คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ::marry me. -02 :เมียพี่คนดีที่หนึ่ง 100%
::Marry me 3 :เมียพี่คนดีที่หนึ่ง
ผมก็ไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกของเจ้าบ่าวหมาดๆเวลาตื่นนอนมาแล้วเจอเจ้าสาวตัวเล็กบอบบางนอนซุกอกหาความอบอุ่นอยู่แบบนี้มันรู้สึกยังไง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกโครตมีความสุขเลยครับ แบคฮยอนตัวเล็กมาก น่ารัก ไร้เดียงสา ถึงชีวิตผมจะผ่านมาเยอะพบเจอผู้หญิงทั้งดีและไม่ดี แต่ก็ยังไม่เคยเจอใครน่ารักไร้เดียงสาบริสุทธิ์ได้เท่าแบคฮยอนของผมมาก่อน ผู้หญิงคนอื่นอาจจะพยามทำตัวให้น่ารักไร้เดียงสา เพื่อเอาใจผม แต่สัตวแพทย์ ปาร์ค ชานยอล มองคนออกนะครับ แต่ทำไมกับเจ้าสาวตัวเล็กคนนี้ผมถึงหวั่นไหวเวลาอยู่กับเค้ากันนะ
ผมคงเริ่มตกหลุมรักแล้วละครับ J
::แบคฮยอน::
ความจริงก็ตื่นนานแล้วอะ แต่ใครจะไปอยากลุกกัน ผมไม่ใช่นางเอกนิยายผู้แสนบอบบาง อ่อนโยน น่ารักนะครับ ที่เวลารู้สึกตัวตื่นแล้วเรากอดพระเอกอยู่งี้จะรีบตื่นขึ้นมาเขินแล้วเดินหนีเข้าห้องน้ำ หยุด ลบภาพ บยอนแบคฮยอนคนน่ารักแบบนั้นทิ้งไปซะ มันไม่มีหรอก ผมบอกเลยว่าอกพี่ชานยอลอุ่นมากกกกกกกกก แล้วยังไงครับจะให้ผมทำเป็นเขินอายแล้วรีบออกจากอ้อมกอดนี้หรอกครับ ฝันๆ ตื่นซะเถอะ แกล้งหลับไง หลับต่อไปสิครับ ทำตัวใสๆซื่อ น่ารักให้มันตรงคอนเซ็ปหน่อยซิครับ แบคฮยอนเป็นแค่เด็กอายุ 17 ปีเองน้า
รู้หรือเปล่าว่าผู้ชายอบอุ่นนะแพ้อะไร
ผมจะบอกให้ก็ได้...แพ้ความใสซื่อไงครับ J
“อื่อ..”
ผมแสร้งส่งเสียงอืออ่าในลำคอเบาๆก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา อ่า พี่ชานยอลหอมมากเลย แหละครับ
“ตื่นแล้วหรอครับ...พี่ทำให้เราตื่นหรือเปล่า”
“อื่อ ไม่ครับ แบคฮยอนตื่นเองแหละ”
ผมทำเสียงประหนึ่งว่ากำลังงัวเงียสุดๆ ยู่ปาก ทำแก้มป่องๆ อือ กูนี่น่ารักเป็นบ้า หลงรักตัวเองสุดอะ คิวบ์บอยโคเรียมากๆๆๆ
“หิวหรือยังครับตัวเล็ก”
“...”
“เอ่อ..พี่ขอเรียกแบคฮยอนว่าตัวเล็กได้มั๊ย อย่าโกรธที่พี่เรียกแบบนี้เลยนะครับ”
“ชอบจัง”
“หือ”
“แบคฮยอนชอบที่พี่ชานยอลเรียกแบคนะครับ”
เฮ้ยยบ้า นี่มันฉากในนิยายผมชัดๆอะ พระเอกเรียกนางเอกว่าตัวเล็กงี้ หูยยยยย แบคฮยอนเขิน เกิดมายังไม่เคยมีใครเรียกตัวเล็กเลยอะ ขนาดม๊ายังเรียกอีอ้วนเลยครับ ถถถถ จริงๆผมไม่ได้อ้วนนะ แต่เป็นคนชอบกินงี้อะ พอดีเกิดมารวยเงินล้นมือจนไม่รู้จะเอาไปทำไรเลยเอาไปซื้อของมากินๆให้หมด จริงๆ...นะ
“พี่ครับ...”
“หือ..”
“เอ่อ... Morning kissนะครับ”
กรี๊ดดดดดดดดดดด กูออกตัวแรงมากนะทุกคนนนนนนนน มันอดใจไม่ไหวอะ ปากแดงๆ ตัวหอมๆนั้น บอกเลย แบคจะไม่ทนอะ ผมก็เลยเด้งตัวไปจุ๊บปากพี่เค้าเบาๆแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำมานี่ไง แลกกับการที่ต้องหน้าด้าน(ซึ่งกูทำทุกวัน)แล้วได้จูบเบาๆตอนเช้านี่แบบบ หือออกำไลชีวิตอะ จริงๆอิมเมจกูต้องใสๆชิป้ะ อือๆๆ เอาเถอะ คิดซะว่าแบคฮยอนคนนี้ใสซื่อตามภาพที่ผมพยามสร้างมาหลอกเจ้าบ่าวละกันนะ อาบน้ำละ บาย
นานแล้วนะที่ผมไม่เคยต้องลุกขึ้นมาทำอาหารให้ใครน่ะ นานพอที่จะทำให้ผมลืมมันได้แล้วด้วยซ้ำ....
เอิ๊บบบบ ไม่ได้จะมาดราม่านะครับ แค่กำลังทำอาหารเช้าให้แบคฮยอนเฉยๆ หลังจากที่น้อง Morning kiss ผมไปเมื่อเช้าก็หายตัวเข้าไปในห้องน้ำนานสองนานผมเลยต้องลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วมาทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้น้อง จริงๆผมก็ทำอาหารไม่ค่อยเป็นหรอกครับปกติอยู่ที่นู้นมีลู่หานคอยทำให้ตลอด แต่เพราะบ้านหลังนี้ผมไม่ค่อยได้อยู่นะ เลยไม่ได้จ้างแม่บ้านเอาไว้ จะมีแต่คอยเข้ามาทำความสะอาดแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้นแหละ
จริงๆแล้วผมควรจะอยู่โซลต่ออีกสองสามเดือนเพื่อให้สมกับหน้าที่การเป็นเจ้าบ่าวที่ดีตามที่แม่สั่งมา แต่ผมทิ้งที่ทำงานไปไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ได้ทำงานในโซล แต่เลือกที่จะไปทำงานที่เชจูมากกว่า ผมไม่ชอบเมืองที่วุ่นวายอย่างโซลหรอกครับ รถติด คนเยอะไม่รู้สิ ผมชอบอยู่กับธรรมชาติ สงบๆตามแบบของผม ได้ทำงานที่ผมรักก็พอแล้ว
“หอมจัง”
“ J ” ผมได้แต่ยิ้มให้น้อง ขื่นข่มอะครับ คนดีของพี่ ไม่ใช่ว่าเจ้าบ่าวคนนี้ห่วยแตกแต่อย่างใด แต่พี่ทิ้งฝูงสัตว์ที่รักไว้ที่เชจูตามลำพังไม่ได้หรอกนะครับที่รัก ถึงไอ้เถื่อนมันจะย้ำหนักย้ำหนาว่า
‘ไปอยู่กับเมียมึงเหอะ กูก็จบเกษตรปะสัด ฝูงวัวฝูงควายแค่นี้กูดูเองได้น่า’
ผมก็ยังไม่ไว้ใจมันอยู่ดี มึงมันจะไปรู้อะไรรรรรร วันๆเอาแต่ทำหน้าเถื่อนๆ ฝูงสัตว์พวกนี้กูประคบประหงมมาอย่างดี ถ้าให้ผมไม่อยู่ฟาร์มสองสามเดือน ลูกแกะตัวน้อยๆของกูไม่ถูกเอาไปแดกหมดหรอวะ หมอปาร์คไม่ยอมนะครับ L
“พี่ชานยอลแต่งตัวจะไปไหนหรอครับ”
ผมที่อยู่ในชุดเสื้อเชิตสีขาว กางเกงขายาวทีดำ เซ็ทผมวางมาดหล่อคุณหมอสุดๆ ได้แต่อ้ำอึ้ง กูจะตอบเมียผู้น่ารักตรงหน้าว่ายังไงดีหนา
‘พี่ต้องกลับไปดูแลฝูงสัตว์น้อยผู้น่ารักที่เชจูคงหายหัวไปประมาณสามสี่เดือนหรือไม่ก็ปีนึงจนกว่าขุ่นแม่จะตามตัวกลับมาพี่ถึงจะโผล่หัวมาโซลได้นะครับ’
มันจะทำร้ายจิตใจน้องไปมั๊ย น้องจะโดนครหาหรือเปล่าว่าเป็นพวกไม่เอาไหนแต่งงานได้วันเดียวผัวก็หนีไปทำงานแบบไกลโครตพ่อโครตแม่ไม่เหลียวมองเมียตัวน้อยผู้แสนใสซื่อบริสุทธิ์เลยแม้ซักนิด นายแพทย์ปาร์คชานยอลควรทำยังไงดีนะครับ
“เอ่อ..พี่จะกลับเชจู”
“กลับทำไม...”
เอาแล้วมึง นี่ใช่มั๊ยที่เค้าบอก เมียถึงแม้จะใสซื่อแสนดีเป็นแมวเชื่องๆแค่ไหน แต่เวลาคาดคั้นเอาคำตอบนี้กลายเป็นแม่เสือสาวที่พร้อมขย้ำคอมึงให้ตายไปตรงนั้นทันทีนะ เมื่อก่อนผมไม่เคยเชื่อเลยนะครับ แต่ตอนนี้ กูเชื่อแล้วละ
“พี่จะกลับไป...ทำงานครับ”
“งานอะไร...”
ทำไมคนดีต้องใช้สายตาคาดคั้นพี่แบบนั้นด้วยละคนดี เมื่อเช้ายังเป็นลูกแมวนอนเฉยๆให้พี่กอดอยู่เลย ทำไมคนดีของพี่ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้
“พี่เป็นสัตว์แพทย์ไงครับ หมอเอ่อ...หมอสัตว์นะครับ”
“เชจูหรอ...”
“อือๆ”
ผมได้แต่อืออ่าในลำคอ จะไปกล้าพูดอะไร ดูท่ายืนของน้องซะก่อนสิครับ เมื่อก่อนยืนก้มหน้าก้มตางุ้งงิ้งน่ารัก แล้วดูตอนนี้สิท่าพ้อยขากับมือที่กำลังไล้ไปตามบกเสื้อของผมโอ้โหแม่คุณ ท่านี่อย่างกับคิดเอาไว้แล้วว่าจะมายืนแบบนี้ตรงนี้แล้วส่งสายตาคาดคั้นพี่แบบนี้ คนดีไม่เอา พี่ไม่ได้เป็นคนกลัวเมีย เพราะหนูยังไม่ใช่เมียพี่ถึง นิตินัยเราจะเป็นแล้วแต่พฤตินัยพี่ยังไม่ได้เป็นผัวหนู พี่ว่ามันไม่แฟร์
“แบคไปด้วยน้า อยากไปจังฮะ ไม่ชอบอยู่โซลเลยอะ วุ่นวาย แบคฃอบยู่กับธรรมชาติมากกกกกกก ให้แบคไปด้วยนะครับแบคสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนเลยน้า”
“...”
เงิบ ตอนแรกคิดว่าจะด่าเรางี้ นี่อะไรน้องขอไปด้วย บอกเลยว่าผมโครตดีใจ ความจริงเกิดมา 30 ปี เคยมีแฟนมาแล้วนับไม่ถ้วนละครับ ผ่านมาเยอะเจ็บมาเยอะ ที่เข้ามาส่วนใหญ่เพราะฐานะกับหน้าตาค่อนข้างดึงดูด นี่ไม่ได้โม้นะถึงจะทำงานเป็นสัตวแพทย์อยู่ในซอกหลืบห่างไกล แต่ติดอันดับหนุ่มฮอตทุกๆปีนะครับ ด้วยความที่พ่วงตำแหน่งรองประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่อย่างปาร์คกรุ๊ป
แต่ไม่เคยโผล่หัวมาทำงานหรอก พ่อแม่เข้าใจว่าไม่ชอบ ชอบอยู่กับฝูงสัตว์ เลยให้พี่ชายดูแลแทนซึ่งมันก็ทำได้ดีครับ เลยปล่อยมัน เข้าประเด็นเหอะหลงตัวเองมานานพอและ คือที่ตกใจเพราะน้องขอไปด้วยนี่แหละ พวกผู้หญิงที่ผมเคยคบด้วยพวกนางเข้ามาด้วยเงินทั้งนั้นแหละครับ คิดว่าผมเป็นไอพวกไฮโซ ใช้ชีวิตลอยไปลอยมา ทำตัวเพลบอยด์ไปวันๆ หยุด สต๊อป ลบภาพปาร์ค ชานยอล แบบนั้นออกไปจากหัวของคุณได้เลย ผม นายสัตวแพทย์ ปาร์ค ชานยอล คนนี้ขอบอกเลยว่าไม่มีซะหรอก
นานๆทีผมจะโผล่หัวเขามาที่โซลซักครั้งนึง พวกนางก็ทนไม่ไหว บอกว่าจะเอายังไง ได้กันแล้วต้องรับผิดชอบสิ ความจริงผมก็รู้นะว่าเธอได้กับหลายคนอะ แต่ผมรวยสุดไรงี้ปะวะ เลยเจาะจงว่าปาร์คชานยอลต้องรับผิดชอบนะครับ แต่งงานเลย ย้ายพวกเธอเข้าไปอยู่ในบ้านใหญ่ อยู่ในตระกูลปาร์ค อยากได้อะไรแค่ชี้นิ้วสั่งก็แทบจะมีคนเอาไปประเคนให้ถึงที่
แต่เปล่าเลย ผมมีทางเลือกให้พวกเธอเหล่านั้นคือ 1.เราแต่งงานกัน แต่เธอต้องไปอยู่เชจู ใช้ชีวิตธรรมดา ธรรมดากว่าตอนที่พวกเธออยู่โซล ไม่มีสถานที่ให้ไปสังสรรค์ ไม่มีเซเลปให้พวกเธอไปอวดอ้างบารมีได้ว่า ฉันนะสะใภ้ตระกูลปาร์ค แบบที่พวกเธอฝัน 2.ออกจากชีวิตของผมไปซะ ตลกร้าย มีแต่คนเลือกข้อ 2 ไม่มีใครยอมทนอยู่กับผมที่เชจูได้หรอกครับ มีแค่คนเดียวแต่สุดท้ายเธอก็ทิ้งผมไป ไม่พูดอะชวนดราม่าไปนะ ไม่เอาๆๆ
“แน่ใจหรือครับตัวเล็ก ที่เชจูนะ ไม่มีอะไรให้เราเล่นหรอกนะ ไม่มีบ้านหลังใหญ่ๆในฝัน ไม่มี...อะไรเลย”
“แน่ใจสิฮะ ไปเลยนะตอนนี้เลยก็ได้อะ ไลน์ไปบอกม๊าก่อน”
ผมก็อยากให้น้องไปนะ แต่กลัวน้องไปแล้วจะลำบากละทิ้งผมไปอีกนะสิ ผมทำใจไม่ได้หรอกนะครับ
“แต่ที่นั้นมันไม่สบาย...”
“พี่ฮะ เราแต่งงานกันแล้วนะ ถึงมันจะไม่ได้เกิดจากความรัก แต่ซักวันมันก็ต้องรักบ้างไม่ใช่หรอครับ แบคไม่รู้ว่าพี่กังวลอะไรหรือเปล่า ซุกเมียน้อย เออ หมายถึงถ้าเค้ามาก่อน แต่ตอนนี้แบคเป็นเมียพี่อะ แบคถือว่าเค้าเป็นเมียน้อย ถึงพี่จะซุกไว้กี่คนแบคก็ไม่โกรธหรอกนะฮะ”(แต่กูจะเล่นให้กระเจิงเลยสัด)แบคฮยอนฝากมา...
เพิ่งสำนึกได้ว่ามีเมียดี เมียน่ารัก เมียดีเด่นแห่งชาติ แบคฮยอนน่ารักครับผมยังยืนยันคำเดิม เค้าไม่ได้แต่งงานกับผมเพื่อเงิน เพื่อชื่อเสียงหน้าตาทางสังคม เพราะแบคฮยอนมีพร้อม เพียงแต่แม่ของผมกับแม่ของน้องน้อง เจอกันที่ร้านทำผมซึ้งมันน่าเมิ๊กกกกกกกกกก แล้วคุยกันเรื่องลูกๆ สรุปคือแม่ผมชอบแบคฮยอน เพราะนางมีอคติกับผู้หญิงที่ผมเคยควง เลยแต่งๆมันกับเด็กผู้ชายนี่แหละดีที่สุด คุณแม่ยายของผมก็เช่นกัน ไม่อยากให้แบคฮยอนคบผู้หญิงเพราะแบคฮยอนบอบบางและมีคุณสมบัติมากกว่าพวกเธอ ซึ่งผมถือว่าแม่ยายของผมคนนี้จัดว่าเด็ดมากจริงๆ ก็ว่าไม่แปลกซึ้งเข้ากับแม่ของผมได้อะนะ
“สรุปว่าซ่อนเมียน้อยไวจริงๆสินะฮะ ถึงไม่อยากให้แบคไป โอเค ไม่ไปก็ได้นะ ถ้าพี่จะสบายใจ”
ก็ว่าไปนั้น เมียน้อยอะไรกัน วันๆหมอปาร์คก็อุทิศชีวิตไปเพื่อน้องแกะกับสัตว์น้อยๆในฟาร์มจนแทบไม่มีเวลาจะปลีกตัวไปไหนวันๆต้องขลุกอยู่แต่กับไอ้เถื่อน จะมีเวลาไหนไปซุกเมียน้อยครับคนดี
“โธ่ ตัวเล็กเมียน้อยที่ไหนกันครับ พี่ก็แค่ไม่อยากให้เราไปอยู่ลำบาก”
“มันจะลำบากแค่ไหนกันเชียวขอแค่ไฟฟ้าเข้าถึงก็พอแล้ว แบคทนได้น่า”
ความจริงฟาร์มที่เชจูมันก็ไม่ได้ลำบากลำบนอะไรมากมายขนาดนั้นหรอกครับ แค่มันไม่ได้เหมือนในโซลที่จะมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกแบบครบครัน ผมไม่อยากให้มือเล็กๆนี่ต้องหยิบจับอะไรเลยมากกว่า ดูเนื้อหนังของน้องเค้าสิครับ แค่จิ้มเบาๆก็ขึ้นรอยแดงแล้ว มันน่าจับมาฟัดให้จมเขี้ยวนักเชียว
การเดินทางด้วยเครื่องบินใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่เราก็เดินทางมาถึงเชจู อ่า ผมจะบอกว่านี่มันไม่ใช่ธรรมดาแล้วครับ อย่างกับภาพในความฝันแหนะ ทุ้งหญ้ากว้างขวางกับฝูงลูกแกะนั้น สวนผลไม้อีก ที่นี่มันทำให้ผมดื่มด่ำกับธรรมชาติได้อย่างแท้จริง
“พี่ฮะ ไหนบอกที่นี่ลำบากไงเล่า ดูซิ ธรรมชาติสุดๆๆ ชอบจังงืออ”
ด้วยความจริง นี่ผมไม่ได้กำลังเล่นบทใสซื่อ แต่กำลังซื่อจริงๆต่างหาก นี่หรอกหรอครับที่ทำงานของพี่ชานยอล ผมคิดว่าจะเป็นโรงพยาบาลสัตว์อะไรพวกนั้นมากกว่า ไม่คิดว่าจะอยู่ในฟาร์มแบบนี้ อ่า ได้ธรรมชาติไปอีกแบบครับ หลังจากมาถึงเชจู พี่ชานยอลก็ขับรถกลับมาที่ฟาร์มประมาณชั่วโมงกว่าๆได้มั้ง สองข้างทางมีแต่พืชสวนพืชไร้ ที่นี่สวยจริงๆครับ เหมาะจะฮันนีมูนสุดอะ J บ้านไม้สีขาวหลังเล็กๆที่ก็ไม่ได้เล็กมากนะถ้าอยู่คนเดียวมันคงจะใหญ่แล้วก็เหงาเอามากๆเลยหละครับ หน้าบ้านมีป้ายเล็กๆเขียนเอาไว้ว่า
‘คุณหมอ’
“บ้านพี่หรอครับ”
“อือ เหนื่อยมันตัวเล็ก เดินทางมาไกลๆเพลียหรือเปล่าครับ นอนพักก่อนไหม”
“ไม่เหนื่อยเลย อากาศดี อยากออกไปเดินเล่นจัง”
แบคฮยอนโหมดอ้อนกลับมาอีกครั้งดูเหมือนว่ามันจะใช้ได้ดีซะด้วยสิ J
“พาแบคออกไปเดินเล่นหน่อนนะฮะ อยากไปดูลูกแกะจัง พี่ดูซี่ มันน่ารักนะตัวสีขาวๆ อือๆๆๆ อยากเล่นๆๆ”
ผมทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ออดอ้อนเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆที่คลอเคลียเจ้าอันเป็นที่รัก ก็อยากออกไปเดินเล่นนี่หน่า แต่พี่ชานยอลยังไม่อยากให้ผมออกไปหรอกดูแดดสิขืนเดินออกไปวิ่งเล่นกับลูกแกะตัวน้อยตอนนี้มีหวังดำหมด เฮ้ย
“ตอนนี้ยังไม่ได้หรอกนะครับเด็กดี แดดแรงๆแบบนี้กัดผิดตัวเล็กของพี่ตัวไหม้กันพอดี พี่บอกแล้วไง พี่จะดูแลแบคฮยอนให้ดีที่สุดนะ”
กรี๊ดดดดด เขินแป้บนะ ไอ้พูดนะไม่เท่าไหร่ แต่มือใหญ่ๆที่ประคองหน้าผมเอาไว้แล้วเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆจนลมหายใจของเรารดกันนั้นมันอะไร แบคหวั่นไหวมากเลยตอนนี้อะ เกิดมายังไม่เคยจะมีใครมาทำอะไรแบบนี้ใส่เลยนะ พี่ชานยอลบ้า ทำคนอื่นเขินแล้วยังจะยิ้มอยู่ได้
“ก็แบคอยากไปนี่ฮะ งือออ”
“เอาไว้เย็นๆพี่จะพาไปเดินเล่นนะครับเด็กดี”
“สัญญานะ”
“ครับ J ”
พี่ชานยอลยิ้มหล่อใส่ทำไงดี พี่หมอผู้แสนดีของแบค ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้นะครับ เป็นสุภาพบุรุษมากเลยอะ ทั้งๆที่เมื่อคืนพี่มีสิททำอะไรก็ได้แล้วนะ พี่เค้ายังไม่ทำอะไรผมเลยอะ ถึงแม้จะทำผมก็เต็มใจอะ(ไม่หวงตัวเลยซักนิด)
“งืออ พี่ปล่อยผมสิ”
“ก็พี่อยากอยู่ใกล้ๆแบคฮยอนนี่ครับ”
พี่เค้าก็ยังคงประคองหน้าผมให้ลมหายใจของเรารดกันอยู่อย่างนั้นไม่มีท่าทางว่าจะปล่อยให้ผมเป็นอิสระซักที คือไงครับ ลายออกแล้วหรอ มือปลาหมึกนะเรานะ -_- แล้วนั้นอะไรสายตาเจ้าเล่ห์วิบวับนั้น เห ทำไมผมเพิ่งสังเกตเห็น เมื่อกี้ยังเป็นพี่ชานยอลผู้แสนดีใสซื่อของน้องแบคอยู่เลยนะไหงตอนนี้กลายเป็นไอพี่บ้ามือปลาหมึกซะอย่างนั้นละ แง้ ช่วยด้วย กลางวันแสกๆแบคยังไม่พร้อม แบคชอบกลางคืนบรรยากาศฝนตกมากกว่านะครับ
“งือออ อย่านะ”
“พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย เรานะคิดอะไรกันครับตัวเล็ก”
ตอนแรกกูก็ว่าจะมาคิดหรอกครับ -_-
“เปล่าซักหน่อยนะ...”
“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละครับ”
“แบค...แบคร้อน”
“...”
“แหะๆ ที่นี่ร้อนจังเลย...นะครับ”
บยอนจนมุมแล้วอะ เอาอีพี่ชานยอลคนซื่อคนเดิมได้มั๊ยอะ ไม่เอาพี่ชานยอลคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ได้มั๊ย คือหน้ามึงหื่นเกินไปแบครับไม่ได้ แบคยังไม่พร้อม
“อือ...” มันพูดไม่ออกอะ
“เขินแล้วน่ารักมากเลยนะครับ”
“....”
“พี่คงต้องทำให้แบคเขินทุกวันแล้วแหละ J”
“คนบ้า...”
แบคฮยอนขอน็อคเอ้าท์อีกซักรอบ หลังจากพี่ชานยอลทำผมเขินจนตัวแดงเถือกพี่แกก็ยังไม่มีสำนึกนี่จะปล่อยหน้าผมให้เป็นอิสระหรอกครับ คลอเคลียอยู่อย่างนั้นแหละ ใจนึงก็อยากตะโกนออกไปว่า พี่ไม่มีการมีงานทำหรอครับ แต่อีกใจนึงก็อยากอยู่กับพี่ชานยอลนานๆ แต่คนแบบนี้อยู่ด้วยนานไม่ได้หรอกมันเสี่ยงงะ พูดจาดี แบคฮยอนหลงครับหลงจะแย่ ถ้าเค้าอยากทำจริงๆก็ยอมแหละ...หวังว่ามาอยู่ที่นี่จะไม่มีมารมาผจญ แบบในละครหรอกนะครับ ที่พระเอกซุกกิ๊กไว้อะไรแบบนี้อะ เพราะถ้าผมรู้ แบคฮยอนคนนี้สาบานว่าจะไม่ปล่อยไว้แน่ ฮึ่ม..
“ชานๆกลับมาแล้วหรอ..ฮะ”
“ลู่หาน...”
กูพูดยังไม่ทันขาดคำเลยเห็นมั๊ยละ มีตัวละครเพิ่มอีกแล้วสิ หน้าตาน่ารักซะด้วยเผลอๆน่ารักกว่าผม เค้าเป็นใคร อะไรหานๆนะ แล้วเรียกพี่ชานยอลว่าไงนะ ชานๆ ตลกเถอะ กูเป็นเมียยังต้องเรียกพี่ชานยอลอยู่เลยแล้วเธอเป็นใคร...
เห้ยสวัสดีจ้า 555555555 มาต่อแล้ว 100%
อาจมีคำผิดบ้าง(เยอะเลยแหละ) คือนั้งปั่น
ตอนตีสี่งี้ มันเบลอๆ ตอนนี้สั้นเนาะ จริงๆอยาก
เขียวบาวกว่านี้นะ แต่อยากทิ้งปมไว้ให้คิดอะ
ลู่หาน คือใคร แล้วแบคจะทำไงต่อ อิมเมจ
พี่ชานเปลี่ยนไปปะวะ จากนุ่มๆคุณหมอทำไม
มันกลายเป็นงี้อะ จริงๆแล้วพี่ชานยอลไม่หื่นกาม
นะครับ 55555555555 ไปและๆๆ อยากลืมเม้นนะ
จะเอาเรื่องนี้ไปคุยในทวิตช่วยติดแท็ก
#มรม นิดนึง
รักทุกคนจ้า เย้
แท็ก+เม้น
*ทิ้งระเบิด*
“ทำไมไม่เลือกเราบ้าง”
“ถ้ารักเค้าแล้วเจ็บ ลองหันมารักคนที่รักเราไม่ดีกว่าหรือ...”
ps.ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้มีคู่เดียว...
ความคิดเห็น