ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 03 - ย้าย
"ไงซันน้อย อิอิ น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ"
ร่างสูงตรงเข้ากอดเพื่อนรักทันที ร่างเล็กกระทุ้งศอกเข้าใส่
"ฉันไม่ใช่เด็กในสังกัดเเกนะไอ้ลิง เเล้วไหนเสื้อผ้าของเเก"
ร่างเล็กมองหากระเป๋าสัมภาระของร่างสูงเเต่ก็ไม่พบ ตกลงมันจะมาอยู่ยังไงไม่เตรียมเสื้อผ้ามา
"นี่ไง ! ฮ่าๆๆ" ยูริยิ้มเเฉ่ง โชว์เเปรงสีฟันกับยาสีฟันออกมาให้ซันนี่ดู
"ห๊า !!! เเค่เนี้ย"
"ใช่เเล้ว อึ้งล่ะสิ ฉันให้เเม่บ้านของฉันมาจัดของให้เเล้วล่ะ" ยูริยืดอกท่าทางภาคภูมิใจ
"เออ !! เเม่คนรวยยยย เกิดมาคาบช้อนเงินช้อนทอง"
ซันนี่ประชดเพื่อนรัก ซึ่งอีกคนก็เข้ามากอดทันที
"โอ๋ๆๆ� ฉันเอาของไปเก็บก่อนนะ" พูดจบร่างสูงก็เดินขึ้นบันไดไป
"ของเเค่นั้นไม่ต้องเก็บก็ได้นะ !!"
ซันนี่ตะโกนไล่หลังไป เเค่เเปรงสีฟันกับยาสีฟัน โยนทิ้งตรงนี้เลยเถอะ !!
♥
♥
♥
♥
♥
ขณะที่ยูริกำลังหยิบกุญเเจออกมาเพื่อไขประตูเข้าไปในห้อง คนที่อยู่ข้างห้องของเธอ
ก็เปิดประตูออกมาพอดี เธอมองยูริอย่างเเปลกใจอาจจะเพราะยูริย้ายมาใหม่มั้ง
เเต่ดูท่าคนที่โดนจ้องจะคิดไปถึงโน่น...
'คนหน้าตาดีก็เเบบนี้เเหละ หึหึ' ยูริรีบหันไปส่งยิ้มหวานกระชากใจให้เพื่อนข้างห้อง
"สวัสดีค่ะ เพิ่งย้ายมาใหม่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ... ถ้าจะให้ดีฝากหัวใจด้วยได้มั้ย"
ยูริเริ่มหยอดคำหวานใส่ทันทีอย่างคล่องเเคล่ว มันใช้ได้ผลเสมอกับคนที่โดนเธอเเทะเล็ม (?)
"ค่ะ ยุนอานะคะ" ร่างบางโค้งให้พร้อมกับยิ้มหวานกระชากตับ ไต ไส้ พุง ม้าม ปอดเช่นกัน
"ยูริค่ะ"
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดกับเพื่อนไว้"
พูดจบยุนอาก็เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย ทิ้งให้ยูริมองตามตาละห้อยก่อนจะเข้าห้องตัวเองไป
♥
♥
♥
♥
♥
"ยุน !! ทางนี้ๆ" ร่างสูงตะโกนโหวกเหวกเรียกเพื่อนของตนที่ทำท่าจะเดินผ่านไ ป
เมื่อเจ้าตัวหันมาเห็นเพื่อนยืนเต้นเเร้งเต้นกาเรียกเธอเเล้ว
เธอก็อยากจะเดินผ่านทำเป็นไม่รู้จักซะให้ได้
"เห็นเเล้วๆ เเกหยุดทำท่าเเบบนั้นซะที"
"โอเคๆ ป่ะ ไปกันเหอะ" ร่างสูงเปิดประตูรถก่อนจะเข้าไปนั่งประจำตำเเหน่งสารถีจำเป็น
ยุนอาถอนหายใจกับความด้านของเพื่อนเเล้วเปิดประตูเข้าไปในรถบ้าง
"ไปไหนจ๊ะนาย ถามได้ตอบได้ สั่งได้ก็ไปได้จ้ะนาย" ร่างสูงถามติดตลก
"บ้านซอ" ยุนอาตอบโดยไม่หันมามองอีกคนที่ทำหน้าเหวอ
ก่อนหน้านี้โทรไปนัดเธอว่าจะไปเที่ยว เเต่ตอนนี้กลับบอกว่าจะไปบ้านซอซะงั้น
"อ้าว ไหนบอกว่าไปเที่ยว"
"ไปเหอะน่า สั่งได้ไปได้ไม่ใช่เหรอ"
"เออๆ รู้งี้ไม่มาดีกว่า ชิ!" ร่างสูงเคลื่อนรถออกไปด้วยความจำใจ พลางทำท่างอนๆ
ยุนอารู้นิสัยเพื่อนรักดีว่าไม่มีทางงอนหรอก คบกันมาตั้งนานเเค่อ้าปากก็เห็นรูทวารเเล้ว
♥
♥
♥
♥
♥
"สวัสดีค่ะคุณป้า" ยุนอาเดินเข้าไปทักทายคนที่นั่งอยู่บนโซฟา
"อ้าว มาเเล้วเหรอลูก" หญิงสาวละสายตาจากรายการโปรดของเธอ
"สวัสดีค่ะ" ร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามาโค้งให้หญิงสาว
"จ้ะซูยอง นี่ยุนอาคงบังคับให้เราพามาอีกล่ะสิ" หญิงสาวพูดอย่างอามรมณ์ดี
"เปล่าหรอกค่ะ เค้าเเค่หลอกใช้หนู" ซูยองเริ่มฟ้อง หญิงสาวหัวเราะออกมาน้อยๆ
เป็นเเบบนี้ประจำอยู่เเล้วล่ะ ที่ยุนอามักจะหลอกใช้ซูยองให้ขับรถมาส่ง
ซึ่งซูยองเองก็คิดไม่ถึงเเละหลงกลเข้าทุกครั้ง (โง่นั่นเอง)
"เเล้วซอล่ะคะ" ยุนอาถามถึงคนที่โทรไปบอกให้เธอมารับไปอยู่ด้วย
"อยู่บนห้องน่ะจ้ะ ขึ้นไปสิ"
ยุนอายิ้ม ก่อนจะเดินขึ้นไปโดยไม่ลืมหันมาบอกซูยองให้อยู่เป็นเพื่อนคุยของหญิงสาว
♥
♥
♥
♥
♥
"ซอ พี่เข้าไปนะ" พูดจบก็เปิดประตูเข้าไปทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบ
"ไอ้พี่ยุน ! ขอเเบบนี้อย่าขอเลยเถอะ" คนที่นอนอยู่บนเตียงขว้างหมอนใส่
"อืม... ว่าเเต่ไหนล่ะของ" ยุนอาโยนหมอนกลับที่เดิม
"อยู่นั่นไง" ซอฮยอนชี้ไปที่กระเป๋าสองสามใบที่กองรวมกันไว้มุมห้อง
"คิดยังไงจะไปอยู่กับพี่ล่ะหืมมมม ?" ยุนอาถาม
สงสัยต้องงอนอะไรสักอย่างเเน่เลย ตั้งเเต่เด็กเเล้ว พอไม่ได้อะไรที่อยากได้ก็จะงอน
เเล้วหนีไปอยู่บ้านยุนอา ซึ่งปัญหาตอนเด็กๆ ก็จะเป็นเรื่องเดียวคือ
เจ้ากบเขียวเคโรโระที่ซอฮยอนซื้อมาเก็บสะสมไว้จนไม่มีที่จะเก็บได้อีก เเต่ก็อยากจะซื้อเพิ่ม
จนผู้เป็นเเม่ต้องดุเข้าให้ เจ้าตังก็จะงอนตุ้บป่องเเล้วอ้อนพ่อให้ไปส่งบ้านเธอ
จนกว่าจะได้เจ้ากบเขียวนั่น เเต่ว่าตอนนี้เป็นอะไรล่ะ? คงไม่ใช่เจ้ากบนั่นอีกหรอก
"ก็ซออยากได้รถไว้ขับบ้าง เเต่เเม่ก็ไม่ยอมบอกว่าซอยังเด็ก
เด็กกะผีอะไรล่ะพี่ยุน !! ซอน่ะ 18 เเล้วนะ" ซอฮยอนทำหน้าจริงจังจนอีกคนอดขำไม่ได้
"พี่ก็ว่าจริงนะซอ ซอน่ะยังเด็กเกินไป"
"เเม้เเต่พี่ยุนก็เอากับเค้าด้วยเหรอ บอกมาเลยนะว่าเเม่จ้างพี่ยุนเท่าไหร่"
"ไม่หรอก พี่ก็พูดตามที่พี่คิด ขนาดพี่ขึ้นมหาลัยเเล้วยังไม่มีรถขับเลย
มีเเต่มอไซต์จอดทิ้งไว้ที่บ้านน่ะ พี่ไปกับซูยองตลอด ซอยังปีสองเองนะ
จะขับรถซะเเล้ว คุณป้าก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดาอยู่เเล้ว"
ยุนอาพยายามอธิบายให้น้องเข้าใจ ซอฮยอนก้มหน้านิ่ง ยุนอาเห็นดังนั้นจึงพูดต่อ
"ซอเป็นลูกคนเดียวนะ เเถมเป็นลูกสาวด้วย ถ้าท่านไม่ห่วงซอเเล้วจะไปห่วงใครล่ะ จริงมั้ย"
ซอฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก ตอนนี้เธอเริ่มจะคิดได้เเล้ว ยุนอาลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนจะยืนขึ้น
"เเล้วเเบบนี้คงไม่ต้องไปอยู่ที่หอกับพี่เเล้วใช่มั้ย"
"ไปสิ ให้ซออยู่ด้วยนะ ซออยากอยู่กับพี่ยุน"ซอฮยอนเขย่าเเขนยุนอา
"อืมๆๆ ก็ได้ เเต่ที่ไปเนี่ยต้องไม่ใช่เพราะงอนคุณป้าอีกนะ ไม่งั้นพี่ไม่ให้ไปอยู่ด้วย"
"ค่ะ"
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ง่วง + หิวข้าว + อยากอาบน้ำ T____T
งานก็ค้างมากเหลือเกิน สั่งไรนักหนา
(ความจริงไม่มากหรอก เเต่ไรท์เตอร์ดองไว้
จนมันจะกลายเป็นซากฟอสซิลเเล้วอ่ะ)
คิดถึงพี่สาวจังเลย เจสก็ไปเจ๊าะเเจ๊ะคนนั้นคนนี้ ลิงก็ไม่สนใจใยดีภรรยาเลย ตบคว่ำทีเหอะ !
อยากให้หมีฟานี่ไว้ผมยาวอ่ะ ทรงสั้นนั้นไม่ทราบจะไปสมัครโรงเรียนรัฐบาลไทยเหรอ - -"
ถ้าสมัครที่ไหนบอกนะ จะตามไป อิอิ เจสก็ผมยาวเร็วๆ ทีเท้อออออออ
ไปละ บ่นมากหิวมาก ง่วงมาก จะนอนหรือจะกินดี กินก่อนนอนละกัน จะได้อ้วนๆ ทุกวันนี้กระดูกเดินได้
ปล.รักซอ หลงเจส
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ร่างสูงตรงเข้ากอดเพื่อนรักทันที ร่างเล็กกระทุ้งศอกเข้าใส่
"ฉันไม่ใช่เด็กในสังกัดเเกนะไอ้ลิง เเล้วไหนเสื้อผ้าของเเก"
ร่างเล็กมองหากระเป๋าสัมภาระของร่างสูงเเต่ก็ไม่พบ ตกลงมันจะมาอยู่ยังไงไม่เตรียมเสื้อผ้ามา
"นี่ไง ! ฮ่าๆๆ" ยูริยิ้มเเฉ่ง โชว์เเปรงสีฟันกับยาสีฟันออกมาให้ซันนี่ดู
"ห๊า !!! เเค่เนี้ย"
"ใช่เเล้ว อึ้งล่ะสิ ฉันให้เเม่บ้านของฉันมาจัดของให้เเล้วล่ะ" ยูริยืดอกท่าทางภาคภูมิใจ
"เออ !! เเม่คนรวยยยย เกิดมาคาบช้อนเงินช้อนทอง"
ซันนี่ประชดเพื่อนรัก ซึ่งอีกคนก็เข้ามากอดทันที
"โอ๋ๆๆ� ฉันเอาของไปเก็บก่อนนะ" พูดจบร่างสูงก็เดินขึ้นบันไดไป
"ของเเค่นั้นไม่ต้องเก็บก็ได้นะ !!"
ซันนี่ตะโกนไล่หลังไป เเค่เเปรงสีฟันกับยาสีฟัน โยนทิ้งตรงนี้เลยเถอะ !!
♥
♥
♥
♥
♥
ขณะที่ยูริกำลังหยิบกุญเเจออกมาเพื่อไขประตูเข้าไปในห้อง คนที่อยู่ข้างห้องของเธอ
ก็เปิดประตูออกมาพอดี เธอมองยูริอย่างเเปลกใจอาจจะเพราะยูริย้ายมาใหม่มั้ง
เเต่ดูท่าคนที่โดนจ้องจะคิดไปถึงโน่น...
'คนหน้าตาดีก็เเบบนี้เเหละ หึหึ' ยูริรีบหันไปส่งยิ้มหวานกระชากใจให้เพื่อนข้างห้อง
"สวัสดีค่ะ เพิ่งย้ายมาใหม่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ... ถ้าจะให้ดีฝากหัวใจด้วยได้มั้ย"
ยูริเริ่มหยอดคำหวานใส่ทันทีอย่างคล่องเเคล่ว มันใช้ได้ผลเสมอกับคนที่โดนเธอเเทะเล็ม (?)
"ค่ะ ยุนอานะคะ" ร่างบางโค้งให้พร้อมกับยิ้มหวานกระชากตับ ไต ไส้ พุง ม้าม ปอดเช่นกัน
"ยูริค่ะ"
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีนัดกับเพื่อนไว้"
พูดจบยุนอาก็เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย ทิ้งให้ยูริมองตามตาละห้อยก่อนจะเข้าห้องตัวเองไป
♥
♥
♥
♥
♥
"ยุน !! ทางนี้ๆ" ร่างสูงตะโกนโหวกเหวกเรียกเพื่อนของตนที่ทำท่าจะเดินผ่านไ ป
เมื่อเจ้าตัวหันมาเห็นเพื่อนยืนเต้นเเร้งเต้นกาเรียกเธอเเล้ว
เธอก็อยากจะเดินผ่านทำเป็นไม่รู้จักซะให้ได้
"เห็นเเล้วๆ เเกหยุดทำท่าเเบบนั้นซะที"
"โอเคๆ ป่ะ ไปกันเหอะ" ร่างสูงเปิดประตูรถก่อนจะเข้าไปนั่งประจำตำเเหน่งสารถีจำเป็น
ยุนอาถอนหายใจกับความด้านของเพื่อนเเล้วเปิดประตูเข้าไปในรถบ้าง
"ไปไหนจ๊ะนาย ถามได้ตอบได้ สั่งได้ก็ไปได้จ้ะนาย" ร่างสูงถามติดตลก
"บ้านซอ" ยุนอาตอบโดยไม่หันมามองอีกคนที่ทำหน้าเหวอ
ก่อนหน้านี้โทรไปนัดเธอว่าจะไปเที่ยว เเต่ตอนนี้กลับบอกว่าจะไปบ้านซอซะงั้น
"อ้าว ไหนบอกว่าไปเที่ยว"
"ไปเหอะน่า สั่งได้ไปได้ไม่ใช่เหรอ"
"เออๆ รู้งี้ไม่มาดีกว่า ชิ!" ร่างสูงเคลื่อนรถออกไปด้วยความจำใจ พลางทำท่างอนๆ
ยุนอารู้นิสัยเพื่อนรักดีว่าไม่มีทางงอนหรอก คบกันมาตั้งนานเเค่อ้าปากก็เห็นรูทวารเเล้ว
♥
♥
♥
♥
♥
"สวัสดีค่ะคุณป้า" ยุนอาเดินเข้าไปทักทายคนที่นั่งอยู่บนโซฟา
"อ้าว มาเเล้วเหรอลูก" หญิงสาวละสายตาจากรายการโปรดของเธอ
"สวัสดีค่ะ" ร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้ามาโค้งให้หญิงสาว
"จ้ะซูยอง นี่ยุนอาคงบังคับให้เราพามาอีกล่ะสิ" หญิงสาวพูดอย่างอามรมณ์ดี
"เปล่าหรอกค่ะ เค้าเเค่หลอกใช้หนู" ซูยองเริ่มฟ้อง หญิงสาวหัวเราะออกมาน้อยๆ
เป็นเเบบนี้ประจำอยู่เเล้วล่ะ ที่ยุนอามักจะหลอกใช้ซูยองให้ขับรถมาส่ง
ซึ่งซูยองเองก็คิดไม่ถึงเเละหลงกลเข้าทุกครั้ง (โง่นั่นเอง)
"เเล้วซอล่ะคะ" ยุนอาถามถึงคนที่โทรไปบอกให้เธอมารับไปอยู่ด้วย
"อยู่บนห้องน่ะจ้ะ ขึ้นไปสิ"
ยุนอายิ้ม ก่อนจะเดินขึ้นไปโดยไม่ลืมหันมาบอกซูยองให้อยู่เป็นเพื่อนคุยของหญิงสาว
♥
♥
♥
♥
♥
"ซอ พี่เข้าไปนะ" พูดจบก็เปิดประตูเข้าไปทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบ
"ไอ้พี่ยุน ! ขอเเบบนี้อย่าขอเลยเถอะ" คนที่นอนอยู่บนเตียงขว้างหมอนใส่
"อืม... ว่าเเต่ไหนล่ะของ" ยุนอาโยนหมอนกลับที่เดิม
"อยู่นั่นไง" ซอฮยอนชี้ไปที่กระเป๋าสองสามใบที่กองรวมกันไว้มุมห้อง
"คิดยังไงจะไปอยู่กับพี่ล่ะหืมมมม ?" ยุนอาถาม
สงสัยต้องงอนอะไรสักอย่างเเน่เลย ตั้งเเต่เด็กเเล้ว พอไม่ได้อะไรที่อยากได้ก็จะงอน
เเล้วหนีไปอยู่บ้านยุนอา ซึ่งปัญหาตอนเด็กๆ ก็จะเป็นเรื่องเดียวคือ
เจ้ากบเขียวเคโรโระที่ซอฮยอนซื้อมาเก็บสะสมไว้จนไม่มีที่จะเก็บได้อีก เเต่ก็อยากจะซื้อเพิ่ม
จนผู้เป็นเเม่ต้องดุเข้าให้ เจ้าตังก็จะงอนตุ้บป่องเเล้วอ้อนพ่อให้ไปส่งบ้านเธอ
จนกว่าจะได้เจ้ากบเขียวนั่น เเต่ว่าตอนนี้เป็นอะไรล่ะ? คงไม่ใช่เจ้ากบนั่นอีกหรอก
"ก็ซออยากได้รถไว้ขับบ้าง เเต่เเม่ก็ไม่ยอมบอกว่าซอยังเด็ก
เด็กกะผีอะไรล่ะพี่ยุน !! ซอน่ะ 18 เเล้วนะ" ซอฮยอนทำหน้าจริงจังจนอีกคนอดขำไม่ได้
"พี่ก็ว่าจริงนะซอ ซอน่ะยังเด็กเกินไป"
"เเม้เเต่พี่ยุนก็เอากับเค้าด้วยเหรอ บอกมาเลยนะว่าเเม่จ้างพี่ยุนเท่าไหร่"
"ไม่หรอก พี่ก็พูดตามที่พี่คิด ขนาดพี่ขึ้นมหาลัยเเล้วยังไม่มีรถขับเลย
มีเเต่มอไซต์จอดทิ้งไว้ที่บ้านน่ะ พี่ไปกับซูยองตลอด ซอยังปีสองเองนะ
จะขับรถซะเเล้ว คุณป้าก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดาอยู่เเล้ว"
ยุนอาพยายามอธิบายให้น้องเข้าใจ ซอฮยอนก้มหน้านิ่ง ยุนอาเห็นดังนั้นจึงพูดต่อ
"ซอเป็นลูกคนเดียวนะ เเถมเป็นลูกสาวด้วย ถ้าท่านไม่ห่วงซอเเล้วจะไปห่วงใครล่ะ จริงมั้ย"
ซอฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก ตอนนี้เธอเริ่มจะคิดได้เเล้ว ยุนอาลูบหัวน้องเบาๆ ก่อนจะยืนขึ้น
"เเล้วเเบบนี้คงไม่ต้องไปอยู่ที่หอกับพี่เเล้วใช่มั้ย"
"ไปสิ ให้ซออยู่ด้วยนะ ซออยากอยู่กับพี่ยุน"ซอฮยอนเขย่าเเขนยุนอา
"อืมๆๆ ก็ได้ เเต่ที่ไปเนี่ยต้องไม่ใช่เพราะงอนคุณป้าอีกนะ ไม่งั้นพี่ไม่ให้ไปอยู่ด้วย"
"ค่ะ"
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
ง่วง + หิวข้าว + อยากอาบน้ำ T____T
งานก็ค้างมากเหลือเกิน สั่งไรนักหนา
(ความจริงไม่มากหรอก เเต่ไรท์เตอร์ดองไว้
จนมันจะกลายเป็นซากฟอสซิลเเล้วอ่ะ)
คิดถึงพี่สาวจังเลย เจสก็ไปเจ๊าะเเจ๊ะคนนั้นคนนี้ ลิงก็ไม่สนใจใยดีภรรยาเลย ตบคว่ำทีเหอะ !
อยากให้หมีฟานี่ไว้ผมยาวอ่ะ ทรงสั้นนั้นไม่ทราบจะไปสมัครโรงเรียนรัฐบาลไทยเหรอ - -"
ถ้าสมัครที่ไหนบอกนะ จะตามไป อิอิ เจสก็ผมยาวเร็วๆ ทีเท้อออออออ
ไปละ บ่นมากหิวมาก ง่วงมาก จะนอนหรือจะกินดี กินก่อนนอนละกัน จะได้อ้วนๆ ทุกวันนี้กระดูกเดินได้
ปล.รักซอ หลงเจส
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น