คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chu~ 1
ต อ น ที่ 1
“อือ...สองปีแล้วนี่”
ปากกาหมึกสีแดงถูกจรดลงบนปฏิทินเล่มเล็กสี่ชมพูหวานแหวนของตัวเองก่อนจะยู่ปากอย่างเอาแต่ใจ
“จะไปคิดเรื่องบ้าพวกนี้อีกทำไมเนี้ย”
ทั้งๆที่ผ่านมาสองปีแล้วแท้ๆ
คนตัวเล็กนอนราบไปกับเตียงก่อนจะหลับตาเพื่อผ่อนคลาย เมื่อคืนกว่าจะได้นอนตั้ง ตีสามแหนะ วันนี้ยังมีถ่ายงานที่มหาลัยตอนแปดโมงเช้าอีกทั้งๆที่เป็นวัดหยุดแท้ๆ ทำไมชีวิตมันวุ่นวายแท้q
ติ๊ดๆ
เสียงสมาทโฟนเครื่องบางดังเตือนเมื่อมีคนโทรเข้า คนน่ารักเอื้อมมือไปหยิบก่อนจะกรอกเสียงหวานลงไป
“ฮายย ลู่ฮันนี่~”
‘เฮแบคฮยอนนี่ตื่นหรือยัง นี่เจ้าลูกหมาวันนี้นายมีงานต้องทำนะตื่นเดี๋ยวนี้เลย’
“เค้าตื่นแล้ววว เราไม่ได้ลืมซักหน่อยแค่ขอพักสายตาเอง~”
‘เออๆ รีบมาละกัน เดี๋ยวน้องนายแบบเค้าเหวี่ยงขึ้นมา คุณตากล้องจะซวยเอานะครับถ้าหลับเพลินแล้วมาถ่ายไม่ทันนะ!’
“งื้อออ เค้ารู้ตัวอย่ามาขึ้นเสียงใส่เค้าซี่ๆ แล้วเค้าจะรีบไปครับ รักลู่ฮันนี่นะ”
มือเล็กกดวางสายก่อนจะงัดตัวเองออกจากเตียงไปอาบน้ำ
ให้ตายเถอะเช้าๆแบบนี้แบคฮยอนกับเตียงนอนมันดึงดูดกันซะยิ่งกว่าแม่เหล็กซะอีก
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ขาเรียวทอดน่องมาตามถนนสายเล็กหน้าหอพักนักศึกษาที่แบคฮยอนอาศัยอยู่ ระยะทางจากหอพักกับมหาวิทยาลัยไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่นัก จึงไม่จำเป็นต้องไปวุ่นวายเบียดเสียดแย่งกันขึ้นรถไฟฟ้าหรือการจราจรที่ติดขัดบนถนนใหญ่แบบคนอื่นๆ
แบคฮยอนสวมเสื้อเชิตสีขาวปลดกระดุมเม็ดบนเผยให้เห็นผิวขาวกับลำคอระหงส์กับกางเกงสามส่วนสีดำ ในมือเล็กมีกล้องตัวโปรดที่มักจะติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอด
ก็แบคฮยอนชอบถ่ายรูปนี่หน่า...
ห้องชมรมที่ถูกเซ็ทเป็นฉากที่จะถ่ายแบบในวันนี้มีทีมงานวิ่งกันให้วุ่น เว้นเสียแต่นายแบบของวันนี้ที่เพียงแค่นั้งหล่อๆให้ช่างแต่งหน้า ใบหน้าหล่อเหลาบวกกับความสูงและหุ่นผอมเพรียวแต่ดูแล้วสุขภาพดี จนทำให้กลายเป็นนายแบบอันดับต้นๆที่มหาวิทยาลัยจะใช้ถ่ายแบบโฆษณาในปีนี้
“น้องชานยอลเหม่ออะไรคะ..”
“เปล่าครับ ผมแค่อยากรีบถ่ายนะครับ”
“อ๋อ เดี๋ยวพี่ไปเร่งให้นะคะ ป่านนี้ตากล้องน่าจะมาแล้ว”
“ครับ ขอบคุณครับ”
ใบหน้าหล่อถอนหายใจ ถ้าตากล้องคนน่ารักเห็นว่าเป็นเค้ายังจะยอมถ่ายให้อยู่หรือเปล่านะ...แต่ถ้าไม่ยอมก็ไม่ได้หรอก ปาร์คชานยอลไปกดดันอธิการมาแล้ว ถ้าไม่ใช่คุณแบคฮยอนปีสามก็ไม่ถ่ายงานนี้หรอกนะครับ J
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“แบคฮยอนมาแล้ว!” หลังจากก้าวเท้าเข้ามาในห้องชมรมแบคฮยอนก็ถูกเรียกตัวไปเช็คกล้องเช็คฉากตามหน้าที่ของตัวเองทันที แบคฮยอนเองก็ไม่เข้าใจว่าถ่ายแบบโฆษณามหาลัยทำไมต้องให้เค้าทำด้วยในเมื่อแบคฮยอนเองก็ไม่ค่อยมีผลงานเกี่ยวกับการถ่ายคนซักเท่าไหร่ ให้ไปถ่ายพวกสวนมหาลัยยังดีซะกว่า
“ลู่ฮันนี่ เซฮุนไปไหน”
“ติดงานมาไม่ได้”
“อ่าวเซฮุนนี่ไม่ได้มาถ่ายงานนี้หรอกหรอ”
“หึไม่อะ อธิการสั่งมาให้เปลี่ยนตัวพอดีกับที่เซฮุนติดงานใหญ่”
“อ๋อ”
“แต่ลูกหมาไม่รู้หรอว่านายแบบวันนี้อะเปลี่ยนตัวแล้ว เค้าคิดว่าลูกหมารู้แล้วซะอีก”
“เราชื่อแบคฮยอนไม่ได้ชื่อลูกหมา!”
เสียงบทสนทนาสุดมุ้งมิ้งพาทำเอาคนที่กำลังเซ็ทฉากอยู่แถวนั้นต้องหลุดยิ้มกันเป็นแถวๆ เพราะความน่ารักบวกกับความร่าเริงสดใสทำให้เจ้าตัวทำเอาทั้งผู้ชายและผู้หญิงในมหาลัยหลงกันเป็นแถวๆ แต่ถ้าใครคิดจะเข้าไปจีบละก็คงต้องคอตกน้ำตาเช็ดหัวเข่า ก็เพราะลู่ฮันนี่ของแบคฮยอนมีแฟนแล้วนี่สิ ส่วนแบคฮยอนเองก็มักนะปฏิเสธคนที่เข้ามาจีบแบบตรงไปตรงมา ใครที่คิดว่าจีบเป็นอันต้องหงายเงิบกลับไปทุกราย อ่าห์ผู้ชายพวกนนี้ชั่งน่าสงสาร
“หมาน้อยจะเริ่มถ่ายได้หรือยัง น้องนายแบบเค้าเร่งแล้วน้า นูน่าไม่อยากโดนดุนะคะหนู”
นั้งเล่นกับลู่หานไม่ทันไรแบคฮยอน ก็โดนตามตัวให้ไปถ่ายงาน แบคฮยอนไม่เข้าใจจริงๆเลยตั้งแต่เดินเข้ามาในห้องทำไมทุกคนถึงดูคลั่งไคล้น้องนายแบบคนนี้ซะเหลือเกิน สงสัยจะดังมากละมั้ง คนดังก็เงี้ย เรื่องเยอะ
แบคฮยอนเดินเข้าไปประจำที่ของตัวเอง ตรงหน้าคือเฟรมถ่ายรูปสีขาวขนาดใหญ่กับสปอร์ตไลท์อีกสองตัวที่คอยให้ความสว่างซ้ายขวา คอนเซ็ปโฆษณามหาลัยในปีนี้แตกต่างไปจากปีอื่นเน้นความสะดวกสบายของนักศึกษา ความเป็นตัวของตัวเอง จริงๆแล้วนายแบบวันนี้จะต้องเป็นเซฮุนแฟนรุ่นน้องของลู่หานแต่มาโดนเปลี่ยนตัวกะทันหันแบบนี้ แบคฮยอนคิดว่ามันแปลกๆแฮะ เพราะเซฮุนนี่ของเค้าก็ฮอตไม่แพ้ใครในมหาลัยเหมือนกันนั้นแหละ!
แบคฮยอนเอฟซีโอเซฮุนนะครับ...
แบคฮยอนที่เช็คกล้องเสร็จแล้ว กำลังจะเดินเข้าไปจัดท่าให้นายแบบก็ต้องชะงักค้างกลางกาศ ก่อนที่คุณนายแบบจะส่งยิ้มมุมปากบางๆมาให้ เหมือน เหมือนสองปีที่แล้วไม่มีผิด รูปร่าง หน้าตา นี่แบคฮยอนกำลังฝันไปใช่ไหม ใครก็ได้ตีผมทีเถอะครับ
เพี้ยะ!
หลังจากเหม่อมองคุณนายแบบอยู่ซักพักก็โดนฝ่ามือปริศนาฟาดเข้าให้ดังเพี้ยะ หันไปก็เจอ เจ๊นช่างแต่งหน้าที่ตีหน้ายักษ์ใส่แล้วขยับปากแบบไม่ออกเสียงมาให้จับในความได้ว่า ‘รีบถ่าย’ แบคฮยอนทำหน้างงๆก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองต้องถ่ายงาน จึงยกกล้องขึ้นถ่ายด้วยมือสั่นๆ ก็คนมันตกใจนี่ครับ เห้อ...
“ดีมาก คะ ครับ ซ้ายหน่อย”
“..”
“ดีมากครับ อืม ช่างไฟครับ ลดแสงลงหน่อย ดีมากครับ”
หลังจากแบคฮยอนเกิดอากาศช็อคไปชั่วขณะ แต่พอได้จับกล้องแล้วมาถ่ายจริงๆกลับทำได้ดี เคมีของคุณตากลองกับนายแบบเข้ากันได้ดีจนคนในกองถ่ายต้องชื่นชมในฝีมือการถ่ายของแบคฮยอน ก็แหม คนที่ไม่คิดจะถ่ายคนเลยแต่กลับเลือกที่จะถ่ายแต่วิวกลับถ่ายนายแบบออกมาได้สวยงามรู้เหมือนรู้ใจรู้มุมกล้องกันขนาดนี้ ถ้าไม่เรียกว่าแบคฮยอนมีพรสวรรค์ด้วนการถ่ายรูปแล้วจะเรียกว่าอะไร
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
กว่าจะถ่ายทำเสร็จก็กินเวลาไปจนถึงช่วงเย็น ทุกคนในกองถ่ายก็ช่วยกันเก็บกวาดฉากในห้องชมรมให้เรียบร้อย ก็นะทุกคนเค้าก็ต่างมีหน้าที่เป็นของตัวเองทั้งนั้นแหละ คนมีแต่พ่อนายแบบสุดหล่อ นี่นั้งกระวนกระวายมาซักพักแล้วเพราะความป๊อดของตัวเองแท้ๆเลย โธ่ ชานยอลกล้าๆหน่อยซี่...
“อ่าวน้องชาน ยังไม่กลับหรอครับ”
“อ๋อ ยังครับ พอดีไม่มีงานต่อน่ะครับ เลยไม่รู้จะไปไหน”
นั้งกระวนกระวายอยู่คนเดียวพี่หน้าหวานๆที่เป็นผู้ช่วยตากล้อง รู้สึกว่าจะชื่อฮานๆ ฮันๆ อะไรซักอย่างที่แหละ ก็เดินมาทัก เหมือนว่ากำลังจะเก็บฉากเสร็จแล้ว
“ดีเล๊ยยย พวกพี่กำลังจะไปปาจี้ถ่ายงานเสร็จไปกันปะครับ”
“ด้วยความยินดีเลยครับพี่ J “
ถ้านี่เป็นโอกาสเดียวที่จะได้ใกล้ชิดเค้าทำไมปาร์คชานยอลคนนี้จะไม่คว้าไว้ล่ะครับ
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ร้านเหล้าเล็กๆหลังมหาลัยอาจจะเป็นร้านที่ไม่ดังมาก คนไม่เยอะมากเท่าไหร่ แต่บรรยากาศดี อาหารอร่อย เพลงเพราะ เป็นสถานที่ที่แบคฮยอนและเพื่อนๆชอบพากันมาดื่มฉลองหลังโปรเจคหรืองานที่ได้รับมอบหมายจากทางมหาลัยมาทำเสร็จ แบคฮยอนไม่ใช่คนดื่มเป็นนิสัยแต่ก็ดื่มบ้างพอเป็พิธี แต่วันนี้คงต้องเว้นไว้วันนึงนั้นแหละครับ ก็เล่นกระดกเอาๆแบบนี้ ไม่เมาก็ให้มันรู้ไปสิ!
“เฮๆ ลูกหมาเพิ่งเข้าร้านมาได้ไม่ถึง20นาที ลูกหมาดื่มไป 3 แล้วแล้วนะเดี๋ยวก็เมาหรอ”
ลู่หานที่ทนดูเจ้าหมาน้อยของตัวเองดื่มเอาเป็นเอาตายแบบนี้ก็รีบปราบไว้ซะก่อน เค้าไม่อยากให้เจ้าหมาน้อยคอพับคาร้านเหล้าแบบนี้หรอกนะ -_-
“งื้ออ ลู่ฮันนี่ งั้นเราออกไปสูดอากศข้างนอกนะครับ”
“อือ”
วันนี้แบคฮยอนแปลกๆนะครับทุกคน คิดเหมือนลู่หานไหม?...
คนตัวสูงที่แสร้งทำเป็นเล่นมือถือพอเห็นร่างเล็กๆเดินออกไปนอกร้านก็แสร้งทำเป็นขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันที โอกาสที่จะอยู่ด้วยกันสองต่อสองนี่ครับ..
ชานยอลที่รีบเดินตามร่างเล็กๆของแบคฮยอนออกมานอกร้านก็เจอคนตัวเล็กยืนสูดอากาศอยู่ในสวยของร้าน ปากเล็กเบะออกอย่างเอาแต่ใจ แบคฮยอนเมื่อสองปีเป็นยังไงทุกวันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นแหละครับ
“ขอโทษนะครับ”
“หือ.. ชะ ชานยอล”
ราวกับร่างของแบคฮยอนโดนสาป อยู่ดีๆก็รู้สึกว่าหัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ อ่า พี่ขอร้องละ เอาหน้าของนายออกไปไกลๆพี่หน่อยจะได้มั๊ย!
“ย๊าส์ ดีใจจังพี่จำผมได้ด้วย”คนตัวสูงฉีกยิ้มกว้า ยิ้มแบบนี้ไม่เคยมีใครได้มันหรอกนะครับรู้มั๊ย
“...........”
“พี่แบคฮยอน”
“...........”ตอนนี้เครื่องแบคฮยอนน็อคไปแล้วครับ ไม่มีสัญญาณจากแบคฮยอนที่นายเรียกหรอกนะชานอ่าส์
“ชะ...ชานยอล ทำแบบนี้ทำไม”ทั้งๆที่เราไม่ควรเจอกันอีกด้วยซ้ำ....
“ขอโอกาสละมั้งครับ ให้โอกาสผมอีกสังครั้งได้มั๊ย”
แบคฮยอนที่กำลังจะหันหลังเดินหนีชานยอลหลังจากตั้งสติได้ต้องชะงักค้าง ขอโอกาส?
“นายคิดว่ามันตลกมากหรอชานยอล!”
“...”
“สองปีที่ผ่านมาฉัน ฉันทำใจได้แล้วด้วยซ้ำ”
“...”
“จริงๆวันนี้นายน่าจะทำเป็นไม่รู้จักกันไปเลยซะยังดีกว่า”
แบคฮยอนคนน่ารักตวาดใส่คุณนายแบบเสียงดัง ทั้งๆที่เสียงของตัวเองก็ยังสั่นๆอยู่วะด้วยซ้ำ บยอนอ่า ไม่เนียนเลยนะครับ J
“พี่นี่ยังเป็นเหมือนเดิมเลยนะครับ”ริมฝีปากหน้ากระซิบข้างหูบางด้วยเสียงกระเซ่าสุดใจใครฟังนี่เป็นอันขนลุกขนพอง
“...นะ..นาย..”
“ผมหมายถึง...ทำตัวน่าโดนรังแกตลอดเลย”
จบประโยคริมฝีปากหนาก็แตะจบที่ปากบางๆของแบคฮยอน คนตัวเล็กได้แต่นิ้งอึ้งทำอะไรไม่ถูก ชานยอลอ่าคนฉวยโอกาส!
จูบเบาๆของชานยอลทำเอาคนตัวเล็กสติแตกแล้ว แต่คนที่จูบเองนี่คงสติแตกกว่า สองปีแล้วแท้ๆ แบคฮยอนก็ยังหวานเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย ทั้งหวาน ทั้งนุ่ม ผมอยากจะรังแกเค้าไปทุกวันเลยแหละครับMr.Chu~ ของผม J
ชานยอลอ่าส์เป็นผู้ชายอันตราย!..............
ความคิดเห็น