แล้วถ้าเกิดเธอออกไม่ทันและมีอะไรมาคุกคามเธอ

 

 

 

ระหว่างจะออกเผามันไปเลยนะ ฉันเตียมน้ำมันวางใว้อยู่ใต้เก้าอี้ส่วนไฟแช็ก อ้อ ฉันให้เธอเลยแล้ว

 

 

กัน"สาววัยกลางคนอื่นไฟแช็กลายสวย ที่สลักไว้ว่า FNAF หลังจากที่ฉันรับไฟแช็กลายสวยนั่นมาสาววัย

 

 

กลางคนก็พูดต่ออีกว่า

 

 

 

 

"เจ้าสิ่งนี้สำคัญกับเธอมากฉะนั้นพกติดตัวตลอดเวลานะจ๊ะ. . .อ้อฉันคงเตือนเธอมามากพอแล้วจ๊ะฉะนั้นฉัน

 

 

 

ไปเปิดร้านละนะเธอละจะไปซ่อมไฟเลยไหมจ๊ะ?"เจ้าของร้านถามก่อนจะชี้ไปทางร้าน 

 

 

 

"ไปเลยค่ะ!!" ฉันพูดขึ้นอย่างมั่นใจทำเอาเจ้าของร้านยิ้มด้วยสีหน้าพอใจก่อนจะเดินนำไป

 

 

 

ใน ร้าน 

 

 

"คุณเจ้าของร้านคะ?ทำไมต้องห้ามออกจากห้องด้วยล่ะค่ะดูทุกอย่างปกติดีนี่นา"ฉันถามก็มันน่าสงสัยนี่

 

 

 

"เพราะคืนที่สองจะมีเจ้าตุ๊กตาที่ชื่อว่าsping trapออกมาอาละวาดน่ะจ้า อ้อ อย่าไปแตะต้องsping 

 

 

 

trapล่ะ มันอันตรายมันเป็นหุ่นที่ น่ากลัวจนไม่มีใครกล้าไปยุ่นจนหายามลำบากอย่างงี้ล่ะจ้ะแต่ก่อนหน้านี้

 

 

 

ก็มียาม2-3คนมาทำงานแหละได้ข่าวว่าวันนี้เขาจะมาเยี่ยมร้านน่ะ เขาเข้ากะกลางวันน่ะจ้ะ"เจ้าของร้าน

 

 

 

พูดไปอมยิ้มไป

 

 

 

 

"ใครเหรอคะยามที่ว่าน่ะ"ยังมียามก่อนหน้านี้ด้วยเหรอ

 

 

 

"ไมค์ และ จเรมี่ จ้า"

 

 

 

 

"ไมค์. . และจเรมี่. . . ?". . . น่าตลกแฮะมีคนกล้ามาทำงานด้วยเหรอ

 

 

 

"ใช่จ้ะแล้วยังมียามอีกคนไอ้ยามเลวนั่น"ใบหน้าใจดีขอคุณเจ้าของร้านเกรี้ยวกราดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

 

 

 

 

"ใครคะ. . .ยามเลวนั่น?" ยามเลวงั้้นเหรอ

 

 

 

 

"ไอ้วินเซนต์!!!!"

 

"วินเซนต์ ? ใครเหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจทำไมต้องเลวล่ะ


"ตอนนี้มันไปตายที่ไหนแล้วไม่รู้ช่างหัวมันเถอะน่า !!!!!!" สาววัยกลางคนพูดพลางอารมณ์เสีย



"ค่ะ ฉันขอตัวไปซ่อมไฟก่อนนะคะ คืออยากเจอคุณไมค์น่ะนะ. .. . . .คะ?"ฉันตั้งคำถามท้ายประโยคประมาณว่าได้ไหม


ก่อนที่คุณผู้จัดการจะฉีกยิ้มและผายมือเข้าไปด้านในของร้านอย่างอ่อนโยนแล้วขยับปากเบาๆ


"ข้างในจ้ะ. . .อืมอีก1ชม. ไมค์ถึงจะมาจะรอเหรอจ๊ะ. . ?"คุณผู้จัดการเอียงคอนิดๆถามอย่างสงสัย


""รอแน่นอนค่ะ. . .ว่าแต่นอกจากซ่อมไฟแล้ว. .มีอะไรให้ใช้อีกไหมคะ" ฉันเอียงคอถามนิดด้วยแววตาสงสัย


"ร้านฉันไม่ค่อยปลอดภัยฉันอยากให้ร้านฉันตอนกลางคืนสว่างเต็มที่ อืมฉันกะจะปลี่ยนหลอดไฟก่อนและแผงควบคุมหน่อย


เธอพอจะช่วยเปลี่ยนหน่อยได้ไหมจ๊ะ เรื่องของและกล้องเดี๋ยวให้ไมค์ช่วยซื้อมาแล้วระหว่างรอเราช่วยกันทำความสะอาด


ร้านหน่อยน้า".หน้าตาดูว่ามากใช่มะ . .อือร้านนี้สกปรกจริงๆแหละช่วยหน่อยก็ดี


"รับทราบค่า. . " พูดไป ก่อนที่คุณผู้จัดการจะขอตัวเดินไปคุยกับไมค์


และแล้ววันนี้ก็ผ่านไป อย่างมีความสุขเช่นเคย

 

 

__________________________________________________________________________________________________________________________________

 

ขออนุญาติ . .ตัดจบแบบสวยๆเลยนะค้าา  คือว่าดัดแปลงจากความจริงไม่ใช่เรื่องจริงเน้อ ...ปล.นั่งพิ

 

 

 

มนานมาก

 

 

 

บับบาย  ว่างเดี๋ยวมาต่อให้ค่ะ