คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : : : . . Step [ 8 ] . . : :
“คยองฮุน มากินข้าวได้แล้วลูก เดี๋ยวกับข้าวเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะจ๊ะ” โห . . ดูความลำเอียงของยายผม ยายทำไมเรียกแต่ไอ่กิมจิคนเดียวอ้ะ แล้วหลานชายสุดหวงของยายไม่เห็นเรียกเลย T^T
“คุณยายใจร้าย” ผมบ่นอุบอิบแต่ก็ตั้งใจให้คุณยายได้ฟังเต็มที่
“ใจร้ายอะไรกัน เจ้าพีนัทก็มากินข้าวด้วยกันสิ” โฮะๆๆ ยายผมน่ารักมั๊ยล่ะคร๊าบบบบบบบบบบ (แต่หลานชายยายน่ารักกว่าน้า > <)
“กินเข้าไปเยอะๆสิ ผัดผักนี่อร่อยออก” เสียงไอ่กิมจิอีกแล้วครับท่าน . . ขนาดมานั่งกินข้าวกับตากับยายผมมันยังไม่วายมายุ่งวุ่นวายกับผมอีกนะ -..-
“ไม่กิน ไม่ชอบผัก กินแล้วตัวเขียว” ผมส่ายหน้าดิก ก็ไอ่วินมันเคยบอกผมตอนเด็กๆว่าถ้ากินผักมากๆแล้วจะตัวเขียวนี่นา
“งั้นก็กินแครอทสิ”
“อันนั้นก็ตัวเหลือง” ใครว่าผมข้างๆคูๆก็ว่าไปเหอะ คนมันไม่ชอบผักอ้ะ T^T
“มีผักอะไรที่นายชอบมั่งมั๊ยเนี่ย” ไอ่กิมจิบ่นแล้วตักผัดผักนรกนั่นใส่จานผม
“เอาออกไปดิ ชั้นไม่กินผักๆๆๆ” ผมร้องงอแงเป็นเด็กๆ คุณตาถึงกับหัวเราะดังลั่น
“ฮะๆๆ อย่าไปบังคับมันเลย เจ้านี่น่ะ ไม่ยอมกินผักมาตั้งแต่เล็กๆแล้ว ไม่ว่าผักอะไรก็ไม่ยอมกินทั้งนั้นแหละ” อ๊ากกกกกก . . ตาครับ นี่มันไม่ใช่รายการนั่งยางโชว์นะ อย่ามาเผาผมแถวนี้จิ Y^Y
“อะไรครับๆๆ ผมชอบกินไอ่นั่นนะ . . แตงกวาอะ” จะว่าไปผมก็กินเฉพาะแตงกวาอย่างเดียวนะ เท่าที่นับๆมา ถ้าไม่ถูกคุณแม่จับยัดปากก็ไม่ยอมกินผักอย่างอื่นเลย - -
“ฮ่าๆๆๆ นายกินได้แค่แตงกวาหรอเนี่ย” ไอ่กิมจิมันหัวเราะใส่ผมครับ
“ทำไมอ้ะ ก็คนมันชอบกินอย่างเดียวอะ ผิดรึไง เชอะ” ผมหยิบจานข้าวแล้วลุกไปนั่งอยู่ข้างๆคุณยาย
“อย่าไปถือสาเจ้าพีนัทเลยลูก ขี้งอน ชอบเอาแต่ใจตัวเอง ชอบเถียงเค้าไปเรื่อย นิสัยเจ้านี่ทั้งนั้นแหละ” คุณยายพูดเสร็จก็ยื่นมือมาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู เอ่อ . . แต่อย่างนี้เค้าเรียกว่าตบหัวแล้วลูบหลังไม่ใช่หรอครับยาย - -*
“ไม่เป็นไรเลยครับ” ไอ่กิมจิฉีกยิ้มกว้าง “ดื้อๆแบบนี้ ก็น่ารักไปอีกแบบเหมือนกันครับ” T^T
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
“ที่รักครับ ไปนอนกันเถอะนะ” มันเริ่มเรียกผมอย่างงี้อีกแล้วครับ - - มันวอน “บาทาบิน” ของผมจริงๆนะเนี่ย
“ที่รักบ้าอะไรล่ะ นายง่วงก็ไปนอนสิ ชั้นยังไม่ง่วงนี่นา” ผมยอมถอนสายตาออกมาจากละครที่กำลังดูอยู่ ไอ่กิมจิเห็นสีหน้าประมาณว่า ไปตายซะไป๊ ของผมก็รีบถอยกรูดออกไปอย่างรวดเร็ว ผมเองก็นึกว่ามันไปนอนแล้วครับ ก็นั่งดูละครต่ออย่างสบายใจ แต่ที่ไหนได้ . .
“ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก . . มาให้ผมกอดหน่อยสิ” อ๊ากกกก อะไรเนี่ย !! หมอน !! ผ้าห่ม !! ทำยังกะจะย้ายบ้านเลยนะแก - -
“เอามาทำไมเนี่ย” ผมตะโกนเสียงดัง ส่วนไอ่กิมจิก็เอาหมอนมาวางไว้บนตักผมแล้วนอนซุกไปมา
“ก็อยากมานอนกับที่รักไงครับ ผมผิดหรอ” ดูมัน .. บทจะหวานก็หวานซะ ทีเวลาปกตินี่กัดกันแทบตาย
“เออ ผิดโว้ยยย ไปนอนที่อื่นไป ห้องก็มีทำไมไม่ไปนอน”
“ไม่เอา ถ้าอยากให้ไปนอนในห้องที่รักก็ไปนอนกับผมสิ” ไอ่กิมจิลุกขึ้นแล้วกอดหมอนเอาไว้ ถ้าเป็นคนอื่นมาเห็นคงกรี๊ดแตก แต่สำหรับผมนี่อยากกระโดดถีบกลางแสกหน้ามันมากเลยครับ
“ไม่ง่วงๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ได้ยินรึไง” ผมยื่นหน้าไปอยู่ข้างหน้ามันแล้วแลบลิ้นใส่ และแล้ว - - มือปลาหมึกมันก็กลับมาอีกครั้ง - - คราวนี้มันจับหน้าผมเอาไว้แล้วก็เริ่มประกบจูบลงมาครับ ลิ้นร้อนๆแทรกเข้ามาในปาก ควานหาความหอมหวานใน
ปากผม ร่างของผมถูกอุ้มขึ้นอย่างเบามือ ตรงเข้าไปในห้องนอนที่อยู่ข้างๆ
กระดุมเสื้อถูกปลดออกทันทีที่ร่างสัมผัสกับที่นอนนุ่มๆ มือหยาบควานเข้ามาภายใต้ชุดนอนบางๆสีขาว ลมหายใจร้อนๆถูกเป่ารดลงไปตรงต้นคอ ส่วนมืออีกข้างก็เลื่อนต่ำลงไปที่กี่งกลางลำตัว แต่ก่อนที่เรื่องจะเกินเลยมากไปกว่านี้ ผมก็กระซิบที่ข้างหูคยองฮุนเบาๆ
“อย่าทำชั้น . . ได้มั๊ย” เพราะตอนนี้ไม่ว่าร่างกายจะต้องการยังไง ใจผมก็ยังรับไม่ได้กับการมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน แล้วยิ่งกับคนที่ผมคิดว่าตัวเองเกลียดที่สุดในโลกแล้ว . . มันยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย
“อะ - - อืม - - ชั้น ขอโทษนะ” คยองฮุนผละออกจากข้างตัวผมแล้วเดินออกไปข้างนอกห้อง เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ผมนั่งชันเข่าจ้องมองไปยังสายฝนที่เริ่มกระหน่ำข้างนอก นี่ผม . . ยังเกลียดมันอยู่ใช่มั๊ย??
+ + + + +
อยากไปหาทงบังๆๆๆ วันที่ 8 กับ 9 นี้แล้วน้า . .
นับถอยหลังอีก 6 วันเท่านั้นเอง
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
เอิง - รัก - ทงบัง - อ๊า . .
ความคิดเห็น