ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SJ&SNSD] เล่ห์ร้ายพ่ายรัก

    ลำดับตอนที่ #28 : CHAPTER 26

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 1.03K
      3
      17 พ.ค. 56

     

     

     

     

     

    CHAPTER 26 

     

                สามเดือนแล้วที่ซอฮยอนจากไป สามเดือนแล้วที่คนอย่างคยูฮยอนจัดการอะไรไม่ได้ เขาปล่อยให้วันเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า ไม่พบปะผู้คน ไม่พูดจากับใคร กลายเป็นคนเก็บตัว

                ที่สำคัญหลังจากวันนั้นเจสสิก้าก็เข้ามาเป็นผู้ควบคุมทุกเรื่องในชีวิตของเขา ถึงแม้จะไม่พอใจ แต่เขาก็ขัดอะไรเธอไม่ได้

                วันนี้ก็เช่นกัน….

                “พี่คยูฮยอน  ยุนอาเปิดประตูเข้ามาภายในห้องเงียบๆ คยูฮยอนที่เธอเห็นคนละคนกับคยูฮยอนเมื่อสามเดือนที่แล้ว เขามีเหล้าเป็นเพื่อนไม่ว่าจะเวลาใดก็ตาม ผิวที่เคยสะอาดกลับกลายเป็นมองคล่ำหนวดเครารุงรัง

                “คุณแม่ให้มาตามลงไปข้างล่างนะค่ะ

                “อืม..  คยูฮยอนพยักหน้าก่อนจะพาร่างตัวเองลงไปพบคนที่ต้องการพบเขา ไม่นานนักเขาก็ลงมาถึง และเจสสิก้าก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย

                “มีอะไรหรอครับ?” คยูฮยอนถามเสียงเรียบ

                “แม่ต้องจัดงานแต่งงานให้เรากับหนูสิก้า” ค่อนข้างยากที่จะเอ่ยออกมาตรงๆ แต่คุณหญิงของบ้านก็ต้องพูดออกมา

                “ว่าไงนะครับแม่?!” คยูฮยอนตกใจ  ก่อนจะหันไปมองหน้าเจสสิก้าที่นั่งอยู่

                “นายจำวันนั้นได้ไหมวันที่นายเข้าใจว่าฉันเป็นซอฮยอน”  เจสสิก้ามองหน้าเขา “ฉันท้อง! และนายก็คือพ่อของลูกฉัน”

                “โกหก!” คยูฮยอนแผดเสียงดังลั่น เขามั่นใจว่าวันนั้นตัวเองแทบไม่ได้แตะต้องผู้หญิงตรงหน้า ถึงมันจะเลื่อนลางแต่ค่อนข้างมั่นใจ

                “ตรวจดีเอ็นเอมั้ยละคยูฮยอน

                “คยูฮยอน!  คุณนายโจเรียกลูกชายเสียงเข้ม “เป็นลูกผู้ชายอย่างปัดความรับผิดชอบ หนูเจสสิก้ากลับไปบอกคุณแม่เถอะว่ายังไงซะงานแต่งงานก็ต้องมีขึ้น”

                “ขอบคุณคุณป้ามากเลยนะค่ะที่เข้าใจ”  เจสสิก้ายิ้มและปลายตามองคยูฮยอน “ถ้างั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”  เจสสิก้าโค้งลาก่อนจะเดินออกไป

     

     

     

                หญิงสาวนั่งอยู่ในรถพลางนึกถึงคืนวันนั้นที่ผ่านมาสามเดือน และเมื่อเดือนที่แล้วเหตุการณ์ที่เธอไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้น

                เธอท้อง

                แต่พ่อของเด็กไม่ใช่คยูฮยอนแต่เป็นทงเฮ

                ทงเฮไม่รู้เรื่องนี้ และเธอไม่คิดจะบอกสักนิดเดียว เธอต้องใช้เด็กผูกมัดคยูฮยอนคนเดียวเท่านั้น แต่ยิ่งได้ยินคยูฮยอนยืนกร้าน ความปวดร้าวก็แล่นมา

                เจสสิก้าร้องไห้น้ำตาทุกหยดมันไหลเพราะความเจ็บปวด

                คืนนั้นเธอกับคยูฮยอนไม่มีอะไรกันเลยด้วยซ้ำ แต่ที่อยู่ในสภาพนั้นเป็นเพราะคยูฮยอนอ้วกออกมาทำให้ตัวเธอและเขาเลอะเทอะ เจสสิก้าก็แค่ทำความสะอาดร่างกายของเธอกับคยูฮยอน ไม่มีความสัมพันธ์อะไรเกิดขึ้น

                แต่ความคิดด็เข้าสู่หัวเธอเธอจึงใช้มือถือคยูฮยอนถ่ายภาพและส่งมันให้กับซอฮยอน

                แต่คยูฮยอนก็ยังไม่สนใจเธอเลยแม้แต่นิดเดียว กลับเย็นชาใส่เธอเรื่อยๆ

                ยอมรับความเหนื่อย แต่อีกแค่นิดเดียว นิดเดียวทุกอย่างก็จบ

     

     

     

     

     

     

                ชายทะเลพูซาน

                ซอฮยอนค่อยๆวางเท้าเปล่าตัวเองลงบนพื้นทรายริมทะเล เธอจากเขามาสามเดือนแล้ว และไม่เคยคิดจะติดต่อ เบอร์โทรศัพท์ก็เปลี่ยนใหม่ซะหมด บ้านในโซลที่เคยอยู่ก็ขายใช้หนี้ให้จียอนที่ไปสร้างหนี้จากการพนันเพิ่ม

                ตอนนี้เธอพาพ่อ ซูจอง และจียอนมาอยู่ที่พูซาน ที่บ้านของยุนอา

                “พี่ซอฮยอน!  ซูจองวิ่งมาหาเธอที่ริมทะเล ก่อนจะยิ้ม  “แม่ให้มาตามไปทานข้าวค่ะ”

                “พี่ยังไม่ค่อยหิวเลยนะ เราบอกน้าจียอนให้ทานก่อนเลยนะ” ซอฮยอนยิ้ม

                “ไม่ได้นะ พี่ไม่หิวแต่เจ้าตัวเล็กของฉันหิวแล้ว  ซูจองยิ้มพลางใช้มือแตะท้องของซอฮยอน “เห็นมั้ย? ดิ้นใหญ่เลยแสดงว่าหิว”

                “เพิ่งจะสามเดือนเองไม่ดิ้นหรอกนะซูจอง” เธอยิ้ม

                “ตกลงพี่จะไม่ไปทานข้าวสินะค่ะ” ซูจองหน้างอ ซอฮยอนจึงยีหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู

                “ก็ได้.. ไปกินข้าวกัน”  ทั้งสองเดินจับมือกันไปที่บ้านริมทะเล

     

     

     

                “ต้องให้เรียกให้ตามถึงจะมากินมาทานได้ นึกว่าตัวเองยังเป็นคุณนายอยู่หรอไงย่ะ?” น้าจียอนจิกมองซอฮยอนด้วยความเกลียดชัง

                “ขอโทษนะค่ะ  ซอฮยอนพูดเสียงเบา

                “ออกมาจากบ้านเขา คิดจะหนีก็หนี แถมมีลูกติดมาด้วยอีกตั้งหาก แกคิดว่าฉันจะอับอายมั้ย!?” จียอนพลักหัวซอฮยอนอย่างแรง พ่อของเธอจึงลุกขึ้นและตบโต๊ะเสียงดัง

                “หยุดทำร้ายลูกสาวฉันด้วยคำพูดแล้วการกระทำสักทีจียอน!!” เขาขี้หน้าจียอนด้วยความโกรธ “อย่างน้อยๆก็ควรสำนึกบ้าง ถ้าไม่มีซอฮยอนเราจะเอาที่ไหนซุกหัวนอน”

                “ตกลงนี่ฉันจะต้องนึกถึงบุญคุณมันสินะ!!” จียอนแผดเสียง

                “ใช่ค่ะแม่!! แม่ทำอะไรไว้แม่ก็น่าจะรู้ แม่เอาบ้านหลังนั้นไปใช้หนี้อะ แม่ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน แม่อย่าลืมนะว่าบ้านหลังนี้เป็นของพี่ซอฮยอน พี่ซอฮยอนให้พวกเขาได้พักอาศัยด้วยก็ดีแค่ไหนแล้วคะ?!

                “นังซูจอง! เดี๋ยวนี้แกกล้าสั่งสอนฉันหรอ?!” จียอนจะถลาตบลูกสาวของตัวเอง แต่ซอฮยอนรีบคว้าไว้

                “ไม่เอานะค่ะน้าจียอน อย่าไปว่าซูจองเลยนะค่ะ”

                “แกนั้นแระตัวดี! นังตัวดี!” จียอนตบหน้าซอฮยอนฉากใหญ่ก่อนจะจิกหัวจนซอฮยอนล้มไป ทั้งซูจองและพ่อของเธอพยายามช่วยแยกทั้งคู่ออก

                “พี่ซอฮยอน!” ซูจองเรียกพี่สาวที่นอนกุมท้องและมีเลือดไหลออกมาจากขาเล็กน้อย จึงรีบถลาเข้าไปประคอง

                “ถ้าลูกสาวฉันและหลานฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันฆ่าเธอแน่จียอน!?” คุณชเวชี้หน้าด่าจียอนอย่างเกรี้ยวกราด ก่อนจะช่วยซูจองประคองซอฮยอนเพื่อไปโรงพยาบาล

                จียอนมองตามหน้าซีด ก่อนจะตัดสินวิ่งขึ้นไปเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วหนีออกจากบ้านไป

     

     

     

                “ปลอดภัยทั้งแม่และลูกครับ ไม่ต้องห่วง” คุณหมอยิ้ม ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไป คุณชเวจึงรีบเดินเข้าไปดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง

                ซอฮยอนหลับตาพริ้มใบหน้าของเธอยังคงสดใส ซูจองมองพี่สาวก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากห้องแล้วโทรหาใครคนนึง

                มันถึงเวลาแล้วจะปล่อยให้เป็นแบบนี้นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว

     

     

     

                “ห่ะ?! ว่ายังไงน่ะซูจอง?!  ยุนอาดีดตัวลุกยืนหลังจากที่ได้รับฟังข่าวร้าย “ซอฮยอนเข้าโรงพยาบาลหรอ?  ยุนอามองหน้าผู้ชายที่นั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าวิตก

                “ขอบใจนะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ยุนอากดวางโทรศัพท์ก่อนจะบอกกับยงฮวา “ซอฮยอนเข้าโรงพยาบาล โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก”

                “แล้วแล้วเด็กในท้องละ?!  ยงฮวารีบถาม ยุนอาจึงส่ายหน้าก่อนจะลากเขาออกจากร้านอาหารทันที

                “เด็กปลอดภัย ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนั้นแระ แต่ว่าเราไม่มีเวลาแล้ว เราต้องไปเดี๋ยวนี้”

                “ใจเย็นๆ ฉันจะล้มอยู่แล้วยุนอา  ยงฮวาดึงมือยุนอาเอาไว้ “ซอฮยอนไม่เป็นอะไรแล้วนะ อย่ารีบร้อนสิ”

                “ฉันเป็นหลาน เป็นห่วงซอฮยอนด้วย”

                “แต่ฉันก็เป็นห่วงเธอถ้าเธอรีบร้อนแล้วเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาอีกคนละ ฉันจะทำยังไง?” เขาบอกพลางจ้องหน้าเธอ ยุนอาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพยักหน้า

                “ฉันจะรีบร้อนอะไรแบบนี้อีกแล้วขอโทษนะ..

                ยงฮวายีหัวคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู สามเดือนมาแล้วที่เขากับยุนอาเปิดใจให้กัน และตลอดสามเดือนที่ผ่านมาทั้งคู่รู้ว่าซอฮยอนอยู่ที่ไหน

                ยุนอาไปตามเธอที่บ้านเดิม ซอฮยอนอยู่ที่นั้นและกำลังมีปัญหา ตอนแรกเธอยื่นมือเข้าไปช่วยแต่ซอฮยอนปฎิเสธ ยุนอาจึงทำได้แค่ยกบ้านที่พูซานให้กับซอฮยอน โดยอ้างว่าเธอเก็บมันไว้ให้หลานที่กำลังจะออกมา

                ซอฮยอนไม่เคยรู้เลยว่าเธอกำลังมีลูก อาการแพ้ท้องที่แทบจะไม่มี ร่างกายของเธอไม่ได้อิดโรยจนเป็นที่กังวล กลับอุ้มท้องหลายเดือน ซอฮยอนก็ยิ่งสวยงดงามมากขึ้น สวยจนยุนอาเองก็แปลกใจ

                แน่นอนว่าเรื่องที่อยู่ของซอฮยอนเอง ไม่มีใครคนอื่นรู้ นอกจาก เธอ ยงฮวา และ ทงเฮ

     

     

     

     

     

     

     

     

                คยูฮยอนเดินโซซัดโซเซไปที่บาร์เคาว์เตอร์ของบ้าน เขาปิดไฟก่อนจะหันมองหาเหล้า เครื่องดื่มหลักของเขาในหลายเดือนที่ผ่านมา

                ยุนอาเดินเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน โชคดีที่ซอฮยอนไม่เป็นอะไรมาก หญิงสาวหันมองไปที่ห้องครัวก่อนจะได้ยินเสียงโครมคราม ยุนอาถอนหายใจก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในครัว

                คยูฮยอนนั่งพิงเคาว์เตอร์ คอตก ในมือของเขามีแก้วเหล้า ยุนอาส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่ชายตัวเอง

                “พี่ยังไม่เลิกดื่มอีกหรอไง?” ยุนอานั่งลงข้างๆ

                “ยุนอา….  คยูฮยอนเรียกชื่อน้องสาวตัวเองแผ่วเบา “ยุนอาฮึก  คยูฮยอนโผกอดน้องสาวตัวเองราวกับเด็กๆ ยุนอาจึงกอดปลอบพี่ชายเท่าที่ตัวเธอเองจะทำได้ “พี่คิดถึงซอฮยอน

                “พี่คิดถึงซอฮยอนแต่พี่ทำตัวแบบนี้เนี่ยนะ? พี่คิดถึงซอฮยอนแล้วทำไมไม่ออกตามหาเธอ”

                “พี่ไม่รู้จะไปตามหาซอฮยอนที่ไหน แถมแม่จะให้พี่แต่งงานกับเจสสิก้าอีก” เขาร้องไห้ออกมา

                “มันก็ถูกแล้วไม่ใช่หรอคะ เจสสิก้าท้อง พี่กำลังจะสร้างครอบครัวใหม่ พี่จะคิดถึงซอฮยอนอีกทำไม?

                “พี่อยากอยู่กับซอฮยอนฮึก

                ยุนอาถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะทำเสียงตัวเองให้เป็นปกติ ทั้งๆที่ตอนนี้น้ำตาของเธอคลอเต็มดวงตา  “พี่อยากเจอซอฮยอนจริงๆหรอคะ?

                “ก่อนจะไม่ได้เจอกันอีก  คยูฮยอนพูดเสียงเบา “ก่อนที่พี่จะแต่งงาน”

                ยุนอากอดพี่ชายตัวเองแน่น สีหน้าของเธอกังวล ซอฮยอนขอร้องว่าไม่ให้บอกคยูฮยอนว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ ณ  เวลานี้พี่ชายของเธอกำลังอยู่ในความทุกข์

                ยุนอาลูบหลังพี่ชายเบาๆ “ฉันจะบอกพี่ว่าซอฮยอนอยู่ที่ไหน?

                “ยุนอา! เธอรู้หรอว่าซอฮยอนอยู่ที่ไหน?” คยูฮยอนจับแขนเธอด้วยความตื่นเต้น

                “แต่ฉันขอพี่อย่างเดียว” ยุนอามองหน้าคยูฮยอนนิ่ง “อย่าให้เจสสิก้ารังควาญซอฮยอนอีก ไม่อย่างนั้นฉันไม่รับประกันว่าซอฮยอนจะหนีไปไหนอีก”

                คยูฮยอนพยักหน้ายิ้มก่อนจะโผกอดน้องสาวของเขาด้วยความยินดี

                ยุนอาเผลอยิ้มน้อย ก่อนจะกอดพี่ชายตัวเอง

     

     

     

               

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×