คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ขอโทษที่ไม่ยอมรับ-4
พวผมทุนมอหมายที่อยู่บนโ๊ะอย่า..ะว่าไี..ีใ..แปลใ..ใมันผสมีันไปหม...
ผมลัวว่าิยะะเลียผมริๆทำไม..ผมถึ..
“รูเฮะระเปิหมายเถอะรับ”เ็ผมสอสีอย่าโทโโริถามผมผมลืนน้ำลายลอแบบยารำบาผม่อยๆเอามือแะราประทับอย่าเปามือไม่ให้มีส่วนไหนาพอแะออมา็เอระาษสีำที่พับรึ่ไว้แล้วมีหมึสีทอสวยเียน้วยลายมือที่สวยมาๆและเป็นระเบียบลายมือที่พวเาุ้นันพอสมวร...เียนหน้าอว่า...
า...มิโริยะ ิยะ...ผมเปิหมายและอ่าน้อวาม้าในให้ทุนไ้ยิน
[ถึทุน
ผมเอมิโริยะ ิยะ...
ถ้าพวุไ้หมายบับนี้แปลว่าผมลายเป็นวิลเลินไปแล้ว....
พวุอย่าพยายามพาผมลับไปเป็นฝัุ่เลยมันทรมารมาๆเลยละที่ผมเอแ่ละเรื่อ....
อย่าพาผมลับไปที่นรอีเลยรับ...
ในเมื่อผมหนีออมาหมายถึผมอนนั้นทนไม่ไหวแล้ว...อย่าพยายามพาผมลับไปให้ิว่าผมือวิลเลินที่พวุ้อับายเท่านั้น...ลา่อนนะรับนี้ืออวัิ้นสุท้ายาผมา
มิโริยะ ิยะ]
พอผมอ่านบทุน็เียบลและมอล่อสีำที่วาอยู่บนโ๊ะที่พึ่โพล่ึ้นมาหลัผมอ่านบ..
ผมหยิบล่อนั้นึ้นมาเปิ็พบับ....
“พี่ิยะรับ~”เสียยามิั้าหูผมพร้อมับร่านั้นระโออผมเ็มแร
“เห้ย!!ไอ้หุ่นเิออาน้อัน!!”เสียพี่ยูิโวยวายและวิ่ามออมา
“หา~ไอู้้เย็นเินไ้!!ันนัเิหุ่น!!ไม่ใ่หุ่นเิและนี้็พี่ันเหมือนัน!!”ยามิพูผมมอทัู้่ทะเลาะันและหัวเราะเล็ๆ
“พอ่อนๆมีอะไรหรอยามิ”ผมถามยามิยามิยิ้มและอเอวผมและมอผม้วยใบหน้าอ้อนๆ
“ผมอยาเลี้ยแมวไ้ไหมรับ”ยามิพู้วยเสียอ้อนๆผมยิ้มและพยัหน้าผมรู้หรอะไปหาที่ไหนไ้
“ไ้สิ..พรุ่นี้ะเอามาให้ั้ื่อีๆละ”ผมพูยามิร้อเย้ออมาอย่าีใ..
“ิยะามใไอ้หุ่นเิเินไปแล้ว”พี่ยูิเพิ่มผมแ่ยิ้มและหันหลัเ้าบ้าน...
«อย่าบอนะว่านายะไปเอาแมวับหมอนั้น»
“นาย็รู้ำอบผมนี้ินใ่”ผมพูและแสยะยิ้ม
_________
เห้อ~เป็นรอบรัวแสนสุที่ีริๆนะะ~
อย่าลืมเม้นท์นะ้าาาบายบายยยเอันอนหน้านะะ
ความคิดเห็น