ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love Step ( ( รักนี้ ไม่มีเอาท์ ) ) [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : : : . . Step [ 2 ] . . : :

    • อัปเดตล่าสุด 22 พ.ค. 51


                หลังจากส่งแม่ผมขึ้นเครื่องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว  ช่วงเวลานรกแตกของผมก็เริ่มต้นขึ้น   ก็ไอ่จิมจินี่น่ะสิ   มันจะนั่งมองหน้าผมไปอีกนานมั๊ยเนี่ย   คนนะเว่ย  ไม่ใช่ปลากัด

                    คยองฮุน . .ผมเรียกไอ่กิมจิ  ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ที่ร้านอาหารที่ผมยอมเสียเวลาอันแสนมีค่าพามันมากินอย่างเสียมิได้   ก็ถ้ามันไม่ยอมเป็นเจ้ามือจ่ายให้ผมคงไม่พามันมากินข้าวหรอกครับ  ปล่อยให้มันหาเห็บกินอยู่บ้านไปแล้ว

                    เรียกที่รักก็ได้นะครับ ผมไม่ถือ  อ๊ากกกกกกกกกก  ที่รักบ้าบออะไรกันล่ะ  อยากบีบคอมันให้ตายคามือจริงๆเลยวุ้ย

                    คือ คยองฮุนครับ  ผมอยากจะถามอะไรคุณหน่อย  ผมพยายามรวบรวมมาดลูกคุณหนูมาใช้ข่มขวัญมันเต็มที่  แต่ดูจากสภาพโดยรวมแล้วมันดูจะขำๆผมนะ  ไม่จริงๆๆ  เรามักจะคิดอะไรไปเอง (เนอะ ??)

                    อะไรล่ะครับ ที่รัก  พระเจ้า . .   ช่วยเอาผมไปจากชีวิตบ้าบอคอแตกนี่ที TT^TT 

                ทำไมนายพูดไทยได้ล่ะ  นายเป็นคนเกาหลีไม่ใช่รึไง  คยองฮุนเบนสายตาไปจากหน้าผม (ซะที - -)  สงสัยจะจับความโกรธในน้ำเสียงและสังเกตถึงสรรพนามที่เปลี่ยนไปได้   มันก็ไม่ได้โง่ซะทีเดียวหรอกนะเนี่ย

                    ชั้นไม่อยากตอบคำถามน่าเบื่อ  ไอ่คยองฮุน  แกตายยยยยยยยยยยยยยยย  ระหว่างที่ผมกำลังนึกวาดภาพจับไอ่กิมจิมัดมือมัดเท้า  ปาดคอแล้วโยนลงไปให้พี่เข้กิน  มันก็ตอบผมกลับมาด้วยเสียงเบื่อๆ

                    ผู้จัดการชั้นเป็นคนไทย  พูดจบก็หันกลับมาจ้องหน้าผมต่อ  ตกลงนี่มันจะมากินข้าวหรือมามองหน้าผมกันแน่เนี่ย - -*

                    อย่าทำหน้าเบื่อๆอย่างนั้นสิ  ชั้นไม่ชอบ  แกไม่ชอบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้นเล่า   คิดว่าไอ่ความที่แกสูง  185  (ผมสูง 165)  หน้าแกขาวอมชมพู (ส่วนผมขาวซีด) ผมเป็นสีดำสนิทและได้รับการบำรุง+ตัดแต่งอย่างดี (ของผมสีน้ำตาลอ่อนและให้เพื่อนตัดให้เพื่อความประหยัดเงินครับ) นอกจากนั้นการที่แกหล่อกว่า  ดูดีมีชาติตระกูลกว่า  และเป็นความจริงที่ว่าแกรวยกว่า จะทำให้แกเหนือกว่าชั้นงั้นหรอ  ไม่จริงว้อยย - -

                    นายไม่ชอบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับชั้น  นี่ๆๆๆ ชั้นเบื่อๆๆ ดูซะให้เต็มตา  ผมไปลอยหน้าลอยตาอยู่ตรงหน้าไอ่กิมจิ   ถ้าพวกเพื่อนๆผู้แสนดีของผมมาเห็นมันคงถามว่า  นี่มึงกี่ขวบแล้วเนี่ย - - 

                    อยากให้ชั้นจับนายกดตรงนี้ หรือว่านายจะยอมกินข้าวให้มันหมดๆไป  แหม . .  ได้ยินอย่างนี้มาดค้ำหัวของผมก็หดลงอย่างรวดเร็วสิครับ   ก็หน้ามันเขียนติดเอาไว้เลยว่า  ชั้นเอาจริง  นี่นา

                    แล้วนายไม่กินข้าวของนายล่ะ  ผมถาม  ข้าวในจานตัวเองเหลือเป็นครึ่ง  ยังจะมาพูดดีอีก

                    ชั้นไม่หิว  ไม่หิวแล้วมากินทำไมฟะ  ชั้นมาส่งนายให้กินข้าว  ไม่ใช่ให้ตัวเองกินข้าว  มันอ่านใจผมออกด้วยหรอเนี่ย *-*  ไม่นะ . .  ชีวิตผมมันจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไปถึงไหนเนี่ย  ผมนี่มันช่างเหมือนกับซินเดอเรลล่าที่ต้องถูกกดขี่จากแม่เลี้ยงใจร้าย  โอ้วววว  น่าเศร้า  TT^TT

                                    *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

                    เมื่อมื้ออาหารเช้าของผมจบลง  อยากจะหัวเราะให้มันดังก้องโลกจริงๆเลยแฮะ   ไอ่กิมจิ  แกประมาทฝีมือการขับรถของชั้นไปซะแล้วววว  คิดว่าฉายาตีนผีของชั้นนี่มันได้มาง่ายๆรึไงกัน  โฮะๆๆ

                    ขึ้นรถสิๆๆ  ผมตบเบาะข้างคนขับพลางฉีกยิ้มหวานไปให้  

                    ขับให้มันดีๆนะ  อย่าคิดแก้แค้นชั้นด้วย เพราะมันไม่มีทางสำเร็จ  มันหันมากำชับ  โฮะๆๆ  เค้าเรียกเวรต้องล้างด้วยการจองเวร (ใครสอนมาเนี่ย - -)  ต่างหากล่ะ

                    ได้ครับ ผมจะขับให้ดีที่สุดเลยครับ ผมยังคงยิ้มหน้าบานให้  สงสัยมันจะรับรู้ได้ถึงความไม่จริงใจของผมแฮะ  นั่งเงียบเชียว  

                    ผมเตรียมตัวสตาร์ทรถ  แต่จู่ๆไอ่กิมจิมันก็เปิดประตูรถแล้วเดินออกไปก่อนจะมาหยุดอยู่ข้างประตูด้านคนขับ

                    เปิดสิ  มันยืนเคาะกระจกในขณะที่ผมทำหน้าเอ๋อ  มันจะทำอะไรเนี่ย - -*

                    อะ . . อะไรหรอ  ผมเปิดประตูออกมาแล้วนั่งทำหน้าดาวน์ซินโดรมต่อไป

                    ออกมา  พูดเสียงเรียบอย่างนี้ท่าไม่ดีแล้วแฮะ  หรือว่ามันเกิดตัณหากลับอยากปล้ำผมขึ้นมาจะทำไงเนี่ย นี่มันสนามบินนะ  ถ้านายทำอะไรชั้นจะฟ้องคณตำรวจจริงๆด้วย  แง้ๆๆ T^T  ((โหมดปัญญาอ่อนเริ่มกัดกินสมองขอรับท่าน))

                    มะ . .  ไม่เอาอ้ะ  ผมเกาะเบาะรถแน่น  ให้ตายก็ไม่ปล่อยเฟ้ย

                    หึ. .  ก็ได้  มันพูดจบก็เริ่มแกะมือผมออกจากเบาะ  หลังจากมันพยายามอยู่เกือบๆ  5  นาทีผมก็ยอมแพ้  ยอมให้มันอุ้มออกมาจากรถจนได้

                    จะทำไรอะ  ผมถามคยองฮุนเบาๆ  หรือมันจะปล้ำผมจริงๆเนี่ย อ๊ากก ไม่น้า . .  Y^Y


                    จะขับรถเอง  คยองฮุนเดินอ้อมมาปล่อยผมลงบนเบาะข้างคนขับ  อ่าว . . แล้วไอ่ที่จะปล้ำเมื่อกี๊อะ -  - ^ 

                    หน้าแดงเลยนะ  คิดอะไรอยู่น่ะ  ไอ่กิมจิถามระหว่างที่ใส่เข็มขัดนิรภัยอยู่

                    บ้า . .  คิดไรล่ะ  ไม่ได้คิดอะไรนี่  ผมซุกตัวเข้าไปในเบาะ  คิดไปได้นะเรา - -

                    ก็ดีแล้ว  เพราะนายน่ะ  ไม่ใช่สเป็คชั้น  คยองฮุนพูดจบ  ผมก็เตรียมจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก  แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไร  มันก็ก้มหน้าเข้ามาใกล้ๆหูผมแล้วบอกว่า  แต่นายเป็นสไตล์ชั้นเลยล่ะ . .  ที่รัก

    + + + + +

    วันนี้มาต่อน้อยหน่อยนะคะ แหะๆ

    พอดีเครียดๆเรื่องจุนซูอยู่นิดหน่อยอ่าค่ะ  ^^
     

    เอาไว้ตอนหน้าจะเอามาลงเยอะๆน้า .. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×