Secret's Room ( : P )V

ลำดับตอนที่ #1 : Profile : WarYo

'Aplication For Love Villa ♥

1.ข้อมูลทั่วไป ஐ

รูปตัวละคร :
 

 
 
ชื่ออิมเมจ : Lee JeongMin
ชื่อเล่น: วาโย [WarYo]
ชื่อจริง – นามสกุล :  ; วาติพัฒน์ ทรงชัยฤกษ์
เพศ : ชาย
ความสูง น้ำหนัก : 175 ซม. หนัก 50 กก.
วัน เดือน ปี เกิด  : 2 สิงหาคม 2538
อายุ : 18 ขวบ
ครอบครัว : ครอบครัวของวาโยเป็นครอบครัวเล็กๆที่อยู่ในสลัมเล็กๆไม่ต่างกัน สภาพแวดล้อมเขานั้นแทบจะไม่สามารถเรียกว่าเป็น 'บ้าน' ได้เลย ทั้งแคบ สกปก และแออัด รายได้หาครอบครัวแทบจะเป็น 0 ในแต่ละเดือน เพราะอย่างนั้นวาโยจึงมีชีวิตที่ขัดสนมาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้องเลย .. ซ้ำยังเป็นเด็กที่ไม่ได้จะตั้งใจให้เกิดมาด้วยซ้ำ พ่อของเขาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ .. จะเรียกว่างั้นก็ได้ เพราะเจ้าตัวคงอยากให้เป็นแบบนั้น ...  และแม่ของเขาก็แต่งงานใหม่ ... กับคนที่เจอกันในที่ทำงานของแม่ คนที่เขาไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนในชีวิต นับตั้งแต่วันนั้นที่ผู้ชายคนนั้นก้าวเข้ามาในบ้าน ก้าวเข้ามาพบหน้ากันครั้งแรกตอนเขาอายุ 10 ขวบ .. ตั้งแต่ตอนนั้น ชีวิตเขาก็เปลี่ยนไป ... จากที่ย่ำแย่อยู่แล้วยิ่งตกต่ำลงกว่าเดิม เปรียบเสมือนขุมนรกไม่เว้นในแต่ละวัน ... [อ่านต่อได้ในส่วน 'อดีต' ]
การศึกษา : โรงเรียน .. เรียนก็ต้องเรียนที่โรงเรียน ไม่ถูกเหรอ? -___-
ที่อยู่ : บ้าน .. ก็บ้านไง   - - *
เชื้อชาติ  : ไทยเชื้อจีน .. นิดๆ
กรุ๊ปเลือด : AB
ความสามารถด้านภาษา : ภาษา.. ไทย
ความสามารถพิเศษอื่นๆ : ... เอาชีวิตรอด .. แค่นี้พอไหม? , และอื่นๆที่ทำได้ .. ก็ .. ได้ทุกอย่างนะ การดิ้นรนน่ะ เก่งอยู่แล้ว แต่การวางแผนและคิดวิเคราะห์ เป็นสิ่งที่วาโยถนัดที่สุด
ผลงานที่โดนเด่น  : หัวหน้าทีม B.K. Street Gardian
บุคลที่เกี่ยวข้อง:  เปอร์โยต์ คาถา

2.ข้อมูลอย่างละเอียด (สำหรับการเขียน) ஐ

เกี่ยวกับตัวละคร : เด็กหนุ่มตัวน้อยที่มีรอยยิ้มกว้างในบางครั้ง ชวนมองให้หลงใหล .. วาโย! พี่ชายที่แสนดีของใครหลายๆคน ที่รักของน้องๆและเพื่อนๆในกลุ่ม เขามีบุคลิกแบบคุณพ่อ ที่ทุกคนสามารถรู้สึกอบอุ่นใจได้เมื่ออยู่ใกล้กับเขา วาโยสนใจทุกคน และให้ความสำคัญกับทุกคนเป็นอย่างดี เขาใส่ใจในทุกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของแต่ละคน และจัดการบริหารในสิ่งต่างได้ดีถึงขั้นดีมาก มีภาวะความเป็นผู้นำสูง อย่างตอนเช้าในหอ วาโยจะเป็นคนแรกที่ตื่นเพื่อปลุกทุกๆคนให้ตื่นขึ้นจากเตียง และจะเป็นคนที่เข้านอนคนสุดท้ายในเวลากลางคืน เขาไม่สามารถหลับตาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงได้จนกว่าจะแน่ใจว่าทุกคนเข้านอนกันหมดแล้ว และไฟหรือเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านจะถูกปิดลงเรียบร้อยแล้ว วาโยตามใจทุกคนอยู่เสมอ แต่ก็จะคอยดุและห้ามปรามทุกครั้งหากว่ามันเกินเลยออกไป สามารถรับฟังทุกคนได้ทุกเรื่อง และเป็นที่ปรึกษาที่ดี แต่ว่า ตัวเองกลับไม่ค่อยชอบที่จะพูดหรือเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ใครฟัง ไม่ว่าจะถามหรือคาดคั้นสักเท่าไหร่เขาก็จะไม่พูดมันออกมาเด็ดขาดถ้ามันเป็นเรื่องที่ไม่อยากพูดจริงๆ คุณอาจจะขอให้วาโยทำอะไรให้ก็ได้ แต่การถามแบบนี้ ต่อให้ตายยังไงเขาก็จะไม่พูดมันออกมาง่ายๆหรอก แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ..  วาโยเป็นเด็กฉลาด สามารถเรียนรู้อะไรได้ไว สามารถเรียนรุ้เรือ่งยากๆได้ด้วยเวลาอันไม่นาน ถึงตัวละเล็ก แต่จิตใจของเขากลับหนักแน่นและเข้มแข็งไม่สมขนาดตัว ชอบทำเป็นเข้มแข็งเพื่อที่จะเป็นเสาหลักให้ทุกคนในยามที่อ่อนแอ วาโยพร้อมที่จะพุ่งไปข้างหน้าเพื่อจัดการปัญหาอยู่เสมอ ไม่ชอบปล่อยอะไรให้มันค้างคาอยู่อย่างนั้นและยืนมองอยู่เฉยๆโดยที่ไม่ได้แก้ไขอะไรเลย ชอบทำตัวแบกรับสิ่งต่างๆไว้มากมายโดยไม่สนว่าตัวเองจะรับไหวหรือเปล่า  ถึง เขาจะเป็นหนูน้อยยิ้มยาก แต่รอยยิ้มของเขานั้นน่ะ สามารถชวนให้ยิ้มตามได้โดยที่ไม่รู้ตัว จริงๆก็ไม่ได้ยากอะไรมากมายหรอกนะกลับการจะทำให้เขายิ้ม เพียงแค่หยิบยื่นรอยยิ้มให้เขาก่อน เขาก็พร้อมที่มอบรอยยิ้มกลับให้คุณอย่างแน่นอน ;')
ชีวิต (อดีต) : ชีวิตของวาโยน่ะเหรอ .. ? มันย่ำแย่เสียเกินกว่าที่จะเรียกว่าเป็นชีวิตคนซะอีก.. ชีวิตวาโยเติบโตมาด้วยความรุนแรง พ่อของเขาเป็นหนี้สินและได้ทำการวางแผนกับแม่เพื่อต้องการเงินก้อนใหญ่มาปลด หนี้ให้ครอบครัว .. ซึ่งแผนของพ่อคือ .. การฆ่าตัวตายโดยจัดฉากให้เป็นเหมือนอุบัติเหตุ พ่อเลือกที่จะจากโลกนี้ไปพร้อมทิ้งเงินเล็กน้อยไว้ให้แม่และวาโยใช้ในการปลดหนี้ .. แต่ทว่า แม่ของเขากลับนำเงินประกันก้อนนั้นไปใช้ในการเลี้ยงผู้ชายนอกบ้าน แม่ออกจากบ้านไปและทิ้งให้วาโยอยู่บ้านเพียงลำพังคนเดียวมาตลอด จนวันหนึ่งแม่พาผู้ชายคนใหม่เข้ามาในบ้าน ผู้ชายคนที่เพียงแค่เห็นหน้า วาโยก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น .. ผู้ชายคนที่แม่บอกว่า จะมาเป็นพ่อเลี้ยงของเขา ... เขาไม่ใช่คนที่ดีเลย เลวร้ายมากในสายตาของวาโย ทุบตีทำร้ายแม่ อาละวาดเสียงดังลั่น ขู่เอาเงินและขู่จะฆ่าแม่และเขาทิ้งหากไม่ทำตาม แม้วาโยจะขอให้แม่ตีจากผู้ชายคนนั้น แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าแม่จะฟังเลย แม่บอกเพียงแค่ว่า แม่รักผู้ชายคนนี้มาก ไม่อยากจะคิดเขาไป มันจึงเกิดปมขึ้นในจิตใจ.. 'ระหว่างเขากับผู้ชายคนนั้น แม่รักใครมากกว่ากันแน่ ' .. แต่นั่นมันก็จมอยู่ได้แน่ใจจิตใจเท่านั้น เขาได้แต่อดทนกับการกระทำอันแสนป่าเถื่อนของพ่อเลี้ยงต่อไป ...
                        การทารุณยังไม่เคยจบสิ้น วาโยเกลียดและกลัวรอยสักของพ่อเลี้ยงมาก มันเป็นอะไรที่น่ากลัวถึงขั้นขยะแขยงเลยก็ว่าได้ ทันทีที่พ่อเลี้ยงรู้เรื่อง เขาจัดการอาละวาดใส่วาโยจนกระทั่งสลบไป และเรียกคนมาสักรอยสักแบบเดียวกันให้ ณ ตำแหน่งเดียวกันที่บริเวณกระดูกไหปลาร้าข้างซ้ายด้านหลัง .. ทันทีที่ตื่นมาพบมัน ความรู้สึกเกลียดและเจ็บเจียนตายแทบจะแล่นเข้ามาในอก เขาอยากจะจากโลกนี้ไปเสียเหลือเกิน พยายามที่จะฆ่าตัวตายหลายต่อหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ล้มเลิกความตั้งใจไปในที่สุด และอดทนกับชะตากรรมนั้นต่อไป .. จนวันที่ระเบิดถึงขีดสุดมาถึง วันที่แม่ไม่อยู่บ้าน เหลือเพียงเขากับผู้ชายคนนั้นเพียงสองคน เขาจัดการทุบตีระบายอารมณ์ใส่วาโยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจ แว่บหนึ่งที่ร่างกายกระเด็นติดเจ้าไปในครัว มีดทำครัวเล่มใหญ่ปักลงอยู่ข้างๆ ทันทีที่เงยหน้ามองร่างใหญ่ที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ ไม่เหลือความลังเลที่จะลุกขึ้นสู้ .. วาโยหยิบมีดเล่มนั้นพุ่งเข้าแทงพ่อเลี้ยงของตัวเอง .. และจัดการแทงซ้ำอีกหลายแผลจนร่างนั้นฉีกขาดอย่างน่ากลัวและสยดสยอง เลือดสีแดงกระเซ็นไปทั่วตัวเขารวมไปถึงกำแพงห้อง ร่างน้อยๆของเด็กชายวัย 15 ขวบจมอยู่ท่ามกลางของเลือด ทันทีที่แม่เปิดประตูเข้ามาเห็น คำพูดที่เสียใจที่สุดคงจะเป็นคำพูดที่แม่บอกว่า เขาเป็นฆาตกร ..
                       เมื่อการสอบสวนตรวจสอบสิ้นสุดลง วาโยไม่มีความผิดเพราะหลังจากสืบเรื่องทั้งหมดถึงการกระทำอันแสนต่ำช้าที่ตัวเองได้รับมานั้นหนักหนายิ่งกว่า เขาถูกตัดสินว่าทำเพื่อป้องกันตัวเอง ในขณะที่แม่ยังคงมองเขาและกรีดร้องว่าเป็นฆาตกร มันจึงเป็นบาดแผลที่ฝังลึกอยู่ในใจของเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ .. เขาเลือกที่จะเดินออกมาจากแม่ที่คิดว่าไม่เคยจะรักเขาเลย แม่รักผู้ชายคนอื่นมากกว่าเขา ... ถ้าเลือกได้จริงๆ แม่คงไม่อยากให้เขาเกิดมา ..
                        หลังจากนั้น วาโยถูก 'เปอร์โยต์' ตำรวจสาวที่ถูกมอบหมายให้รับผิดชอบชีวิตของเขา พามาที่แห่งหนึ่ง ห้องใหญ่ที่มีสมาชิกในห้องนั้นอีก 8 คนยืนจ้องมองเขาอยู่ เขาถูกพามาอยู่ที่นี่เพื่อให้ใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นๆที่เหลือ เรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน เรียนรู้การป้องกันตัว เรียนรู้ศิลปศาสตร์แขนงต่างๆที่ตัวเองสนใจ เรียนรู้ที่จะลุกขึ้นก้าวเดินไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวมองมาข้างหลัง เรียนรู้ซึ่งกันและกันเพื่อที่จะทำให้น้ำแข็งหนาๆที่เกาะจิตใจของแต่ละคนไว้ละลายลง การอยู่ร่วมกันที่ทำให้รอยยิ้มที่เคยจางหายไปกลับคืนมา .. แต่ละคนถูกฟื้นตัวขึ้นมาในฐานะของ B.K. Street Gardian  .. กลุ่มเด็กมีปัญหาที่เป็นเหมือนเพชรในดงโคลนของสังคม ..
ชีวิต (ปัจจุบัน)  : วาโยถูกพาเข้ามาร่วมทีมเป็นคนท้าย และการตัดสินใจและคุณสมบัติหลายๆอย่างของเขาทำให้เขาเป็นหัวหน้าทีมของ B.K. Street Gardian แทนวินเนอร์ที่มีอายุมากที่สุด แต่การตัดสินใจยังไม่เด็ดขาดพอ วาโยไม่ได้มีอะไรโดดเด่นกว่าคนอื่นเท่าไหร่ แต่สมองของเขาคืออาวุธล้ำค่าประจำตัว การตัดสินใจอันแสนชาญฉลาดและการวิเคราะห์ที่หลักแหลมนั้นแหละ คือสิ่งที่ทุกๆคนยอมรับ
ชีวิต (อนาคต) : ทำตัวให้ดีกว่านี้ .. เป็นคนที่ดีกว่านี้ .. และลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมด .. แม้ว่ามันจะยากก็ตาม
จุดเด่น : ตา (ชี้) มันตี่ :'P
โรคประจำตัว : ไม่มีโรคที่ติดตัว แต่มีโรคที่เป็นบาดแผลทางจิตใจ ภาพอดีตมันย้อนกลับมาเล่นงานเขาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง อดีตที่ไม่ลบเลือนฝังอยู่ข้างในลึกๆ ..
Idolของตน : พี่เปอร์โยต์ ผู้กองคาถา
สีที่ชอบ : สีเขียวน้ำทะเล
สไตล์การแต่งตัว : ตามสภาพอากาศ
อาหารที่ชอบ :  อาหารอะไรก็ชอบหมดแหละ .. อย่างน้อยอาหารที่ได้กินในตอนนี้ก็ดีกว่าในตอนนั้น แต่ชอบที่สุด .. วาโยชอบกินชานมไข่มุก (ย้ำ!! ต้องใส่ไข่มุกด้วย)
อาหารที่ไม่ชอบ / แพ้ : ไม่มี
สิ่งที่ชอบ : ความสุข .. ไม่มีใครที่ไม่ชอบมันใช่มั้ยล่ะ?  .. เพราะมันคือสิ่งที่ทุกคนต่างโหยหาในเวลากลางคืน , อิสระ , แสงสว่าง
สิ่งที่ไม่ชอบ : มันอยู่ที่หลัง ... , เลือด
สิ่งที่กลัว : ความมืด .. เวลากลางคืน หลายต่อหลายครั้งที่หลังจากหลับตาลงนอน เขาตื่นขึ้นมากลางดึกด้วยความหวาดกลัว
สิ่งที่ทำให้ยิ้มได้  : ถ้าทุกคนยิ้ม วาโยก็ยิ้ม รอยยิ้มของทุกคนคือรอยยิ้มของวาโย ;')
ของสำคัญที่พกติดตัวเสมอ : ไม่เชิงเป็นของสำคัญหรอก.. ไม่คิดว่ามันสำคัญ มันเป็น ... (เงียบ) เอาเป็นว่าไม่มีแล้วกัน -*-
เวลาที่ไม่สบายใจชอบทำอะไร  : ไม่ทำอะไร นั่งเฉยๆ , นั่งมองออกไปข้างนอก
งานอดิเรก : อ่านหนังสือ วาโยพออ่านหนังสือออก เลยอยากอ่านเยอะๆเพื่อที่จะได้ฝึกอ่านให้เก่งไปเรื่อยๆ
เหตุผลส่วนตัวที่เขียนใบสมัคร คือ?: คืออะไร? คำตอบมันไม่ได้อยู่ที่การเขียน คำตอบมันอยู่ในใจ
เพิ่มเติม : โลกนี้ไม่สามารถหมุนได้ด้วยตัวคนเดียว การพบใครสักคนที่เกิดมาเพื่อเราแล้วนั้นมันก่อให้เกิดกำลังขึ้นในจิตใจ ในเมื่อเขาเกิดมาเพื่อเรา เราก็ควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อเขา มีชีวิตอยู่ให้กับคนที่รักเราและเรารักเขา ...

3.ข้อมูลอื่นๆ (ตอบในสไตล์ของตัวละคร) ஐ

สิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นตัวคุณ  : เอ่อ.. (ทีมงานเดินมาถามรับอะไร) เอาเป็นชานมไข่มุก .. แล้วกันครับ
คติประจำตัว :  โลกหมุนรอบตัวเราอยู่เสมอ ;']
หากเดินเข้ามาในหมู่บ้านสิ่งแรกที่จะทำคือ?: (ยกแก้วขึ้นมาดู) .. มันไม่มีไข่มุกนี่ครับ? -*-
สเปคของ ชาย / หญิง ในฝัน? : (ซดชา) อ่ะ.. !! (สำลัก) ขอโทษครับ .. พอดีผมทานของร้อนไม่ค่อยได้ ..
คุณจะเลือกอะไร ระหว่าง คนที่คุณรัก / คนที่รักคุณ : เมื่อมีคนที่รักเรา เราก็ควรจะมีชีวิตอยู่เพื่อคนเหล่านั้น ;')
แมลงสาบคือสัญลักษณ์ประจำหมู่บ้าน? : เอเชีย .. สงกรานต์ ไม่เอาน่า .. -*- อย่าสิ แชมป์เปี้ยนอย่าแกล้งสามย่านด้วย (หันห้ามปรามเสียงโหวกเหวกข้างหลัง)
อยากบอกทุกคนว่า?: อา .. ขอตัวไปดูเด็กๆก่อนนะครับ! -*- (ลุกขึ้นเดินออกไปเลย) เด็กๆ! หยุดได้แล้ว!!

cinnamon