คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : I need you baby : { K y u T a e } S t a r t
I need you baby
- Start -
- กำลังเริ่มต้น -
รถลีมูซีนคันหรูกำลังแล่นมาจอดหน้าคฤหาสถ์ตระกูลโจวอย่างสง่าผ่าเผย สาวใช้ในชุดเมดสีฟ้าเดินเรียงแถวออกมาต้อนรับราวๆ สิบกว่าคนตามที่ฝึกฝนมาอย่างดีเยี่ยม เมื่อประตูรถลีมูซีนถูกเปิดออกร่างสูงใหญ่ของ ‘ โจว ฮันคยอง ’ ในชุดสูทสีดำราคาแพงระยับก็ก้าวลงมาจากรถ ใบหน้าที่เคยดุดันกำลังสิ่งยิ้มหวานเอาอกเอาใจใครอีกคนที่นั่งอยู่ในรถ สาวใช้ต่างพากันชะเง้อดูกันเป็นแถวด้วยความสงสัย
ใครกันนะ? ใครกันที่ทำให้คุณผู้ชายยิ้มหวานขนาดนี้
แต่ทว่าไม่นานนักคำถามในใจพวกเธอก็ได้รับคำตอบกระจ่างแจ้งทันทีทันใดเมื่อร่างเล็กๆ ของใครคนนึงก้าวลงจากรถ...นั่นมันเด็กผู้หญิงนี่ ฮันคยองจับมือขาวซีดเล็กๆ นั่นเอาไว้ด้วยท่าทางทะนุถนอมราวกับกลัวว่าจะแตกหัก
“ คิม แทยอน...จากนี้ไปที่นี่คือบ้านของหนูนะ ”
“ อ๊า~! คยู...อ่า...คยู อ๊า! ”
เสียงครางอย่างสุขสมของหญิงสาวที่มีร่างสูงโปร่งคร่อมอยู่ด้านบนดังก้องไปทั่วห้องพักสุดหรู มือเรียวสวยพยายามจะไขว่คว้าดึงร่างสูงเข้ามากอด แต่ทว่า...
เพี๊ยะ!
คยูฮยอน กลับปัดมือนั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดีเลยสักนิด! ยูอีเม้มปากแน่นกับท่าทางแสนโอหังนั่นแต่เธอก็แสดงออกไปไม่ได้ว่าไปพอใจ นั่นเท่ากับว่าหมาป่าอย่างคยูฮยอนจะสลัดเธอทิ้งชนิดที่จะทำให้คนสวยอย่างเธอกระอักเลือดตายกันเลยทีเดียว
คยูฮยอนน่ะ...เป็นหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมที่สุด ไม่อยากจะเสี่ยงนักหรอก...
การร่วมรักกันครั้งนี้...หรืออาจจะทุกครั้ง...หมาป่าหนุ่มไม่เคยแม้แต่จะสัมผัสแตะต้องคู่นอนของตัวเองเลย เพียงแค่ต้องการเขาก็จะรุกทันที ไม่มีการเล้าโลม ไม่มีคำหวานหลุดออกมาจากริมฝีปากบางเฉียบนั่นเลยสักคำ!
ร่างของยูอีสั่นคลอนตามจังหวะที่รุนแรงของคยูฮยอนร่วมนานนับชั่วโมงจนกระทั่งทั้งคู่ปลดปล่อยออกมาด้วยความเหนื่อยล้า หญิงสาวฟุบลงไปกับเตียงอย่างหมดแรง สายตาฉ่ำหวานถูกส่งไปให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเตียง
คยูฮยอนปรายตามองร่างแสนสวยของยูอีเพียงแวบเดียว ก่อนจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแบบลวกๆ แต่นั่นยิ่งทำให้หมาป่าอย่างเขาดูเถื่อนขึ้นเป็นกอง
หึ! ผู้หญิงง่าย! ง่ายแบบนี้คงจะโดนไปหลายคนแล้วสินะ...
โจว คยูฮยอน คนนี้ รู้สึกขยะแขยงร่างเน่าๆ แบบนั้นเต็มที แต่ที่ยอมมีอะไรด้วยน่ะ...เพราะดันตื่นตัวซะก่อนน่ะสิ เฮอะ!
~ You know I wanna out the light I wanna, Knock out You know I wanna start a fight I wanna, Knock out You know I wanna do this right ~
เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อของคยูฮยอนดังขึ้น มือเรียวยาวหยิบมันขึ้นมาดูเบอร์โทรเข้าพลางขมวดคิ้วเป็นปม เช้ามืดวันนี้มันช่างแปลกประหลาดเสียจริง...
พ่อ
ร้อยวันพันปีไม่เห็นพ่อสุดที่รักจะโทรมาหาเขานอกจากจะมีธุระด่วนหรือไม่ก็โทรมาเทศนาเรื่องที่เขาไปก่อ แต่หลายวันมานี้เขาไม่ได้ไปก่อเรื่องใหญ่โตอะไรเลยนี่หว่า? เพราะเขาไปค้างที่คอนโดของไอ้เพื่อนรักแล้วมาจบที่โรงแรมกับยูอีเนี่ยแหละ คยูฮยอนกดรับสายเนิบๆ
“ ว่าไงครับ...คิดถึงผมหรือไง ” ใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้มร้ายกาจ
[ กับผีน่ะสิ! แกรีบเสนอหน้ากลับบ้านได้แล้ว! ฉันให้เวลาแกสามสิบนาที เข้าใจมั้ย! ]
“ คุณฮันคยองครับ ถ้าไม่มีอะไรสำคัญจริงๆ คิดเหรอว่าคยูฮยอนคนนี้จะกลับบ้านน่ะ หึ หึ ผมอยู่ข้างนอกเสวยสุขกับสาวๆ จะดีกว่ามั้ง ” น้ำเสียงกวนประสาททำเอาคนปลายสายถึงกับขบกรามแน่นระงับอารมณ์โมโหที่จะทำให้ปรี๊ดแตกเอาง่ายๆ ฮันคยองกำโทรศัพท์แน่นจนเส้นเลือดปูด
หน็อย...ไอ้ลูกเวรเอ๊ย ถ้าไม่กลับมบ้านแล้วแกจะเสียใจจนแดดิ้น!
ก็ลูกสาวคนใหม่ที่เขาพาเข้าบ้านน่ะ หาไม่ได้ง่ายดายซะด้วยสิ!
[ ฉันคิดถูกหรือผิดนะที่จะให้แกเลี้ยงน้องน่ะหา! คนที่เก่งไปหมดทุกอย่างอย่างคยูฮยอนมันเลี้ยงเด็กไม่เป็นอย่างเดียวสินะ แกมันไร้น้ำยา! ] แกล้งดูถูกสักหน่อยให้มันคึก
“ มากไปมั้งครับ เลี้ยงเด็กเนี่ยนะ? ทำไมผมต้องเสียสละเวลาอันมีค่าไปกับเด็กด้วย ”
[ อ๋อ...แกกำลังจะบอกว่าแกกลัวสินะ? ]
“ ผมไม่ได้พูด! แต่ผมไม่อยากเสียเวลาไร้สาระ! ”
[ เฮ้ ไอ้ลูกชาย...ก่อนที่แกจะปฏิเสธอะไรง่ายๆ ทำไมไม่ลองมาดูให้เห็นกับตาก่อนล่ะฮะ? คนอย่างฉันก็ช่างเลือกนะไอ้ลูกชาย รับรองว่าแกจะรักบ้านยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเชียวล่ะ]
แล้วก็จะรัก ‘ ใครบางคน ’ จนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน
คยูฮยอนแอบสงสัยกับคำพูดของพ่อตัวเอง แต่ว่าถ้าเขาจะกลับบ้านไปพิสูจน์มันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรนี่...ไหนๆ ก็ไปท้าทายพ่อตัวเองสักหน่อยก็ดีเหมือนกัน ส่วนเรื่องเลี้ยงเด็กน่ะ...
ก็ต้องดูว่าเด็กมันน่ารัก น่าฟัด น่ากอด ขนาดไหน
เอี๊ยดดด!!!
รถสปอร์ตคันหรูของคุณชายคนที่ 2 ของคฤหาสน์ตระกูลโจวแล่นด้วยความเร็วสูงมาจอดสนิทอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ด้วยฝีมือระดับมืออาชีพ เสียงนี้เป็นที่คุ้นเคยกันดีของทุกคนในบ้าน...สาวใช้เดินออกมาต้อนรับคยูฮยอนตามหน้าที่
ร่างสูงโปร่งที่มีท่วงท่าดูสง่าและน่าเกรงขามเหมือนพ่อไม่มีผิดเพี้ยน ใบหน้าหล่อเหลาแสนร้ายกาจ ดวงตาคมกริบดูเจ้าเล่ห์กับรอยยิ้มมุมปากนั้นช่างเข้ากันได้ดีจนทำให้มีภาพซ้อนของหมาป่าลอยออกมา
“ พ่ออยู่ที่ไหน? ” คยูฮยอนส่งเสื้อสูทให้สาวใช้คนนึงพลางถามเสียงเรียบ
“ คุณท่านอยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะคุณชาย ”
“ แล้ว...เด็กที่รับมาเลี้ยงล่ะ... ”
“ อยู่กับคุณท่านค่ะ ”
“ ก็ดี ” ชายหนุ่มแสยะยิ้มแบบหมาป่าเจ้าเล่ห์ ร่างสูงเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้มีแต่เสียงพูดคุยเจื้อยแจ้วของเด็กกับเสียงหัวเราะในลำคอของผู้ใหญ่ ถึงแม้คยูฮยอนจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะฮันคยองแทบไม่เคยหัวเราะเลยสักครั้ง แต่เสียงนุ่มนวลแบบเด็กๆ ยิ่งทำให้เขาสนใจมากกว่า...
เสียงแบบนี้ฟังยังไงก็เด็กผู้หญิงชัดๆ อืมม เสียงน่ารักแบบนี้ หน้าตาจะน่าชังแบบไหนนะ
หรือว่า...จะทำให้คนอย่างคยูฮยอนสนใจได้งั้นเหรอ?
คยูฮยอนตัดสินใจก้าวเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีแต่เสียงหัวเราะ...ภายในห้องนั่งเล่นสุดคลาสสิคเสียงหัวเราะยิ่งชัดเจนมากขึ้น...และมากขึ้นเรื่อยๆ
ฮันคยองเหลือบมองคยูฮยอนเล็กน้อยก่อนที่รอยยิ้มเหนือกว่าจะเผยออกมา
“ ในที่สุดแกก็มาจนได้นะ นึกว่าจะปล่อยให้พ่อกับน้องรอเก้อซะอีก ” ฮันคยองพูดเสียงราบเรีบยแต่รอยยิ้มนั้นช่างแพรวพราวจนคยูฮยอนนึกหมั่นไส้
“ คนอย่างคยูฮยอนไม่ป๊อดนะครับ แล้วไหนล่ะลูกสาวคนใหม่ของพ่อล่ะ ในฐานะที่ผมเป็นพี่ชายทั้งทีผมก็อยากรู้จักน้องสาวเหมือนกันนะครับ จะน่าฟะ..( ฟัด ) เอ๊ย น่ารักขนาดไหน ”
“ ก็ดีแล้ว หึ หึ แทยอนครับ...จำพี่ชายที่ป๊าเล่าให้ฟังได้มั้ย คนนี้แหละ... ” ฮันคยองหมุนร่างเล็กที่นั่งอยู่บนโซฟาตัวโตให้หันมาเผชิญหน้ากับพี่ชายที่ยืนล้วงกระเป๋าอยู่ข้างหลัง ร่างเล็กพยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆ หันมา...
ไม่เคยเลยสักครั้งที่คนอย่างคยูฮยอนจะรู้สึกหายใจติดขัด
ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์และล่องลอยเหมือนคนบ้า
ไม่เคยเลยสักครั้งที่สายตาจะจับจ้องไปที่ใครนานเกินหนึ่งนาที
ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขารู้สึกเหมือนว่าตัวเองฝันไป...
ไม่เคย! ไม่เคย! ไม่เคย! แต่ตอนนี้เขากำลังเป็น!
ผิวที่ขาวจัดจนสว่างแสบตา ใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักน่าชัง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเล็กน้อยและฉ่ำวาววับเพราะถูกแต้มด้วยลิปกลอสแบบเด็กๆ ดวงตาสีน้ำตาลกลมโตนั้นมีชีวิตชีวา คยูฮยอนจับจ้องไปที่ร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นไม่วางตา
คิม แทยอน...หืมม น่ารักดีนี่ แบบนี้ค่อยคุ้มกับที่กลับมาบ้านหน่อย
“ สวัสดีค่ะ เอ่อ...คุณคยูฮยอน ฉันคิมแทยอนค่ะ ” แทยอนโค้งให้ร่างสูงที่ยืนนิ่งอยู่ข้างหน้าพร้อมกับพยายามยิ้มให้ดูดีอย่างเต็มที่ เพราะท่าทางของผู้ชายข้างหน้านั่นทำเอาเธอประหม่าไม่น้อย สายตาคมที่จ้องมาที่เธอให้ความรู้สึกเย็นวาบ
“ เรียกฉันว่า ‘ พี่คยู ’ ก็ได้...ฉัน...พี่เป็นพี่เธอแล้วนี่ ” คยูฮยอนรีบพูดเมื่อเห็นว่าเด็กน้อยมีท่าทีเกรงกลัวเขา เขาไม่อยากให้แทยอนกลัวเขา ไม่อย่างนั้นแผนตีสนิทก็พังกันพอดี
“ อ๋อ ค่ะ พี่คยู ” แทยอนรับคำอย่างว่าง่าย
“ เอ้า! มัวแต่จ้องน้องอยู่นั่นแหละ แกมาก็ดีแล้วคยูฮยอน...ฉันว่ามีอะไรจะให้แกทำสักหน่อย ”
“ ครับพ่อ ”
“ ระหว่างนี้ฉันจะต้องเดินทางไปเจรจาธุรกิจที่อียิปต์สักสองเดือน หวังว่าแกจะดูแลน้องได้นะ ” ฮันคยองหรี่ตามองท่าทางของลูกชายอย่างหมั่นไส้ ดูมันทำเข้าสิ! สายตาจ้องมองแทยอนไม่วางตาเลยนะ
“ ห่วงอะไร ปกติพ่อก็เดินทางไปๆ มาๆ บ่อยจะตายไป แค่เด็กคนเดียวทำไมผมจะไม่มีปัญญาดูแล ง่ายนิดเดียว... ”
“ เหอะ! อย่าให้ฉันรู้ว่าแกมาลามปามกับแทยอนนะไอ้ลูกเวร...แม่เขาหวงลูกสาวอย่างกับอะไรดี ถ้าทิฟฟานี่ไม่ได้ไปอียิปต์กับฉันครั้งนี้เขาคงไม่ยอมฝากลูกสาวกับหมาป่าอย่างแกแน่! ทำอะไรให้หัดใช้หัวคิดซะบ้าง! ”
“ ผมรักเด็กนะครับ ”
“ ตอแหล! “
“ มันกระทันหันน่ะพ่อ อ้าว! ทำไมยังไม่ไปเก็บของอีกครับ ระวังจะตกเครื่องนะพ่อ ”
ฮันคยองอยากจะชกหน้าหล่อๆ นั่นเป็นบ้า! ได้ทีแล้วไล่เชียวนะไอ้ลูกทรพี!
“ ฉันไปวันพรุ่งนี้โว้ย! ”
บทสนทนาของสองพ่อลูกช่างสับสนและยากแก่การเข้าใจของแทยอนซะจริง เธอได้แต่ยืนฟังแต่จับใจความได้แค่ ‘ ป๊าจะไปอียิปต์สองเดือน ’
ไปที่ไกลๆ แบบนั้นตั้งสองเดือน แถมไปกับม๊าฟานี่ของแทด้วย
“ ป๊าจะไปอียิปต์เหรอคะ? ทำไมไม่เอาแทไปด้วยล่ะคะ...แทคิดถึงม๊าฟานี่ “ แทยอนถามตาแป๋ว “ ปกติแล้วม๊าฟานี่จะเป็นคนเล่านิทานให้แทฟัง ทำอาหารอร่อยๆ ให้ทาน พาไปเที่ยวข้างนอก คอยดูแลเรื่องเสื้อผ้าแล้วก็ผิวพรรณของแทด้วยนะคะ ”
“ พี่คยูเค้าก็ทำได้นะครับ ” ฮันคยองจงใจแกล้งลูกชายตัวเองที่แม้แต่ความใส่ใจยังแทบจะไม่มีให้ผู้หญิงคนไหนเลยสักคน หมาป่าหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปมกับคำพูดเกินจริงของพ่อตัวเอง
บ้าน่า คนอย่างฉันทำเรื่องบ้าบอแบบนั้นไม่เป็นหรอก
“ แต่นั่นมันหน้าที่ผู้หญิงนะคะ พี่คยูเค้าทำไม่ได้หรอกเพราะเค้าเป็นผู้ชาย ” เด็กน้อยยังคงเถียงกับป๊าคนใหม่
“ ทำได้สิครับ พี่คยูเค้าน่ะมีเพื่อนผู้หญิงหลายคนเลยนะ พวกเธอรักสวยรักงาม ทำไมเรื่องแค่นี้พี่คยูเค้าจะไม่รู้ล่ะ ”
รักสวยรักงามบ้าบออะไรเล่า! แค่จำชื่อเขายังจะจำไม่ได้
แบบนี้มีแต่ซวยกับซวยสิครับ...แสบนักนะคุณพ่อของผม!
“ จริงเหรอคะ... ” แทยอนหันมาถามพี่ชายคนใหม่ของตัวเองที่ยืนเต๊ะท่าอยู่ คยูฮยอนคิดหนักกว่าเดิมเมื่อถูกถามมาแบบนี้ แต่สายตาเยาะเย้ยและคำถามซื่อๆ ทำให้เขายอมโกหกหน้าด้านๆ
“ จริงครับ เรื่องที่แทพูดมาทั้งหมดน่ะ...พี่ทำได้อยู่แล้ว… ”
หลังจากนั้นไม่นานนักฮันคยองก็เก็บกระเป๋าเตรียมออกเดินทางอย่างเร่งด่วน คยูฮยอนอยากจะบีบคอตาแก่นั่นนัก! ตอนแรกบอกว่าไปวันพรุ่งนี้แต่กลับบอกว่าโกหกเขาหน้าตาเฉย ฮันคยองต้องเดินทางไปวันนี้และเดี๋ยวนี้! คำขู่กลายๆ ของพ่อเค้ายังคงไม่จางหายไปไหนถึงแม้เจ้าตัวจะออกเดินทางออกจากบ้านไปแล้ว...สองเดือน
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่คยูฮยอนจะต้องใส่ใจมากนัก สิ่งที่เขาควรจะใส่ใจให้มากก็คือน้องสาวตัวเล็กของเขาต่างหาก เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างสูงจึงเดินขึ้นข้างบนเพื่อตรงไปยังเป้าหมาย
เหยื่อตัวน้อยของฉัน...หึ หึ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูทำให้แทยอนที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำชะงัก เอ...ใครกันนะมาเคาะประตูไม่ตรงเวลาเอาซะเลย ร่างเล็กกระชับเสื้อคลุมอาบน้ำก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง
“ พี่คยู? ” แทยอนเอียงคอเล็กน้อย ริมฝีปากอวบอิ่มเรียกชื่อคนที่มาเคาะประตูน้ำเสียงเต็มไปด้วยความสงสัย คยูฮยอนยืมยิ้มอยู่หน้าประตูห้องของเด็กน้อย จมูกของชายหนุ่มได้กลิ่นหอมหวานราวกับมีขนมมากมายในห้องสีเหลืองสดใสนั่น...สายตาคมเลื่อนมองเรือนร่างตรงหน้าที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำอย่างพึงพอใจ
“ ขอพี่เข้าไปในห้องของแทหน่อยได้มั้ย? พี่มาทำหน้าที่พี่ชายที่ดีแทนม๊าของแทไงครับ เห็นพ่อบอกว่าแททำอะไรเองไม่สะดวก ” รอยยิ้มของคยูฮยอนเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ แต่แทยอนกลับมองไม่ออกเลยสักนิด ตรงกันข้ามเธอกับเปิดประตูให้พี่ชายจอมเจ้าเล่ห์เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูเองกับมือ
พี่คยูนี่มีความรับผิดชอบดีจริงๆ เลยนะ เขาสามารถดูแลฉันได้จริงๆ ด้วย
คนตัวเล็กยิ้มหวานให้คยูฮยอน มือเล็กนุ่มนิ่มเอื้อมมาจับมือชายหนุ่มที่ยิ้มกริ่มในใจพาไปนั่งที่บนเตียงของเธอพลางเอ่ยเสียงใส
“ พี่คยูมาพอดีเลยค่ะ เดี๋ยวแทจะเข้าไปอาบน้ำแล้วจะรีบออกมาหานะคะ ”
“ ตามสบายเลยครับ นานแค่ไหนก็ได้ ”
“ แทจะรีบอาบนะคะ ” ร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลงคยูฮยอนก็เผยรอยยิ้มร้ายกาจออกมา เขาล่ะอยากจะหัวเราะให้ดังๆ กับแผนการแสนฉลาดของตัวเองชะมัด! ร่างสูงทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่มหลับตาลงแล้วสูดกลิ่นหอมให้เต็มที่
หอมเหลือเกิน...ถ้าหากเขาได้สัมผัสร่างเล็กนั่นจะหอมหวานมากกว่านี้รึเปล่า...
แทยอน...แท...ฉันคงคิดกับเธอแค่น้องสาวไม่ลงแล้วล่ะ
ขณะที่ชายหนุ่มหลับตาพริ้มกับภาพจินตนาการ เสียงไอที่ดังมาจากในห้องน้ำก็ฉุดเขาออกจากจินตาการ เสียงไอที่เหมือนสำลักอะไรบางอย่างทำให้ร่างสูงตัดสินใจลุกจากเตียงเอาหูไปแนบกับประตูห้องน้ำ
ครั้งนี้มีเสียงตีน้ำกับเสียงสำลักผสมกัน ตาของคยูฮยอนเบิกกว้างทันที
หรือว่าเด็กนั่นจะจมน้ำในอ่าง!
มือเรียวรีบคว้าลูกบิดแล้วเปิดประตูห้องน้ำเข้าไปแต่ว่ามันดันถูกล็อคไว้!
“ แท! เกิดอะไรขึ้นครับ! ”
“ พี่คยู! ” ประตูห้องน้ำถูกเปิดผ่างออกมาพร้อมกับร่างที่เปียกโชกไปทั้งตัวของคิมแทยอน คยูฮยอนรู้สึกร้อนรุ่มกับภาพตรงหน้า...ร่างเล็กที่เปียกโชกไปทั้งตัวมันแนบเนื้อให้เห็นสัดส่วนชัดเจน ใบหน้าหวานที่แดงเรื่อหอบน้อยๆ กับสิ่งที่เผชิญมามันทำให้คยูฮยอนคิดไปไกลมากโข
“ แท! ทำไมถึงได้เปียกแบบนี้ล่ะครับ ” คยูฮยอนแกล้งทำเป็นจับร่างเล็กเข้ามาสำรวจ แท้จริงแล้วหมาป่าตัวร้ายใช้สายตาโลมเลียร่างขาวจัดนั่นอยู่ต่างหาก...
ขาวจัด ทรวดทรงใช้ได้ หน้าตาน่ารัก ไม่เลวนี่นาเด็กคนนี้ ถูกใจคยูฮยอนเป็นที่สุด
“ เปล่า...แท...แทแค่พยายามจะใส่สบู่ลงไปในอ่าง แต่ว่าแททำสบู่เลอะบนพื้น แท...แทก็เลยล้มลงไปในอ่าง ฟองเต็มห้องน้ำเลยล่ะค่ะ! ” แทยอนอธิบายเรื่องน่าอายของตัวเองจนหมดเปลือก แต่ว่า...พี่คยูก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนนี่นา แสดงว่าแทบอกเขาได้ใช่มั้ยล่ะ
ทางด้านคยูฮยอนเขาอยากจะขำพรืดกับท่าทางแสนน่ารักนั่น ดูท่าว่าพี่ชายมือใหม่อย่างเขาคงต้องรับศึกหนักใช่ย่อย ก็น้องสาวตัวดีดันทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง! ไม่รู้ว่าแม่ของเธอจะเลี้ยงดูมาดีขนาดนี้ได้ยังไง
“ ฮะๆๆ แทครับ...ทำไมไม่เรียกพี่แต่แรกล่ะครับ ทำไม่ได้ทำไมต้องทำเอง มันอันตรายมากเลยนะ อย่างน้อยถ้ามีพี่อยู่ใกล้ๆ ก็จะได้ช่วยแทได้ไงครับ ” หมาป่าคยูยังคงแสร้งทำตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีต่อไป เขากำลังพยายามที่จะหาเรื่องเข้าไปดูแทยอนอาบน้ำให้ได้
อยากรู้จริงๆ ว่าจะขาวผ่องไปหมดทั้งตัวรึเปล่า
“ งั้น...พี่คยูช่วยตีฟองสบู่ให้แทหน่อยสิคะ นะๆๆๆ ” ร่างเล็กโผเข้าออดอ้อนชายหนุ่มไม่รู้เนื้อรู้ตัวว่าเนื้อมันแนบเนื้อไปถึงไหนต่อไหน ยิ่งเห็นเนินอกขาวๆ ที่โผล่มาเพียงน้อยนิดคยูฮยอนก็แทบจะน้ำลายหก คยูฮยอนแอบแสยะยิ้มในใจก่อนจะจูงมือเด็กน้อยเข้าห้องน้ำเนียนๆ
“ เฮ้ยยย!! ” พระเจ้าช่วย! นี่มันห้องน้ำหรือว่าโลกมหัศจรรย์แห่งฟองสบู่แบบในโฆษณาวะ! มีแต่ฟองสบู่เต็มไปหมดยังกับหิมะตก พอหันไปเห็นหน้าตาใสซื่อของแทยอนชายหนุ่มก็ยอมเก็บอารมณ์เครียดนั้นไป ความคิดชั่วร้ายบางอย่างปรากฏในสมอง
“ แทครับ พี่ว่าเดี๋ยวถ้าพี่ตีฟองสบู่เสร็จพี่จะอยู่เฝ้าแทในนี้ดีกว่านะ ”
“ เอ๋? ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แทจะระวังกว่านี้ ”
“ ไม่ได้ครับ แทยังเด็กพี่ยิ่งต้องระวังครับ เข้าใจพี่ใช่มั้ย? ”
แกล้งทำเป็นเศร้าเรียกร้องความสงสารสักหน่อย เด็กน้อยคิมแทยอนก็หลงกล
เด็กยังไงก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ จะริมารู้ทันหมาป่าผู้โชกโชนอย่างเขาได้ยังไง
“ โถๆ พี่คยูอย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ แทขอโทษ...แทจะไม่ทำอีกแล้วนะคะ ดีกันน้า ~ ” หน้าตาน่ารักยื่นหน้าเข้ามาฉีกยิ้มให้เขาจนหน้าแทบจะติดกัน เพียงแค่ขยับปากของเขาก็จะแตะกับปากสีระเรื่อตรงหน้า ยังก่อน...ยังไม่ถึงเวลา
“ พี่ไม่โกรธแทหรอกครับ แต่แทจะต้องไถ่โทษนะรู้มั้ย ” คำพูดของร่างสูงทำเอาเด็กอย่างแทยอนงง
“ ไถ่โทษ? ”
ไหนบอกว่าไม่โกรธไงล่ะ แล้วทำไมต้องไถ่โทษอีกนะ
“ ให้พี่อาบน้ำให้แทนะครับเด็กดี ”
รอยยิ้มของคยูฮยอนทำให้เด็กน้อยแปลกใจมากยิ่งขึ้นแล้วเอียงคอมองคนตัวโตกว่า...
เอ...จะว่าไปแล้วพี่คยูก็หน้าคล้ายหมาป่าในนิทานหนูน้อยหมวกแดงเลยแฮะ
คยูฮยอนยิ้มกว้างหากแต่รอยยิ้มนั้นกลับแฝงไปด้วยเล่ห์กลมากมายเกินกว่าเด็กอายุแค่สิบกว่าๆ อย่างแทยอนจะอ่านรอยยิ้มนั้นออก แทยอนมองพี่ชายตัวโตตรงหน้าตาปริบๆ ในหัวเต็มไปด้วยคำถามมากมายนับไม่ถ้วน มือเล็กเลื่อนมากระชับชุดคลุมอาบน้ำ
ม๊าฟานี่บอกว่าอย่าให้ใครเห็นร่างกายตัวเอง...เท่ากับว่าอย่าให้ใครมาอาบน้ำให้ใช่มั้ย?
แต่ว่าพี่คยูก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลนี่ แต่เขาก็เป็นผู้ชายนะ!
ดวงตากลมโตช้อนมองคยูฮยอนพลางพูดเสียงแผ่วเบา...
“ ม๊าบอกว่าอย่าให้ใครมาอาบน้ำให้... “ เสียงนุ่มที่หลุดออกมาจากริมฝีปากสีระเรื่อช่างแผ่วเบาราวกับจะกลืนไปกับอากาศอย่างไงอย่างงั้น คยูฮยอนเลิกคิ้วเล็กน้อยกับท่าทางต่อต้านน้อยๆ ของร่างเล็ก ตาคมจ้องมองร่างขาวจัดไม่ละสายตา
“ แต่ใครคนนั้นต้องไม่ใช่พี่ชายอย่างพี่แน่นอน...แท...แทครับ รู้มั้ยว่าแทใจร้ายมากเลยนะ ทั้งๆ ที่อุตส่าห์จะทำตัวเป็นพี่ที่ดี พยายามจะดูแลแทอย่างสุดความสามารถ แต่กลับถูกแทปฏิเสธน้ำใจของพี่แบบนี้... ” หมาป่าตัวร้ายแสร้งทำเป็นเสียใจ เขาแกล้งเดินเซไปพิงผนังห้องน้ำพลางก้มหน้าลงทำให้เหมือนว่ากำลังร้องไห้...แทยอนถึงกับตกใจเมื่อเห็นท่าทีของพี่ชาย ร่างเล็กถลาเข้าไปหาร่างสูง แทยอนเอื้อมมือไปแตะใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม
“ พี่คยู...พี่คยู...แทขอโทษ...ยกโทษให้แทนะคะ...แทสัญญาว่าจะไม่ดื้อกับพี่คยูอีกแล้ว อย่าร้องไห้นะคะ แทจะเป็นเด็กดี...พี่คยู ” คยูฮยอนแกล้งทำเป็นตัวสั่นเพื่อความสมจริง แต่แท้จริงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กำลังฉายเจิดจ้าอยู่บนใบหน้า
หึ หึ เด็กที่ดื้อก็ต้องถูกลงโทษนะคิมแทยอน
แทยอนยังคงพยายามประคองใบหน้าของคยูฮยอนให้เงยขึ้นมาแต่ไม่เป็นผล สุดท้ายแรงที่เหลือก็หมดไปพร้อมกับน้ำตาเม็ดโตที่ร่วงเผาะลงมาเพราะความเสียใจ...ร่างเล็กสั่นเทาและเริ่มสะอึกสะอื้น มือขาวเลื่อนไปกอดเอวคยูฮยอนแน่น
แม้นี่จะไม่ได้อยู่ในแผนของคยูฮยอนที่ต้องแกล้งให้เด็กร้องไห้ เขากลับยอมรับ...ว่ามันคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มที่โดนถูกกอดอย่างนี้ ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นในจังหวะที่เหยื่อตัวน้อยเอาแต่ร้องไห้ก้มหน้าซุกกับอกของเขา ชายหนุ่มยิ้มสบายอกสบายใจ
“ พี่คยู...พี่คยู ฮึก ฮือออ แทขอโทษ...ฮือออ อย่าร้องไห้นะ ”
โธ่...เด็กน้อยเอ๋ย คำพูดนั้นน่าจะใช้กับตัวเธอเองมากกว่านะ
“ แทครับ...เงยหน้าขึ้มาก่อนสิแล้วพี่จะไม่โกรธ ”
“ จริงนะคะ ” แทยอนค่อยๆ เงยหน้าขึ้น ใบหน้าน่ารักที่เคยเปล่งประกายตอนนี้กลับเลอะไปด้วยคราบน้ำตา นั่นไม่ได้ทำให้ความน่ารักน่ามองลดลงไปเลยแม้แต่น้อย นิ้วเรียวของคยูฮยอนไล้เบาๆ ตรงเปลือกตาของเด็กน้อย
“ อย่าร้องไห้นะคนดี พี่ไม่โกรธแทหรอกครับ พี่แค่...รู้สึกว่าตัวเองไม่สำคัญ พี่มันน่ารังเกียจสำหรับแทใช่มั้ย ” แสร้งเศร้าอีกหนจนเด็กน้อยทำท่าจะเบะปากร้องไห้อีกครั้ง ชายหนุ่มจึงรีบฉีกยิ้มหวานเอาใจ “ พี่ไม่เป็นไร แค่แทขอร้องไห้พี่ก็ยกโทษให้แล้วล่ะ ”
“ ฮือออ ขอโทษนะคะ...แทจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ”
“ งั้นเรามาอาบน้ำกันดีกว่านะครับ นี่เราก็เสียเวลามามากแล้วนะ เดี๋ยวพี่จะตีฟองสบู่ให้ ” คยูฮยอนรีบเทครีมสบู่ใส่ลงในอ่างอาบน้ำ รีบเปิดน้ำอุ่นใส่อ่าง ใส่น้ำหอมของเด็กที่ตั้งอยู่ข้างขอบอ่างลงไปทั้งที่ไม่จำเป็น ไม่นานนักอ่างอาบน้ำก็เต็มไปด้วยฟองสบู่ที่พอดีไม่ล้นห้องน้ำเหมือนก่อนหน้านี้ เขาหันมาผายมือเชิญแทยอนที่ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“ แทครับ มันถึงเวลาอาบน้ำจริงๆ แล้วนะ หรือว่าแทจะดื้อกับพี่อีก? ”
“ เปล่านะคะ...! ” เจอไม้ตายของร่างสูงแทยอนถึงกลับลุกลี้ลุกลน ใบหน้าน่ารักขึ้นสีเล็กน้อยก่อนจะพูดอย่างอายๆ “ พี่คยูช่วยหันหน้าไปก่อนสิคะ แล้วแทจะลงอ่างยังไง ”
“ หืมมม ทำไมล่ะครับ พี่ชายกับน้องสาวเรื่องแบบนี้ไม่น่าอายหรอกนะ ” ต่อมความหัวหมอของคยูฮยอนเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาอยากเห็นร่างขาวจัดนั่นใจจะขาดแล้วเรื่องอะไรเขาจะยอมหันหนีภาพสวยงามแบบนั้นกัน!
“ ได้โปรดเถอะค่ะ...แทจะอาบน้ำ ” แทยอนอ้อน
“ ไม่เห็นจำเป็น... ”
“ แทจะอาบน้ำ ” เด็กน้อยยังคงเน้นคำเสียงดังฟังชัด
“ ก็ได้ครับก็ได้ ตามใจแทแล้วกัน ” คยูฮยอนจำต้องหันหน้าไปอีกทางอย่างเสียไม่ได้ รู้สึกขัดใจที่เด็กอย่างคิมแทยอนรู้จักปฏิเสธหนักแน่นขนาดนี้ เขารู้มาว่าคุณทิฟฟานี่แม่ของแทยอนนั้นเธอเป็นผู้หญิงที่เจ้าระเบียบและทำตามกฎเสมอ แต่ไม่คิดว่าลูกสาวจะรับอิทธิพลแบบนั้นมาด้วยนี่
ไม่เป็นไร มีเวลาถมเถที่จะได้เล่นสนุกกับเหยื่อตัวน้อยๆ ของเขา...อีกนาน
เสียงน้ำกระทบอ่างทำให้คยูฮยอนรู้ว่าร่างเล็กลงไปแช่ในนั้นเป็นที่เรียบร้อย เขาค่อยๆ หันไปช้าๆ ภาพตรงหน้าทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหายใจติดขัดขึ้นมาทันที...
หัวไหล่กลมมนขาวกระจ่างนั้นต้องกับแสงไฟสีส้มดูดึงดูดสายตาของหมาป่า สีผิวกับฟองสบู่ดูเหมือนจะกลืนกันเป็นเนื้อเดียว ใบหน้าขาวมีสีระเรื่อเล็กน้อยกับความสุขที่ได้รับ นั่นยิ่งทำให้คยูฮยอนแทบจะเข้าไปจูบซะเดี๋ยวนี้ ร่างสูงยืนมองภาพนั้นนิ่งจนคนที่ถูกมองเริ่มจะรู้ตัวแล้วหันขวับมามองตอบ
“ ทำไมถึงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นล่ะคะ? เมื่อยรึเปล่า...พี่คยูออกไปก่อนก็ได้นะคะ ”
“ พี่ไม่เป็นไรหรอกเด็กน้อย มาสิ...เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะช่วยถูหลังให้นะครับ ” หมาป่าหนุ่มยกยิ้มเจ้าเล่ห์พลางก้าวเท้ายาวกว่าปกติตรงไปนั่งขอบอ่างที่มีร่างเล็กแช่อยู่ แทยอนหันหน้ามามองร่างสูงด้วยความสงสัย ดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว
“ พี่คยู! ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลยนะคะ! แท...แทไม่รบกวนหรอกค่ะ ” แทยอนเริ่มขยับหนี หมับ! มือใหญ่ของคยูฮยอนกลับเอื้อมมาจับไหล่เล็กเอาไว้แล้วค่อยดึงให้เธอกลับมานั่งที่เดิม ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกด้วยความไม่เคยชินมาก่อน แต่อีกคนกลับตาเป็นประกายเมื่อได้สัมผัสกับผิวเนียนนุ่มอย่างที่ตนหวัง ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้คอขาวจงใจเป่าลมหายใจร้อนๆ เต็มไปด้วยความปรารถนารดซอกคอขาว เหยื่อตัวน้อยหดคอหนีทันที
“ ย๊า! ไม่เล่นแบบนี้นะคะ! แทไม่ชอบเลย ”
“ หึ หึ ไม่เล่นก็ได้ครับ หันหลังมาให้พี่ถูหน่อยสิ...อา แบบนั้นแหละ ดีมาก ” ร่างสูงยิ้มพอใจเมื่อเด็กน้อยของเขายอมหันหลังให้แต่โดยดี แผ่นหลังขาวเนียนมันกระตุ้นอารมณ์ดิบของเขาเหลือเกิน มือใหญ่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางแผ่วเบาความหื่นกระหายที่ก่อตัวมากขึ้นทำให้ชายหนุ่มมือไม้รเมจะอยู่ไม่สุข คยูฮยอนแกล้งไล้มือไปข้างหน้าผ่านไหล่...กระดูกไหปลาร้า...และไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ เหมือนไม่รู้ไม่เห็นอะไร แต่แทยอนกลับรู้สึกว่ามันอันตรายเกินไปสำหรับเธอ...ร่างเล็กจับมือใหญ่อย่างรวดเร็วแล้วเบี่ยงตัวออกมา
“ ทำไมล่ะครับ? พี่ทำอะไรไม่ถูกใจแทเหรอ? ” เนียนได้โล่
“ เปล่าค่ะ...คือว่าแทอยากจะขึ้นจากอ่างแล้วล่ะค่ะ พี่คยูช่วยหันไปก่อนได้มั้ยคะ? ” แทยอนเบือนหน้าหลบสายตาคมที่จ้องมา ตากลมโตจับจ้องไปที่ชุดคลุมอาบน้ำตลอด
“ อ่า...ก็ได้ครับ ”
บ้าจริง! กำลังจะไปได้ดีแล้วเชียวนะ! เธอระวังตัวมากกว่าที่ฉันคิดไว้นะ คิม แทยอน
หลังจากที่แทยอนแต่งตัวเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำอย่างสบายใจ ตากลมโตกวาดมองหาพี่ชายไปทั่วห้องก่อนจะพบว่าร่างสูงนั้นหลับไปเป็นที่เรียบร้อยบนเตียงของเธอ ร่างเล็กขยับนั่งบนเตียงข้างคยูฮยอนให้เบาที่สุด นิ้วเรียวเล็กจิ้มไปบนหน้าท้องแกร่งที่มีแต่กล้ามเนื้ออัดแน่นเพื่อพิสูจน์ว่าพี่ชายหลับหรือยัง ร่างสูงไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย
“ พี่คยูเหนื่อยขนาดนี้เลยหรือไงนะ แทไม่ได้ดื้อขนาดนั้นสักหน่อยนะ... ” คนน่ารักทำปากจู๋เหมือนเด็กๆ แทยอนทิ้งตัวลงนอนข้างๆ คยูฮยอนแต่ยังไม่วายจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานั้นอีกครั้ง
หล่อจังแฮะ พี่คยูของแทนี่หล่อสุดๆ ไปเลยนะเนี่ย อย่างกับเจ้าชายหมาป่าเลยล่ะ!
สาวที่ไหนกันน้าที่โชคดีได้เป็นแฟนพี่คยูของแท...เธออคงจะต้องภูมิใจมากแน่ๆ
ถ้าโตขึ้นกว่านี้สักหน่อยนะ แทจะแต่งงานกับผู้ชายแบบพี่คยูล่ะ!
ร่างเล็กคิดไปเรื่อยเปื่อยแล้วหัวเราะคิกคักคนเดียวกับอนาคตที่วาดฝันเอาไว้ นิ้วเรียวยื่นมาหยิกแก้มร่างสูงสนุกสนาน เปลี่ยนไปลูบโครงหน้าที่ดีเยี่ยม และหยุดตรงริมฝีปากบางเฉียบของชายหนุ่ม แทยอนไล้นิ้วบนริมฝีปากนั้นอย่างเพลิดเพลิน แต่ทว่า...!
พรึ่บ!
ฉับพลันร่างของคยูฮยอนก็ลุกพรวดขึ้นคร่อมร่างเล็กราวกับเป็นผู้ชำนาญ ร่างกายแข็งแรงทาบทับบนร่างกายนุ่มนิ่มเหมาะมือ เด็กน้อยคิมแทยอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆ ตัวเองก็ถูกกอดรัดจากคนด้านบนแนบแน่น มือเล็กผลักคยูฮยอนออกแต่ล้มเหลว
“ พี่ทำให้แทตกใจเหรอครับ? อ่า...ขอโทษนะเด็กน้อย แต่เธอทำให้พี่ตื่นน่ะ ” คยูอยอนยิ้มกริ่ม เขาโน้มหน้าสูดความหอมหวานจากซอกคอขาวอ้อยอิ่ง
“ ขอ...ขอโทษค่ะ ” แทยอนหดคอจากจมูกที่ซุกตรงซอกคอ ร่างเล็กดิ้นดุ๊กดิ๊กเพราะรู้สึกจั๊กจี้เหลือเกิน
“ น่ารักจริงๆ เด็กน้อย... ขอพี่ทักทายแทให้สนิทสนมกว่านี้หน่อยนะครับ ”
“ ทักทาย? ทักทายแบบไหนคะ? ”
คยูฮยอนไม่ตอบแต่กลับยิ้มบางๆ ให้เด็กขี้สงสัยใต้ร่าง มือใหญ่ของเขาจับมือเล็กๆ ของแทยอนมาทาบบนริมฝีปาก “ ถ้าแทชอบปากพี่...พี่จะใจดีให้เธอสัมผัสมันก็ได้นะ ”
“ ก็ใช่นะคะ...ปากพี่คยูนุ้มนุ่ม ~ เวลาลูบเล่นมันให้ความรู้สึกดี ” ตอบอย่างใสซื่อสุดๆ
“ งั้นก็ลูบเล่นอีกสิครับ ”
“ ได้เหรอคะ? ” เด็กน้อยเอียงคอถาม พี่คยูยอมให้ลูบริมฝีปากตัวเองเล่นง่ายๆ แบบนี้จริงๆ น่ะเหรอ?
“ แน่นอน ” จบคำคยูฮยอนก็จัดการจังนิ้มเรียวเล็กมากทาบบนริมฝีปากของตัวเองอีกที คราวนี้เด็กน้อยคิมแทยอนไล้นิ้วบนริมฝีปากหมาป่าหนุ่ม เธอชอบริมฝีปากของคยูฮยอนจริงๆ...มันทั้งนุ่มทั้งร้อนผ่าว ปากพี่คยูสวยมากจริงๆ
ปล่อยให้เด็กน้อยในอ้อมกอดเล่นปากตัวเองได้สักพักคยูฮยอนก็เชยคางแทยอนให้สบตาตรงๆ ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ชายหนุ่มยิ้มหวานก่อนที่จะอ้าปากงับนิ้วเล็กเอาไว้แล้วขบเม้มเบาๆ อย่างอ่อนโยน
แทยอนรู้สึกเคลิบเคลิ้มกับการกระทำของร่างสูงมากซะจนตาค่อยๆ ปิดลงจนกระทั่งจมสู่ห้วงนิทราไปอย่างรวดเร็ว คยูอยอนมองใบหน้าน่ารักน่าชังยามนอนหลับสนิทเนิ่นนานก่อนจะยิ้มมุมปาก
“ หึ หึ หลับง่ายจริงนะ แบบนี้ก็ลักหลับได้น่ะสิ ” ชายหนุ่มทำท่าจะโน้มลงมาประกบริมฝีปากกับคนที่นอนหลับพริ้มบนเตียงแต่เสียงโทรศัพท์กลับดังขัดเวลาซะงั้น
“ สวัสดีครับคุณดาร่าคนสวย...ฮ่าๆ ก็ได้ครับ เจอกันที่ผับ KK นะครับ แล้วคืนนี้ผมจะทำให้คุณลืมไม่ลงเลยทีเดียว หึ! ” คยูฮยอนแสยะยิ้มสมเพชกับเหยื่อรายใหม่ที่หมายตาเอาไว้เมื่อสามวันก่อน ร่างสูงก้าวออกจากห้องนอนเด็กน้อยที่มัวแต่นอนแต่ไม่วายหันกลับมาจูบหน้าผากแทยอนอีกหน “ ฉันคงไม่ว่างเล่นกับเธอมากหรอกนะ นอนหลับไปแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ”
กริ๊ก!
เสียงปิดประตูอย่างแผ่วเบาหยุดลงพร้อมกับจังหวะการเดินที่เบาลงเรื่อยๆ ไม่นานนักเสียงสตาร์ทรถก็ดังและเลือนหายไปอีกครั้ง คืนนี้...คยูฮยอนตั้งใจว่าจะรีบฟันยัยดาร่าอะไรนั่นแล้วรีบกลับมาที่บ้าน...มาเล่นกับเหยื่อตัวน้อยน่ะสิ!
Talk :
สงสัยกันเหรอคะเรื่องอายุของคยูแท
อ่า...อันที่จริงแล้วไรต์เตอร์ตั้งอายุ 2 คนนี้ให้ห่างกันประมาณ 5 ปี ค่ะ
แทอยากจะให้อายุสัก 15 ส่วนคยูกี้สัก 20 เป็นไงคะ?
ในที่สุด!! ในที่สุดก็ครบ 100 แล้วววว >O< เยสสส
รอติดตามวอนริกันนะคะ!
ความคิดเห็น