ภารกิจล่าแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #11 : สืบค้นความรับของโรงเรียน 3 p5

ณ ห้องของมิน

 แอ๊ด เสียงเปิดประตูดังขึ้น

ตึก ตึก ตึก เสียงเท้าเดินเข้าไปในห้องมิน

มินสะดุ้งตื่นทันที มือมินฟาดโดนกับอะไรสักอย่าง ตุ่บ!

ซิน: อึก ''จะ...เจ็บชะมัด''

มิน: ซิน ฉันขอโทษนะ พอดีมองไม่เห็น

ซิน: ไม่เป็นไรหรอก

         

หลังจากซินพูดจบบรรยากาศก็เงียบลง....

มิน: ". . . ซินนายเข้ามาทำไม" มินพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาใส่

ซิน: . . . ซินได้เเต่เงียบไม่ตอบอะไรกลับมา

มิน: "ถ้าไม่มีอะไรนายก็ออกไปซะ" มินพูดน้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม

ซิน: มิน...

มิน:มีอะไร

ซิน: ขอโทษ...

มิน: "ขอโทษฉันทำไม" มินเพิ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ

ซิน: "ที่...." ซินพูดติดๆขัดๆ

มิน: "มีอะไรก็รีบพูดมาสิ" มินเริ่มทำเสียงที่ไม่พอใจ

ซิน: ขอโทษนะที่ตะคอกใส่ ฉันขอโทษ

มิน: มีเเค่นี้ใช่ไหม๊

ซิน: . . .

มิน: "พูดเส็จเเล้วก็ออกไปสิ" มินพูดด้วยเสียงเย็นชาใส่

ซินเดินมาหยุดยู่ตรงหน้าห้องมิน 

ซิน: เเต่.... มิน...ฉะ...

มินรีบปิดประตูใส่ก่อนที่ซินจะพูดจบ

                                                                "ฉันขอโทษ"

หลังเค้าพูดเส็จน้ำตาของเค้าค่อยๆไหลลงมาอาบเเก้มของเขา

เเละเค้าก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง

ซินได้เเต่โทษตัวเอง "ไม่นะ ผมไม่น่าพูดเเบบนั้นเลย โถ่เอ้ย! มินฉันขอโทษ"

                                                            1วันผ่านไป

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เสียงนาฬิกาปลุกที่ห้องของซินดังขึ้น ซินค่อยๆลุกจากที่นอนและหยิบนาฬิกาที่ส่งเสียงยู่ึ้ขึ้นมาและปิดเสียงของมันเขามองดูเวลาตอนนี้ก็เป็นเวลา6:00โมงและเป็นวันที่ซินและมินต้องไปเรียนในวันนี้ ซินรีบอาบน้ำเเต่งตัวเเละเดินไปที่ห้องของมิน

ซิน:"มะ...."ซินพูดด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ ("ถ้าผมเจอหน้าเธอตอนนี้ผมจะทำยังไงเธอจะยังโกรธผมไหม"ซินคิดในใจ) "เอาละเป็นไงเป็นกัน"

ทันทีที่ซินจะเคาะประตูมินก็ออกมาพอดี ซินรีบเก็บมือทันที

ซิน: "หวัดดี มินเธอตื่นนานแล้วหรอ"ซินเหงื่อตก

มิน: ใช่ นายมามีอะไร

ซิน: ผมแค่จะมาปลุกน่ะ ^^"ู

มิน: "ขอบใจนะ แต่ฉันว่าไม่จำเป็นวันหลังไม่ต้องนะ ขอบคุณ"มินก็ยังพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

ตื๊อดึ่ง~ เสียงอ่อดหน้าบ้านดังขึ้นดังขึ้น

ซิน: เอ๊? "นี้พึ่ง 6:30เองนะใครมาเช้าขนาดนี้นะ"

ซินเดินไปที่ประตูเเต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อคนที่อยู่หน้าบ้านของเขาคือคนที่เขาคุ้นเคย

ซิน: "นะ....นายมาได้ไง" ซินทำหน้าตกใจจนดูตลก มินมองและแอบขำกับใบหน้าของซินตอนนี้ คนที่ดูเหมือนจะเป็นคนรู้จักของซินมองมาที่มินและหันกลับมามองเขาแล้วยิ้มเจ้าเล่

ซิน:นี้นายคิดอะไรนี่เพื่อนผม = ="

???: "หรอ~นายนี้มันร้ายจริงๆเลยฉันหายไปไม่กี่ปีเอง"เขาพูดเส็จเขาก็ยีผมซินเล่นอย่างเอ็นดู

ซิน: "เล่นอะไรของนายเนี่ยฉันโตเเล้วนะ"

???: "ค๊าบ คุณซิน อะแฮ๊ม และาวคนนี้ใครล่ะจะไม่แนะนำให้รู้จักหน่อยหรอ"

ซิน: "รู้และน่า มิน นี่พี่ชายฉัน ชื่อ เค"

มิน: "ยินดีที่รู้จักคะ คุณพี่ชาย ฉัน ชื่อ มิน"มินพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

เค: "ยินดีที่รู้จักเช่นกันคับ มิน เรียกผม เค แล้วกันนะ"พูดเส็จเคก็ยิ้มให้มิน

เมื่อทั้ง2คนก็แนะนำตัวกันเส็จ ซินก็ทำท่าตกใจและรีบบอกมิน

ซิน:ซวยแล้ว มินโรงเรียนจะเข้าแล้วนะ รีบไปกันเถอะ

มิน: งั้นรีบไปกันเถอะ

เค:ไว้เจอกันน้า~~ทั้ง2คน

ทั้ง2รีบขึ้นรถไปทันที ทั้งคู่มาถึงก่อน5นาที

ซิน: "เกือบไปแล้วไหม๊ละ" ซินถอนหายใจ

มิน:.กลั้นขำ

ซิน:ดีจังนะ^^ใบหน้าของซินดูร่าเริง

มิน:อะไรหลอ มินงงอย่างบอกไม่ถูก

ซิน:มินเธอยิ้มแล้วซินทำหน้าดีใจ

มินทำท่าเขินเล็กน้อย

ซิน:"งั้นเราไปที่ห้องเรียนกันเถอะ" ทั้ง2เดินไปที่ห้องเรียนซินเปิดประตูห้องแต่ก็มีบางอย่างผ่านหน้าเขาและมินไป ฟึ่บ! มีกรรไกบินเชียดหน้าซินไปซินทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเดินเข้าห้อง

...:เฮ้ยซิน! มีคนตะโกนเรียกชื่อซิน

ซินทำเป็นเมินและเดินผ่านไป เฮ้ย! เขาตะโกนเรียกชื่อซินและหันมองมาที่ฉัน

มับ! คนคนนั้นได้จับข้อมือของฉัน ซินหันกลับมาทันทีแล้วมือของเขาออกจากข้อมือของฉันแล้วมองด้วยสายตาที่น่ากลัว

ซิน: "อย่ามายุ่ง"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดกับคนคนนั้นอย่างกับจะกับจะกินเขาคนคนนั้นถึงกับช็อคและถอยห่างไปไม่นานอ่อดเข้าเรียนก็ดังขึ้น ตึก ตึก ตึก ผู้หญิงที่ดูผู้ใหญ่คนนึงเดินเข้ามา ตึ่บ!เธอวางของที่เธอแบกมาด้วยลง บรรยากาศห้องตอนนี้ต่างจากเมื่อกี้ริบรับคนในห้องเงียบกริบ ผู้หญิงคนนั้นได้เขียนบางอย่างลงบนกระดานดูแล้วจะเป็นชื่อของเธอ

ผู้หญิงคนนั้น: ชั้นชื่อคุระสะกะ คุโระ จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอในเทอมนี้ ชั้นก็แนะนำตัวไปแล้วงั้นเรามาแนะนำตัวไปแล้วงั้นเรามาแนะนำนักเรียนใหม่กันเถอะคนแรกเชิญเธอพูดและหันมองมาที่มิน

มิน: "อาคาริ มิน ยินดีที่รู้จักค่ะ"ฉันแนะนำตัวตาทปกติ

อ.คุโระ:นั่งได้ แต่ยังเหลืออีกคนเข้ามาสิเด็กผู้หญิงน่าตาน่ารักคนนึงเดินเข้ามา เสียงในห้องตอนนี้เต็มไปด้วยเสียง เฮ่ ให้เด็กผู้หญิงคนนั้นแต่เด็กผู้หญิงคนนั้นมองมาที่มิน

เด็กผู้หญิง:นะ...นี่เธอเด็กผู้หญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจ

มิน:มินมองเด็กผู้หญิงคนนั้น"เอ๊ะ เธอคุ้นๆนะ"มินค่อยๆทวนความคิด "ห๊ะ! นะ...นี่เธอเด็กบรเรือคนนั้นนิ่" มินทำเสียงตกใจพร้อมลุกขึ้น

อ.คุโระ:อย่าพึ่งตกใจกันแนะนำตัวก่อนสิ

เด็กผู้หญิงหันไปมองอาจารย์

เด็กผู้หญิง:เอริกะ ไอรีนค่ะ ยินดีที่รู้จัก

อ.คุโระ:เอริกะ ก็นั่งข้างๆ อาคาริแล้วกันรู้จักกันนี่

ไอรีน:แต่อาจารย์คะ

อ.คุโระ:ไปนั่งซะเราจะเรียนกันเเล้ว

ไอรีนเดินตรงไปที่โต๊ะข้างๆมิน

ไอรีน:ทำไมชั้นต้องมาเจอเธอด้วยนะ ไอรีนพูดด้วยเสียงที่หงุดหงิด มินเงียบไม่ตอบอะไร

                        ไม่นานก็ถึงเวลาพัก

ซิน:นี่มิน ซินเรียกมินด้วยน้ำเสียงสงสัย

มิน:มีอะไรหลอ

ซิน:เธอรู้จักเด็กคนนั้นหรอ

มิน:แค่เคยเจอน่ะมินทำหน้าเบื่อหน่าย

ซิน:งั้นเราไปหาอะไรกินดีกว่านะ

มิน:"ก็ได้นะเเต่ว่า"มินได้มองไปที่โต๊ะข้างๆเธอที่มีไอรีนนั่งอยู่เธอนั่งด้วยใบหน้าที่เศร้าและมองข้าวกล่องบนโต๊ะเธอเมื่อมินเห็นอย่างงั้นมินก็เดินตรงไปที่โต๊ะไอรีน

ไอรีนส่งสายตาที่ไม่เป็นมิตรใส่มิน

ไอรีน:มีอะไรมิทราบ เธอพูดด้วยเสียงจิกกัด

มิน:ไม่กินงั้นหรอ มินพูดด้วยเสียงปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อมินพูดจบไอรีนก็ยังมองข้าวกล่องเหมือนเดิม

มิน:นี่ ไปกินด้วยกันไหม มินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานพร้อมยิ้มใก้ไอรีน

ไอรีนมองไปที่มินแต่ไม่นานเธอก็ร้องไห้และเข้าไปกอดมินทันที

ไอรีน:ฮือ ฉันน่ะไม่ได้อยากให้ใครเกลียดนะแต่ชั้นทำตัวไม่ถูกนี่นา

                                   "ฉันน่ะอยากมีเพื่อน"

มิน:มินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนกับไอรีน ฉันน่ะจะเป็นเพื่อนให้เธอเอง