ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fiction Reborn] My Love Story [1827]

    ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : คุณฮิบาริที่เปลี่ยนไป ??

    • อัปเดตล่าสุด 19 ส.ค. 52


    เป็นฟิคเรื่องที่ สอง ที่เราแต่งขึ้นแล้ว ฝีมืออาจจะยังไม่ดีเท่าไหร่ ก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้อีกเรื่องด้วยนะงับ ฟิคเรื่องนี้บางตอนจะมีเพลงมาประกอบด้วย ก็ขอฝากฟิคนี้ไว้ด้วยนะงับ นิสัยตัวละครอาจจะเปลี่ยนไปจะมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับแต่ละตอนล่ะนะ เราแต่ง NC ไม่เป็นนะ เราถนัดไปทางด้าน PG มากกว่าฟิคนี้ขอเน้น หวานแหวว ละกันนะ ต้องขอโทษคนที่ชอบอ่าน NC ไว้ล่วงหน้าด้วย TT ^ TT

    Chapter 4 :
    Pairing : 1827[Hibari x Tsuna]
    Rate : PG – 13
    Song : หยุดฉันที - Svenday
    Mode : Sawada TsunaYoshi



    ตั้งแต่ผมกับคุณฮิบาริคบกัน ถึงตอนนี้ก็เดือนนึงแล้ว
    คุณฮิบาริดูใจดีกับผมมากขึ้นกว่าเดิม
    โดยเฉพาะแววตาของคุณ

    ' มันดูอ่อนโยนเหลือเกิน..รู้สึอบอุ่นทุกครั้งที่สบตากับแววตาคู่นั้นของคุณ '

    บางทีก็รู้สึกแปลกเป็นบางที เพราะคุณฮิบาริไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่พอเราคบกัน
    คุณดูอ่อนโยนจนน่าตกใจ

    มันทำให้ผม

    รักคุณมากขึ้น


    วันนี้ก็เหมือนเดิม ผมมานั่งกินข้าวกับโกคุเทระ และ ยามาโมโตะ
    ผมมีโอกาสได้เจอกับคุณฮิบาริแค่ช่วงเช้า และ ช่วงเย็นเท่านั้น
    บางทีผมเองก็เศร้าเหมือนกันนะ
    อยากอยู่กับคุณฮิบารินานกว่านี้

    ตอนนี้พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่นั่น
    " สึนะ..นั้นฮิบารินี่ " ยามาโมโตะที่เคี้ยวข้าวอยู่ใช้ตะเกียบชี้ไปตรงที่ฮิบารินอนอยู่
    " แกจะบอกเพื่ออะไรล่ะ ใช่มั้ยครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระหันมาพูดกับสึนะ
    " .... "
    " รุ่นที่สิบ " โกคุเทระเรียกสึนะ เพราะสึนะเอาแต่จ้องฮิบาริอย่างตาค้าง

    เป็น เป็นเพราะอะไร ยังไม่เข้าใจได้เลยสักทีแค่ได้ยินเสียง หัวใจเต้นถี่อย่างนี้ เธอนั้นมีอะไร

    ' คุณฮิบาริ..มาทำอะไรที่นี้นะ .. ทำไมเราต้องใจสั่นด้วยล่ะเนี่ย หรือ..
    เพราะโหยหากันนะ ขนาดผมมองคุณจากที่ไกลๆแล้ว หัวใจก็ยังเต้นถี่เหลือเกิน '

    เคย เคยคิดแข็งใจ แต่ก็ทำไปได้เพียงไม่นานรู้สึกคล้ายๆ สายลมที่อ่อนหวาน โอบกอดตัวฉันอย่างอ่อนไหว

    ' การที่ผมมองคุณนั้น ผมเลิกทำไม่ได้เลยงั้นเหรอ บางทีก็เบื่อหัวใจตัวเองที่เอาแต่สั่นไหวเพียงแค่มองคุณ เพราะหัวใจสั่นแบบนี้
    ผมถึงเลิกมองคุณไม่ได้เลย '

    " สึนะ..ไปกันเหอะ " ยามาโมโตะเรียกสึนะ
    " พวกนายไปกันก่อนเถอะ " สึนะยิ้มเล้กน้อย
    " แล้วรีบตามมานะครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระพูดก่อนที่จะเดินไปกับยามาโมโตะ

    หลังจากสองคนนั้นไปแล้ว
    " สึนะโยชิ.. " ร่างสูงที่นอนอยู่กวักมือเรียกผม
    " คะ..ครับ " ผมลุกแล้วเดินไปหาร่างสูงทันที
    ผมเลือกที่จะนั่งข้างร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ แต่ระยะห่างนั้นก็ห่างกันพอสมควร
    " นายจะนั่งห่างฉันทำไมเนี่ย " ร่างสูงโวยเล็กน้อยก่อนที่จะเขยิบตัวมานอนบนตักผม
    " !!! " ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

    ยิ่งเธอเข้าใกล้เท่าไหร่ลมหายใจยิ่งขาดตอน ซ่อนไว้อย่างไร

    " นายหน้าแดง สึนะโยชิ " ร่างสูงที่นอนตรงตักผมเงยหน้าขึ้นมาพูด
    " เอ่อ..ครับ " ผมตอบแบบเสียงสั่นๆ
    ' จะไม่ให้แดงได้ไงล่ะ เล่นนอนตักกันแบบนี้ ผมใจเต้นจนจะกระดอนออกมาแล้วนะ '
    " ทั้งๆที่เราคบกันมาเดือนนึงแล้ว นายก็ยังใสซื่อเหมือนเดิมน่ะละ " ร่างสูงบ่นก่อนที่จะหลับตาลง

    ผมมองร่างสูงที่กำลังหลับตาพริ้ม ดูท่าทางจะหลับสบายมากเลยเสียด้วย
    ' คุณไม่รู้สึกเขินแบบนี้บางรึไงนะ ทุกครั้งที่ผมใกล้คุณ ทำมห้ผมเผลอหยุดหายใจไปช่วงนึงเลยทีเดียวนะครับ '

    หากมีสักคนเห็นได้ไม๊ หยุดฉันที ..

    ' ผมขอได้มั้ย ถ้ามีใครแถวนี้เห็นผมเป็นแบบนี้ ช่วยเรียกสติผมกลับมาที
    ก่อนที่คุณฮิบาริจะพบเห็นว่าผมกำลังจองคุณอยู่ '

    จับฉันเอาไว้ ดึงฉันเอาไว้ ส่งเสียงเรียกหัวใจ ของฉันคืนมาในตอนที่ฉันสัมผัส สายตา อ่อนโยนที่ทำให้ใจฉันล่องลอยเพราะเธอ

    ' โกคุเทระคุง ... ยามาโมโตะ ถ้าเห็นฉันเหม่อลอย ช่วยอย่างนึงได้มั้ย ช่วยเรียกฉันที เพราะทุกครั้งที่ฉันมองคุณฮิบาริ
    หัวใจของฉันก็จะล่องลอย ไปตามสายลม ที่เป็นแบบนี้กูเพราะคุณคนเดียวเท่านั้นนั่นแหละ
    เพราะ คุณฮิบาริคนเดียว... '

    ปลุกฉันได้ไม๊ ดึงฉันเอาไว้ ก่อนที่เธอจะมาเห็น จะมาพบเจอ...ก็ยังไม่อยากให้รู้ อาการที่เป็นอยู่ จากคนๆหนึ่งที่ใจทั้งใจมันรักเธอ

    " นายมองหน้าฉันแบบนั้นทำไมกันฮะ ? " ร่างสูงลืมตาขึ้นมาพบผมที่กำลังจ้องหน้าร่างสูง
    " เอ่อ..เปล่าครับ คุณฮิบาริงานเยอะ ไม่รีบไปทำงานเหรอครับ " ผมถามคุณฮิบาริ
    " ฉันทำเสร็จใกล้จะหมดแล้ว จะได้อยู่กับนายนานๆซักที " ร่างสูงพูดแล้วยิ้มบางๆ

    ' ยิ่งคุณยิ้มแบบนั้น มันทำให้ผมเพ้อมากขึ้นนะครับ ผมไม่กล้าจะบอกให้คุณรู้ว่าผมมองคุณอยู่ ยังไม่อยากให้รู้เลย '

    " คุณทำเพื่อผมเหรอ.. " ผมถามร่างสูง
    " ถ้าฉันไม่ทำเพื่อนาย แล้วจะให้ฉันทำเพื่อใครล่ะ " ร่างสูงตอบแบบห้วนๆ
    " ขะ..ขอบคุณนะครับ " ผมยิ้มให้ร่างสูง
    " งั้นขอค่าตอบแทนนะ... " ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นมา
    " ค่าตอบแทน ? " ผมเริ่มสงสัยกับคำพูดของร่างสูง
    " เย็นนี้..ไว้เจอกัน ฉันไปละ " ร่างสูงพูดจบก็เดินจากไปทันที
    " เค้าจะทำอะไรเรากันแน่เนี่ย " สึนะพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องเรียน

    โดยหารู้ไม่ว่า มีคนๆนึงเฝ้าดูการกระทำของทั้งสองคนอยู่ตลอด
    ' คึหึหึ..ซาวาดะ สึนะโยชิคุงเป็นแฟนกับฮิบาริ เคียวยะ งั้นเหรอ..ฮิบาริ เคียวยะ ฉันจะแย่งแฟนนายแน่ๆ
    คอยดูเถอะ... '
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×