ภารกิจล่าแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #4 : การพบพา

ณ หน้าบ้านของซิน ฉันมองบ้านของเขาแล้วหันไปหาซิน

ซิน: เข้าไปกันเถอะข้างนอกมันหนาว

ฉัน: อืม

หลังจากเข้ามาในบ้านของเขาฉันก็มองไปรอบๆบ้านของเค้าคิดไปว่าบ้านของเขาใหญ่มากใหญ่ห้องแล็บที่นั้นอีกแล้วก็ไม่ลกเหมือนที่นั้นที่นั้นมีทั้งซากศพต่างๆมากมายในการทดลอง

นี่มินเธอไปนั้งรอฉันที่โซฟาตรงโน้นออกนะเดียวฉันหาอะไรให้กินฉันทำตามที่เขาบอกสักพักเขาก็ถือบางอย่างมาให้ฉันในนั้นมีผักที่ฉันไม่รู้จักและเนื้อมากมายพร้อมกลับกลิ่นหอมและน้ำสีน้ำตาล

ซิน:เอ้ากินซะจะได้มีแรง

ฉัน:มันคืออะไร

ซิน:เธอไม่รู้จักหลอ นี่ก็ข้าวแกงกะหรี่ไงลองชิมดูสิ

ฉัน:อืม..ฉันมองเค้าใช้บางอย่างตักข้าวแกงกะหรี่เข้าปาก

ซิน:อ่าวเธอไม่กินหลอ อย่าบอกนะว่า...

ฉัน:ใช่...มันใช้ยังไงอะ

ซิน:เขาหัวเราะนิด มาเดียวฉันป้อน เอ้า อ๊ามม...

ฉัน: อ๊าม ?

ซิน:555 อ๊าปากสิฉันจะป้อน

ฉันทำตามที่ซินบอกหัวใจฉันมันเต้นแรงหยั่งบอกไม่ถูกฉันรู้สึกสับสนว่าทำไมหัวใจมันถึงเต้นแรงและซินก็ป้อนข้าวฉันจนหมดเขาบอกให้ฉันไปอาบน้ำเค้าจะขอทำงานนิดหน่อย

หลังจากอาบน้ำเส็จซินก็ยังทำงานของเขาฉันเลยค่อยๆเดินไปแอบดู ฉันตกใจเมื่อเห็นสิ่งนี่ในคอมของซิน

ซิน:อ่าวมินเธอมาทำอะไรตรงนี้

ฉัน:เธอเอาข้อความพวกนั้นมาจากไหน

ซิน:เธออ่านมันออกงั้นหลอ

ฉัน:เอ่อ...ฉันก็พออ่านได้นะ แต่ว่านายเอามันมาจากไหน

(❆ ￡ ∆ Š Õ Ő őண இ ஆ ௰ อักษรที่เห็นบนคอมของซิน)

ซิน:คือฉันสงสัยน่ะโรงเรียนฉันนั้นเด็กนักเรียนหายไปทีละคนแต่ละคนเคยเข้าพบอาจารย์ใหญ่ทั้งนั้นฉันเลยไปหาความจริงที่ห้องอาจารย์และก็เจอการะดาษที่มีอักษรพวกนี้เต็มไปหมดฉันพายายามจะอ่านมันแต่ฉันก็อ่านมันไม่ออกถ้าเธออ่านออกช่วยบอกฉันที

ฉัน:อืม กระดาษแผ่นนี้คือที่นัดหมาย ❆ ￡ ∆ Š Õ Ő őண இ ஆ ௰

ความหมายอักษรนี้คือ ลึกลงไปในที่ชื้นในความมืด

ซิน:มันคืออะไร

ฉัน:ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ซิน:มินวันพรุ้งนี้มีสอบเข้าโรงเรียนที่ฉันอยู่เธอต้องสอบเข้าให้ได้และช่วยฉันแก้ไขปัญหาพวกนี้ทีนะ

ฉัน:อืม..ฉันจะช่วยนายเพราะฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครอยู่เบื้องหลัง

ฉันคิดในใจว่าฉันจะแก้แค้นให้เด็กพวกนั้นไม่นานฉันกลับซินก็เผลอหลับไป(Zzz)วันรุ่งขึ้นนี้ซินตื่นๆ ซินทำท่างัวเงีย(ก็น่ารักดี=w=)ฉันตะโกนใส่หูซิน

ซิน:ว๊าก!...เกิดอะไรขึ้น อ่าวมินเองหลออย่าทำให้ตกใจสิ

ฉัน:ซินวันนี้ฉันต้องไปสอบใช่ไหม

ซิน:ใช่งั้นเธอก็รีบไปเปลี่ยนชุดสิ

ฉัน:อืม...ไหนละชุด

ซิน:อ่าวเธอไม่มีงั้นหลอ

ฉัน:อืม...

ซิน:ไม่เป็นไร

ซินเงียบสักพักเหมือนยังงัวเงียอยู่สักพักเค้าก็ตะโกนใส่ฉัน ไม่เป็นไรซะที่ไหนเล่า!!! ทำไมเธอไม่บอกฉัน

ฉัน:ก็นายไม่ได้ถาม

ซิน:เอ้ารีบแต่งตัวสิจะพาไปซื้อ..อย่าบอกอีกนะว่า

ฉัน:อืม...ฉันมีชุดนี้ชุดเดียวน่ะ

ซิน:ให้ตายเถอะงั้นใส่นี้ซะ ละรีบตามฉันออกไป

เขาโยนเสื้อคลุมให้ฉันหลังจากพูดเส็จเขาก็เดินออกไป

ฉันรีบตามเขาออกและเขาก็พาฉันไปตามที่ต่างๆไปซื้อชุดและของที่จำเป็นเราเกือบมาไม่ทันเข้าสอบเขาส่งฉันเข้าห้องสอบพร้อมอวยพรขอให้โชคดีไม่นานฉันก็สอบเส็จตอนที่ฉันออกมาจากห้องสอบซินทำสีหน้าลำบากเหมือนกำลังคิดว่าฉันจะสอบได้ไหมฉันเห็นสีหน้าเขาลำบากใจเลยบอกเขาไปว่าไม่เป็นไรหรอกฉันสอบได้อยู่แล้วละสักพักสีหน้าของซินก็เปลี่ยนกลับไปยิ้มเหมือนเดิม ซินพูดขึ้นมาว่าอีก3วันถึงจะประกาศผลขอให้เราด้วยอยู่ห้องเดียวกัน