คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SF : ขอโทษฮะ...พี่สาวมาเป็นแฟนผมได้มั้ย? ( 100% )
SF
10%
...คู่รักเลสเบี้ยนที่เพอร์เฟ็คต์แห่งปี...
เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแทบจะทึ้งหัวตัวเองด้วยความอิจฉาที่สุมอยู่เต็มอก ดวงตาคมมองตามร่างของผู้หญิงสองคนไม่ละสายตา คนหนึ่งสูงพอสมควร ใบหน้าสวยจัดและดูเปรี้ยวจี๊ดจ๊าดกับผมสีแดงเพลิงนั่น ส่วนอีกคนมีเพียงใบหน้าขาวนวล ผิวใสๆ ยามต้องแดดดูแสบตาเหลือเกิน ทั้งคู่เดินคล้องแขนกันเข้ามาอย่างระรื่น
ไม่เหมาะสมกันสักนิด!!!
คยูฮยอนอยากจะตะโกนออกมาดังๆ ให้สองคนนั้นรู้ไปเลยด้วยซ้ำ
ให้รู้ไปเลยว่าผู้หญิงถูกสร้างขึ้นมาคู่กับผู้ชายต่างหากล่ะ!
“ โธ่เว้ย! ” เสียงทุ้มโวยวายอย่างเอาแต่ใจก่อนที่จะถีบเก้าอี้ระเนระนาดจนเพื่อนๆ พากันหันมามองอย่างตกใจ ฮีชอลเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้ามาหาคยูฮยอนทันที
“ แกเป็นอะไรของแกวะ เฮ้ อย่าทำตาดุแบบนั้นดิ ฉันถามเผื่อจะช่วยแกได้ยังไงล่ะ ”
“ งั้นเหรอ...งั้นแกช่วยแยกสองคนนั้นออกจากกันทีสิ ”
“ สองคนไหนวะ? ”
“ ก็รุ่นพี่ทิฟฟานี่อะไรนั่นกับแทยอนนูน่าของฉันไงเล่า! ฉันเบื่อ ฉันหึง ฉันหวง ฉันอยากจะเป็นคนที่แทยอนนูน่าสนใจคนเดียว ฉันไม่อยากจะทำได้แต่เฝ้ามองแบบนี้อักต่อไปแล้ว! ” มันเป็นคำตอบที่ทำให้คิมฮีชอลต้องถอดถอนหายใจออกมา
“ แกก็รู้นี่ว่าทิฟฟานี่นูน่ากับแทยอนนูน่าของแกเขารักกัน แล้วนี่แกเป็นใครวะถึงจะไปแยกพวกเขาออกจากกัน...บาปนะเว้ย ”
“ รัก? รักงั้นเหรอ? แกพูดว่ามันคือความรักงั้นเหรอฮีชอล! ผู้หญิงกับผู้หญิงมันจะ...มันจะเป็นไปได้ยังไงกันเล่า! สองคนนั้นไม่เหมาะกันหรอกน่า ”
เอาแต่ใจเหลือเกินนะ...เขารักกันก็คือรักกันสิวะ
“ ของแบบนี้มันไม่มีกฎตายตัวหรอกนะไอ้คยู เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็ยอมรับเรื่องแบบนี้กันแล้วทั้งนั้น มีแต่แกเนี่ยแหละที่ดันไปรักคนที่เขามีเจ้าของ ” ได้ยินมาว่ารุนพี่ทิฟฟานี่อะไรนั่นจะขี้เหวี่ยงขี้วีนใช่เล่น ใครไปยุ่งกับคนตัวเล็กของเธอเข้าคงจบไม่สวยแหงๆ และคิมฮีชอลผู้นี้ก็หวังดีไม่อยากให้ใบหน้าอันหล่อเหลาของเพื่อนต้องเสียโฉม
“ แทยอนนูน่าต้องเป็นของฉันคนเดียว!!! ”
“ พอเถอะน่าไอ้คยู... ”
“ ของฉัน! ของฉัน! ”
คิมแทยอน...รุ่นพี่ตัวเล็กผิวขาวจั๊วะ หน้าตาก็น่ารัก วันนี้เป็นอีกวันที่เธอเดินเคียงคู่มากับทิฟฟานี่ ฮวังเช่นทุกวัน โดยไม่สังเกตถึงรังสีอำมหิตและริษยามาจากใครคนนึงเลยสักนิด รอยยิ้มสวยๆ ที่ควรจะเป็นของคยูฮยอนกลับถูกมอบให้ใครก็ไม่รู้!
มันน่าโมโหจริงๆ ให้ตายสิ!
“ ฟานี่อา~ เธอจะให้ฉันทำแบบนั้นจริงๆ เหรอ มันน่าอายมากเลยนะ ” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงออดอ้อนก่อนจะเอนซบแขนบางของทิฟฟานี่ราวกับลูกแมวแสนเชื่อง
“ จริงสิ จะอายทำไมล่ะแทยอน มันไม่ใช่เรื่องผิดอะไรสักหน่อย ”
“ แต่ว่ามัน...มันเขินอ่ะ ”
“ ก็มันเป็นเรื่องปกติ เชื่อฉันสิ ไม่มีใครจะปฎิเสธเธอได้ลงหรอก ”
“ ฟานี่อ่า ฉันเขินเป็นนะ! ” นี่เป็นบทสนทนาที่ทำร้ายหัวใจของคยูฮยอนได้อย่างดีเยี่ยม แม้จะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่รุ่นพี่ทั้งสองพูดคุยกัน แต่เขากลับมั่นใจว่ามันคงจะเป้นเรื่อง ‘ ที่แฟนเขาทำกัน ’ อย่างแน่นอน ตาคมเริ่มขวางขึ้นมาทันที
ไม่ได้นะ! อย่ามาแตะต้องแทยอนนูน่าของฉันนะ!!!
“ ใครจะไปยอมวะ! ” คยูฮยอนกัดฟันกรอด เด็กหนุ่มหันไปมองอีกมุมหนึ่งที่มีผู้ชายร่างใหญ่รวมกลุ่มกันอยู่ พวกสวะของสังคมพวกนี้ถือว่าเป็นพวกอันธพาลสินะ...ฉับพลันความคิดชั่วร้ายก็แวบเข้าหัวของคยูอยอนแทบจะทันที
“ หึ หึ เจ็บตัวนิดหน่อยคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ”
ขณะที่สองสาวกำลังคุยกันเพลินๆ นั้นก็ต้องชะงักเมื่อผู้คนมากมายร้องโวยวายกันอย่างแตกตื่น เสียงวัตถุกระทบกันดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องของพวกผู้หญิง ทิฟฟานี่และแทยอนรีบพากันแทรกตัวเข้าไปในวงล้อม โดยไม่ลืมที่จะโทรหารุ่นพี่ที่สนิทด้วย
ตุ้บ! พลั่กๆๆ
ร่างของเด็กหนุ่มดูผอมบางล้มอยู่บนพื้นโดยมีเท้าเตะลงมาบนร่างกายไม่ปราณี เสียงครางเบาๆ อย่างเจ็บปวดกับใบหน้าที่ฟกช้ำช่างสั่นคลอนหัวใจคนมองได้ดีจริงๆ สภานักเรียนพากันวิ่งกรูมาจับตัวนักเรียนอันธพาลแยกออกไป เหลือเพียงเด็กหนุ่มคนเดิมนอนหายใจรวยรินอยู่บนพื้นด้วยสภาพสะบักสะบอม
“ ช่วย...ช่วยผมด้วย ฮึก พี่ฮะ ” เสียงขอร้องแผ่วเบาดังขึ้นพร้อมกับมือของเขาที่พยายามไขว่คว้าอะไรบางอย่างทำให้แทยอนรีบถลาเข้าไปประคองไม่ลังเล คยูฮยอนถือโอกาสนี้คว้ามือนุ่มนิ่มมาจับไว้ก่อนจะเบียดตัวเข้าหาร่างเล็กเนียนๆ กลิ่นหอมละมุนที่เคยใฝ่หามานานทำให้เด็กหนุ่มหลับตาพริ้มสูดอากาศหายใจเข้าไป
“ นะ...นี่นาย โอเคมั้ย? ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะ ”
“ ฮึก เจ็บ...เจ็บจัง ”
“ รอก่อนนะ เดี๋ยวนายจะได้ไปโรงพยาบาลแล้ว ฟานี่! โทรเรียกรถพยาบาลที! ” แทยอนรีบหันไปร้องเรียกหาทิฟฟานี่ที่กำลังยืนคุยกับพวกสภานักเรียนหน้าตาเคร่งเครียด คยูฮยอนหรี่ตามองทิฟฟานี่แข็งกร้าวเมื่อหญิงสาววิ่งเข้ามาดึงแทยอนนูน่าไปจากเขา
“ แทยอน ออกมาก่อน! เด็กนี่อาจจะกระดูกหักก็ได้ ขืนจับสุ่มสี่สุ่มห้ามันจะอันตรายกว่าเดิมนะ ” ทิฟฟานี่ดึงร่างเล็กให้ลุกขึ้นแต่ทว่า...มือของคยูอยอนกลับรีบฉวยข้อมือเล็กเอาไว้ คยูฮยอนแกล้งร้องไห้สะอึกสะอื้นที่คิดว่าในชาตินี้เขาคงจะไม่ร้องไห้ทุเรศๆ แบบนี้อีก ร่างกายสั่นเทาราวกับว่าเขาหวาดกลัวเสียเต็มประดา
เพื่อแทยอนนูน่า...โจว คยูฮยอน คนนี้จะขอยอมทำทุกอย่าง!!
“ เอ๊ะ? ” แทยอนมองมือของคยูฮยอนหน้าตาตื่น
“ อย่า...อย่าทิ้งผมไป ได้โปรด...ฮึก...ผมกลัว...ผมกลัว ได้โปรด... ”
“ ฟานี่...ทำยังไงดี เขา...เขาท่าจะเจ็บหนักนะ ”
“ ก็ต้องรอรถพยาบาลก่อนอยู่ดี เฮ้อ~ ก็ได้ๆ พวกสภานักเรียนน่าจะรู้วิธีปฐมพยาบาลคนเจ็บนะ จริงๆ เลยเธอนี่นะ ”
คิมฮีชอลถึงกับมึนและงงเมื่ออยู่ๆ เขาก็ได้ข่าวว่าคยูฮยอนเพื่อนรักโดนนักเลงในโรงเรียนรุมกระทืบจนต้องถูกหามส่งโรงพยาบาล โทษทีเถอะ...ไอ้คยูฮยอนเนี่ยนะ? เฮ้ยย ไม่จริงอ่ะ! เขาคบกับคยูฮยอนมาแต่ไหนแต่ไรทำไมจะไม่รู้ล่ะว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่คนอย่างคยูอยอนจะยอมให้ใครมากระทืบตัวเองง่ายๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโจทย์เก่าอย่างยิ่งไอ้พวกนั้น แล้วนี่มันอะไรวะ? ฮีชอลยกมือขึ้นมาเกาหัวแกรกๆ อย่างสับสนในชีวิตของเพื่อนตัวเอง เมื่อวันก่อนมันยังชวนเขาไปกระทืบไอ้รุ่นพี่ปากหมาอยู่เลย ทำไมมาวันนี้มันถึงโดนกระทืบซะเองล่ะเนี่ย
ไอ้เพื่อนรัก...แผนการบ้าๆ บอๆ ของแกใช่มั้ยเนี่ย โห...โคตรลงทุนเลยว่ะเฮ้ย!
“ เอ่อ...หมอคะ เขา...เด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้างคะ? ” รุ่นพี่แทยอนคนน่ารักของไอ้คยูฮยอนรีบเข้าไปถามหมอแทบจะทันที ใบหน้าขาวนวลดูกังวลต่างกับรุ่นพี่ทิฟฟานี่ที่ทำหน้าเรียบเฉยค่อนข้างจะไปทางไม่สนใจไยดีเพื่อนผมมันเลยล่ะครับ
“ ร่างกายเขาสะบักสะบอมมากพอสมควรเลยนะครับ แต่ไม่เป็นอะไรมาก ก็แค่มีแผล รอยฟกช้ำ นอกนั้นก็ถือว่าโอเคดีครับ อาจจะให้พักที่นี่ไปสักสองสามวันก่อนนะครับ ” ทั้งผมและรุ่นพี่แทยอนคนน่ารักของไอ้คยูฮยอนมันต่างพากันถอนหายใจโล่งอก แต่รุ่นพี่ทิฟฟานี่รายเดิมกลับขมวดคิ้วมุ่น
“ เอ...แปลกจริง โดนกระทืบขนาดนั้นไม่มีกระดูกหักบ้างเลยเหรอ ดูผอมแห้งแรงน้อยซะขนาดนั้นเนี่ยนะ? แปลกชะมัด ”
แหงล่ะสิครับ อย่างไอ้คยูฮยอนมันลุยมากี่งานแล้ว โนกระทืบไม่กี่นาทีกระดูกมันจะหักคงไม่สมกับเป็นไอ้คยูฮยอนจอมหยิ่งยโสหรอก
ตอนนี้ถ้าให้เดามันคงแอ๊บนอนซมอยู่แน่ๆ
ไอ้เพื่อนคยูอยอนครับ...เอารางวัลออสการ์สาขาตอแหลยอดเยี่ยมไปเลยมั้ยครับ?
คิมฮีชอลคนนี้โคตรจะภูมิใจในตัวเพื่อนรักมากกกกก
“ อาจจะโชคดีของไอ้คยูฮยอนมันน่ะครับ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน...ตั้งแต่เด็กคยูฮยอนมันก็โดนแกล้งมาตลอด สู้ใครเขาก็ไม่ค่อยจะได้ ร่างกายก็อ่อนแอเลยทำได้แต่ร้องไห้น่ะครับ ยังไงผมก็ขอบคุณรุ่นพี่ด้วยนะครับที่อุตส่าห์ส่งมันมาโรงพยาบาล ” คิมฮีชอลกำลังจะได้รางวัลออสการ์สาขาเดียวกับเพื่อนรักล่ะครับ เหอะๆ นี่ก็เก๊กหน้าเศร้าหมองสุดๆ แล้วนะเนี่ย แม้ประวัติลวงๆ ของไอ้คยูตอนนี้มันจะดูห่วยแตกแต่ชีวิตจริงมันเจ๋งกว่านี้นะเออ
“ ไม่เป็นไร ทำไมเพื่อนนายถึงถูกรุมแบบนั้นล่ะ ”
“ เพื่อนผมมันหน้าโมเอ้ๆ หน่อยน่ะครับ พวกผู้ชายที่เห็นก็ถูกใจมันบ้าง ตามจีบตามรังควานบ้าง ยิ่งรูปร่างมันผอมเพรียวซะขนาดนั้นก็ยิ่งรังแกง่ายครับ คราวนี้ยังดีที่ถูกกระทืบแต่คราวก่อนมันเกือบจะโดนข่มขืน ”
กร๊ากกกก ไอ้เพื่อนรัก! อยากให้รุ่นพี่แทยอนสงสารแกมากนักใช่มั้ย จัดให้เว้ยยยย
“ ขะ...เขาเป็น... ”
“ ไม่ใช่ครับ! ไม่ใช่แน่นอนครับรุ่นพี่แทยอน มันเป็นชายเต็มร้อยแต่ค่อนข้างบอบบางเท่านั้นเองแหละครับ ” แต่หุ่นบอบบางของมันเนี่ยแหละครับละลายใจสาวๆ มากมายนับไม่ถ้วน งุงิๆ
“ แบบนี้จะปกป้องใครได้กัน ” โดนแฟนรุ่นพี่แทยอนแขวะเข้าให้
“ ไม่เอาน่าฟานี่ สงสารเขานะ ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงด้วยไม่ใช่รึไง บางทีเราน่าจะมาเยี่ยมคยู...ฮยอนบ่อยๆ นะ ดีมั้ย? ฉันมารบกวนเพื่อของเธอรึเปล่า? ” รุ่นพี่แทยอนหันมาถามผมด้วยท่าทางสุภาพและนุ่มนวล เข้าทางคิมฮีชอลคนนี้สิ
“ ไม่เลยครับ คยูฮยอนชอบพี่สาวน่ารักๆ อย่างรุ่นพี่นะครับ ”
Talk :
อ่านช็อตฟิคแก้ขัดไปก่อนนะคะ *_*
ตอนนี้ยังตันและคิดอะไรไม่ออกจริงๆ รอหน่อยน้าาา
คึ คึ
ความคิดเห็น