ภารกิจล่าแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #3 : จุดเริ่มต้น

ณ เรือที่ฉันแอบขึ้นมา(=￣ω￣=)

ด้วยความสงสัยฉันได้เดินสำรวจระหว่างเดินฉันรู้สึกเพลียมากเพราะต้องแต่ฉันโดนจับได้ก็ต้องหนีตลอดยังไม่ได้พักเลยฉันได้เดินต่อไป

เรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายแล้วฉันได้เจอห้องห้องหนึ่งฉันเปิดเข้าในห้องนั้นมีอุปกรณ์ที่ไม่ได้ใช่ต่างๆมากมายฉันคิดว่าในนั้นฉันอาจสามารถพักผ่อนได้ฉันนั่งลงที่พื้นและหาที่นั่งพิงและหลับตาลงนอน(Zzz)ฉันนอนได้สักพักมีเสียงคนเดินไกล้เข้ามา ตึก ตึก ตึก                      แอ๊ด~เสียงประตูเปิดมีคนเข้ามาในห้อง สักพักเสียงประตูได้ปิดลงไป ปั่ง~ (สงสัยละสิว่าฉันยู่ที่ไหน) ฉันแอบอยู่หลังตู้ตู้หนึ่งเมื่อตอนที่ได้ยินเสียงเท้า เมื่อเขาได้ออกไปไม่นานเมื่อฉันมั่นใจว่าไม่มีใครผ่านมาฉันได้ออกจากห้องนั้นและเดินสำรวจต่อเดินไปไม่นานฉันก็เจอห้องอาบน้ำด้วยเสื้อผ้าของฉันที่เปลื้อนเศษดินเศษไม้ต่างๆก็สกปรกพอควรฉันเข้าไปในห้องนั้นแล้วอาบน้ำเมื่อตัวสะอาดฉันก็หาเสื้อผ้าและของที่ใช้ได้มาเก็บไว้กลับแน่นอนในเรือแบบนี้คงต้องมีชุดบ้างละถึงจะเป็นชุดอะไรฉันก็ต้องใส่เมื่อแต่งตัวเส็จฉันก็เดินสำรวจต่อจนเดินถึงที่ห้องโถงขนาดใหญ่ในนั้นมีแต่คนที่แต่งตัวหรูหราคนพวกนั้นได้มองมาที่ชุดของฉันสายตาของพวกเขามองเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดฉันมองไปรอบๆและฉันก็เดินเข้าไปที่มุมห้อง...และลากเก้าอี้มานั่งและหลับตาลงด้วยความออ่นเพลีย(Zzz)ฉันพักผ่อนจนเต็มที่เมื่อลืมตาขึ้นมาฉันเห็นเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักแต่กลับพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆเธอหันมามองหน้าฉันและพูดว่า มองทำไมมิทราบยะ อี๋! ออกไปห่างๆยัยสกปรก และไม่นานก็มีเสียงประกาศดังขึ้นอีกไม่นานจะถึงฝั่งแล้วทุกๆคนรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินกันไปคอยที่หน้าประตูแล้วทะยอยกันออกไปพอฉันออกมาจากเรือฉันได้มอง ไปรอบๆเมืองที่ฉันไม่รู้จักและเดินไปอย่างไร้จุดหมายฉันเดินจนถึงหน้าโรงเรียนแห่งหนึ่ง ฟิ๊ว~    มีใครไม่รู้โดดออกมาจากในโรงเรียนเขามองฉันด้วยสีหน้าที่ตกใจขนาดที่เขาตกใจเขาเสียหลักตกลงพื้น ฉันเดินเข้าไปหาเขา            

ฉัน:นายเป็นใคร

เขา:และเธอละเป็นใคร
เรามองหน้ากันสักพักและฉันก็บอกชื่อเค้าไป

ฉัน: ฉันชื่อมิน และนายละ

เขา: ฉัน ซิน เมื่อเราบอกชื่อกันเส็จฉันก็เดินต่อไปอย่างไร้จุดหมายเขาตะโกนเรียกชื่อฉันนี่มินเธอจะไปไหนฉันเงียบไปและเขาก็บอกว่าถ้าเธอไม่มีที่ไปไปบ้านฉันก็ได้นะด้วยที่ฉันไม่มีที่ไปฉันหันหลังเดินไปข้างหน้าเขาฉันพูดขึ้นมาว่ารบกวนด้วยนะเขาอึ้งไปสักพักและหัวเราะออกมาพร้อมกลับเดินนำฉันไป