คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : : : . . Step [ 4 ] . . : :
“โทรศัพท์มึงอะ ไมไม่รับวะ” ไอ่วินมันหันมาสะกิดผม ก็แค่เดาว่าใครผมก็ไม่อยากกดรับแล้วน่ะสิครับ
“มานี่ๆๆๆ กูรับให้” ก่อนที่ผมจะทันบอกว่าห้ามมันก็ยึดโทรศัพท์ไปคุยละครับ ไอ่เพื่อนเลว T^T
“ฮาโหล .. ครับ . .” จู่ๆหน้าไอ่วินก็ซีดสนิทเลยครับ นี่ไอ่กิมจิมันทำอะไรเนี่ย?? มันคงไม่ได้ขู่ขะฆ่าเพื่อนผมหรอกนะ ก็ไอ่กิมจิมันยิ่งบ้าๆอยู่ หรือว่ามันจะทำจริงๆหว่า Y^Y
“ครับ ได้ครับ ซักครู่นะครับ” มันยื่นโทรศัพท์มาให้ผม หน้าซีดยังกะกระดาษ พอผมรับโทรศัพท์ปั๊บ มันก็วิ่งหายไปจากสายตาทันที
“ฮะ - - ฮาโหล” ขอให้ไม่ใช่ไอ่หมอนั่น ไม่ใช่ๆๆๆๆๆๆๆ
“เมื่อกี๊ใคร” เสียงไอ่กิมจิดังมาตามสาย พระเจ้า . . นี่ชาติก่อนลูกทำบุญมาน้อยไปใช่มั๊ยเนี่ย ชาตินี้ท่านถึงให้สัตว์มีขนตามล้างตามผลาญผมอย่างงี้เนี่ย
“เพื่อน จะถามทำไม มีอะไรก็รีบๆพูดมา” ผมทำเสียงเข้มใส่ แต่คาดว่ามันคงไม่สะทกสะท้านซักนิด
“ชั้นอยู่หน้าร้านแล้ว ออกมาหาชั้นหน่อย” แว๊กกกกกก มันจะมาทำไมเนี่ย งานเข้าแล้วสิตู - -*
“ไม่ไปว้อยยยย อยากให้ออกไปก็ - - ” ผมยังพูดไม่ทันจบก็รู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดต้นคออยู่ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆที่ลอยมาก็พอจะบอกได้เลยว่าใคร
“ก็อะไร หรือว่าต้องให้ผมมาลากออกไปครับ ที่รัก” ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย มันจริงๆด้วยอ้ะ ไอ่สัตว์โลกที่น่ารังเกียจที่สุด แง้ . . - -^
“มาที่นี่ได้ยังไง แล้วเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน” ผมถามมันกลับไป ยัวะแล้วนะว้อยยย จะตามไปให้มันไกลลิบโลกเลยรึ
ไงเนี่ย
“แม่นายให้เบอร์นายมา บอกว่าใช้เผื่อฉุกเฉิน ส่วนที่อยู่ร้านก็มีติดอยู่ในบอร์ดห้องนาย ชั้นว่านายควรจะเก็บห้องบ้างนะ ชั้นชอบผู้ชายรักสะอาดน่ะ เผื่อตอนที่ . .” มันยังพูดไม่จบผมก็เดินปึงๆออกจากร้านไปแล้วครับ เรื่องเบอร์ที่มันได้จากแม่ผมมานี่ผมไม่โกรธหรอกครับ แต่ผมไม่ชอบเลยที่มันต้องมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมด้วย
“โกรธหรอ” มันเดินตามมาเงียบๆ สงสัยจะรับรู้บรรยากาศมาคุที่แผ่กระจายอยู่รอบๆตัวผม
“ชั้นไม่ขอโทษนายหรอกนะ เลิกงอนได้แล้ว” มันจับข้อมือผมแล้วบีบแน่น ฉากประมาณหนังเกาหลีมาก แต่ในหนังเกาหลีนางเอกคงไม่อยากฆ่าพระเอกอย่างตอนนี้หรอก - -
“ปล่อย” ผมพูดเรียบๆ ทั้งเบื่อ ทั้งเซ็ง ไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือชีวิตผม
“ไม่ จนกว่านายจะหายงอน เลิกทำตัวเป็นเด็กๆซะทีสิ”
“จะปล่อยมั๊ย” ยอมรับเลยครับว่าตอนนั้นฟังมันพูดไม่รู้เรื่องแล้ว อารมณ์ประมาณว่าควันออกหูแล้วอะครับ
“ไม่” พอมันพูดจบ ผมก็เหยียบเท้ามันลงไปแรงๆทันที เอิ้กๆ รู้จักพีนัทน้อยไปซะแล้ว ถึงชั้นจะไม่ชนะแชมป์มวยไทยอย่างใสสะอาด แต่ชั้นก็พอจะมีฝีมืออยู่บ้างล่ะนะ
“โอ๊ยยยยย นายมัน . .” มันตะโกนเสียงดังลั่น ส่วนผมก็วิ่งออกไปที่รถแล้วรีบสตาร์ทเครื่องทันที ส่วนไอ่กิมจิน่ะหรอครับ ในเมื่อมันมาได้เองมันก็มีปัญญากลับเองได้น่ะแหละครับ ผมไม่อยู่รอมันหรอก คนบ้าอะไร ตามตื๊ออยู่ได้
*-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-*
แล้วเราก็มาถึงบ้านได้โดยสวัสดิภาพครับ (ความจริงก็ไม่สวัสดิภาพซะทีเดียวหรอกครับ เผลอเหยียบคันเร่งแรงไปหน่อยเลยไปบี้กุหลาบแสนรักของแม่ซะเละไม่มีชิ้นดีเลยทีเดียว แหะๆ)
“วินๆ เมื่อกี๊มันพูดอะไรกับมึงอะ ทำไมมึงหน้าซีดขนาดนั้นวะ” ผมไขกุญแจเข้าบ้านแล้วรีบโทรศัพท์หาไอ่วิน ไอ่กิมจิมันพูดอะไรบ้าๆกับเพื่อนผมรึเปล่าเนี่ย - -*
“เอ่อ . . มึงอยากรู้มากๆเลยใช่ป้ะ” ผมถอนหายใจแรงๆทีนึงแทนคำตอบ มันเลยรีบบอกออกมาเร็วปรื๋อ
“เมื่อกี๊เค้าบอกว่าเป็นแฟนมึงอะ แล้วถามกูประมาณว่ากูเป็นใคร ทำไมอยู่กับมึง อะไรประมาณนี้อะ ที่เหลือกูจำไม่ได้ละ” ผมรู้ครับว่ามันจำได้ทุกอย่างน่ะแหละ เพียงแต่ว่ามันคงไม่อยากเล่าให้ผมโกรธไปมากกว่านี้แล้ว เพราะตอนนี้ผมก็พร้อมจะอัดไอ่กิมจิเป็นผงๆแล้วล่ะครับ
“อืม ขอบใจนะ กูขอโทษนะที่ต้องกลับก่อน” ผมพูดจบก็ตัดสายไปดื้อๆ ก่อนที่จะปิดมือถือแล้วล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยอ่อน นี่แค่วันแรกนะ ถ้าอยู่ด้วยกันเดือนนึง ผมกับมันไม่ตายกันไปข้างนึงหรอเนี่ย T^T
*-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-*
ขี้เซา - - ตื่นได้แล้วค๊าบบบบบบบบบบบบบบ ขี้เซาค๊าบบบบบบบบบบบ ตื่นค๊าบบบบบบบบ - -
เสียงนรกอีกแล้วขอรับท่านผู้ชม สิ่งที่เกลียดที่สุดในตอนเช้าน่ะหรอ นาฬิกาปลุกน่ะสิ ผมกดให้มันหยุดร้องแล้วจัดการปามันลงโหลใส่ปลาทองที่อยู่ใกล้ๆมือ ความจริงมันไม่มีปลาทองอยู่แล้วแหละครับ ความผิดแม่น่ะแหละครับ บอกว่าถ้าให้ปลาทองกินปูนแดงแล้วจะแข็งแรง พอหยอดลงไปเท่านั้นแหละครับ ปลาผมถูกท่านยมเรียกหาอย่างรวดเร็วเลย - - แม่นะแม่
“ฮ้าววววววววว ง่วงๆๆๆๆๆ” ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่พักนึง เสื้อผ้าที่ยังไม่ได้เปลี่ยนตั้งแต่เมื่อคืนเริ่มส่งกลิ่นเรียกแมลงวันแล้ว เป็นสัญญาณให้ผมรีบไปอาบน้ำโดยด่วน แต่ . . เอ . . เราลืมอะไรไปมั๊ยนะ รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปซักอย่างแฮะ
“อะไรว้า . .” ผมอาบน้ำไปคิดไปเรื่อยๆ หน้าไอ่กิมจิก็ลอยเข้ามาในโสตประสาท แล้วไอ่กิมจิมันอยู่ที่ไหนละเนี่ย หรือว่ามันจะไปนอนข้างถนนแล้ว โฮะๆๆ สะใจ ^^
“ลันล้า . . วันนี้อารมณ์ดีเนอะ หมูอ้วน - - เป็นยังไงบ้างลูก” ผมแหย่นิ้วเข้าไปในกรงหนูแกสบี้ที่เลี้ยงเอาไว้ มันอ้วนสมชื่อจริงๆเลยนะครับ มองเผินๆนึกว่าลูกบอลวิ่งได้อะไรประมาณนั้น
“ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกนะ” ผมพึมพำเบาๆกับตัวเอง ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะ ผมกลัวว่าไอ่กิมจิเน่าจะโดนรถขนขยะเก็บไปทิ้งแล้วต่างหากล่ะ - -
“ออกไปดูหน่อยก็ได้วะ เวทนาๆๆ” ผมใส่เสื้อผ้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง แต่พอเปิดประตูบ้านออกไปเท่านั้นแหละครับ ก็เจอศพ เอ้ยยย ไม่ใช่ ร่างไอ่กิมจิที่นอนหลับสนิทอยู่หน้าทางเข้าบ้านพอดิบพอดี
“คยองฮุน คยองฮุน ตื่นเด่ะ” ผมเอาเท้าเขี่ยๆ แต่มันก็ยังนอนหลับสนิท จนผมเอามือไปจับตัวมันเท่านั้นแหละครับ เป็นเรื่อง
“เฮ้ยยย ตัวร้อนจี๋เลยนี่นา อ๊ากกกกกก อย่ามาตายในเขตบ้านชั้นนะ ไม่เอาๆๆๆ” ผมกึ่งลากกึ่งพยุงมันเข้ามาในบ้าน
นี่มันจะตายมั๊ยเนี่ย ??
+ + + + +
ง่วง . . T^T แต่วันนี้เห็นเม้นท์แล้วเกิดอาการปลื้มออกนอกหน้ามาก 55+
เลยเข้ามาอัพต่ออีกเล็กน้อยถึงปานกลางค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^
ความคิดเห็น