รวมบทความของนู๋มู๋ค่ะ

ลำดับตอนที่ #1 : ส า ย . . .

    

 

 

วันนี้ได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง

ได้ฟังเรื่องราวความรักของเขาสมัยตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น

ฟังแล้วก็ได้แง่คิดว่าคนเราทุกวันนี้ทำอะไรไม่นึกถึงเวรกรรม

โดยไม่รู้ว่าผลของการกระทำที่เราทำมันจะย้อนกลับมาหาตัวเรา

จึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟังเพื่อเป็นอุทาหรณ์ต่อไปแด่ทุกๆคน
  

สมัยเรียนอยู่ปวส.ผมเคยมีแฟนเป็นดาว

เธอสวยมาก มีคนมาชอบเธอเยอะแต่เธอก็เลือกผม

. . . ผมรู้สึกว่าผมรักเธอ . . . 

เราสองคนเรียนอยู่ที่เดียวกันใช้เวลาอยู่ด้วยกัน

 

เกือบทุกวันตลอด2ปี

เธอค่อนข้างเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองชอบงอนแบบไม่มีเหตุผลอยู่บ่อยๆ

 แต่ผมก็ตามง้อเธอทุกครั้งจนผมอาจจะรู้สึกเหนื่อย



มีอยู่ครั้งหนึ่ง ผมเลิกเรียนช้าเพราะอาจารย์ปล่อยช้า

เธอโกรธผมทั้งๆที่ผมพยามอธิบายให้เธอฟัง

แต่เธอไม่ฟัง..วันนั้นเธอห้ามผมไม่ให้ผมไปส่งเธอ

แต่ผมก็ยังตามไปส่งเธอเหมือนทุกครั้ง 

ผมเดินตามเธอไปตลอดทางแต่เธอกลับหันมาตวาดผม

ผมรู้สึกอายที่เธอไล่ผมท่ามกลางผู้คนในตลาด

ผมจึงตัดสินใจจะเดินกลับออกไป 

แล้วเธอก็ร้องไห้ ... หาว่าผมไม่สนใจเธอ

ผมก็เลยต้องเดินตามเธอต่อไปทั้งๆที่ผมรู้สึกอายและไม่เข้าใจ

ว่าทำไมเธอถึงไม่มีเหตุผลเอาซะเลย





และวันสุดท้ายก่อนที่เราจะเลิกกัน

เธอมาหาผมที่บ้านตามปรกติ . . .

วันนั้นเราก็ยังมีอะไรๆกันเหมือนปรกติ . . .

. . . . .

. . . ผมกำลังนั่งเล่นกีตาร์อยู่เธอบอกผมว่าเธอหิวข้าว

ผมก็บอกเธอไปว่าขอเล่นอีกเพลงเดียวเดี๋ยวจะไปซื้อให้

แล้วเธอก็โกรธ . . . โกรธอย่างไม่มีเหตุผล

โกรธเหมือนอย่างที่เคยโกรธมาแล้วหลายครั้ง

ผมโทร์ไปหาเธอแต่เธอไม่คุยกับผมผมจึงตัดสินใจไม่โทร์ไปหาเธออีก



ผ่านไป4เดือนเธอกลับโทร์มาขู่ผมว่าจะให้พ่อกับแม่มาเคลียร์

ผมบอกให้เธอใจเย็นๆและบอกเหตุผลเธอว่า . . .

เราไปด้วยกันไม่ได้และผมก็ทำใจได้แล้วมันผ่านไปนานแล้ว ผมไม่ได้รักเธอแล้ว

หลังจากที่เราคุยกันวันนั้นเธอก็ไม่มายุ่งกับผมอีก

หลังจากนั้น2ปี ผมโทร์กลับไปหาเธอถามสารทุกข์สุขดิบต่างๆ

เธอบอกผมว่าเธอยังไม่มีใครเธออยากให้เรากลับไปเป็นเหมือนเดิม

เธออยากกลับมาคบกับผม ..แต่ผมบอกเธอไปว่า

ขอให้เราเป็นเพื่อนกันไปก่อนลองศึกษานิสัยใจคอกันอีกทีดูใจกันใหม่
 


ระหว่างนั้นเราไม่ได้มีความสัมพันธ์กันเหมือนเก่า

เราแค่โทร์คุยกันบางครั้งเธอยังบอกผมว่า มีคนมาชอบเธอเยอะเหมือนเดิม

. . . . .

มีอยู่ครั้งหนึ่ง

เธอชวนผมไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนเธอด้วยกัน

ผมปฏิเสธไป

เธอก็ว่าผมไม่มีเยื่อใยอะไรกับเธอเลย...

แล้วเราก็ห่างกันออกไปอีก 

วันหนึ่งเธอโทร์มาหาผมแล้วบอกผมว่า มีคนมาชอบเธอแล้วเขาก็เป็นคนดี 

ผมบอกเธอไปเพียงแค่ว่าก็ไม่เป็นไรแล้วทำไมไม่บอกแต่แรก

หลังจากนั้นเราก็ห่างกันไปเลยเธอคงคิดว่าผมไม่มีเยื่อใยอะไรกับเธอแล้ว

เธอคงคิดว่าผมไม่แคร์เธอเลยเธอคงตัดใจไปแล้ว

แล้วเธอก็เดินออกไปจากชีวิตผม





ความจริงแล้วตอนนั้นผมก็มีคนของผมอยู่แล้ว 

2ปีที่ผ่านมาหลังจากที่เลิกกับเธอ
 
ผมคบกับผู้หญิงคนใหม่ ..คนนี้..คนที่ผมไม่เคยรักเลย..

ตลอด2ปีที่ผ่านมา...ไม่ว่าเธอจะถามผมยังไง

ผมก็ตอบมาตลอด2ปีว่า "ผมไม่ได้รักเธอ"

แต่เธอก็ทนอยู่กับผมมาได้จนถึง2ปี

คิดดูสิ . . .เธอทนได้ยังไง



แปลกตรงที่ผู้หญิงคนที่ผมเสียดายกลับไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกของผม

ทั้งๆที่เราเจอกันทุกวันใช้เวลาอยู่ด้วยกันทุกวัน

แต่เมื่อตอนที่เราเลิกกันผมกลับรู้สึกเฉยๆเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรเท่าไหร่

แต่กับผู้หญิงคนนี้คนที่ผมเฝ้าบอกเธอมาตลอด

ว่าเธอไม่ใช่คนที่ผมรัก

ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว . . .
 
ทำไมผมรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง

ผมตามหาเธอไม่เจอ

ผมเพียงอยากเจอเธออีกสักครั้ง

ผมอยากบอกเธอว่า "ผมรักเธอ"

และถ้าเป็นไปได้ผมอยากขอให้เธอกลับมา





ผมคิดถึงเธอ 

ถึงตอนนี้ผมก็ยังคิดถึงเธอ 

ผมฝันถึงเธอบ่อยๆฝันว่าเรารักกันฝันว่าเธอยังอยู่กับผม

แต่เมื่อตื่นขึ้นมาผมก็พบว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน

และเหลือทิ้งไว้เพียงคำถามว่าทำไมตอนนั้นผมถึงไม่รู้ตัวว่าผมรักเธอ

"ผมรักเธอ" ผมอยากบอกว่า "ผมรักเธอ"