คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : CHAPTER 17
CHAPTER 17 :: งานแต่งงาน & ลักพาตัว
หน้ากระจกห้องสวยหรูสะท้อนร่างของเจ้าสาวแสนสวยอย่าง ชเวซอฮยอน ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เธอมองตัวเองในกระจกแล้วก็อดสมเพชตัวเองไม่ได้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“แต่งตัวเสร็จหรือยัง?” ยุนอาเปิดประตูเข้ามาดูว่าที่พี่สะไภ้ของเธอ “เธอสวยมากเลยซอฮยอน”
ซอฮยอนยิ้มบาง ก่อนจะมองประตูที่ถูกเปิดออก
“มีจดหมายนี่ฝากถึงคุณซอฮยอนนะค่ะ มีคนฝากฉันมาให้” ช่างแต่งหน้ายื่นกระดาษให้ซอฮยอน หญิงสาวรับมาก็จะขมวดคิ้ว เธอเงยมองหน้ายุนอาก่อนจะเปิดมันออกอ่าน สีหน้าของซอฮยอนเปลี่ยนไป มันดูเคร่งเครียดจนยุนอาผิดสังเกต
“ใครฝากมากัน?”
“เพื่อนนะค่ะ ฉันขอตัวออกไปหาเพื่อนสักครู่นะค่ะ แล้วจะกลับมาแต่งตัวต่อ” ซอฮยอนบอกรัวก่อนจะกำกระดาษในมือแน่นและออกไปจากห้องพร้อมกับชุดไปรเวทที่เธอยังไม่ได้เปลี่ยนมันออก
“คุณมีอะไรกับฉันหรอคะ?” ซอฮยอนถามเสียงเรียบกับหญิงสาวที่ยืนหันหลังให้เธอ คนตรงหน้าปล่อยผมยาวหยักโศก เธอสวมชุดสีขาวสั้น
“อ้าว… ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดอีกหรอ เจ้าสาวคนสวย” เจสสิก้าเอ่ยทักเมื่อเห็นซอฮยอนยังอยู่ในชุดกระโปรงธรรมดา
“คุณมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ ใกล้เวลางานแล้ว ฉันต้องไปเตรียมตัว”
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ฉันแค่อยากจะเตือนคุณไว้สักนิด ว่าคยูฮยอนน่ะ เขาชอบอะไรไม่ชอบอะไร” เธอยกยิ้ม “คยูฮยอนไม่ชอบดื่มกาแฟนะค่ะ เขาบอกว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ”
“เรื่องนี้ ฉันทราบค่ะ ว่าคุณคยูฮยอนชอบดื่มช็อคโกแลตร้อน ชอบทานโจ๊กเห็ดหอม เพราะมันดีต่อสุขภาพ” ซอฮยอนยิ้ม
เจสสิก้ากระตุกยิ้มก่อนจะเดินอ้อมไปด้านหลังของหญิงสาว
“อีกเรื่อง….” เธอหยิบผ้าผืนน้อยออกจากกระเป๋าก่อนจะใช้มันปิดจมูกของซอฮยอนไม่นานนักหญิงสาวก็ล้มคอพับคออ่อน จนเจสสิก้าต้องรีบประคองไว้ “ฉันแค่จะบอกเธอว่า…. เจ้าสาวของคยูฮยอนต้องเป็นฉันคนเดียว”
“ซอฮยอน….” ยุนอาเคาะประตูหน้าห้องพลางเรียกเจ้าสาวของวันนี้ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อด้านในไม่มีการตอบรับ “ซอฮยอน…. พี่ทงเฮมาน่ะ”
ยุนอาเคาะเรียกก่อนจะหันมองร่างสูงกว่าเจ้าตัวไม่มาก ชายหนุ่มเลิกคิ้วในขณะที่สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเอาไว้
“ไม่มีเสียงขานเลยค่ะพี่ทงเฮ” ยุนอาบอกอย่างร้อนใจ
“พี่ว่า… เสียมารยาทเปิดเข้าไปดูดีกว่า” ทงเฮแนะนำก่อนที่ยุนอาจะพยักหน้าแล้วตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป
“ซอฮยอน……ซอฮยอน….” ยุนอาเดินเข้าไปกลางห้องพลางมองทั่วห้องก่อนจะกรีดร้องออกมา “กรี๊ดดด !!!”
“กะ…เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอยุนอา?” ทงเฮถามขึ้นก่อนจะมองหน้าหญิงสาว
“ชุดแต่งงาน…” ยุนอามองชุดแต่งงานที่แขวนอยู่อย่างตกใจ “ทำไมชุดแต่งงานขาดรุยแบบนี้ แล้วซอฮยอนก็ไม่อยู่ในห้องด้วย!”
“ยุนอา…. โน๊ต…” ทงเฮยิ้มโน๊ตที่แปะอยู่ที่กระจกออกมาก่อนจะอ่านข้อความแล้วขมวดคิ้วก่อนจะโดนยุนอาแย่งไป
“ฉันขอยกเลิกการแต่งงาน ฉันไม่เต็มใจ และฉันก็ไม่อยากทำร้ายใครอีก…. บ้าที่สุด! ไม่ใช่ลายมือซอฮยอน!” ยุนอาอ่านข้อความในกระดาษก่อนจะโวยวายออกมา
“ยุนอา!” ทงเฮเรียกชื่อเธอก่อนจะอธิบาย “เธอ… ไปจัดการเรื่องชุดแต่งงาน และอย่าบอกไอ้คยูเด็ดขาด เพราะไม่อย่างงั้นงานแต่งงานได้ยกเลิกแน่นอน!”
“ได้ค่ะพี่ทงเฮ ฉันไม่บอกแน่นอน”
“ส่วนพี่… พี่จะไปตามหาซอฮยอน ก่อนจะไปกำราบคนต้นคิด” ทงเฮกำมือแน่นก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากห้อง ส่วนยุนอาเธอหยิบโทรศัพท์ของเธอโทรไปที่ร้านเช่าชุดวิวาห์ก่อนจะจัดการความสงบภายในงาน
ยุนอาเดินไปหายงฮวา ชายหนุ่มกำลังเดินดูความเรียบร้อยภายในงาน เพราะอีกไม่กี่นาทีงานแต่งงานก็จะเริ่มขึ้น หญิงสาวคว้าแขนของเขาก่อนจะพาเดินไปหลบผู้คน
“นี่! นาย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” ยุนอากระซิบบอก
“เรื่องใหญ่ ? ฉันก็เห็นในงานเรียบร้อยดีนิน่า” ยงฮวาบอกก่อนจะมองไปรอบๆ
“ซอฮยอนหายตัวไป ชุดแต่งงานโดนกรีดจนเละเทะ นายช่วยไปเอาชุดแต่งงานที่ร้านให้ฉันหน่อยได้ไหม? ฉันโทรจองไว้เรียบร้อยแล้ว” ยุนอาร่ายยาว ก่อนจะสังเกตใบหน้าของชายหนุ่มที่ขมวดคิ้วชนกัน บ่งบอกว่าเขากำลังไม่สบายใจ
“แล้วใครออกไปตามซอฮยอนละ!”
“เอาน่า อย่าถามมาก ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว นายรีบไปเอาชุดให้ฉันที!” ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะรีบวิ่งออกจากงานไป ส่วนยุนอารีบไปดูความเรียบร้อยภายในงานทันที
เจสสิก้าเดินเข้าไปภายในงานอย่างสง่าผ่าเผย หญิงสาวนั่งลงที่เก้าอี้ด้านหน้าตามที่เตรียมไว้ ก่อนจะยกยิ้มออกมาอย่างผู้มีชัย …
ร่างบางนอนหลับตาพริ้มภายในห้องเก็บของของโรงแรม เธอค่อยๆกระซิบตาก่อนจะยกมือปิดจมูกเอาไว้ เพราะฝุ่นที่มีมากในห้องเก็บห้องทำให้ซอฮยอนแทบจะหายใจไม่ออก
ซอฮยอนยันตัวลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปรอบห้อง
วันนี้เธอจะต้องแต่งงาน แล้วเธอมานอนอยู่ในห้องเก็บห้องได้อย่างไร
หญิงสาวใช้ความคิด ก่อนจะตาโตเมื่อคิดได้ว่า ก่อนหน้านี้เธอพบเจอเจสสิก้า แล้วหลังจากนั้นเธอก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
ซอฮยอนลุกขึ้นยืนก่อนจะวิ่งตรงไปที่ประตู
“ช่วยด้วยค่ะ!!! ช่วยฉันด้วยยยย!!” เธอทั้งตีประตูสุดแรง พลางตะโกนเรียกร้องหาคนช่วย “ฉันอยู่ในนี้! ช่วยฉันด้วยค่ะ!”
ซอฮยอนทำอยู่อย่างนั้นหลายสิบนาทีแต่ก็ไม่มีใครได้ยิน หญิงสาวค่อยๆทรุดตัวลงพิงประตูด้วยความเหนื่อยล้าและเริ่มหายใจไม่สะดวก
“คุณซอฮยอน!! คุณอยู่แถวนี้หรือเปล่า?!” ทงเฮยืนอยู่หน้าห้องเก็บห้องพลางตะโกนเรียกซอฮยอน หญิงสาวรีบลุกแล้วทุบประตูทันที
“นั้นใครคะ?! ฉันอยู่ในนี้ ช่วยฉันทีค่ะ!!”
“อยู่ไหนครับ!?” ทงเฮเรียกพลางมองหา
“ในห้องเก็บห้องค่ะ แค่ก!”
ทงเฮหันไปทางห้องเก็บห้องทันที ก่อนจะพบว่ามันถูกล็อคกุญแจอย่างแน่นหนา
“อดทนไว้นะครับ! ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ผมจะช่วยคุณเอง”
คยูฮยอนยืนขมวดคิ้วอยู่ภายในงาน ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องมารอคอยอะไรแบบนี้ร่วมชั่วโมง คยูฮยอนจึงตัดสินใจเดินไปหายุนอาที่ยืนกระวนกระวายอยู่หน้างาน
“ยุนอา”
“คะ?!” ยุนอาสะดุ้งผ่างเมื่อได้ยินเสียงเรียกของคยูฮยอน ถึงมันจะเป็นการเรียกธรรมดาแต่เธอก็อดกลัวไม่ได้
“เป็นอะไรเรียกแค่นี้ทำไมต้องสะดุ้ง?”
“เปล๊า! แล้วพี่เดินมาทำไมหน้างานเล่า”
“จะให้รออีกนานแค่ไหน ถ้าเขาไม่อยากจะแต่งก็ยกเลิกงานไปซะ”
“ไม่ได้!!” ยุนอาตะเบงเสียง ก่อนจะยิ้มแหยๆออกมา “ขืนยกเลิกคุณแม่ได้ฆ่าพี่ตายนะสิ”
คยูฮยอนหันมองมารดาที่สนทนากับเพื่อนรักของเธอ ใบหน้าดูมีความสุขจนคยูฮยอนปฎิเสธไม่ลงว่าคนเป็นแม่ดีใจแค่ไหนที่ลูกชายคนเดียวของตัวเองได้แต่งงานกับคนที่เลือกให้
“พี่คยูรออีกนิดนะ ซอฮยอนคงจะยังแต่งตัวไม่เสร็จ รอหน่อยนะๆๆๆ” ยุนอาดันหลังคยูฮยอนให้กลับไปที่แท่นพิธี “คนเป็นเจ้าสาวก็อยากจะสวยที่สุดนะ”
คยูฮยอนพยักหน้าก่อนจะเดินกลับไปที่แท่นพิธี
อันที่จริงเขาเป็นห่วงเธอต่างหาก แต่ยังมีทิฐิเลยทำให้เขาไม่สนใจก็เท่านั้น
30 นาทีผ่านไป
“นี่มันเลยเวลามานานแล้วนะค่ะคุณนาย ทำไมยังไม่เริ่มพิธีอีก” เสียงผู้ใหญ่เอ่ยถามขึ้นก่อนจะมองหน้าคุณนายโจ เจ้างาน
“รออีกสักครู่นะค่ะ เจ้าสาวคงยังจะแต่งตัวไม่เสร็จ” คุณนายโจอธิบายอย่างใจเย็นก่อนจะหันไปเรียกยุนอา “บอกซอฮยอนออกมาได้แล้ว งานต้องเริ่มแล้วนะ”
“แต่แม่คะ…”
“เจ้าสาวคงไม่ได้หนีไปหรอกนะค่ะ” เจสสิก้ายิ้มให้ยุนอา
“ไม่หนีหรอกค่ะ ก็แค่กำลังแต่งตัวให้สวยสมกับเป็นเจ้าสาวของพี่คยูอยู่” ยุนอายิ้มรับก่อนจะหันไปมองซอฮยอนที่อยู่ในชุดเจ้าสาวเรียบเดินควงแขนมากับทงเฮ
“นั้นไงคะ มาพอดี”
เจสสิก้าหันมองร่างของซอฮยอนในชุดเจ้าสาวที่กำลังเดินควงแขนมากับทงเฮ ใบหน้าของเธอดูสดใส ชุดแต่งงานที่สวมใส่ถึงจะดูเรียบแต่ก็แฝงด้วยความเก๋ เจสสิก้ากำกระเป๋าที่ถือด้วยความโกรธแต่ไม่สามารถชักสีหน้าใดๆออกมาได้นอกจากใบหน้าเรียบเฉย
คยูฮยอนมองหญิงสาวที่เดินมาหาเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉย แต่ในใจของตัวเองกำลังเต้นรัว วันนี้ซอฮยอนสวยมาก เธอดูบริสุทธิ์เมื่อใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวสะอาด ชายหนุ่มผายมือออกไปรับเธอก่อนที่ซอฮยอนจะมายืนอยู่ข้างหน้าเขา เธอส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อย ชายหนุ่มเองก็เผลอยิ้มเช่นกัน
“ท่านจะรับนายโจคยูฮยอน เป็นสามี ไม่ว่าจะยามสุข หรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจน สบายดีหรือเจ็บป่วย และสัญญาว่าจะรัก เคารพ เชิดชูดูแลกันและกัน จนกว่าทั้งคู่จะตายจากกันไปหรือไม่?” บาทหลวงเอ่ยถามซอฮยอน
ซอฮยอนเงียบไปเธอมองเข้าไปในแววตาของคนตรงหน้า ก่อนจะยิ้มน้อยๆออกมา “รับค่ะ”
“ท่านจะรับนางสาวชเวซอฮยอน เป็นภรรยา ไม่ว่าจะยามสุข หรือยามทุกข์ มั่งมีหรือยากจน สบายดีหรือเจ็บป่วย และสัญญาว่าจะรัก เคารพ เชิดชูดูแลกันและกัน จนกว่าทั้งคู่จะตายจากกันไปหรือไม่?” บาทหลวงเอ่ยถามคยูฮยอนเช่นเดียวกัน
“รับครับ” คยูฮยอนตอบรับพลางยิ้มน้อยๆก่อนจะสวมแหวนให้กับเจ้าสาวของเขาแล้วบีบมือเธอไว้แน่น
ด้วยอนุภาพแห่งความรัก และ คำมั่นสัญญา ข้าพเจ้าขอประกาศให้ คนทั้งสองเป็นสามี และภรรยากันตลอดไป….
ความคิดเห็น