เวทย์มนต์รัก สาวเวอร์จิ้น

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

     สวัสดีค่ะ ! ฉัน ฮามาซากิ เรียวโกะ มัธยมปลายปี 2 โรงเรียนมัธยมมินามินาโอกะ ฉันรักการอ่านหนังสือมากที่สุดเลยล่ะค่ะ โอย...อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นหนังสือเรียนนะ หนังสือประเภทนี้น่ะ แค่มองก็ปวดหัวแล้วล่ะ แต่หนังสือที่ว่าก็คือ...” หนังสือการ์ตูน ” สุดโปรด !!! แนวไหนฉันก็อ่านได้หมดแหละค่ะ แต่ที่คลั่งไคล้มากที่สุดก็ แนวโรแมนติก ต้องจบแบบ Happy Ending และมีการจูบที่ดูดดื่มด้วย นี่แหละ...โปรดที่สุดเลย !!!



     เรื่องหนังสือการ์ตูนน่ะ ฉันรักมันมากเลยค่ะ แทบจะแต่งงานอยู่กันเลยด้วยซ้ำ ขนาดเวลาทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำยังต้องพามันเข้าไปด้วยเลย ตอนนี้นะ เจ้าหนังสือการ์ตูนพวกนี้น่ะ มันพากันเข้ามาพักในห้องของฉันเยอะแยะมากมายเลยแหละ อยู่กันอย่างแออัดยัดเยียด แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้อยู่กับมัน



     อุ้ย ! พล่ามซะยาว ตอนนี้ก็ใกล้เวลาที่โรงเรียนจะเลิกแล้ว เดี๋ยวฉันขอเวลาเตรียมตัวไปตามหาความสุขก่อนนะคะ อิอิ

    



     ติ๊ง...ต่อง...ติ๊ง...ต่อง !!! เสียงกริ่งบอกเวลาเลิกเรียนดังขึ้น เปรียบเสมือนเสียงสวรรค์ที่นักเรียนมัธยมหลายคนต่างรอคอย ฉันก็คนหนึ่งล่ะค่ะ ฉันรอเสียงนี้มานานแสนนาน ตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ รอมันส่งเสียง รอ รอ และรอ จนทำให้ความรู้ที่ครูสอนอยู่หน้าห้องน่ะ มันไม่เคยเข้าหัวของฉันเอาซะเลย แต่การนั่งรออย่างเดียวน่ะมันก็ทำให้เด็กสาวน่ารักๆอย่างฉันน่ะเบื่อได้นะ ฉันเลยต้องหยิบตัวเพิ่มความสุขของฉันขึ้นมา นั่นก็คือ “ หนังสือการ์ตูน ! ” นั่นเอง โอ ลัน ลา ~ อ่านไป จิตใจเริ่มเบิกบาน อ๊ะ ! แต่ต้องแอบอ่านนะ ไม่งั้นน่ะ...โดนครูยึดแน่ !



     อืม...ตอนนี้ฉันออกมาจากโรงเรียนแล้วล่ะค่ะ เดินเข้ามาในตัวเมือง ซึ่งเย็นๆจะมีตลาดนัดมือสองที่นี่ ทุกคนที่อยากจะหาเงินก็เตรียมจองที่ของตนเอง เพื่อเอาของมือสองที่ต้องการขายออกมาวางให้คนที่สนใจซื้อ ส่วนคนที่ต้องการจะปล่อยเงินออกจากกระเป๋าก็เตรียมควักซื้อของที่ถูกใจอย่างเดียวแหละค่ะ...วันนี้ฉันเตรียมเงินมาเยอะ ก็ฉันเล่นทุบเจ้าหมูน้อยที่บ้านมาหมดเลยน่ะสิ



     อ๊ะ ! เจอแล้ว จุดหมายของฉัน !!! เป็นร้านหนังสือมือสองเล็กๆที่ตั้งอยู่ข้างๆต้นไม้ แต่ตอนนี้เจ้าของร้านยังจัดของไม่เสร็จเลยนี่สิ ฉันก็ได้

แต่ยืนมองอยู่ใกล้ๆ ( ความจริงยืนรอต่างหาก ) ถ้าจัดเสร็จเมื่อไร...ฉันจะเป็นลูกค้าคนแรกเลยคอยดู !



     ฉันมองไปที่ร้านอย่างไม่พลาดสายตา หนังสือมือสองหลาย 10 เล่ม ถูกหยิบขึ้นมาวางบนโต๊ะเตี้ยๆ บางเล่มใหม่บ้าง เก่าบ้าง เอ ?...ก็มันมือสองนิ่ แต่ทำไมฉันถึงซื้อหนังสือมือสองนะ? ก็เพราะมันถูกดีนี่หน่า แหม...รู้จักเรียวโกะน้อยไปซะแล้ว เรื่องอะไรจะควักเงินซื้อหนังสือใหม่ แต่แพงชะมัด หนังสืออะไรก็อ่านได้ทั้งนั้นน่ะแหละน่า !

    

     เมื่อถึงเวลาที่เงินในกระเป๋าของฉันกำลังจะลอยเข้ากระเป๋าเจ้าของร้านหนังสือมือสอง ฉันจึงก้าวขาออกจากจุดที่ยืนอยู่ สายตาจ้องไปที่กองหนังสือการ์ตูนหลาย 10 เล่ม ที่ตั้งอยู่มุมขวาของโต๊ะ โอ้ว ! ฉันยิ้มมีเลศนัย ประมาณว่า “รออีกไม่กี่วินาที แกจะตกเป็นของฉันแล้ว ฮึๆ ” แต่มันไม่ใช่อย่างที่คิดนี่สิ เมื่อฉันก้าวออกไปไม่ถึง 3 ก้าว ก็มีเด็กสาวมัธยมต้นที่ไหนก็ไม่รู้ประมาณ 4-5 คน วิ่งกรูเข้าไปที่จุดหมายของฉัน ฉันยืนช็อค ตาค้างกับภาพที่เห็น ได้แต่ภาวนาในใจว่า “ อย่าหยิบหนังสือของช้านนน !!! ”





     “ จิอากิ ! ดูสิ พระเอกเรื่องนี้ล้อหล่อ ”

     เด็กสาวในกลุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น พร้อมกับชูหนังสือการ์ตูนที่มันน่าจะเป็นของฉันขึ้นมา อาการช็อคของฉันเริ่มหนักขึ้น



     “ ใช่ๆ หล่อดีแฮะ เหมาหมดเลยดีกว่าเนาะ อิอิ ”

     เด็กอีกคนหัวเราะคิกๆ พลางกับค้นหนังสือการ์ตูนที่มันน่าจะเป็นของฉันอีกแล้ว มาไว้ในอ้อมกอดประมาณ 5-6 เล่ม ไอ้ฉันก็ช็อคจนก้าวขาไม่ออก ก็แก่ๆอย่างฉันจะไปสู้แย่งกับเด็กๆม.ต้น ไหวเร้อ !

    



     ไม่กี่นาทีผ่านไป เร็วชะมัดเลย กลุ่มเด็กศัตรูของฉันต่างพากันกลับบ้านกันหมดแล้ว สะใจใช่มั้ยล่ะ...ที่แย่งของๆฉันไปหมดเลยน่ะ ฉันมองตรงไปร้านนั้นอีกครั้ง โถ่ ! การ์ตูนของฉัน...แทบจะไม่เหลือให้ฉันพามันไปอาศัยที่ห้องเลย เจ็บใจชะมัด แต่ไม่เป็นไรหรอก การ์ตูนที่รอคอยจะให้ฉันเป็นเจ้าของคงมีเหลืออยู่แหละนะ ฉันคิดพลางก้าวขาตรงไปที่ร้านนั้น

    



     “ เอ่อ...ยังมีหนังสือการ์ตูนเหลืออยู่มั้ยคะ ? ”

     ฉันรีบถามเจ้าของร้าน เป็นผู้ชายผมรากไทร ผิวขาว สวมแว่นตาดำ ทำให้มองเห็นหน้าไม่ค่อยชัดเท่าไร เขานั่งอมอมยิ้มอยู่ สายตามองมาทางฉัน แต่ฉันมองไม่ออกหรอกนะว่าเป็นใครน่ะ ไม่สนหรอกเรื่องนี้น่ะ แต่ที่สนมากที่สุดคือ...“ จะเหลือหนังสือการ์ตูนให้ฉันสักเล่มมั้ย ? ขืนคืนนี้ไม่ได้อ่าน คงนอนไม่หลับ ”



     “ หือ? ไม่มีอ่ะครับ ”

     เจ้าของร้านดึงเจ้าอมยิ้มออกจากปาก เขาตอบ แถมส่งยิ้มให้ฉันอีก



     “ เอ่อ...ค่ะ ”

     ตอนนี้ฉันแทบจะหมดอาลัยตายอยาก คืนนี้มีหวังนอนไม่หลับแน่เลย ฮือออออ ฉันลุกขึ้นยืนขึ้น เตรียมจะซาโยนาระกับร้านหนังสือนี้ เศร้าชะมัดเลย น้ำตาฉันเริ่มคลอ การถูกหักอกยังเสียใจไม่เท่ากับเรื่องนี้เลย ฉันเดินห่างจากร้านนี้ไปเรื่อยๆ เดินเซไปเซมา อย่างกับคนบ้า





     “ เอ่อ...คุณคนนั้นน่ะ ! ” ไม่ทันที่ฉันจะเดินไปได้ไกล ก็มีเสียงใครคนหนึ่งเรียกฉันซะแล้ว ฉันหันไปมองตามเสียงที่เรียก อ้อ ! ก็คิดว่าใคร ก็...เจ้าของร้านการ์ตูนนี่เอง



     “ มานี่หน่อย ? ”

     เขากวักมือ ฉันเริ่มมีความหวังเล็กน้อย เขาอาจจะหาการ์ตูนเล่มไหนเจอซักเล่ม แล้วต้องการขายให้กับฉันก็ได้ ฉันรีบวิ่งตรงไปที่ร้านอย่างเริ่งรีบ เพราะกลัวจะมีตัวศัตรูมาตัดหน้าฉัน แล้วแย่งการ์ตูนของฉันไปอีก



     “ อะไรคะ ? มีหนังสือการ์ตูนที่จะขายให้กับฉันใช่มั้ย ? ”

     ฉันถาม น้ำเสียงสดใสเต็มที่ เขามองหน้าฉัน แล้วหันไปค้นอะไรก็ไม่รู้ในกล่องที่ตั้งอยู่ข้างๆ



     “ เล่มนี้จะเอามั้ย ? ”

     เจ้าของร้านยื่นหนังสือการ์ตูนให้กับฉัน ลักษณะของการ์ตูนเล่มนี้นะ ไม่อยากจะบรรยาย เน่าซะไม่มี ฉันยื่นมือรับการ์ตูนจากเขา โห ! สุดยอดเลย หน้าปกหน้าขาดเกือบครึ่ง ส่วนหน้าปกหลังน่ะ โดนสุนัขคาบไปแล้วมั้ง น่าสงสารชะมัดเลย



     “ เรื่องนี้น่ะ ใครๆอ่านก็ติดใจทั้งนั้นแหละ ”

     เจ้าของร้านยิ้มที่มุมปาก ฮึๆ ติดใจที่มันจะกลายเป็นโบราณวัตถุในอนาคตน่ะสิ เก่าชะมัดเลย ฉันแทบไม่อยากจะควักตังค์เพื่อจ่ายให้กับหนังสือเล่มนี้เอาซะเลย แต่ความรักการอ่านการ์ตูนน่ะ มันทำให้ฉันมีความรู้สึกอยากจะเก็บมันไว้ ( สงสารที่จะไม่มีใครซื้อมันต่างหากล่ะ )



     “ จะเอามั้ยล่ะ ? ลดให้เลยนะ ”



     “ เอ่อ...ขอฟรีๆไม่ได้หรอ ? ”

     ฉันลองถามเล่นๆ หนังสือเล่มนี้คงไม่กี่เยนหรอก



     “ อืม ! ตามใจล่ะกัน ”

     เขายิ้ม ว้าวๆ ไม่คิดว่าจะได้ผลแฮะ ฉันหันหลังออกจากร้านไป บรรยากาศตอนนี้เริ่มค่ำแล้ว ฉันมีความสุขมากๆเลย ( มีความสุขที่คืนนี้จะนอนหลับฝันหวาน ) เอ๊ะ ! ฉันลืมขอบคุณเขา เมื่อคิดได้ ฉันจึงวิ่งไปที่ร้านอีกครั้ง



     “ อะ...เอ่อ...ขอบคุณนะ ! ”

     ฉันพูดขอบคุณเขา อายเป็นบ้าเลยแหละ ก็มันอายนี่สิ ฉันเลยบอกขอบคุณแล้ววิ่งหนีไปเฉยเลย เขาคงจะงงมากเลยละมั้ง

    

     “ ไม่เป็นไร ขอให้สมหวังนะ ฮามาซากิ เรียวโกะ ~ ”