Destiny (โชคชะตา) *KF* 3

เนื้อเรื่อง

หลังจากเราทักทายกันเสร็จก็ไปเล่นเครื่องเล่นกัน ฉันมองแก้วที่หันมามองฉันเป็นระยะๆ ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่มองเยอะแบบนี้มันเขินนะ -////-     ถึงยัยมีนจะบอกว่าเราเคยชอบแก้วแต่ก็ยังจำอะไรไม่ได้ซักนิด เห้อ.... แล้วทำไมฉันจำแต่แก้วไม่ได้เนี่ย

“ฟางทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ  ไม่สนุกหรอ?? ^^” แก้วถามเพราะเห็นฉันทำหน้าเหมือนแบกโลกไว้

“เปล่าๆ หิวน้ำน่ะ  เดี๋ยวฟางไปซื้อก่อนนะ” ฉันลุกขึ้นกำลังจะไปซื้อน้ำแต่ก็ต้องนั่งลงที่เดิม

“ฟาง  เดี๋ยวแก้วไปซื้อดีกว่า รอนี่แหละ” แล้วแก้ววิ่งออกไป แล้วนี่ฉันต้องนั่งอยู่คนเดียวหรอเนี่ย ร้อนก็ร้อน

2 นาทีผ่านไป

5 นาทีผ่านไป

10 นาทีผ่านไป

20 นาทีผ่านไป

เมื่อไหร่จะมาเนี่ย นี่นานมากแล้วนะ มีนกับพิมก็มาแล้วด้วย แก้วไปไหนของเขา

“พิม ฟางว่าโทรหาแก้วเถอะ ไปนานมากแล้ว” ฉันหันไปบอกพิมที่นั่งอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่

“อืมๆ  ไปไหนกันนะ” พิมว่าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแก้ว  แล้วทำไม่ฉันไม่คิดออกตั้งแต่สิบนาที่แรกเนี่ย เอ๊! นั่นแก้วนี่นา

“พิม ไม่ต้องโทรละ มานู่นแล้ว” มีนบอกขณะที่ดูดน้ำที่ซื้อมาเนื่องจากรอแก้วไม่ไหว

“แฮกๆ ขอโทษทีนะ กลับกันเถอะ นี่น้ำอะใครยังไม่ดื่ม” แก้วพูดด้วยท่าทางเหนื่อยหอบ

“ฉันกับพิมเรียบร้อยแล้ว ยัยฟางโน่น บอกจะรอกินน้ำแก้ว” ยัยมีนพูดขึ้น จะไปบอกเขาทำไมเร่า

“ก็แก้วอุส่าไปซื้อมานี่ ป่ะกลับกัน” บอกก่อนจะเอาน้ำจากแก้วแล้วเดินไปที่รถ

1 เดือนผ่านไป

กลับจากสวนสนุก  และฉันก็รู้อีกอย่าง พิมกับแล้วไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เป็นญาติกันต่างหาก พิมบอกว่าพูดล้อเล่นเฉยๆ ทำให้ฉันเข้าใจผิดซะนานสองนาน