Diadolik Lovers กลลับจับ(หัวใจ)นายเเวมไพร์

ลำดับตอนที่ #5 : รอย้ขี้ยวที่สี่..(ครึ้งเเร-ก)

   ←แวมไพร์→ นักล่าที่เเสนอัมหิต...แต่ก็มีหัวใจ..รัก...



"เฮ้ๆ ตื่นได้เเล้ว! ไปเรียนได้เเล้วนะเฟ้ย!!"
"งือออ..อายาโตะคุง?"
ฉันค่อยๆลืมตามองเมื่อโดนเสียงของอายาโตะตุงกระเเทกเข้าหูจนชาไปหมด
"เออ ไปใส่ชุดนี้ซะ พวกเราจะไปเรียน!"
"อ...เอ๋ แต่ตอนนี้มันดึกเเล้วนี่ค่ะ"
"พวกเราน่ะเรียนตอนกลางคืนครับ...หัดใช้สามัญสำนึกซะบ้างสิคีรับ..."
เรย์จิคุงพูด
"แต่ฉันมีโรงเรียนเเล้ว.."
"ต่อเเต่นี่ไป เธอน่ะต้องมาอยู่ร่วมกับพวกฉันไง..บิชจัง"
ไรโตะคุงพูดเเล้วเบียดมาจนเเทบไม่เหลือพื้นที่
"เอ๋..?"
"เอานี่ไปครับ "
เรย์จิคุงยื่นซองอะไรซักอย่างมาให้ฉัน

     ถึง:ซาคามากิ
ฉันต้องไปทำงานต่างประเทศ
ฝากลูกสาวฉันด้วย...เเละตามคำสัญญานั้น..มีข้อห้ามหนึ่งข้อ.ห้ามฆ่าลูกฉัน 'เด็จขาด'

"ฉันอยู่คนเดียวได้น่า..."
ฉันบ่นอุบอิบ
"รีบใส่ซะ อย่าช้านักล่ะ พวกฉันจะไปรอข้างนอก"
........
......
....
...
..
.
《บนรถหรู》

ฉันในชุดนักเรียนเรียบร้อยนั่งอยู่ติดมุมหน้าต่าง 
พวกนี่..เป็นพี่น้องกันไม่ไช้รึไง..
ฉันหันไปมองสุบารุที่นั้งเงียบ ต่อด้วยชูคุงที่นั้งฟังเพลงไม่สนใจใคร 
"คิก..คิก"
คานาโตะคุงยิ้มเเละหัวเราะอยู่คนเดียวเเล้วกอดตุ๊กตาตัวเองเเน่น
ไรโตะคุงนั่งเท้าคางมองวิวนอกกระจก
เรย์จิคุงนั่งอ่านหรังสือเงียบๆ
สุบารุคุงนั่งนิ่ง
ชูคุงฟังเพลงเเล้วฟุบหลับ
คานาโตะซังนั่งยิ่มคนเดียวให้กับตุ๊กตา...
"เฮ้ย มองอะไรอยู่ ชิชินาชิ"
"ฉันไม่ไช่ชิชินาชิซักหน่อย ฉันโคโมริ ยุย ต่างหาก!"
"อย่าเถียงฉัน ยัยชิ-ชิ-นา-ชิ"
เอี้ยดดด!!!!!
"!!!"