คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : SF special : Little Red Riding Hood ( KyuTae Ver. ) End ( 100%)
SF Special
Red Ridding Hood ( KyuTae Ver. )
End
100%
ร่างสูงนอนทอดกายมองแม่หนูน้อยหมวกแดงที่นอนหลับตาพริ้มจมสู่ห้วงนิทราแสนหวานไปแล้ว มีเพียงเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอเข้าออก คยูฮยอนเกลี่ยแก้มใสมีเลือดฝาดเบามือไล้ไปยังริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อน่ากดจูบ คนตัวเล็กที่ถูกจับใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วนอนพิงอกแกร่งดูน่ารักน่าชังจนอดไม่ได้ที่จะกดจูบหนักๆ
“ อื้ออ ” หนูน้อยหมวกแดงบิดตัวหนีจากการรุกรานของหมาป่าตัวร้าย ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อขยับตัวเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกเจ็บแปลบจนน้ำตาคลอ
“ อย่าขยับมากนักสิ ” คยูฮยอนช่วยพยุงร่างนั้นอย่างอ่อนโยน คนตัวเล็กเบิกตากว้างค่อยๆ หันมามองหน้าเขาเหมือนไม่เชื่อสายตา
ทำหน้าตาแบบไหนก็ดูน่ารักไปหมด...
น่ารักจนต้องกดจูบลงไปอีกครั้งและอีกครั้งจนคนน่ารักตัวแข็งทื่อ
“...! ”
“ ตกใจอะไรล่ะ หืมม หลายชั่วโมงที่ผ่านมานี่เรายังไม่คุ้นเคยกันอีกหรือไง ”
“ หมาป่าใจร้าย! ฮึกก ฮือออ เจ็บจะตายอยู่แล้ว ฮือออ ” หนูน้อยหมวกแดงพอเริ่มระลึกเหตุการณ์ที่ผ่านมาได้ก็ร้องไห้งอแงทันที กำปั้นเล็กๆ เหวี่ยงมาชกอกแกร่ง หน้าขาวใสเปื้อนน้ำหูน้ำตาไปหมดยังกับเด็กอนุบาล
“ ขอโทษคนดี...ต่อไปนี้เธอจะไม่เจ็บอีกต่อไปแล้วล่ะ... ” เอ่ยเสียงอ่อนโยน มือหนาลูบกลุ่มผมนุ่มอย่างทะนุถนอมพลางกอดกระชับร่างเล็ก
“ ทำไม... ”
“ ฉันจะปกป้องเธอเองไงล่ะ ”
“ ... ”
“ ฉันจะปกป้องเธอในทุกๆ คืน ปกป้องเธอในอ้อมกอดของฉันเอง ”
“ ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย ”
“ เอ...เราก็เพิ่งจะทำแบบนั้นมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี่นา ” หมาป่าตัวร้ายแกล้งเกาคางพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย หนูน้อยหมวกแดงหน้าแดงแปร๊ดทันที มือขาวตะปบปากคยูฮยอนเอาไว้แน่น ตากลมโตหลุกหลิกดูน่าขำสิ้นดี
“ ย๊า!! อย่าพูดมันออกมานะ! เงียบไปเลย เงียบไปเลย!! ”
“ หึ หึ ฉันพูดความจริง เราไม่ใช่แค่คนรู้จักกันแล้วนะ แต่เธอน่ะเป็นของฉันอย่างสมบูรณ์และฉันก็คือของๆ เธอเหมือนกัน ” ดวงตาคมดูวิบวับจนต้องเสหลบตา มือขาวถูกดึงไปประทับจูบแผ่วเบา หนูน้อยหมวกแดงรู้สึกเหมือนร้อนจนหน้าแทบระเบิด
“ ฉะ...ฉันจะไปหาคุณยายแล้ว! ”
“ ลุกไหวก็เอาสิ ”
ใครมันจะไปลุกไหวเล่า! แค่ขยับนิดๆ หน่อยๆ ก็เจ็บจนน้ำตาเล็ด
แบบนี้เหมือนที่อัปป้ากับออมม่าทำบ่อยๆ หรือเปล่านะ? แล้วทำไมมันเจ็บนักล่ะ
“ อ๊ะ ทำอะไร ” คนตัวเล็กร้องถามเมื่อถูกช้อนตัวขึ้นจากพื้น คนตัวสูงไม่ตอบเอาแต่เดินเข้าป่าไปเรื่อยๆ คนถูกอุ้มนั้นดูจะไม่เป็นปัญหาสำหรับเขาเลยแม้แต่น้อย หนูน้อยหมวกแดงมองคนตัวสูงงงๆ น่าแปลกใจมากๆ เลย...นี่มันทางไปบ้านคุณยายชัดๆ
“ นายรู้จักบ้านคุณยายของฉันด้วยเหรอ ”
“ ฉันอยู่ในป่านี่มากี่ปี เป็นเรื่องธรรมดา ”
“ทำไมไม่เข้าไปในหมู่บ้านบ้างล่ะ? ”
“ ไปสิ...ฉันไปแน่ ”
ไม่ทันไรเธอก็รู้สึกง่วง อ้าปากหาวไปหลายครั้ง ดวงตาเริ่มจะปรือลงจนแทบจะลืมตาไม่ได้อยู่แล้ว ยิ่งมีอ้อมกอดอุ่นกับอกแกร่งให้ซบก็ยิ่งรู้สึกง่วงนอนจนต้องเอนหันซบกับอกแกร่งเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้งจนได้...
“ เด็กน้อย...ตื่นได้แล้ว ถึงบ้านของคุณยายเธอแล้วล่ะ ” เสียงทุ้มกระซิบข้างหู คนัตวเล็กขยับเปลือกตายุกยิกก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ คยูฮยอนจูบหน้าผากเธอไปหนึ่งทีก่อนจะค่อยๆ วางหนูน้อยหมวกแดงลงบนพื้น
“ อื้ม ขอบใจนะ ”
“ เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นเถอะ ”
หมาป่ามีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือ...โลภมาก
“ เอ๋? นายต้องการอะไรล่ะ “
“ ต้องการเธอ...ให้ฉันได้มั้ยล่ะ ”
“ อะ...เอ่อ...บ๊ายบาย! คุณยายขา หนูมาแล้วววว!!! ” ร่างเล็กถอยหลังวิ่งหนีเข้าไปในบ้านทันที ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังโครมล็อกกลอนเรียบร้อย ทิ้งให้หมาป่าหนุ่มยืนยิ้มอยู่คนเดียว ร่างกายสูงสง่ามองขึ้นไปบนชั้นสอง ตาคมฉายแววเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที
พอได้ลิ้มรสเนื้อนุ่มๆ ของเหยื่อก็อดติดใจไม่ได้
หวานทุกสัดส่วน น่าสัมผัส น่าลิ้มลองไม่รู้เบื่อ
อย่างนี้จะปล่อยไปง่ายๆ ก็ไม่สมกับเป็นหมาป่าน่ะสิ
ร่างสูงถอยหลังกลับเข้าป่าไปรวดเร็ว ริมฝีปากกระซิบส่งผ่านสายลม
“ เธอเป็นของฉัน... ”
เฮือก!
ร่างเล็กสะดุ้ง รู้สึกเสียวสันหลังวาบยังไงชอบกล ดวงตากลมโตดูหลุกหลิกเหมือนคนสติไม่ครบยังไงอย่างงั้น สร้างความแปลกใจปนฉงนให้กับหญิงชราที่นั่งถักผ้านิตติ้งอยู่บนโซฟาตัวโปรด
“ แทงกู ~ เป็นอะไรเหรอจ้ะ มาหายายนี่เร็ว ” ร่างเล็กเคลื่อนตัวไปกอดคุณยายที่รักอย่างรวดเร็ว แขนเล็กอดหญิงชราแน่นจนอึดอัด ร่างเล็กก็สั่นราวกับตากหิมะหนาวเหน็บ แม้แต่เจ้าตัวก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่มันแปลกๆ...
“ คุณยาย...แท...แทรู้สึกแปลกๆ ค่ะ มันหนาวยังไงไม่รู้ ”
“ หนาว? นี่มันหน้าร้อนนะจ้ะแทงกู หนูจะหนาวได้ยังไง ”
“ ฮืออ คุณยายคะ แทรู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอกด้วยอ่ะ เจ็บเหมือนจะขาดใจเลย ฮึก! แทขอค้างที่นี่นะคะ ” หนูน้อยหมวกแดงอาการแย่ลงเรื่อยๆ จนน่าตกใจ ใบหน้าเริ่มแดงซ่านทั้งที่ร่างกายหนาวเหมือนตากหิมะ หญิงชราเห็นท่าไม่ดีจึงรีบขึ้นไปจัดห้องนอนให้หลานสาว ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มซุกตัวลงในผ้าห่มผืนหนา
“ มีอะไรเรียกยายห้องตรงข้ามนะจ้ะ ”
นี่หลานสาวเธอเป็นอะไรไป!?!
ย่างเข้าสู่ยามค่ำคืน อากาศเริ่มเย็นขึ้นมาเล็กน้อยแต่ก็ไม่หนาวพอจะสมเหตุสมผลกับอาการแปลกๆ ที่เกิดขึ้นกับหนูน้อยหมวกแดงเลย หญิงชราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง เธอได้แต่ต้มชาขับพิษอุ่นๆ ไปให้แล้วก็กลับมานั่งอยู่ข้างล่างตามความเคยชิน ข้างนอกหน้าต่างมีพระจันทร์เต็มดวงลอยเด่น บรรยากาศดูสลัวและดูสว่างกว่าปกติ
วันของหมาป่า
ดูเหมือนว่าหญิงชราจะลืมไปซะสนิทเลยเหมือนกัน...
สายลมเย็นสบายที่พัดโชยมาทำให้ผ้าม่านปลิวไสว พอนั่งคิดอะไรไปนานหน่อยก็เริ่มง่วง ร่างของหญิงชราเดินขึ้นบันไดเชื่องช้า เธอกะจะเข้ามาดูหลานสาวสักหน่อย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ แทงกูจ้ะ ยายขอเข้าไปหน่อยนะ ”
“ คุณยาย ~ ” เสียงอู้อี้ร้องเรียก หญิงชราก้าวเข้าไปในห้องนอนทันที ร่างเล็กซ่อนตัวมิดชิดในผ้าห่มผืนหนา ยื่นใบหน้าออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อคุยกับหญิงชรา ดวงตากลมโตปรือปรอยจะปิดอยู่รอมร่อ
“ เป็นยังไงบ้างจ้ะ อาการดีขึ้นหรือเปล่า? ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวยายส่งนกพิราบแจ้งสารไปหาหมอในหมู่บ้านเอามั้ยจ้ะ ”
“ หนู...ไม่ได้รู้สึกแย่ขนาดนั้นสักหน่อย รอถึงตอนเช้าก็ได้...อือ คุณยาย หนูป่วยรึเปล่าคะ เป็นไข้ป่ารึเปล่า... ” หนูน้อยหมวกแดงกระชับผ้าห่มแน่นขึ้นอีก ยิ่งดึกเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกหนาวเย็นมากขึ้นเท่านั้น
ทรมานชะมัดเลย...ฮืออออ
“ กินชาขับพิษของยายสิจ้ะ แล้วก็นอนซะ ยังไงพรุ่งนี้ยายจะไปตามหมอมา ”
“ หนูกินไปแล้วมันไม่เห็นจะหายเลย ฮืออ แถมยังปวดฉี่อีกต่างหาก ”
“ ยังไงก็ต้องกิน เอ้า! เดี๋ยวยายจะไปเตรียมชาให้นะจ้ะ เผื่อกลางดึกหลานจะได้ตื่นมากิน อย่างน้อยมันก้ต้องช่วยบรรเทาได้ล่ะน่า นี่มันชาอย่างดีเลยนะเนี่ย ”
“ เข้าใจแล้วค่ะ... ” หนูน้อยหมวกแดงตอบรับเสียงเบา
หลังจากที่ได้กินชาขับพิษอีกครั้งคุณยายของเธอก็ขอตัวไปนอนก่อนโดยไม่ลืมกำชับให้กินชาในเหยือกที่เตรียมไว้ให้ ค่ำคืนสลัวเพราะแสงจันทร์...หนูน้อยหมวกแดงกำลังจะหลับไปแล้วแท้ๆ เธอต้องลืมตาขึ้นมาเนือยๆ
จะมาปวดฉี่ทำไมตอนนี้เนี่ย! ง่วงจะตายอยู่แล้วน้า ~ หนาวก็หนาว ฮึ่ยย
ร่างเล็กเดินโงนเงนกึ่งหลับกึ่งตื่นเข้าห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาหลังจากเสร็จธุระ สายลมเย็นสบายพัดเข้ามาในห้อง อาการบ้าๆ นั่นยังไม่หายไปเพียงซ้ำยังเป็นหนักกว่าเดิมซะอีก
แต่ทว่า...!
“ อ๊ะ คุณยาย ~ ตกใจหมดเลย ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเหลือบไปเห็นเงาดำทะมึนตรงเก้าอี้ข้างเตียง ดึกดื่นขนาดนี้จะเป็นใครไปได้อีกล่ะนอกจากคุณยายน่ะ ตาปรือลงเหมือนเดิมเมื่อคิดว่าเป็นคุณยายของเธอ
“ อืมม มีอะไรเหรอคะ หนูง่วงมากเลย ”
“ มาหาเด็กน้อยสิจ้ะ ” เสียงทุ้มไม่เหมือนเสียงคุณยายทำให้คนตัวเล็กเอะใจ แต่เพราะความง่วงเข้ารุมเร้า ไหนจะอาการแปลกๆ ที่เผชิญมาค่อนวัน เธอรู้สึกเหนื่อยมากๆ จนทำให้ไม่คิดเล็กคิดน้อยอีกเลย...แต่ก็ถามออกไปด้วยความสงสัย
“ คุณยาย...ทำไมเสียงแหบจังคะ ”
“ คนแก่ก็แบบนี้แหละจ้ะ ”
ดวงตากลมปรือขึ้นอีกเล็กน้อย แม้จะมืดจนเห็นไม่ค่อยชัดแต่แสงจันทร์ก็ทำให้รู้ว่า...คุณยายดูแปลกตาไปกว่าเดิม
“ เอ...ทำไมคุณยายตัวสูงจัง ”
“ นั่งอยู่บนเก้าอี้ต่างหากล่ะจ้ะ ”
“ ผมคุณยายสั้นลงนะคะ ”
“ ไม่หรอกจ้ะ ผมมันก็เป็นอย่างนี้แหละ ” คราวนี้หนูน้อยหมวกแดงขยับเล็กน้อย จมูกรั้นสูดกลิ่นของคุณยายฟุดฟิด ไม่เหมือนเดิมเลย...
กลิ่นคุณยายนุ่มกว่านี้ ละมุนกว่านี้นี่นา...? จะมีกลิ่นของดอกไม้ติดมาด้วยนะ
แต่นี่มันคุ้นๆ แต่ไม่ยักจะนึกออกแฮะ ยังกับกลิ่นผู้ชาย...
กลิ่นผู้ชาย?
ผู้ชาย...งั้นเหรอ?
“ กลิ่นคุณยาย...ไม่เหมือนเดิม ”
“ เหรอจ้ะ งั้นมาพิสูจน์หน่อยมั้ย หึ หึ ”
พรึ่บ!
หนูน้อยหมวกแดงลืมตาโพลงทันที ร่างที่เธอคิดว่าเป็นคุณยายขึ้นมาคร่อมทับเธออย่างรวดเร็ว ลมหายใจร้อนที่รดไปทั่วใบหน้ากับเสี้ยวหน้าที่โผล่ออกมาในความมืด นะ...นี่มัน...
คยูฮยอน!?!
“ คยู!!! ” ใบหน้าน่ารักดูตื่นตระหนกก่อนจะแดงซ่าน คนตัวเล็กหลบสายตาร้อนแรงของร่างสูงพัลวัน แก้มใสขึ้นสีระเรื่อจนคยูฮยอนยกมือขึ้นลูบไล้ไปมาแผ่วเบา
คืนนี้...เขาจะปกป้องร่างนี้เอง ปกป้องให้อยู่ใต้ร่างน่ะนะ
“ ครับ... ”
“ มาได้ยังไงน่ะ...เอ๊ะ! นี่นายบุกรุกบ้านคนอื่นเหรอ! ”
“ ก็หน้าต่างมันเปิดอยู่ เอาน่า...อย่างน้อยฉันก็ทำให้เธอหายหนาว หายเจ็บหน้าอกได้ก็แล้วกัน ใช่มั้ยล่ะ หืมมม ” ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะฉกริมฝีปากลงมาบนปากนุ่มนิ่ม บดเบียดอย่างอ่อนโยนจนไล่ระดับเป็นร้อนแรง ลิ้นร้อนกวาดลิ้มรสโพรงปากคนตัวเล็กอย่างหิวกระหายจนหนำใจ แต่ไม่วายขบเม้มปากนิ่มราวกับเพลิดเพลินกับขนมหวาน
“ อื้ออ นะ...นายรู้? ”
“ ครับ...อืม ปากเธอนุ่มเหมือนเยลลี่เลยนะ อืม อย่าเบี่ยงหลบสิ “ ปากร้อนยังคงจับจ้องกับปากอิ่มของคนใต้ร่าง พอหนูน้อยหมวกแดงบิดหน้าหนีมือหนาก็จัดการจับคางเล็กเอาไว้แล้วประกบจูบลงไปทันที ลิ้นเล็กถูกลิ้นร้อนบังคับให้เกาะเกี่ยวพันกัน ร่างเล็กเริ่มสั่นสะท้านพร้อมกับหายใจหอบถี่ คยูฮยอนผละออกมากดจูบที่ขมับคนตัวเล็กอย่างแสนรัก
“ ทำไมฉันถึงรู้สึกแปลกๆ แบบนั้นล่ะ...นายรู้ใช่มั้ย? ” หมาป่าตัวร้ายไม่ยอมตอบรับ มัวแต่สนใจจะซุกไซร้ซอกคอขาวหอมกรุ่น หนูน้อยหมวกแดงขมวดคิ้วไม่พอใจ มือเล็กพยายามดันใบหน้าหล่อร้ายออกจากคอตัวเองเคืองๆ
ไม่ตอบก็ไม่ต้องมาซุกเลย!
“ ตอบมานะ! ”
“ เด็กน้อยขี้โมโห ฮ่าๆ ถ้าฉันตอบเธอจะได้อะไรตอบแทนมั้ยล่ะ ”
ขี้โกงนี่นา!
“ จูบหนึ่งที ”
“ ว้า ~ ”
“ ให้หอมด้วยอ่ะ ”
“ อ่าฮะ ”
“ ให้กอดแน่นๆ รัดให้ตายไปเลย ”
“ อืม ”
“ ให้จูบแถวคอก็ได้! ไอ้รอยแดงๆ นั่นให้ทำก็ได้! ”
“ คิดดูก่อน ”
“ ตามใจทุกอย่างเลย!! ฮึ่ยย ทีนี้ก็บอกมาได้แล้ว ” คนถูกแกล้งทำแก้งพองลมดูน่ารักน่าหยิกไม่หยอก ข้อเสนอนั่นน่าสนใจไม่น้อย...หมาป่าหนุ่มตาวาววับด้วยความโลภ กดจูบปากนิ่มไปสองสามทีเบาๆ
“ มนตราหมาป่า ”
“ ฮะ? ” ร่างเล็กเอียงคอสงสัย
“ มันเป็นมนตร์ที่ตกทอดของเผ่าพันธุ์หมาป่ายังไงล่ะเด็กน้อย ในวันที่พระจันทร์จะเต็มดวงเราสามารถใช้มนตร์นี้ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ฉันเลยใช้มันกับเธอยังไงล่ะ อีกอย่างนะ...มนตราหมาป่าก็ใช้ได้เฉพาะในวันที่พระจันทร์จะเต็มดวงเท่านั้น ควรจะใช้ให้คุ้มค่าหน่อย ”
ใช้แกล้งคนอื่นแบบนี้มันคุ้มค่าตรงไหนนะ?
“ คนบ้า นายจะแกล้งฉันงั้นเหรอ เพราะมนตร์บ้าบอนั่นฉันทรมานแทบตาย”
“ นั่นแหละ ต่อไปนี้เธอควรจะรู้ไว้นะ...มนตรานั่นมันถาวร ”
“ อะไรนะ! ”
“ รู้ไว้ซะว่ามนตร์ที่ฉันใช้กับเธอไม่ได้เกิดผลในวันพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้นนะ แต่มันจะเกิดขึ้นทุกครั้งที่ ‘ เรา ’ อยู่ไกลกันมากเกินไป ” บ้าบอที่สุด! หนูน้อยหมวกแดงแทบจะกัดจมูกร่างสูงให้เป็นรอยฟันชะมัด! ทำแบบนี้ก็แสดงว่าเธอกับเขาต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลาเลยน่ะสิ เป็นไปได้ยังไง?
“ เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ได้นะ ”
“ ได้สิ ฉันคือคนรักของเธอจากนี้ไป ตอนเช้าฉันจะไปแนะนำตัวกับยายของเธอ พ่อแม่เธอ ทุกคนในหมู่บ้านของเธอ จะบอกมันให้หมดเลย ” หมาป่าแสนเอาแต่ใจเอ่ยด้วยรอยยิ้มกว้าง ร่างกายสูงขยับมานอนข้างร่างเล็กก่อนจะตวัดโอบกอดร่างนุ่มนิ่ม ใบหน้าหล่อร้ายซุกตรงคอขาวอย่างสุขใจ
“ มันจะง่ายขนาดนั้นเชียว? ”
“ สำหรับฉันอะไรก็เป็นไปได้เสมอ คืนนี้ฉันจะแค่กอดเธอ แต่คืนต่อไปฉันจะทวงสัญญาที่เธอให้ไว้ล่ะ เตรียมตัวไว้แล้วกัน หึ หึ ”
“ ขี้โกงชะมัด... ”
“ นอนได้แล้วคนเก่ง...ฉันก็ง่วงเป็นนะ ตอนเช้าฉันจะจูบปลุกเธอเอง ”
“ ย๊า!! นายควรจะหลับแล้วไม่ต้องตื่นนะ ”
“ ฉันจะตื่นมาปล้ำเธอน่ะสิ ” แล้วก็คงจะทำจริงๆ น่ะแหละ หนูน้อยหมวกแดงมุดลงไปในผ้าห่ม แขนเล็กกอดเอวหนาเอาไว้เช่นกัน อาการแปลกๆ นั่นหายไปแล้ว อาจจะเพราะตอนนี้เธอกับคยูฮยอนกำลังกอดกันอยู่แน่ๆ
อ่า...เขินจัง >///<
ออมม่า อัปป้า คุณยาย และทุกๆ คน หนูน้อยหมวกแดงมีคนรักแล้วน้า ~! คิ คิ
แถมยังเป็นหมาป่ารูปหล่อจอมเจ้าเล่ห์ เล่นมนตร์ดำด้วยนะ!
โลภมากก็ที่หนึ่ง หื่นอย่าบอกใครเลยล่ะ!
Talk :
พาร์ทสุดท้ายของช็อตฟิคจบแล้ววว เฮ้ ~!
มนตราหมาป่า? ใครอยากโดนบ้างเอ่ย?
ตอนหน้าจะเป็นตอนย้อนของเฮสิกนะคะ ก่อนที่จะไปบริษัทค่ะ
คอมช้ามากอ่ะ T^T เหมือนจะพังยังไงไม่รู้ หรือเป็นเพราะเน็ต
ทำยังไงคอมหายช้าคะเนี่ย ตอบที!!!
ความคิดเห็น