ศีล5คนกล้าท้าอธรรม (อันตรายต่างภาษา)

ลำดับตอนที่ #4 : ปริศนาคือที่ซ่อน

ปริศนาคือที่ซ่อน
 

          02:46:32

          "ปริศนาพวกนี้ อาจเป็นที่ซ่อนของระเบิด"ผู้กองพูดข้อสันนิฐาน ทุกคนหันมองดังควับ
          "ถ้าปริศนานี้ จะบอกที่ซ่อนของระเบิดงั้นสิ่งที่ทำให้เรือเคลื่อนที่อาจเป็นจุดที่ฝั่งระเบิดเอาไว้"พายุสันนิฐานบ้าง
          "งั้นจุดฝั่งระเบิดก็คือส่วนที่ทำให้เคลื่อนที่ได้ของเครื่องบิน"มาวินพูด แล้วทุกคนก็เดินไปที่ปีกของเครื่องบิน แต่มีบ้างสิ่ง ที่ทำให้ศีลรู้สึกว่ามันไม่ใช่
          "หรือพวกเราจะสันนิฐานผิด"ศีลคิดในใจ

          02:30:08

          ตอนนี้ทุกคนในหน่วยอยู่ที่ห้องควบคุมปีกเครื่องบิน พายุเดินเข้าไปเช็คตามจุดต่างๆในห้องควบคุม เผื่อว่าจะเจออะไรบ้าง แต่ค้นยังไงๆก็ยังไม่เห็นวี่แววของระเบิดเลย หรือพวกเขาคิดผิด  ศีลเริิ่มรู้สึกอย่างชัดเจนว่ามันไม่ใช่ที่นี้ ปริศนานี้มีอะไรที่พวกเขามองข้ามไป
          "ห้องควบคุม จุดวางระเบิด ส่วนที่ทำให้เครื่องบินเครื่องที่"ศีลนึกถึงปริศนาต่างๆเขาหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้าหากัน พลางก้มหน้าคิด
          "อาจจะเป็นที่อื่นที่มีคนอยู่ หรือไม่ก็ที่ๆคนเข้าไปไม่ถึง"มาวินเอ่ยขึ้น
          "อาจจะเป็นที่อื่น... มีคน... เข้าไปถึง..."ศีลคิด หลังจากนั้นเขาก็นึกออก แล้วออกวิ่งไปที่ไหนซักแห่ง
          "เฮ้ยศีล!!"ดินแดนพยายามร้องเรียกศีลที่วิ่งออกไป

          02:03:24

ศีล
   ถ้าที่ซ่อนระเบิดไม่ใช่ที่ห้องควบคุมก็ต้องเป็นห้องนักบิน ถ้าผมเป็นคนร้ายผมอาจจะเฝ้าดูอยู่ที่ห้องเครื่องนั้นดูซิว่าผมจะเจออะไรบ้าง ผมค่อยๆเปิดประตูห้องเครื่องแล้วเดินเข้าไปอย่างช้า ล้วผมก็เจอกับแอร์คนหนึ่ง เข้ามีผมสีทองประกายอย่างกับชาวต่างชาติ สายตาที่ช่างเยายวนใจเปล่งประกายดุจดวงดาว แต่แฝงไปด้วยความลับที่มิอาจร่วงรู้ เธอค่อยๆหันมา
   "คุณมาทำอะไรค่ะ" แอร์คนนั้นถามผมพลางยิ้มให้
   "ผมเป็นเจ้าหน้าที่ชื่อศีลครับ ผมจะขอมาสำรวจอะไรนิดหน่อย" ผมพูดพลางยื่นใบแสดงตัวให้ จากนั้นเขาก็เดินเข้ามาหาม
    "คุณคือศีลแห่งหน่วยZealซิน่ะ คุณจำฉันไม่ได้หรอ" เขาพูดแบบนั้น แต่ทำไม ผมถึงรู้สึกคุ้นกับเสียงนั้นขนาดนี้
    "หรือว่า"
    "ใช่ฉันคืออาเคมิ คนที่คุณเจอตอนแรกไง"
    "งั้น การวางระเบิดนี้ ก็เป็นฝีมือเธอใช่มั้ย"ผมถามออกไปแบบนั้น 
    "บางอย่างคุณก็ไม่ควรรู้น่ะ" พออาเคมิพูดจบ เขาก็วิ่งออกไปเลย ผมกำลังจะวิ่งตามออกไป
    "อู้อี้ อู้อี๊"มีเสียงบางอย่างดังมาจากห้องนั่งบิน มได้ยินดังนั้นจึงวิ่งเข้าไปหาที่ ที่นั่งนักบิน
    "ทำไม พวกคุณถึงอยู่ในสภาพนี้แบบนี้"มถามนักบินทั้งสอง
    "ผู้หญิงคนเมื่อกี้เขาเอาระเบิดมาติดที่ตัวเราสองคนแล้วก็มัดปากเราเขาบอกว่าถ้าเราขยับแรงเกิดไป ระเบิดจะทำงาน"พอนักบินคนหนึ่งพูดแบบนั้น ผมก็ถึงกับเครียด แต่มันไม่ได้ทำให้หัวผมไม่แล่นสักหน่อย
    "ขยับแรงเกินไปจะระเบิด ไม่ได้หมายความว่าคณจะขยับไม่ได้เลยซักหน่อย"ผมพูดแล้วค่อยๆถอดสายอะไรต่ออะไรที่พันตัวนักบินทั้งสองเอาไว้ ออก แล้วผมก็เจอระเบิด ผมค่อยๆเอาระเบิดวางลงกับพื้นห้องเครื่องบิน มันเป็นอะไรที่กดดันมาก แต่มก็เริ่มจะปลดฉนวนระเบิดแล้ว ผมค่อยๆถอดกล่องหน้าจอออกแล้วก็ตัดสายไฟสีต่างๆ โชคดีที่ระเบิดนี้ผมรู้วิธีหยุดเวลามันได้ มันจึงไม่ยากที่มจะทำมัน แล้วไม่นาน ผมก็ทำสำเร็จ ผมปลดฉนวนระเบิดได้แล้ว
     
     01:54:43

     "เรียบรอยแล้วครับ คุณสบายใจเถอะ"ศีลหันไปพูดปลอบนักบินทั้งสอง เมื่อเขาปลดฉนวนระเบิดเรียบร้อยแล้ว
      "หรอครับ ค่อยโลงอกหน่อย"นักบินคนหนึ่งพูดขึ้น
      ไม่นานผู้กองและพายุก็เดินเข้ามา ตามด้วยมาวินดินแดนและเว่ย
      "แกถอดรหัสคำใบ้ออกตอนไหนว่ะศีล"มาวินถาม
      "ก็ตอนที่ไปที่ห้องควบคุมแล้วไม่เจออะไรนั้นแหละ ฉันเลยคิดว่าอาจเป็นนที่นี้"ศีลตอบ
      "เป็นอันว่า ระเบิดหยุดทำงานแล้วใช่มั้ย เราก็สบายกันได้เยอะเลยหละ"ผู้กองพูด
      ศีล ขณะทีี่เขารู้สึกว่าเรื่องดียังไม่มาถึง เขาก็ยังคงคิดอยู่มันคืออะไร สิ่งที่ทำให้เขาคิดหนักอยู่อย่างนี้ แต่พอเขามองลงไปที่หน้าปัดนาฬิการะเบิด มันก็กลับมีตัวเลขแสดงใให้เห็นว่าเวลาเดินอยู่ และมันเหลืออีกแค่หนึ่งนาที่เท่านั้น
      "เวลายังเดินอยู่!!!"

       0:00:59
................................................................................................................................................................

สวัสดีค่ะ >_<  คุณผู้อ่านทุกท่าน วันนี้ไรท์มาแต่งต่อ ตั้งแต่หายหน้าไปนานขนาดนี้ พึ่งจะมาแต่ง อย่าพึ่งทิ้งกันไปน่ะ นะนะนะนะนะ แล้วใครที่ติดตามอยู่ ไรท์นี้ขอกราบขอบพระคุณอย่างสูงเลย แต่ว่า วันนี้ คงเข้าใจการแต่งของไรท์นะคะ ที่เป็นความคิดของศีลอะคะ เราลองหาแนวใหม่ๆมาแต่ง จะได้ถูกใจทุกคนกันอย่างทองแท้ ทองคำแท่งทองม้วน!!! งั้นก็อย่าลืมติดตามต่อน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ข้อตกลง 
บทความเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ข้าพเจ้าแต่งขึ้นเอง ในกรณีที่มีการคัดลอก หรือนำบทความผู้อื่นมาปรับใช้แม้เพียงบางส่วน