มหัศจรรย์สาวน้อยผู้พิทักษ์

“จี้จี้ ทำไมเธอต้องออกจากองค์กรด้วย?”

“...” ผู้ที่ถูกถามไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หลบหน้ามองพื้นโดยใช้ความเงียบเป็นคำตอบ

“เธอตัดสินใจดีแล้วหรอ?” นี่เป็นคำถามครั้งที่ร้อยกว่าที่เธอโดนถามอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยผู้ที่ถามไม่ได้ต้องการให้เธอนั้นออกจากองค์กรแต่อย่างได้ทั้งสิ้น

“ฉันขอโทษ” เธอพูดและได้ก้าวสั้นๆอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะไม่ให้บรรยากาศในห้องนั้นย่ำแย่ไปมากกว่านี้ แผ่นหลังอันน้อยของเธอก็ได้พ้นประตูห้องออกไป

“ฉันจะไม่มีวันยอมรับสมาชิกใหม่ที่เข้ามาเป็นอันขาด” เพราะไม่ว่าจะเป็นใครในองค์กรลับนี่ก็ไม่ต้องการให้คนอื่นมาแทนจี้จี้ และความผูกพันที่มีมานั้นก็ไม่สามารถที่จะลบหายไปได้

“แอร์บอท.. ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอนะ แต่..เธอก็น่าจะมีเหตุผลบ้างนะ”

“คำทำนายได้ทำนายไว้แล้ว ว่าสมาชิกใหม่จะพาเราได้เจอกันกลุ่มก่อการร้ายที่เรายังหาตัวไม่พบ” เอริค พูดแทรกขึ้น เอริคผู้แห่งการทำนาย ไม่มีใครทำนายแม่นไปกว่าเขาผู้นี้อีกแล้ว และเขาก็ยังมีความลับที่ยังไม่บอกอยู่เหมือนกัน J

เข้ารุ่งขึ้นอันสดใส(หรอ) ฉันถูกปลุกด้วยการ์น่า เพื่อนของฉัน หาว zZZzz อยากจะร้องไห้จริงๆ ต้องฝืนตัวเองจากการตื่นนอนในบรรยากาศน่านอนอย่างนี้ การ์น่าเราเรียนห้องเดียวกันและเพื่อนสนิทอันเล็กน้อยและคนเดียวที่มีอยู่ในตอนนี้ -0- ไม่ได้เป็นคนไร้เพื่อนหรอกนะ แต่กว่าจะมีใครสักคนเข้าใจจริงๆมันหาได้ยาก = =V และนั้นพวกเราจึงรู้ใจกันเป็นที่สุด ^0^ <3

“ดีมาลย์ตื่นได้แล้วจ้า”

“จ๊ะ ตื่นแล้วเนี่ย -____-”

“ยังจะตื่นหรอกเน๊อะ หลับตานอนกอดหมอนอยู่เนี่ย”

หลับก็ตื่นได้ย่ะ แหม ไอที่ตอบเธอเนี่ย ละเมอตอบอยู่หรอกมั้ง

“ฉันไปโรงเรียนก่อนนะ ไรยัลพ่อหนุ่มสุดฮอตนั้นคงมารอฉันแล้วล่ะ เจอกันที่schoolนะจ๊ะ”

=____= การ์น่านี่เสน่ห์แรงชะมัด ควงไรยัลจนสาวๆพากันอิจฉาแล้ว ยกเว้นฉัน -*- ไรยัลหนุ่มสุดฮอตประจำโรงเรียน หน้าตาดี หุ่นเฟอร์เฟ็ค นิสัยก็คงดีแหละ เอาเป็นว่าเรื่องของไรยัลแล้วกัน เปลี่ยนเรื่องได้แอบกวน ขอแนะนำตัวเองหน่อยนะ ฉัน ดีมาลย์จ้า ดีมาลย์ อแบลÕดัล (Demand Abandull) อยู่ grade 5A ทอง จะอธิบายให้ฟัง Eternal Obligation School นั้นคือโรงเรียนที่ฉันกำลังศึกษาอยู่ Eternal แปลว่า ไม่สิ้นสุด Obligation แปลว่าพันธะหรือหน้าที่ ดังนั้น Eternal Obligation School จีงแปลว่าโรงเรียนพันธะที่ไม่สิ้นสุด เพราะโรงเรียนแห่งนี้คงไม่มีวันสิ้นสุดเป็นอย่างแน่ เพราะทุกคนที่เข้ามาในโรงเรียนแห่งนี้ต้องถูกฝึกในด้านต่างๆที่ตนเองถนัดและผู้ที่ทำได้ดีจึงได้มีโอกาสที่เข้าสู่องค์กรลับที่ลับจนไม่รู้ว่ามีอยู่จริงหรือเปล่า และฉันเข้ามาอยู่ที่นี่ก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน ^^ เฮ้อ เกริ่นนำมาแค่นี้ก็เครียดแล้วใช่ไหมล่ะ ^^ แต่ยังมีอีกนะ โรงเรียนแห่งนี้มีgradeหรือระดับอยู่ 7 ระดับ โดย 1-5จะเรียนพื้นฐานวิชาทั่วไปรวมทั้งฝึกการป้องกันตัวและไหวพริบ ซึ่งgrade 5 จะมีการเลือกสาขาที่ตนเองถนัด โดยที่จะไปศึกษาต่อที่ grade 6 และแต่ละระดับและโรงเรียนของฉันจะมีการเริ่มรับคนตั้งแต่grade1คือจะมีการแบ่งห้องที่เรียนมี A+,A,B และ A+ คือห้องที่มีแต่เซียน และปรมาจารย์ หรือผู้ที่กำลังฝึกตนเข้าองค์กรลับ A คือ ห้องที่ผู้ฝึกตนอยู่ในขั้นดี และ B คือห้องที่มีผู้ฝึกตนอยู่ในขั้นปานกลาง และถ้าหากฝึกตนได้ต่ำกว่านี้ โรงเรียนEO(Eternal Obligation School )ของเราจะมีการแยกออกไปเรียนโรงเรียนธรรมดา  ส่วนการติดดาวก็เหมือนกับสัญลักษณ์มรกต ทอง และเงิน เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงความสามารถว่าเก่งมาก หรือเก่งน้อย โดย มรกตจะเก่งมาที่สุด ทองเก่งธรรมดา เงินปานกลาง โดยเมื่อไปอยู่นอกโรงเรียนจะทำให้คนอื่นสามารถเห็นความสามารถที่แทนจริง หรือมันประจารนั้นเอง  ดังนั้นฉันได้ภาคภูมิใจมาก ที่ได้อยู่โรงเรียน EOอย่างรอดปลอดภัยได้ทุกวันนี้

ฉันขอตัวไปอาบน้ำและไปโรงเรียนก่อนนะจ๊ะ J แล้วเจอกัน baby<3

@EO School

8:00AM

ฉันอยู่ในสภาพกึ่งหลับ กึ่งตื่น เอ๊ย! กึ่งง่วงนอน = =V เริ่มไปกันใหญ่แล้ว และแล้วก็ถึงคาบแรกของวัน นอนดีกว่าzZZz ยังไม่ทันจะเริ่มก็ตั้งตัวนอนซะแล้ว

“อ๊ะ ครูมาแล้ว ตื่นๆ ยัยดีมาลย์”

“หา!!” ฉันสะดุ้งตื่นจากเตียงนอน (โต๊ะเรียน)อันแสนนุ่มขึ้นหลังจากเพิ่งหลับตาลงเมื่อกี้นี้

“วันนี้ครูจะบอกคะแนนสอบของวิชาจิตวิทยา”

ฉันนั่งฟังคะแนนของทุกคน เพียงแค่ฉันนั่งมองข้อสอบ 5 นาทีก็รู้คำตอบหมดแล้ว และก็รู้ด้วยว่าตรงไหนที่คุณครูต้องการให้เราหลงกล J เพียงแต่ว่า...

 “DEMAND ABANDULL (ดีมาลย์ อะแบลดัล) ครูผิดหวังในตัวเธอมากนะ”

 “เธอได้คะแนน 30 ที่ไม่ใช่30”

“…” สังเกตสีหน้าฉัน เป็นตรรกะที่ห่วยที่สุด L ที่ฉันเคยเจอมาเลยที่เดียว

“-0-“ สีหน้าการ์น่า

“= =VV” และเพื่อนๆทุกคน

ไม่ต้องสงสัยก็คงจะพากันงงงวยกับประโยคที่คุณครูพูดเมื่อกี้นี้ อาฮา - -

“13 ใช่ไหมคะครู 30ที่ไม่ใช่30 ดั้งนั้น 30ที่ไม่ใช่30แล้ว คำที่ออกเสียงคล้าย30ก็มีแต่13คะ”

“เก่งมากจ๊ะ รีซ่า ^^”

ตรรกะระดับอนุบาล ยัยนั่นตอบไม่ถูกก็แย่แล้ว และเพียงแต่ว่า.. J ฉันต้องทำคะแนนตัวเองให้ห่วยที่สุดเท่านั้นเอง

4.30 PM

คลาสเรียนของฉันได้จบลงแล้วของวันนี้ ปล่อยร่างที่ไร้เรี่ยวแรงลงบนโต๊ะ มือ2ข้างได้ปล่อยห้อยลงมา ตาทั้ง2ข้างก็ค่อยๆหลับตาลง พร้อมก้บหายใจเข้าช้าๆและปล่อยลมหายใจออกมาแรงๆ เรียน 7 คาบ ถามเจอคุณครูบ่นนู่นบ่นนี้ พวกที่พลังภายในไม่มีวันหมด L บ่นได้บ่นดี ขอให้ท้องอืด อุ๊บส์ :X ไม่ดีๆ อย่าไปว่าครูเค้าเลย ;) มันไม่ดีนะ

“ดีมาลย์ กลับก่อนนะ คืนนี้ฉันมีนัดจ๊ะ ^.<”

“อื้ม~” เสียงที่พยายามเค้นออกมากจากลำคอ การ์น่าเก็บข้าวของแล้วสะบัดตูดเดินออกไป ขอย้ำว่าสะบัดจริงๆ -*- คงมีนัดกับไรยัลหนุ่มสุดฮอตนั่นนะสินะ ไม่ใช่การ์น่าคนเดียวหรอก เพื่อนๆทั้งห้องก็ทยอยกันกลับหอของตัวเองหมดแล้วและ คงเหลือแค่ฉันคนเดียว แต่อากาศแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เงียบจนได้ยินเสียงลมหายใจตัวเอง -**- ประชด หลอนจะตายชัก

กริ๊ก ครืนๆ ครืนๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น พร้อมกับสั่น ฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดู

Message From JK ย่อมากจาก Joker

[Mission only: go to AJ club 5.00 PM]

Mission งั้นหรอ J ฉันคลี่ยิ้มบางๆพร้อมกับเตรียมตัวไป AJ ที่ฉันเข้ามาในโรงเรียนนี่ ฉันก็มีภารกิจบางอย่างที่ทำให้ฉันมีประโยชน์ต่อท่านJKนั่น และตอนนี้มันยังคงเป็น Secret of Joker อยู่นะ J

@AJ club 5.00 PM

ฉันมาถึงแล้วใช้เวลาเดินทางไม่นานนักหรอก เพราะมันอยู่ไม่ใกล้จากโรงเรียนมากนัก ฉันเลือกเก้าอี้ที่มองเห็นทุกคนได้มากที่สุด ฉันไม่รู้ว่า Mission ของวันนี้คืออะไร เพราะฉะนั้นสมาธิและความตื่นตัวเท่านั้นที่จะทำสำเร็จ แต่ความสามารถของ 5Aทองอย่างฉันแล้ว ฉันคิดว่าเรื่องแบบนี้สบายมาก ~

กริ๊ก ครืนๆ ครืนๆ

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ เพราะเสียงนี้เป็นเสียงที่ตั้งเป็นเสียงของข้อความเท่านั้น ฉันพบรูปที่ส่งมาเป็นรูปผู้ชายมีรอยแผลที่คิ้วขวาเพียงนิดเดียว ผิวคล้ำ และมีข้อความใต้ภาพคือ Kill

ฉันนั่งมองหาบุคคลที่หน้าตาเหมือนในรูปนั่น จนกระทั่งเสียงเอะอะโวยวายขึ้นมาจากหลังร้าน AJ ฉันหันไปดูปรากฏว่ามีผู้ชายที่หน้าคล้ายในรูปกำลังหนีใครบางคนอยู่ และรุกรี้รุกรนปัดของตกกระจาย

ฉันลุกไปหยิบจานสเต็กพร้อมมีดหั่นจากเคาท์เตอร์ และเดินไปทางที่ผู้ชายคนนั้นปัดของตกอยู่อย่างใกล้ๆเพื่อสามารถฆ่าผู้ชายคนนั้นโดยไม่มีใครรู้

ปึ๊ก

ฉันเดินเข้าไปชนผู้ชายคนนั้นพร้อมเอามีดแทงเข้าไปตรงหัวใจพร้อมคว้างจานสเต็กลงพื้นจนแตก และจากนั้นก็กดร่างผู้ชายให้ล้มลงมาทับฉัน ให้เหมือนกับอุบัติเหตุ และเมื่อเลือดค่อยๆไหลเลอะมือและเสื้อฉัน ก็ถึงเวลาแสดงละครซะแล้ว J

กรี๊ด !!

ไม่ใช่เสียงฉันที่กรี๊ดคนเดียว แต่มีบุคคลอื่นกรี๊ดด้วย

ฉันทำท่าตกใจกับสิ่งที่เห็น และเกร็งตัวทั้งหมด เพื่อให้เหมือนจริง ราวกับเป็นผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์

“เธอ เป็นอะไรไหม?”

มีชายหนุ่มรูปงามรูปหนึ่ง เข้ามาถามฉันด้วยความเป็นห่วง คิกๆ จะมีชายใดมาติดกับหลงกลของฉันบ้างหนอ 

“ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ทำ ฉันไม่ได้ทำ” ฉันพูดพร้อมกับเอามือสองข้างกดขมับตัวเอง

“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรแล้ว เธอไม่ได้ทำ” เขาเข้ามาโผล่กอดฉัน คงจะปลอบใจฉันสินะ ฉันชอบจัง เวลาที่ฉันถือไผ่เหนือกว่าคนอื่นอย่างนี้

ฉันมองไปทางด้านหลังของผู้ชายคนนั้นก็มีผู้หญิง2คนและชาย1ตนเดินตามมา

“เกิดอะไรขึ้น เอริค”

เอริค คงจะเป็นชื่อของผู้ชายที่เข้ามาปลอบฉัน เอ๊ะ เด่วก่อนนะ ฉันมองหน้าเอริค และคิดอะไรบางฉัน ทำไมฉันคุ้นๆชื่อนี้จัง ?

“เกิดเรื่องนิดหน่อย”

ฉันเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสบตาผู้ชายคนนึง ทำไมเขามองฉันด้วยสายตาอย่างนี้ สายตาเหมือนกำลังมองฉันเป็นคนโหดเหี้ยม แต่มันก็คงจะใช่ ฉันหลบสายตามองต่ำลงในอ้อมกอดของนายเอริคนั่น

“เธอโอเคไหม เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านเธอนะ ฉันเอริค แล้ว?”

“ดีมาลย์”

“โอเค งั้นบอกทางบ้านเธอมาเลย”