คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF : ขอโทษฮะ...พี่สาวมาเป็นแฟนผมได้มั้ย? ( 70% ) P.2
SF
ขอโทษฮะ...พี่สาวมาเป็นแฟนผมได้มั้ย?
70%
คยูฮยอนกำลังเข้าใจอย่างลึกซึ้งซึ่งมันลึกมากๆๆๆๆ เขารู้แล้วจริงๆ ว่าความสุขจนเหมือนขึ้นสวรรค์มันเป็นยังไง! ใบหน้าเจ้าเล่ห์ไปทางหล่อเหลาถูกปรับให้ดูโมเอ้น่ารักน่าชังมากขึ้น รอยยิ้มแสยะหายไปมีแต่รอยยิ้มหวานจับใจเท่าที่คยูฮยอนจะสามารถ ดวงตาคมพยายามเบิ่งให้โต ( ได้แค่นิดหน่อย ) ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อแทยอนนูน่า ~
ยิ่งได้เห็น ได้สัมผัส ได้ยินเสียง ได้กลิ่น มันก็ยิ่งเพลิดเพลินในอารมณ์ ลัลล้า ~
“ คยู ~ ทานนี่เยอะๆ นะ ร้านนี้เค้าฝีมือระดับสุดยอดเลยจริงๆ อ้าปากเร็วเข้า... ” หลายรอบของวันที่คยูอยอนอ้าปากรับของกินมากมายโดยเต็มใจไร้เสียงบ่นเจือปน แทยอนนูน่ายังดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดีนั่นมันทำให้เด็กหนุ่มสุขแสนสุข รอยยิ้มสดใสของแทยอนนูน่าทำให้เขารู้สึกตาพร่าไปหมด แทยอนนูน่ามัวแต่สนใจเขาจนลืมแฟนตัวจริงไปเลย ฮิ ฮิ สมน้ำหน้า!!!
ไม่วายหันไปทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่ทิฟฟานี่ให้โมโหเล่นๆ อีก
“ ฮะ ”
“ อร่อยมั้ยคยู ”
“ อร่อยสุดๆ เลยฮะ ผมดีใจนะที่แทยอนนูน่ามาหาผมทุกวัน ไม่อย่างนั้นผมคงจะอยู่คนเดียวแน่...ฮีชอลก็เรียนหนักไม่มีเวลามาอยู่ด้วยกันกับผม ” เรียกร้องความสงสารเข้าไปสิ...ฮีชอลเบ้ปากอย่างหมั่นไส้เหลือทน อยากจะถีบคนป่วยลงเตียงจริงโว้ย! เอาแต่ทำตัวน่าสงสารอยู่นั่นแหละ ไม่อยากจะบอกว่าคิมฮีชอลผู้นี้ว่างโคตร ~
“ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ไม่น่ารักเลยนะ ยิ้มหน่อยน้า...คยูยิ้มสวยจะตายเนอะ ” แทยอนรีบโอ๋คยูฮยอนทันทีเมื่อเขาทำหน้าเศร้าประหนึ่งว่าคยูฮยอนเป็นเพียงเด็กที่โตแต่ตัว นั่นยิ่งทำให้เด็กหนุ่มได้ใจยิ่งขึ้น
“ แทยอน เด็กนี่มันโตกว่าเธอไปเกือบยี่สิบเซนแล้วนะ จะเสียเวลามานั่งโอ๋มันทำไมนักหนา โตจนคนมองคอแทบเคล็ดแล้วยังจะมาทำตัวแอ๊บแบ๊วอีก ไม่เหมาะหรอกนะ ชิส์ ”
“ ฟานี่...อย่าพูดเหมือนคนใจร้ายอย่างนั้นสิ คยูเค้าตกใจอยู่นะ ”
“ เปล่านะ ก็แค่พูดความจริง! เธอเข้าข้างเด็กนี่มากไปแล้วนะแทยอน! ” ทิฟฟานี่เริ่มจะฉุนแล้วจริงๆ นะ เธอมองคนป่วยหลอกๆ บนเตียงอย่างมุ่งร้ายแต่คนป่วยเพียงแค่อัมเพลงอย่างสบายอารมณ์ ดวงตาเป็นประกายนั่นคล้ายจะเยาะเย้ยเธอชอบกล
เด็กบ้านี่...!!!
“ พ่อผมบอกว่าถ้าผมทำตัวเป็นเด็กดีก็จะมีแต่คนรัก คนปกป้อง เอ...งั้นรุ่นพี่ก็เป็นเด็กไม่ดีสินะฮะ แทยอนนูน่าถึงไม่ยอมเข้าข้าง ”
พ่อแกน่ะสิ!!! พ่อแกบอกอย่างนั้นเรอะ!!! พ่อแกบอกแกเหรอ!!!
แม้แต่ฮีชอลที่นั่งเงียบๆ อยู่มุมห้องยังต้องแอบกุมขมับ...
“ ระหว่างฉันกับเด็กขี้โกหกแทยอนต้องเลือกฉันอยู่แล้วล่ะย่ะ! ใช่มั้ยแทยอน ” ทิฟฟานี่หันมากอดคอแทยอนพลางยักคิ้วให้เด็กขี้โกหก ได้ผล...ตอนนี้เด็กขี้โกหกตาเริ่มขวางซะแล้ว แทยอนทวนคำถามของแฟนสาวเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย นั่นยิ่งทำให้ใครบางคนแทบจะลุกขึ้นมาโวยวาย
ได้ไงวะ! แทยอนนูน่ามีสิทธิ์เลือกแค่โจว คยูอยอนคนเดียวเท่านั้น!!
“ ฮึกก ฮืออออ ” เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็แกล้งบีบน้ำตาไปก่อนแล้วกันวะ ถึงจะเป็นวิธีที่ไม่ค่อยแมนแต่ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยแพ้น้ำตากันทั้งนั้น ถ้าไม่นับทิฟฟานี่นะ ฮึ่ยยย
ทีนี้คยูอยอนก็ทำให้ทุกคนแตกตื่นอีกครั้งสิครับพี่น้อง...แทยอนรีบเข้าไปกอดประคองร่างสูงอย่างตกใจ ส่วนทิฟฟานี่อ้าปากค้างกับอารมณ์อันแปรปรวนของเด็กบ้านี่ ฮีชอลน่ะเหรอ...เขาอยากจะมุดดินหนี หนีไปให้ไกลๆ เลยยิ่งดี คยูฮยอนทำให้เขาอับอายมากจริงๆ
“ ฮึก ไม่มีใครรักผม แม้แต้แทยอนนูน่าก็เลือกรุ่นพี่ทิฟฟานี่! ”
“ เฮ้ยย คนเป็นแฟนกันก็ปกตินี่หว่า! ” ทิฟฟานี่โวย
“ ผมไม่อยากเจอพี่! ออกไปเลยนะ! ออกไปให้หมดเลย! ”
“ ก็ดี! แทยอนเรากลับกันเถอะ! ” ก่อนที่ร่างเล็กนุ่มนิ่มของแทยอนนูน่าจะถูกดึงไปจากเขา คยูฮยอนรีบโอบเอวบางเอาไว้อย่างหวงแหนพลางจ้องทิฟฟานี่อย่างไม่เป็นมิตร สายตาที่บ่งบอกถึงการประกาศสงครามอย่างชัดเจน
แทยอนนูน่า...เป็นของเขาเท่านั้น!!!
ต่อ
การกระทำที่แสนอุกอากของคยูฮยอนทำให้ภายในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศทะมึนๆ ชอบกล ฮีชอลนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้เมื่อเห็นว่ารุ่นพี่ทิฟฟานี่หรี่ตามองมือของเพื่อนเขาที่จับมือเล็กของรุ่นพี่แทยอนคนน่ารักของไอ้คยูฮยอนซะนิ่งสนิท ส่วนเขา ( คนนอก ) กับรุ่นพี่แทยอน ( คนกลาง ) หันมามองหน้ากันเลิ่กลั่กกับท่าทางสุดสยองของสองคนนี้
ไอ้คยูฮยอน แกทำร้ายผู้หญิงสวยอสรพิษอย่างรุ่นพี่ทิฟฟานี่ไม่ได้นะเว้ย! มีหวังชาตินี้นอกจากแกจะไม่สมหวังกับแทยอนนูน่าของแกแล้วนะ
แกยังจะพาคิมฮีชอลคนนอกผู้นี้ไปตกระกำลำบากเพราะท้าทายอาถรรพ์มาดามฮวัง(?) อีกด้วย! ตูไม่เอาด้วยนะเฮ้ย TOT
“ นี่นาย...!! ” ทิฟฟานี่กระชากแทยอนเข้าหาตัวก่อนจะถลึงตามองเด็กแก่แดด
“ ไม่ให้ไปหรอก…แทยอนนูน่า...อยู่กับผมนะครับ ” คยูฮยอนดึงแทยอนนูน่าเข้ามาหาตัว มือใหญ่กอบกุมมือเล็กๆ นิ่มๆ นั่นเอาไว้พลางส่งสายตาอ้อนวอนให้กับร่างเล็ก แทยอนยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่เป็นตุ๊กตาให้คนนั้นคนนี้ดึงไปมาโดยที่สมองยังคิดอะไรไม่ออกสักอย่าง
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
“ เอ่อ... ”
“ แทยอน...เราควรจะกลับได้แล้วนะใช่มั้ย? ” ทิฟฟานี่กดเสียงต่ำกึ่งบังคับ
“ ก็... ”
“ อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวนะ แทยอนนูน่าอย่าทิ้งผม ” คยูฮยอนกระชับมือของเธอแน่นขึ้นไปอีก คนที่ลำบากใจเห็นจะเป็นคนกลางนี่แหละ ฮีชอลถอนหายใจเฮือกใหญ่กับสงครามขนาดย่อม
“ แทยอน! ”
“ แทยอนนูน่า! ”
~ Fany Fany Ahh Tiffany ny ny ~
เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้นขัดบรรยากาศมาคุนี้พอดิบพอดี...โทรศัพท์ไม่รักดีของทิฟฟานี่ดังขึ้นพร้อมๆ กับชัยชนะลางๆ ของคยูฮยอน
“ ยอโบเซโย!!! ”
[ ฟานี่อา~ ฉันกลับมาแล้ววว ]
“ กลับมาทำไม! ”
[ ใจร้ายจังเลยยัยหมี โด่...นี่ฉันพี่แกนะโว้ย ออกมารับพี่ชายสุดหล่อของเธอเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากจะให้ฉันโดนพวกผู้หญิงแถวนี้กระชากลากถูไปปู้ยี่ปู้ยำน่ะนะ~ ]
เหรอ...น้ำเสียงมันบ่งบอกว่ามีความสุขมากกว่า!
“ ก็ให้คนอื่นไปรับสิ! ตอนนี้ฉันไม่ว่างหรอกนะไอ้พี่ยุนโฮ ฉันมีเคลียร์ย่ะ! ”
[ หึ หึ แกชวดแน่! คิตตี้สีชมพูครบเซ็ตจากญี่ปุ่น! ย้ำ! คิตตี้สีชมพูครบเซ็ตจากญี่ปุ่น! ]
“ ก็ได้! ฉันจะออกไปรับเดี่ยวนี้แหละ!! ” ท่าทางฉุนเฉียวนั้นแทยอนที่ฟังอยู่ก็พอจะเข้าใจว่าแฟนสาวของตัวเองกำลังคุยอยู่กับใคร
“ ไปเถอะฟานี่ เดี๋ยวแทค่อยกลับเองก็ได้ ”
“ ได้ไงล่ะแท เดี๋ยวฉันมารับแล้วกัน ใครจะบ้าปล่อยให้แฟนน่ารักอย่างเธอกลับบ้านเอง รอฉันไปจัดการกับไอ้พี่ยุนโฮก่อนเถอะแล้วจะรีบกลับมารับนะ ”
“ อื้มม ได้สิ ได้ทั้งนั้นแหละ ” แทยอนส่งยิ้มหวานให้แฟนสาวก่อนจะโบกมือตามหลังทิฟฟานี่ไป เมื่อร่างของรุ่นพี่สวยสยองหายลับไปเท่านั้นแหละ...คยูฮยอนจึงถือโอกาสนี้คว้าหมับที่เอวนิ่มพิงหัวเอาไว้กับแผ่นหลังเล็กอย่างออดอ้อน
หมาป่ากลายเป็นแมวเชื่องๆ ก็คราวนี้แหละ
เป็นบุญหรือกรรมของคิมฮีชอลกันแน่วะ?
“ คยู อย่าขยับมากสิไม่ปวดรึไง ” มือเล็กลูบหลังกว้างอ่อนโยน ยิ่งนิ้วเล็กลูบแผลฟกช้ำแผ่วเบาก็ทำให้คยูฮยอนใจเต้นแรงได้ง่ายดาย เด็กโข่งอย่างเขาจึงกอดกระชับเอวนิ่มแน่น
อืม รู้สึกดีเป็นบ้า
“ ปวดสิฮะ ปวดตามเนื้อตัวไปหมดเลยฮะ ”
“ งั้นมากินยาแก้ปวดกันดีกว่า เดี๋ยวปวดขึ้นอีกจะแย่เลย อ่ะนี่ ” แมวแสนเชื่องนามคยูฮยอนยอมโดนป้อนยาขมสุดห่วยแต่โดยดี กินได้ไม่นานก็เริ่มรู้สึกจะง่วงชอบกลจนต้องกระแดะทำเป็นแอ๊บน่ารักอ้อนนูน่าคนน่ารักให้มานอนกล่อมบนเตียงของตัวเอง!
ลืมไปมั้ยว่ามีใครอยู่ในห้องอีกคนนึง...คิมฮีชอลไงล่ะ!
แต่ไม่ต้องห่วงไปหรอก...เพราะหมอนั่นมันหลับไปก่อนหน้าที่คยูฮยอนจะกินยาซะอีก ทุเรศเป็นบ้าเลยไอ้หมอนี่ คยูฮยอนยิ้มหวานตาเยิ้มเพราะความง่วง จับมือเล็กขึ้นมาพลางเอาหน้าใสๆ โมเอ้ของตัวเองถูไปมาดูน่ารักเหลือทนเรียกรอยยิ้มเอ็นดูของคนเป็นนูน่าได้ดี
“ คยูนี่หน้าตาน่ารักจังเลยน้า~ มิน่าล่ะถึงมีคนชอบทั้งผู้หญิงผู้ชาย คิก คิก ” สัมผัสนุ่มไล้ไปทั่วโครงหน้าสวยของเด็กตัวโต
“ อื้มม~ นูน่าก็น่ารักครับ...น่ารักมาก... ”
น่ารักโคตรๆ จนคยูฮยอนคนนี้แทบจะคลั่งตาย!
“ กอดหน่อยได้มั้ยฮะ...ผมแค่อยากโดนใครกอดสักครั้งในชีวิต... ” คนตัวเล็กหน้าร้อนวาบเมื่อแขนแกร่งวาดมาโอบร่างทั้งร่างให้ล้มลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน เสียงทุ้มกระซิบเป่าลมหายใจอุ่นๆ ข้างหูจนต้องย่นคอ
“ คยู... ”
“ นะครับ... ”
“ อะ...เอ่อ...อื้ม ”
“ เด็กดี...น่ารักจังเลยครับ...หึ หึ ”
เด็กดี?
Talk :
กว่าจะมาต่อได้เนอะ T^T เค้าขอโทษนะ เรื่องนี้ยาวกว่าเรื่องอื่นนิดนึงง
คยูร้ายน่ารักนะเนี่ย >_<
ความคิดเห็น