ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
อืม...ตอนนี้หนังสือการ์ตูนก็ตกมาเป็นของฉันอีกเล่มแล้ว ถึงมันจะบรมเน่าหน่อยก็เถอะนะ ว่าแล้วก็อ่านซักหน่อยดีกว่า ก่อนจะอ่านก็ต้องทำตามกฎของ ฮามาซากิซะก่อน ( กฏที่แต่งขึ้นเฉพาะฉันคนเดียว ) คือ เปิดไปหน้าสุดท้าย ดูซิว่า...จบแบบไหน ? ฉันจึงเปิดหนังสือการ์ตูนเล่มที่ได้มาตอนเย็น นั่งเอนหลังบนโซฟานุ่มๆในน้องรับแขก อ้า...สบายใจจัง หนังสือการ์ตูนเล่มนี้คงต้องรักษาหน่อย เปิดทีก็เบาๆมือ ไม่งั้นมีหวังขาดกระจุย
“ ว้าวๆ จบแบบ Happy Ending แฮะ ! โอ้ววว จูจุ๊บกันด้วย...สเป็คเลย !!! ”
ฉันดีใจจนยิ้มหน้าบาน อาการแสดงออกตอนอ่านการ์ตูนน่ะ ใครเห็นก็คงคิดว่าฉันบ้า แต่ฉันชินกับมันแล้วล่ะ
ฉันชอบการ์ตูนที่มีการจุมพิต เพราะฉันใฝ่ฝันที่จะได้จูบกับคนที่รัก แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเลยสักครั้ง คงเป็นเพราะนิสัยบ้าการ์ตูนของฉันล่ะมั้ง มันเลยทำให้ไม่มีใครมองเห็นสเน่ห์ของฉันสักเท่าไร และช่วงนี้ฉันก็ไม่ค่อยที่จะไปชอบใครแล้วล่ะ เนื่องจากว่าฉันสารภาพรักกับใครแล้วก็ถูกปฏิเสธหมดเลยน่ะสิ ปลงแล้วล่ะค่ะ ขอฉันหลงรัก และคลั่งไคล้หนังสือการ์ตูนอย่างเดียวก็พอแล้วล่ะ
การ์ตูนที่ได้มาวันนี้คงเป็นไปตามที่เจ้าของร้านพูดสินะ ว่าเรื่องนี้ใครอ่านก็คงติดใจ งั้นฉันขอเป็นคนติดใจคนต่อไปละกัน ฉันจึงพลิกไปที่หน้าปก
“ Sweet Kiss ว้าว ! ชื่อเรื่องก็หวานจนน่าอ่านซะแล้ว ”
ฉันพูดอยู่คนเดียว พลางจับหน้าปกเบาๆ เพราะมันขาดจนน่าสงสาร อื้ม ! ไม่รอช้า ฉันเลยเปิดไปหน้าที่สอง สายตาของฉันเหลือบมองไปเห็นที่ปกในของหนังสือ รู้สึกว่าจะมีข้อความอะไรซักอย่างถูกเขียนติดอยู่ ฉันเผลออ่านมันเข้าไป
- - อาบาลูลูลาบา จากนั้นนึกถึงสิ่งที่ต้องการ แล้วจะสมหวังตามคำขอ - -
“ เอ๊ะ ! อะไรน่ะ ? ”
ฉันงงกับข้อความที่ถูกใครไม่รู้เขียนไว้ที่ปกด้านใน แต่ข้อความมันไม่หมดแค่นี้หรอกนะ
- - หากเกิดการจุมพิต ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง ! - -
“ เอ๊ะ ! ”
ฉันงงเข้าไปใหญ่ มันคืออะไรกันแน่เนี่ย ? คงมีใครมือบอน แต่งเรื่องขึ้น แล้วเกิดเขียนไว้มั้ง หรือมันเป็นเวทย์มนต์ของจริง อาการจินตนาการของสาวช่างฝันอย่างฉันนึกไปเรื่อย
“ หากเกิดการจุมพิต ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง ! จุมพิตหรอ ? เวทย์มนต์นี้ให้ใช้กับคนรักหรอ ? ”
ฉันนึกอีก จนลืมเรื่องที่จะต้องอ่านการ์ตูนเลย ตอนนี้ฉันเกิดตะขิดตะขวงใจเรื่องจูบ ถ้าเกิดฉันขออะไรไปแล้วมันสมหวัง แต่มันเกิดเป็นปัญหาล่ะก็ ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ?
“ โอย...บ้าไปแล้วรึยังไงนะ เรียวโกะ ! มันก็แค่แต่งเรื่องขึ้นมาให้สนุกเท่านั้นแหละ “
ฉันบ่นกับตัวเองที่คิดไปเรื่อยจนปวดหัว
“ เรียวโกะ !!! ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก ”
แม่ของฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก เรียกให้ฉันเข้าไปนอน ในขณะที่ฉันทำหน้ามุ่ย เนื่องจากเครียดกับเรื่องเวทย์มนต์คาถาบ้าๆบอๆอะไรเนี่ย
“ รู้แล้วค่า ! ”
ฉันบอกกับแม่ แต่สายตาจดจ้องไปที่ข้อความนั้นอีกครั้ง
“ รู้แล้วค่า ! บอกแบบนี้ทุกวัน แล้วเคยมั้ยที่จะตื่นตอนแม่ปลุกน่ะ ”
แม่เลียนเสียงฉัน ก่อนที่จะเข้าไปนอน โด่ ! เจ็บใจชะมัด เครียดเรื่องนี้ยังไม่พอ ก็ได้มาเครียดเรื่องแม่อีก
“ เชอะ ! ”
ฉันแลบลิ้น
ครอบครัวของฉันมีกันสองคน คือฉันกับแม่ ส่วนพ่อไปแต่งงานใหม่ แล้วย้ายไปอยู่แถวๆ ฮอกไกโด...ชีวิตฉันจึงเกี่ยวข้องกับแม่มาก ( แต่รองมาจากหนังสือการ์ตูนนะ ) ในแต่ละวันถ้าไม่ทะเลาะกับแม่ แล้วฉันจะไปทะเลาะกับใครล่ะ เอ๊ะ ! นึกขึ้นได้ ลองๆใช้เวทย์มนต์นี้กับแม่ดีกว่า อิอิ แม่กลายเป็นหนูทดลองคนแรกของฉัน ฉันหัวเราะเบาๆ พลางอ่านตามข้อความ
“ อาบาลูลูลาบา ขอให้แม่ไม่ต้องยุ่งเรื่องการนอนของฉัน ”
ฉันอธิษฐาน พรที่ฉันขอจะเป็นจริงมั้ย? หรือว่ามันจะเป็นแค่เรื่องแต่ง ก็ต้องคอยดูต่อไปล่ะ หลังจากที่อธิษฐานเสร็จ ฉันก็หยิบเจ้าหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นมาอ่านต่อ ว้าว ! มันสนุกใช้ได้เลยแหละ ฉันอ่านไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน
“ หาววว ~ ”
อ๊ะ ! ได้เวลาไปนอนแล้วสิ การ์ตูนเล่มนี้ถูกฉันอ่านไป 3 จบ ก็มันสนุกชะมัดเลยนี่หน่า สนุกมากจนฉันลืมเรื่องคาถาเวทย์มนต์ไปได้เลย
ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว ไม่ค่อยดึกมากสำหรับฉันหรอก เพราะทุกวันฉันจะอ่านหนังสือการ์ตูนจนเกือบจะตี 2 แต่วันนี้ขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า ฉันจึงลุกขึ้นจากโซฟานุ่มๆในห้องรับแขก แล้วเดินไปปิดไฟ
ค่ำคืนนี้คงจะทำให้ฉันนอนหลับฝันดีแน่ๆ ก็เพราะมันมีเจ้าหนังสือการ์ตูนสุดโปรดให้ฉันอ่านนี่สิ แต่ยังเจ็บใจไม่หายเลย ที่ถูกเด็ก ม.ต้นพวกนั้นแย่งการ์ตูนของฉันไปตั้งหลายเล่ม แถมได้การ์ตูนเล่มเก่าแก่โบราณมาอีกเล่มด้วย อีกอย่างก็ดันมาเจอคาถาอะไรก็ไม่รู้อีก จะให้เรียกว่าโชคดี หรือโชคร้ายกันเนี่ย ? ฉันนึก ขณะกำลังเดินขึ้นไปบนห้องที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน แล้วพอถึงเตียงปั๊บ ก็หลับปุ๊บเลย...ฝันดีแน่คืนนี้ !
“ ว้าวๆ จบแบบ Happy Ending แฮะ ! โอ้ววว จูจุ๊บกันด้วย...สเป็คเลย !!! ”
ฉันดีใจจนยิ้มหน้าบาน อาการแสดงออกตอนอ่านการ์ตูนน่ะ ใครเห็นก็คงคิดว่าฉันบ้า แต่ฉันชินกับมันแล้วล่ะ
ฉันชอบการ์ตูนที่มีการจุมพิต เพราะฉันใฝ่ฝันที่จะได้จูบกับคนที่รัก แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสเลยสักครั้ง คงเป็นเพราะนิสัยบ้าการ์ตูนของฉันล่ะมั้ง มันเลยทำให้ไม่มีใครมองเห็นสเน่ห์ของฉันสักเท่าไร และช่วงนี้ฉันก็ไม่ค่อยที่จะไปชอบใครแล้วล่ะ เนื่องจากว่าฉันสารภาพรักกับใครแล้วก็ถูกปฏิเสธหมดเลยน่ะสิ ปลงแล้วล่ะค่ะ ขอฉันหลงรัก และคลั่งไคล้หนังสือการ์ตูนอย่างเดียวก็พอแล้วล่ะ
การ์ตูนที่ได้มาวันนี้คงเป็นไปตามที่เจ้าของร้านพูดสินะ ว่าเรื่องนี้ใครอ่านก็คงติดใจ งั้นฉันขอเป็นคนติดใจคนต่อไปละกัน ฉันจึงพลิกไปที่หน้าปก
“ Sweet Kiss ว้าว ! ชื่อเรื่องก็หวานจนน่าอ่านซะแล้ว ”
ฉันพูดอยู่คนเดียว พลางจับหน้าปกเบาๆ เพราะมันขาดจนน่าสงสาร อื้ม ! ไม่รอช้า ฉันเลยเปิดไปหน้าที่สอง สายตาของฉันเหลือบมองไปเห็นที่ปกในของหนังสือ รู้สึกว่าจะมีข้อความอะไรซักอย่างถูกเขียนติดอยู่ ฉันเผลออ่านมันเข้าไป
- - อาบาลูลูลาบา จากนั้นนึกถึงสิ่งที่ต้องการ แล้วจะสมหวังตามคำขอ - -
“ เอ๊ะ ! อะไรน่ะ ? ”
ฉันงงกับข้อความที่ถูกใครไม่รู้เขียนไว้ที่ปกด้านใน แต่ข้อความมันไม่หมดแค่นี้หรอกนะ
- - หากเกิดการจุมพิต ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง ! - -
“ เอ๊ะ ! ”
ฉันงงเข้าไปใหญ่ มันคืออะไรกันแน่เนี่ย ? คงมีใครมือบอน แต่งเรื่องขึ้น แล้วเกิดเขียนไว้มั้ง หรือมันเป็นเวทย์มนต์ของจริง อาการจินตนาการของสาวช่างฝันอย่างฉันนึกไปเรื่อย
“ หากเกิดการจุมพิต ทุกสิ่งทุกอย่างจะจบลง ! จุมพิตหรอ ? เวทย์มนต์นี้ให้ใช้กับคนรักหรอ ? ”
ฉันนึกอีก จนลืมเรื่องที่จะต้องอ่านการ์ตูนเลย ตอนนี้ฉันเกิดตะขิดตะขวงใจเรื่องจูบ ถ้าเกิดฉันขออะไรไปแล้วมันสมหวัง แต่มันเกิดเป็นปัญหาล่ะก็ ฉันจะทำยังไงดีล่ะ ?
“ โอย...บ้าไปแล้วรึยังไงนะ เรียวโกะ ! มันก็แค่แต่งเรื่องขึ้นมาให้สนุกเท่านั้นแหละ “
ฉันบ่นกับตัวเองที่คิดไปเรื่อยจนปวดหัว
“ เรียวโกะ !!! ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก ”
แม่ของฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก เรียกให้ฉันเข้าไปนอน ในขณะที่ฉันทำหน้ามุ่ย เนื่องจากเครียดกับเรื่องเวทย์มนต์คาถาบ้าๆบอๆอะไรเนี่ย
“ รู้แล้วค่า ! ”
ฉันบอกกับแม่ แต่สายตาจดจ้องไปที่ข้อความนั้นอีกครั้ง
“ รู้แล้วค่า ! บอกแบบนี้ทุกวัน แล้วเคยมั้ยที่จะตื่นตอนแม่ปลุกน่ะ ”
แม่เลียนเสียงฉัน ก่อนที่จะเข้าไปนอน โด่ ! เจ็บใจชะมัด เครียดเรื่องนี้ยังไม่พอ ก็ได้มาเครียดเรื่องแม่อีก
“ เชอะ ! ”
ฉันแลบลิ้น
ครอบครัวของฉันมีกันสองคน คือฉันกับแม่ ส่วนพ่อไปแต่งงานใหม่ แล้วย้ายไปอยู่แถวๆ ฮอกไกโด...ชีวิตฉันจึงเกี่ยวข้องกับแม่มาก ( แต่รองมาจากหนังสือการ์ตูนนะ ) ในแต่ละวันถ้าไม่ทะเลาะกับแม่ แล้วฉันจะไปทะเลาะกับใครล่ะ เอ๊ะ ! นึกขึ้นได้ ลองๆใช้เวทย์มนต์นี้กับแม่ดีกว่า อิอิ แม่กลายเป็นหนูทดลองคนแรกของฉัน ฉันหัวเราะเบาๆ พลางอ่านตามข้อความ
“ อาบาลูลูลาบา ขอให้แม่ไม่ต้องยุ่งเรื่องการนอนของฉัน ”
ฉันอธิษฐาน พรที่ฉันขอจะเป็นจริงมั้ย? หรือว่ามันจะเป็นแค่เรื่องแต่ง ก็ต้องคอยดูต่อไปล่ะ หลังจากที่อธิษฐานเสร็จ ฉันก็หยิบเจ้าหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นมาอ่านต่อ ว้าว ! มันสนุกใช้ได้เลยแหละ ฉันอ่านไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน
“ หาววว ~ ”
อ๊ะ ! ได้เวลาไปนอนแล้วสิ การ์ตูนเล่มนี้ถูกฉันอ่านไป 3 จบ ก็มันสนุกชะมัดเลยนี่หน่า สนุกมากจนฉันลืมเรื่องคาถาเวทย์มนต์ไปได้เลย
ตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว ไม่ค่อยดึกมากสำหรับฉันหรอก เพราะทุกวันฉันจะอ่านหนังสือการ์ตูนจนเกือบจะตี 2 แต่วันนี้ขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า ฉันจึงลุกขึ้นจากโซฟานุ่มๆในห้องรับแขก แล้วเดินไปปิดไฟ
ค่ำคืนนี้คงจะทำให้ฉันนอนหลับฝันดีแน่ๆ ก็เพราะมันมีเจ้าหนังสือการ์ตูนสุดโปรดให้ฉันอ่านนี่สิ แต่ยังเจ็บใจไม่หายเลย ที่ถูกเด็ก ม.ต้นพวกนั้นแย่งการ์ตูนของฉันไปตั้งหลายเล่ม แถมได้การ์ตูนเล่มเก่าแก่โบราณมาอีกเล่มด้วย อีกอย่างก็ดันมาเจอคาถาอะไรก็ไม่รู้อีก จะให้เรียกว่าโชคดี หรือโชคร้ายกันเนี่ย ? ฉันนึก ขณะกำลังเดินขึ้นไปบนห้องที่อยู่ชั้น 2 ของบ้าน แล้วพอถึงเตียงปั๊บ ก็หลับปุ๊บเลย...ฝันดีแน่คืนนี้ !
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น