คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 : ศาสนจักรแห่งความมืด+พี่เลี้ยง
“อืม~ หลับสบายดีจัง อ๊ะ ที่นี้ที่ไหนน่ะ”ยูกิหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆว่าที่ๆเธออยู่นั่นคือที่ไหน
“ตื่นแล้วหรอ=_=”ยูกิหันไปทางต้นเสียงแล้วเธอก็ได้พบกับเด็กหนุ่ม ผมสีดำที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี
“ค...คันดะ0[ ]0”
“ทำไมเธอถึงรู้จักชื่อฉัน?=_=”
‘ถ้าคันดะอยู่ที่นี้งั้นที่นี้ก็คือศาสนจักรแห่งความมืดน่ะสิ!!!’
“เอ่อ...คือ”ขณะที่ยูกิกำลังจะอ้าปากพูดนั้น ประตูก็ถูกเปิดขึ้น
“อ้าว ฟื้นแล้วหรอครับ^^”
“ยูไปกวนเค้าๆเลยตื่นรึป่าว0-0”
“นั่นสินะคันดะคุง ยิ่งใจร้อนอยู่ด้วยไม่ใช่รอนานจนไปปลุกเค้าหรอกนะo[ ]o”
“โธ่ พี่คะอย่าไปว่าคันดะเค้าแบบนี้สิคะ^^”
“อเลน ราวี่ โคมุอิ รินารี่!!!0[ ]0”
“อ้าว รู้จักพวกเราด้วยหรอครับเนี่ย0-0”
“โห้ รู้จักผมด้วยหรอ ลักกี้>w<”
“รู้จักฉันด้วยหรอเนี่ย^[ ]^”
“รู้จักฉันด้วยหรอคะ^^”
“ฉันก็กำลังถามยัยนี่อยู่เหมือนกันว่ารู้จักชื่อฉันได้ยังไง=_=”
“มันอาจจะเป็นเรื่องเหลือเชื่อแต่ก็ขอให้รับฟังด้วยนะคะ”จากนั้นยูกิก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เหล่าเอ็กโซซิสท์และส่วนเกิน(?)หนึ่งคนฟัง และเมื่อทุกคนได้ฟังก็...
“ไม่น่าเชื่อ ที่โลกของคุณพวกเราเป็นแค่หนังสือที่เรียกว่าการ์ตูนเท่านั้นหรอครับ0[ ]0”อเลนถามอย่างเหลือเชื่อ
“ชะ ใช่คะ==^”
“แล้วก็ระหว่างที่เธอกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ก็เกิดแสงสว่างวาบแล้วก็หมดสติไปเลย จนพวกเราไปเจอเธอใช่ไหมo-o”ราวี่ถามพลางทำท่าคิดไปด้วย
“คะ^^”
“มันน่าเหลือเชื่อจริงนะเนี่ย0_0”
“จริงด้วยสิคะ0_0”
“จริงสิคุยกันตั้งนานแล้วพวกเรายังไม่รู้จักชื่อคุณเลย^^”
“ฉันชื่ออาคาริ ยูกิคะ^[ ]^”
“แล้วจะเอายังไงกับยัยนี่=_=”
“อืม นั่นสินะก้คงต้องให้อยู่พวกเราจนกว่าจะทางกลับได้นั่นแหละ0-0”
“จริงหรอคะพี่ ดีจังเลยต่อไปหนูจะได้มีเพื่อนคุยสักที>o<”
“ถ้าคุณโคมุอิพูดแบบนั่นผมก็ไม่มีอะไรคัดค้าน ดีออกด้วยซ้ำ^^”
“ฉันก็เหมือนกัน^^”
“ตามใจ...=_=”
“ขอบคุณโคมุอิซังแล้วก็ทุกคนมากนะคะ>[ ]<”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้า แต่การที่จะอยู่ที่นี้โดยไม่ใช่เอ็กโซซิสท์ก็ลำบากเหมือนกันนะ แถมยูกิจังก็ไม่น่าจะมีความรู้พอที่จะเป็นแผนกวิทยาศาสตร์หรอกนะ=u=”โคมุอิทำท่าคิดหนัก
“งั้นก็ลองหาคนที่คอยดูแลยูกิซักคนสิครับo-o”อเลนเสนอความคิด
“นั่นสินะ เอาเป็นคันดะคุงก็แล้วกัน^^”
“ห๊า ทำไมต้องเป็นชั้นด้วย=[ ]=”
“ก็แหม ดูแล้วคนที่น่าพึ่งพาได้ก็มีแต่คันดะคุงนี่น่า^0^”
“ทำไมฉันต้องมาทำหน้าที่งี่เง่าด้วย=_=”ระหว่างที่โคมุอิเกลี้ยกล่อม
คันดะอยู่นั่น ราวี่ก็ได้ถามคำถามหนึ่งออกมา…
“นี่ยูกิจังเนี่ยเป็นคนประเทศเดียวกับยูป่าวอะ เห็นชื่อคล้ายๆกันเลยo[ ]o”
“ใช่จ้ะ ฉันเป็นคนญี่ปุ่นแบบเดียวกับคันดะน่ะ^^”
“โอ๊ะ อย่างนี้ก็น่าจะสนิทกันได้ดีด้วยนี่น่า คันดะคุงก็ช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้ยูกิจังหน่อยสิ^^”
“ชิ ก็ได้=_=^”
“ขอบคุณมากนะค่ะคันดะ><”
“ไม่ต้องมาขอบคุณ=_=”
“เอาล่ะ งั้นคันดะคุงก็พายูกิจังไปทัวร์ศาสนจักรก็แล้วกันพอดีฉันมีงานต้องทำน่ะ^^”
“ผมก็ต้องไปฝึกซ้อมครับ ไม่ว่าง^^”
“ฉันก็ต้องไปหาปู่เหมือนกัน^^”
“ฉันก็ต้องไปค่อยดูแลพี่ให้ตั้งใจทำงานน่ะจ้ะ^^”
“งั้นฝากด้วยนะ>o<”แล้วทุกคนก็หายจ้อยไปในบัดดล
“พะ พวกแก ฝากไว้ก่อนเถอะ=[ ]=”
“เอ๊า มัวนั่งบื้ออะไรอยู่ได้ตามมาสิ=_=”
“จ้ะ^^”
ที่โรงอาหารประจำศาสนจักร~
“เอาล่ะ Aเซ็ท Bเซ็ท เรียบร้อยแล้วจ้า^0^”เสียงของเจอร์รี่หัวหน้าพ่อครัวแห่งศาสนจักรก็ยังดังหนวกหูเหมือนเดิม
“อ้าว คันดะคุงพาใครมากันจ้ะ เด็กใหม่หรอ?o_o”
“งั้นมั้ง=_=”
“แหม น่ารักจริงๆเลย ชื่ออะไรจ้ะเนี่ย><”
“ยูกิคะ ยินดีที่ได้รู้จัก^^”
“ฉันชื่อ...”
“เจอร์รี่สินะคะ^^”
“แหม รู้จักฉันด้วยหรอเนี่ยดีใจจังเลย^^”
“แล้วจะสั่งอะไรล่ะจ้ะ ของคันดะคุงก็เหมือนเดิมสินะ^[ ]^”
“ฉันขอแบบเดียวกับคันดะแล้วกันคะ โซบะน่ะ^0^”
“ได้เลยจ้ะ รอแปปนึงนะ>[ ]<”
“เธอก็กินโซบะด้วยหรอo_0”
“ค่ะ ก็มันอร่อยนี่คะ^^”
“เธอนี่รสนิยมดีนี่น่า^[ ]^”
“คันดะก็เหมือนกันคะ^0^”และระหว่างที่รออยู่ก็รู้สึกเหมือนว่าทั้งสองคนจะถูกคอกัน อาจเพราะเป็นคนญี่ปุ่นเหมือนกันก็ได้ เลยทำให้คันดะรู้สึกดีเป็นพิเศษ
“เอาล่ะได้แล้วจ้า>o<”
“อืม=_=/ขอบคุณค่ะ^^”แล้วทั้งสองก็เดินไปหาที่นั่งกินด้วยกัน หันจากกินเสร็จทั้งคู่ก็ยังนั่งคุยกันอยู่ ยูกิที่ปล่อยมุขออกมา ทำให้คันดะขำจนหัวเราะออกมา โดยที่พวกเค้าไม่รู้เลยว่ามีสายตามากมายที่กำลังมองมาที่พวกเค้าด้วยความประหลาดใจ
‘คันดะนั่งคุยหัวเราะคิกคักกับผู้หญิงที่เพิ่งจะรู้จักกันเนี่ยนะ!!!o_0’
เสียงความคิดของทุกคนที่อยู่ที่นั่น
“ฉันจะพาเธอไปที่ห้อง เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยพาเธอเดินดูศาสนจักรอีกที^^”
“จ้า^^”แล้วคันดะก็พาเธอเดินไปส่งที่ห้องแล้วก็กลับห้องของตัวเอง
“เฮ้อ เหนื่อยจังเลยแต่ก็มีความสุขสุดๆเลย ได้เจอคันดะตัวจริงด้วย
ดีใจจัง ถ้าใบข้าวกับส้มโอรู้ว่าเธอได้เจออเลนกับราวี่ล่ะก็ มีหวังอิจฉากันตายแน่ คิดแล้วก็เหนื่อยนอนเอาแรงไว้พรุ่งนี้ดีกว่า>///<”
ความคิดเห็น