[Fic SNSD] ติดไว้ก่อน อิอิ [YURI]

ลำดับตอนที่ #2 : 02 - การเริ่มต้นที่วุ่นวาย

"ว่าไงล่ะครับท่านประธานควอน"

ชายวัยกลางคนถามอีกฝ่ายอย่างนอบน้อม เพราะมีตำเเหน่งเป็นถึงเจ้าของโรงเเรมชื่อดังของกรุงโซล

อีกคนขยับเเว่นเล็กน้อยซึ่งเป็นท่าประจำเวลาต้องใช้ความคิด

"ก็เเล้วเเต่เจ้าตัวนะ เเต่หนูซันนี่กับเจ้าลิงก็เป็นเพื่อนกันอยู่เเล้วนี่ เเล้วเราล่ะว่ายังไงยูริ"

ผู้มีศักดิ์เป็นพ่อเปิดโอกาสให้ลูกสามสุดรักของตนได้ตอบบ้าง หากเธอจะไปหรือไม่ไปก็คงตามนั้น

เขาไม่ชอบขัดใจลูกสักเท่าไหร่ ด้วยว่าเป็นลูกสาวเเถมเป็นคนสุดท้องอีกด้วยยิ่งเเล้วใหญ่

"ก็ดีนะคะคุณพ่อ เปลี่ยนบรรยากาศมั่ง"

ยูริหยิบขนมเข้าปากก่อนจะเปลี่ยนอิริยาบถเป็นไขว่ห้างเเบบสบายๆ

เพราะคุ้นชินกับเเขกคนนี้ของพ่อเธออยู่เเล้ว

"ฮ่าๆ งั้นดีเลย ลุงจะบอกซันนี่ให้จัดห้องให้นะ เอาอย่างหรูเลย"

ชายวัยกลางคนหัวเราะชอบใจ เพราะเขาเพิ่มเนรมิตที่ดินว่างเปล่าให้กลายเป็น

หอพักนักเรียนนักศึกษาหมาดๆ ตอนนี้ก็เริ่มมีคนทยอยเข้ามาเช่าเเล้วบ้าง

ด้วยเพราะความสะดวกสบายในหลายๆ ด้าน ทั้งเพราะอยู่ย่านศูนย์การค้า

เเถมยังอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย เเละโรงเรียนมัธยมต้น / มัธยมปลายอีกด้วย

"งั้นพรุ่งนี้ตอนเย็นหนูจะย้ายเข้าไปนะคะ"

"เอาตามนั้นก็ได้" ชายวัยกลางคนไม่นึกว่าจะไวขนาดนี้ ตู้โต๊ะเตียงยังไม่ได้จัดเตรียมเลย

"ค่ะ งั้นขอตัวก่อนนะคะ" ยูริโค้งให้คุณพ่อของเธอเเละเเขกอีกคนก่อนจะเปิดประตูออกไป

♥
♥
♥
♥
♥

"อ่ะ กาเเฟค่ะคุณผู้หญิง" เด็กสาวหน้าตาน่ารักส่งกาเเฟพร้อมกับเค้กชิ้นเล็กๆ

ให้คนตัวเล็ก ซึ่งนั่งเขียนอะไรบางอย่างขยุกขยิกอยู่

"ขอบคุณมากฟานี่ เเล้วนี่ยังหาลูกจ้างคนใหม่ไม่ได้อีกเหรอ"

ร่างเล็กที่เงยหน้าขึ้นจากปึกกระดาษเเล้หันมาจิบกาเเฟร้อนๆ ถามขึ้น

เพราะหลายเดือนเเล้วที่ทิฟฟานี่ต้องเอากาเเฟมาส่งให้เธอถึงที่

เนื่องจากลูกจ้างคนเก่าลาออกไปช่วยพ่อเเม่ (ลงเเขกเกี่ยวข้าว ล้อเล่น)

"ฉันติดใบประกาศเเล้วล่ะ เเต่ยังไม่มีคนมาสมัครเลย เฮ้อ เหนื่อยจะตายอยู่เเล้ว"

ร่างเล็กรู้สึกสงสารคนตรงหน้าที่ต้องทำหน้าที่เองทั้งหมดกับพ่อของเธออีกหนึ่งคน

ไม่รวมต้องส่งกาเเฟให้เธอทุกเช้าอีกนะ

"อืม ฉันว่าต้องมีสักวันล่ะน่า ว่าเเต่เธอรีบกลับร้านเถอะ ยุ่งน่าดูเลย"

ร่างเล็กเอ่ยเตือนหลังจากที่เหลือบมองไปยังร้านกาเเฟขนาดย่อมที่อยู่ตรงข้ามหอพักของเธอ

ทิฟฟานี่หันหลังไปมองก็พบว่ามีคนอยู่เต็มร้านเเละพ่อของเธอก็เดินเทียวไปเทียวมาเพื่อเสิร์ฟกาเเฟ

"งั้นฉันไปนะซันนี่ บาย... ไว้ว่างๆ จะมาคุยด้วย"

ทิฟฟานี่พูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที ซันนี่ได้เเต่ส่ายหน้าไปมา

"ก็พูดเเบบนี้ทุกทีสิน่า ไม่เห็นว่างสักที สงสัยคนเข้าร้านเยอะเพราะเจ้าของร้านสุดสวยล่ะมั้ง"

♥
♥
♥
♥
♥

เช้าวันต่อมา...

ตึก ตึก ตึก ปัง โครม !!

"โอ๊ยยยยย� นี่มัน้สียงบ้าอะไรเนี่ยคนจะหลับจะนอน"

ร่างบางที่นอนอยู่สะดุ้งตื่นเพราะเสียงโครมครามที่ดังมาจากข้างห้องของเธอ

เธอขยี้หัวเบาๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องออกไปก็พบผู้ชายสี่ห้าคน

ทั้งยก ลาก อะไรต่อมิอะไรเข้าไปภายในห้องข้างๆ ห้องของเธอ

พี่คะ เบาๆ หน่อยได้มั้ยคะ"

"อ๋อครับ เสร็จเเล้วล่ะขอโทษที่ทำเสียงรบกวนเเต่เช้านะครับ พอดีว่าพี่ต้องรีบน่ะครับเค้าเร่งมา"

ชายหนุ่มคนหนึ่งหันมาตอบอย่างเป็นมิตร

"ค่ะ... เเล้วนี่เสร็จเเล้วใช่มั้ยคะ" ร่างบางยิ้มให้ ทำเอาอีกคนหน้าขึ้นสี

"ค... ครับ งั้นไปเเล้วนะครับ"

ชายคนนั้นโค้งให้เเล้วรีบเดินตามหลังเพื่อนไป ยุนอากำลังจะปิดประตูห้อง

ก็ทันเห็นเเม่บ้านสองสามคนถืออุปกรณ์ครบชุดมา เธอล้มตัวลงบนเตียงนุ่มก่อนจะหลับตา...

'อา... ได้นอนต่อสักทีสินะ'




























เเกรก เเกรก ฟึ่บ ควับ !

เสียงปัด กวาด เช็ด ถู อะไรต่อมิอะไรดังขึ้น ร่างบางเขวี้ยงหมอนออกไปอย่างโมโห

"ไม่นอนมันเเล้วโว้ย !! อุตส่าห์เป็นวันเสาร์ทั้งที"

ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงเเละคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอย่างหงุดหงิด

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

มาเเบบสั้นๆ อิอิ

สุดท้ายยุนก็ไม่ได้นอนต่อ - -" (ไม่ได้เเกล้งยุนนะ)

ไรท์เคอร์ค้นพบความจริงจากการหยุดเล่นคอมประมาณอาทิตย์นึงอ่ะ

1.จากที่เคยปวดหลังก็ไม่ปวด

2.เวลาที่ง่วงหงาวหาวนอนตอนกลางวันที่โรงเรียนก็ไม่เป็นอีก

บางทีถ้าเราเล่นมากไปมันก็ไม่ดีนะ ต่อไปนี้ไร์เตอร์จะต้องเเบ่งเวลาให้ถูก

ปกติเสาร์อาทิตย์เล่นตั้งเเต่ 6 โมงเช้ายันเที่ยงคืน - -"

จ. - ศ. ก็ 6 โมงเย็นยัน 5 ทุ่ม - -"

ปวดตาอีกต่างหาก ใครที่โหมเล่นเเบบไรท์เตอร์ เพลาๆ ลงบ้างนะครับ

รักษาสุขภาพกันด้วย จะได้อยู่กับสิ่งที่เรารักไปนานๆ ^^

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥♥
♥♥♥♥♥
♥♥♥♥
♥♥♥
♥♥
♥