คลังตัวละคร character Storage

ลำดับตอนที่ #3 : Tartarus Quest -. โลกที่ไร้แสงสว่าง [ รับสมัครตัวละคร ]

"พวกนายก็รู้ฉันถนัดยิงปืน ยิ่งกว่าการเล่นสงครามประสาทซะอีก"

บทที่ต้องการ :: ทาทาร์รัส[ตัวเอกของเรื่อง'เลือกคนที่3']

ชื่อ-นามสกุล :: แอเรียส ไวเปอร์ Ares Viper

เพศ :: ชาย

อายุ :: 17

รูปร่างหน้าตา :: เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผมสีม่วงน้ำเงินปลายเป็นสีขาวดูสุขภาพดี นัยน์ตาสีฟ้าอ่อนเหลือบเทาถึงจะสวยแต่แฝงไปด้วยความหมายบางอย่างและดูหาเรื่องเล็กน้อย ผิวสีขาวแต่ไม่ถึงกับซีด โดยรวมแล้วเป็นคนหน้าตาดีในระดับนึง

ส่วนสูง/น้ำหนัก ::178/66

ลักษณะนิสัย :: เป็นคนกวนประสาทและหัวไว แต่บ่อยครั้งที่มีเรื่องที่สงสัยแต่ก็เลือกจะมองข้ามไป หากแต่เป็นเรื่องที่สนใจล่ะก็จะจดจำได้ทุกรายละเอียด เช่น ชื่อรุ่นของปืน จำนวนที่ผลิตออกมาหรือแม้แต่วันเดือนปีที่ผลิต เป็นคนยิ้มเก่งมักจะยิ้มเสมอเวลาทำให้เพื่อนโมโหหรือหงุดหงิดได้ เวลาเห็นปืนจะร่าเริงขึ้นแบบยกกำลังสองเป็นคนประเภทที่ดูไม่มีพิษไม่มีภัยนอกจากเกรียนชาวบ้านไปวันๆ ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวตรงไหนถ้าคุณคิดแบบนั้นนับว่าผิด จริงๆแล้วเค้าเป็นคนเจ้าเล่ห์ เจ้าแผนเจ้าการและเล่นสงครามประสาทเก่งมาก ทั้งยังเป็นคนที่มีฝีมือที่ร้ายกาจมากคนนึง ไม่งั้นจะมาเป็นทาทาร์รัสได้ไงล่ะจริงมั้ย?

พกเครื่องรางของขลังที่บอกกันว่าทำให้โชคดีติดตัวไว้เสมอถึงแม้ว่ามีมันไปก็ไม่ได้ทำให้โดนสัตว์กลายพันธุ์ไล่ตามน้อยลงก็ตาม

ลักษณะการพูดจา ::ชอบพูดด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาทในบางครั้งก็จะยักคิ้วหลิ่วตาอย่างน่าหมั่นไส้ชอบพูดแล้วตบท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปาก เช่น

- ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีรึไงถึงได้มองฉันด้วยสายตารักใคร่ขนาดนั้นน่ะ(สายตาจิกกัดต่างหาก)

ประวัติ :: เป็นลูกชายของพ่อค้าขายปืนฝึกยิงปืนมาตั้งแต่เด็ก(คนที่ฝึกให้คือพ่อ)พอโตขึ้นมาหน่อยก็อาสาช่วยพ่อขายปืนมักจะลับฝีปากกับพวกลูกค้าปากจัดเป็นประจำจนผู้เป็นพ่อรู้สึกเอือมระอาส่วนแม่ของแอเรียสนั้นเสียไปตั้งแต่แอเรียสยังจำความไม่ได้ด้วยซ้ำถึงแอเรียสจะเสียใจที่แม่เสียไปก่อนที่ทั้งสองคนจะได้คุยกันและรู้จักกันแต่ผู้เป็นพ่อก็จะเล่าเรื่องของแม่เค้าให้ฟังด้วยรอยยิ้มแสนเศร้าเสมอเมื่อเห็นพ่อเป็นแบบนั้นแอเรียสก็รู้สึกว่าความเศร้าของตนเองนั้นมันเล็กน้อยมากไม่ถึงเศษเสี้ยวเมื่อเทียบกับคนที่อยู่กับแม่มาครึ่งชีวิตอย่างพ่อ แอเรียสจึงเริ่มแกล้งแหย่พ่อเล่นให้พ่อหงุดหงิด ด้วยความคิดที่ว่ายังไงก็ดีกว่าทำหน้าเศร้าเพราะแม่คงอยากเห็นพ่อมีความสุขมากกว่าอมทุกข์แน่นอน หลังจากที่ช่วยพ่อขายของที่ร้านซักพัก(ตอนนั้นประมาณ8ขวบ)ก็ถูกส่งไปฝึกกับทาทาร์รัส

ทุกวันนี้ถึงพ่อจะไม่ได้ทำหน้าเศร้าแล้วแต่แอเรียสก็มักจะเข้าไปแหย่เล่นอยู่ดีเพราะมันดันชินไปซะแล้ว ซึ่งด้วยความที่แม้แต่อยู่ที่บ้านยังกวนประสาทแล้วอยู่นอกบ้านจะเหลือหรอเมื่อแอเรียสอยู่นอกบ้านจะกวนประสาทหนักกว่าเดิมยกกำลังสิบจนคนที่อยู่ด้วยรู้สึกเครียดไปตามๆกัน

ชอบ :: ปืน โดยเฉพาะปืนคู่ และชอบการฟังเพลง

ไม่ชอบ :: เวลามีคนทำหน้าเศร้าหรือหน้าอมทุกข์

แพ้ :: แพ้ขนแมวเวลาที่เจอกับแมวทีไรเป็นต้องจามทุกที

กลัว :: ความสูงเวลาอยู่ในที่สูงจะไม่เป็นไรถ้าไม่มองลงไปข้างล่างแต่ถ้ามองลงไปไปบนพื้นจากที่สูงๆจะเกิดอาการขาสั่นเล็กน้อยแต่พอเดินได้ หัวใจเต้นแรง หายใจติดขัด อึดอัด คลื่นไส้และแน่นหน้าอกจะสามารถเรียกสติคืนมาได้หากมีเสียงดังๆ เช่น ตบมือข้างหูหรือเสียงประทัด ปืนและระเบิด

อาวุธ :: ปืนคู่

ความสามารถพิเศษ :: ยิงปืน การวางแผน ยั่วโมโหคนอื่น เล่นสงครามประสาท ประสาทสัมผัสทั้งห้าที่ค่อนข้างดี

เพิ่มเติม ::เป็นประเภทที่โชคร้ายนิดหน่อยเวลาไปไหนมักจะโดนสัตว์ประหลาดตามบ่อยๆ จึงถูกยัดเยียดให้เป็นตัวล่อเสมอ