ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ทางเลือก
เ้าวันรุ่ึ้นที่ห้ออ อ
ผม:หาว~"่วมัเลย"
เบ:เบะโนา้านอเ้ามาในห้ออผม"อื่นรึยั ันเ้าไปนะ"
แอ๊~ เบเ้ามาในห้อผม สภาพผมอนนี้อยู่ในสภาพที่ัวเียุอผมหลุลุ่ยอย่ามา
เบ:หวา (เบเ้ามา้วยใบหน้าที่แาน)
ผม:"หืม มีอะไรหรอเบ" (ผมพู้วยเสียที่ัวเียพร้อมยี้า)
เบ:(เบไม่พูอะไรไ้แ่ี้ที่ัวผมพร้อมปิา)
ผม:(เมื่อผมรู้สึัว็รู้สึว่ามีลมเย็นพัมารอผ่านเสื้อผ้าที่หลุอยู่นั้น)"เอ๋~ ทำไมมันเย็นัน๊า"ผมมอมาที่ร่าายอผมม็เห็นุที่หลุลุ่ยนเหมือนแทบไม่ไ้ใส่อะไรเลย
ผม:อ๊า! (ผมะโนเหมือนบ้านะแ)"ออไปเียวนี้ัเลยนะเบ"ผมปาสิ่อที่ผมหยิบไ้ใส่เบนเบยอมออไปาห้อ ในัวผมร้อนอย่าบอไม่ถู หน้าผมแอย่าับลูมะเือเทศ (เิลมั*///*)ผมรีบแ่ัวแล้วเปิประูออไปแ่็พบว่าเบที่ยืนพิประูอยู่นั้นล้มลมาล่อมบนัวอผม
ผม:หวา (ผมสั่นและหน้าแรู้สึเหมือนโละหมุน@///@)
เบ:(เบมอหน้าผม้วยใบหน้าที่แแ่็้อหน้าผมาแทบไม่ระพริบ)
ผม:"เบ...น่ะ...นาย้ออะไรอนายลุออไปไ้แล้ว"(พูเสร็ผม็หันหน้าหนี)
เบ:เบลุออาัวผมเาูท่าทาเร็ๆแล้วเบ็เินเ้าห้อไปเาเ้าไปไ้สัพั็มีเสีนปริศนาัออมาาห้อ //เสียอะไริันโล้//
ผม:ผมเินลมารอเบที่ห้อรัวผมเรียมอาหารระหว่ารอเา"เบทำไมยัไม่ลมาอีล่ะ เาะเป็นอะไรไหมนะ"ผมรีบวิ่ไปที่ห้ออเบ"เฮ้ย เบออมาไ้แล้วนะ"ผมเาะประูแ่็ไม่มีวี่แววที่เบะเปิ ผมหมุนลูบิประู"เอ้า ไม่ไ้ล็อหรอหรอ ผมเ้าไปนะ"เมื่อผมเ้าไปผม็เห็นเบที่นอนหลับอยู่บนเีย"น่ารััเหมือนลูแมวเลยแห่ะ แ่หลับโยไม่บอี้้อโนลโทษ"ผมเินเ้าใล้เบผมำลัะล้มลไปหยิแ้มเบ
เบ:"ไหนใระลโทษัน หา~" เบพูึ้นมานาที่าเบปิอยู่
ผม:ผมสุ้พร้อมึมือออ"บ่ะ...เบไม่ไ้หลับอยู่หรอ"
เบ:"ันื่นั้แ่นายเ้ามาแล้วล่ะ"เบลืมา้านึแล้วมอมาที่ผม"อนายทำันื่น้อโนลโทษแล้วล่ะ"
ผม:"เบ...่ะ...เียว่อน ม่ะ...ม่ายนะอย่า...ับรนั้นน้า อ๊า!"//ัมาอนเย็น//
ห้อรับแ
ผม:"อ๊า ะ...เ็บมัเลย"(เบะรุ่นแรไปแล้วนะT^Tื้อ)
เบ:"อย่าบ่นมาน่าเียว็โนอีรอบหรอ"
ผม:"ไม่ ไม่ ไม่เอาแล้วไม่บ่นแล้ว็ไ้-3-"
เบ:"อย่าเห็นบ่นนะันะทำอีรอบ"
ผม:"-3-็มันเ็บอะ เบี้โ"ผมทำแ้มป่อ
เบ:"อะไร ใรี้โ มานี่เลย! มาให้หยิแ้มะีี"
ผม:"ม่ายยยยย"ผมับเบวิ่ไล่ันอยู่สัพัแ่สุท้ายผม็้อยอมำนล
ผม:T^T ื้อ
เบ:"หึหึ สมแล้วนะ"
ผม:"เบใร้ายที่สุ"
เบ:"เลิบ่นแล้วไปทำอาารไ้แล้ว"
ผม:"รับทราบราบ เ้านาย"
เบ:"เร็วๆนะ หิวแล้วล่ะ"
ผม:ผมเินไปห้อรัวามำสั่
ห้อรัว
ผม:ผมเรียมอเพื่อนมาทำอาหารให้เ้านายอผมไม่นานระหว่าที่ผมทำอาหารอยู่นั้น....แม็โหล่มา
็อ ็อ
แมเาะที่ประูเพื่อเรียร้อวามสนใแ่ผม็เมินเาไปผมิว่าเาะเบื่อแล้วไปเอ แ่มันับรัน้ามมันไม่เป็นอย่าที่ผมิ
แม:แมับาอผมแล้วยับหน้าเ้าไปใใล้"มาทำอะไรฮะลูแะน้อย"
ผม:ผมพยายามหันนหน้าหนีและไม่อบแม
แม:"หืม ะเมินันั้นหลอ"เ้ายับหน้าเ้ามาแล้วเา็เอาปาเ้ามาใล้ปาผมนแทบะประบัน แ่ทันในั้นเบ็เินเ้ามา
เบ:"ทำอะไรนานะ....ั"เบ็อ่อนะพุ่เ้ามา"แม! นาย มัน"เบ้าแนพร้อมที่ะ่อยหน้าแม้วยวามโรธ
แม:"หึหึ เอาเลยสิ "แมเยาะเย้ย
ผม:"หยุนะทั้2นน่ะหยุเียวนี้นะ!"ผมะโนสุเสีย
เบ&แม:พวเาหยุั
เบ:"ทำไมนาย...้อปป้อมันอบอันสิ ทำไมล่ะ ทำไม้อปป้อมัน นายิยัไันแน่...อบันที"
แม:"ันอบแทนให้ไหมล่ะเบ"
เบ:"หุบปาไปเลยแม"เบะหวา"อบันทีสิ"
ผม:"เอ่อ...ือผมไม่ไ้ิอะไร.."
เบ:"แล้วทำไม้อปป้อมันถึนานี้''
ผม://ริบ//
เบ:"แ่นี้นายยัอบไม่ไ้ ถ้าันเปลียนำถามล่ะเป็นระหว่าัน ับ แม นายะเลือใร..."
-v-อโทษที่ห่าหายไปนานับมาแล้วยัอีัพเหมือนเิมเนื่อาวามิมิเินพึ่ออมเม้นเพื่ออน่อไป๊
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น