ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4 : คุณฮิบาริที่เปลี่ยนไป ??
เป็นฟิคเรื่องที่ สอง ที่เราแต่งขึ้นแล้ว ฝีมืออาจจะยังไม่ดีเท่าไหร่ ก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้อีกเรื่องด้วยนะงับ ฟิคเรื่องนี้บางตอนจะมีเพลงมาประกอบด้วย ก็ขอฝากฟิคนี้ไว้ด้วยนะงับ นิสัยตัวละครอาจจะเปลี่ยนไปจะมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับแต่ละตอนล่ะนะ เราแต่ง NC ไม่เป็นนะ เราถนัดไปทางด้าน PG มากกว่าฟิคนี้ขอเน้น หวานแหวว ละกันนะ ต้องขอโทษคนที่ชอบอ่าน NC ไว้ล่วงหน้าด้วย TT ^ TT
Chapter 4 :
Pairing : 1827[Hibari x Tsuna]
Rate : PG 13
Song : หยุดฉันที - Svenday
Mode : Sawada TsunaYoshi
ตั้งแต่ผมกับคุณฮิบาริคบกัน ถึงตอนนี้ก็เดือนนึงแล้ว
คุณฮิบาริดูใจดีกับผมมากขึ้นกว่าเดิม
โดยเฉพาะแววตาของคุณ
' มันดูอ่อนโยนเหลือเกิน..รู้สึอบอุ่นทุกครั้งที่สบตากับแววตาคู่นั้นของคุณ '
บางทีก็รู้สึกแปลกเป็นบางที เพราะคุณฮิบาริไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่พอเราคบกัน
คุณดูอ่อนโยนจนน่าตกใจ
มันทำให้ผม
รักคุณมากขึ้น
วันนี้ก็เหมือนเดิม ผมมานั่งกินข้าวกับโกคุเทระ และ ยามาโมโตะ
ผมมีโอกาสได้เจอกับคุณฮิบาริแค่ช่วงเช้า และ ช่วงเย็นเท่านั้น
บางทีผมเองก็เศร้าเหมือนกันนะ
อยากอยู่กับคุณฮิบารินานกว่านี้
ตอนนี้พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่นั่น
" สึนะ..นั้นฮิบารินี่ " ยามาโมโตะที่เคี้ยวข้าวอยู่ใช้ตะเกียบชี้ไปตรงที่ฮิบารินอนอยู่
" แกจะบอกเพื่ออะไรล่ะ ใช่มั้ยครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระหันมาพูดกับสึนะ
" .... "
" รุ่นที่สิบ " โกคุเทระเรียกสึนะ เพราะสึนะเอาแต่จ้องฮิบาริอย่างตาค้าง
เป็น เป็นเพราะอะไร ยังไม่เข้าใจได้เลยสักทีแค่ได้ยินเสียง หัวใจเต้นถี่อย่างนี้ เธอนั้นมีอะไร
' คุณฮิบาริ..มาทำอะไรที่นี้นะ .. ทำไมเราต้องใจสั่นด้วยล่ะเนี่ย หรือ..
เพราะโหยหากันนะ ขนาดผมมองคุณจากที่ไกลๆแล้ว หัวใจก็ยังเต้นถี่เหลือเกิน '
เคย เคยคิดแข็งใจ แต่ก็ทำไปได้เพียงไม่นานรู้สึกคล้ายๆ สายลมที่อ่อนหวาน โอบกอดตัวฉันอย่างอ่อนไหว
' การที่ผมมองคุณนั้น ผมเลิกทำไม่ได้เลยงั้นเหรอ บางทีก็เบื่อหัวใจตัวเองที่เอาแต่สั่นไหวเพียงแค่มองคุณ เพราะหัวใจสั่นแบบนี้
ผมถึงเลิกมองคุณไม่ได้เลย '
" สึนะ..ไปกันเหอะ " ยามาโมโตะเรียกสึนะ
" พวกนายไปกันก่อนเถอะ " สึนะยิ้มเล้กน้อย
" แล้วรีบตามมานะครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระพูดก่อนที่จะเดินไปกับยามาโมโตะ
หลังจากสองคนนั้นไปแล้ว
" สึนะโยชิ.. " ร่างสูงที่นอนอยู่กวักมือเรียกผม
" คะ..ครับ " ผมลุกแล้วเดินไปหาร่างสูงทันที
ผมเลือกที่จะนั่งข้างร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ แต่ระยะห่างนั้นก็ห่างกันพอสมควร
" นายจะนั่งห่างฉันทำไมเนี่ย " ร่างสูงโวยเล็กน้อยก่อนที่จะเขยิบตัวมานอนบนตักผม
" !!! " ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ยิ่งเธอเข้าใกล้เท่าไหร่ลมหายใจยิ่งขาดตอน ซ่อนไว้อย่างไร
" นายหน้าแดง สึนะโยชิ " ร่างสูงที่นอนตรงตักผมเงยหน้าขึ้นมาพูด
" เอ่อ..ครับ " ผมตอบแบบเสียงสั่นๆ
' จะไม่ให้แดงได้ไงล่ะ เล่นนอนตักกันแบบนี้ ผมใจเต้นจนจะกระดอนออกมาแล้วนะ '
" ทั้งๆที่เราคบกันมาเดือนนึงแล้ว นายก็ยังใสซื่อเหมือนเดิมน่ะละ " ร่างสูงบ่นก่อนที่จะหลับตาลง
ผมมองร่างสูงที่กำลังหลับตาพริ้ม ดูท่าทางจะหลับสบายมากเลยเสียด้วย
' คุณไม่รู้สึกเขินแบบนี้บางรึไงนะ ทุกครั้งที่ผมใกล้คุณ ทำมห้ผมเผลอหยุดหายใจไปช่วงนึงเลยทีเดียวนะครับ '
หากมีสักคนเห็นได้ไม๊ หยุดฉันที ..
' ผมขอได้มั้ย ถ้ามีใครแถวนี้เห็นผมเป็นแบบนี้ ช่วยเรียกสติผมกลับมาที
ก่อนที่คุณฮิบาริจะพบเห็นว่าผมกำลังจองคุณอยู่ '
จับฉันเอาไว้ ดึงฉันเอาไว้ ส่งเสียงเรียกหัวใจ ของฉันคืนมาในตอนที่ฉันสัมผัส สายตา อ่อนโยนที่ทำให้ใจฉันล่องลอยเพราะเธอ
' โกคุเทระคุง ... ยามาโมโตะ ถ้าเห็นฉันเหม่อลอย ช่วยอย่างนึงได้มั้ย ช่วยเรียกฉันที เพราะทุกครั้งที่ฉันมองคุณฮิบาริ
หัวใจของฉันก็จะล่องลอย ไปตามสายลม ที่เป็นแบบนี้กูเพราะคุณคนเดียวเท่านั้นนั่นแหละ
เพราะ คุณฮิบาริคนเดียว... '
ปลุกฉันได้ไม๊ ดึงฉันเอาไว้ ก่อนที่เธอจะมาเห็น จะมาพบเจอ...ก็ยังไม่อยากให้รู้ อาการที่เป็นอยู่ จากคนๆหนึ่งที่ใจทั้งใจมันรักเธอ
" นายมองหน้าฉันแบบนั้นทำไมกันฮะ ? " ร่างสูงลืมตาขึ้นมาพบผมที่กำลังจ้องหน้าร่างสูง
" เอ่อ..เปล่าครับ คุณฮิบาริงานเยอะ ไม่รีบไปทำงานเหรอครับ " ผมถามคุณฮิบาริ
" ฉันทำเสร็จใกล้จะหมดแล้ว จะได้อยู่กับนายนานๆซักที " ร่างสูงพูดแล้วยิ้มบางๆ
' ยิ่งคุณยิ้มแบบนั้น มันทำให้ผมเพ้อมากขึ้นนะครับ ผมไม่กล้าจะบอกให้คุณรู้ว่าผมมองคุณอยู่ ยังไม่อยากให้รู้เลย '
" คุณทำเพื่อผมเหรอ.. " ผมถามร่างสูง
" ถ้าฉันไม่ทำเพื่อนาย แล้วจะให้ฉันทำเพื่อใครล่ะ " ร่างสูงตอบแบบห้วนๆ
" ขะ..ขอบคุณนะครับ " ผมยิ้มให้ร่างสูง
" งั้นขอค่าตอบแทนนะ... " ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นมา
" ค่าตอบแทน ? " ผมเริ่มสงสัยกับคำพูดของร่างสูง
" เย็นนี้..ไว้เจอกัน ฉันไปละ " ร่างสูงพูดจบก็เดินจากไปทันที
" เค้าจะทำอะไรเรากันแน่เนี่ย " สึนะพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องเรียน
โดยหารู้ไม่ว่า มีคนๆนึงเฝ้าดูการกระทำของทั้งสองคนอยู่ตลอด
' คึหึหึ..ซาวาดะ สึนะโยชิคุงเป็นแฟนกับฮิบาริ เคียวยะ งั้นเหรอ..ฮิบาริ เคียวยะ ฉันจะแย่งแฟนนายแน่ๆ
คอยดูเถอะ... '
Chapter 4 :
Pairing : 1827[Hibari x Tsuna]
Rate : PG 13
Song : หยุดฉันที - Svenday
Mode : Sawada TsunaYoshi
ตั้งแต่ผมกับคุณฮิบาริคบกัน ถึงตอนนี้ก็เดือนนึงแล้ว
คุณฮิบาริดูใจดีกับผมมากขึ้นกว่าเดิม
โดยเฉพาะแววตาของคุณ
' มันดูอ่อนโยนเหลือเกิน..รู้สึอบอุ่นทุกครั้งที่สบตากับแววตาคู่นั้นของคุณ '
บางทีก็รู้สึกแปลกเป็นบางที เพราะคุณฮิบาริไม่เคยเป็นแบบนี้ แต่พอเราคบกัน
คุณดูอ่อนโยนจนน่าตกใจ
มันทำให้ผม
รักคุณมากขึ้น
วันนี้ก็เหมือนเดิม ผมมานั่งกินข้าวกับโกคุเทระ และ ยามาโมโตะ
ผมมีโอกาสได้เจอกับคุณฮิบาริแค่ช่วงเช้า และ ช่วงเย็นเท่านั้น
บางทีผมเองก็เศร้าเหมือนกันนะ
อยากอยู่กับคุณฮิบารินานกว่านี้
ตอนนี้พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่นั่น
" สึนะ..นั้นฮิบารินี่ " ยามาโมโตะที่เคี้ยวข้าวอยู่ใช้ตะเกียบชี้ไปตรงที่ฮิบารินอนอยู่
" แกจะบอกเพื่ออะไรล่ะ ใช่มั้ยครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระหันมาพูดกับสึนะ
" .... "
" รุ่นที่สิบ " โกคุเทระเรียกสึนะ เพราะสึนะเอาแต่จ้องฮิบาริอย่างตาค้าง
เป็น เป็นเพราะอะไร ยังไม่เข้าใจได้เลยสักทีแค่ได้ยินเสียง หัวใจเต้นถี่อย่างนี้ เธอนั้นมีอะไร
' คุณฮิบาริ..มาทำอะไรที่นี้นะ .. ทำไมเราต้องใจสั่นด้วยล่ะเนี่ย หรือ..
เพราะโหยหากันนะ ขนาดผมมองคุณจากที่ไกลๆแล้ว หัวใจก็ยังเต้นถี่เหลือเกิน '
เคย เคยคิดแข็งใจ แต่ก็ทำไปได้เพียงไม่นานรู้สึกคล้ายๆ สายลมที่อ่อนหวาน โอบกอดตัวฉันอย่างอ่อนไหว
' การที่ผมมองคุณนั้น ผมเลิกทำไม่ได้เลยงั้นเหรอ บางทีก็เบื่อหัวใจตัวเองที่เอาแต่สั่นไหวเพียงแค่มองคุณ เพราะหัวใจสั่นแบบนี้
ผมถึงเลิกมองคุณไม่ได้เลย '
" สึนะ..ไปกันเหอะ " ยามาโมโตะเรียกสึนะ
" พวกนายไปกันก่อนเถอะ " สึนะยิ้มเล้กน้อย
" แล้วรีบตามมานะครับ รุ่นที่สิบ " โกคุเทระพูดก่อนที่จะเดินไปกับยามาโมโตะ
หลังจากสองคนนั้นไปแล้ว
" สึนะโยชิ.. " ร่างสูงที่นอนอยู่กวักมือเรียกผม
" คะ..ครับ " ผมลุกแล้วเดินไปหาร่างสูงทันที
ผมเลือกที่จะนั่งข้างร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ แต่ระยะห่างนั้นก็ห่างกันพอสมควร
" นายจะนั่งห่างฉันทำไมเนี่ย " ร่างสูงโวยเล็กน้อยก่อนที่จะเขยิบตัวมานอนบนตักผม
" !!! " ผมตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
ยิ่งเธอเข้าใกล้เท่าไหร่ลมหายใจยิ่งขาดตอน ซ่อนไว้อย่างไร
" นายหน้าแดง สึนะโยชิ " ร่างสูงที่นอนตรงตักผมเงยหน้าขึ้นมาพูด
" เอ่อ..ครับ " ผมตอบแบบเสียงสั่นๆ
' จะไม่ให้แดงได้ไงล่ะ เล่นนอนตักกันแบบนี้ ผมใจเต้นจนจะกระดอนออกมาแล้วนะ '
" ทั้งๆที่เราคบกันมาเดือนนึงแล้ว นายก็ยังใสซื่อเหมือนเดิมน่ะละ " ร่างสูงบ่นก่อนที่จะหลับตาลง
ผมมองร่างสูงที่กำลังหลับตาพริ้ม ดูท่าทางจะหลับสบายมากเลยเสียด้วย
' คุณไม่รู้สึกเขินแบบนี้บางรึไงนะ ทุกครั้งที่ผมใกล้คุณ ทำมห้ผมเผลอหยุดหายใจไปช่วงนึงเลยทีเดียวนะครับ '
หากมีสักคนเห็นได้ไม๊ หยุดฉันที ..
' ผมขอได้มั้ย ถ้ามีใครแถวนี้เห็นผมเป็นแบบนี้ ช่วยเรียกสติผมกลับมาที
ก่อนที่คุณฮิบาริจะพบเห็นว่าผมกำลังจองคุณอยู่ '
จับฉันเอาไว้ ดึงฉันเอาไว้ ส่งเสียงเรียกหัวใจ ของฉันคืนมาในตอนที่ฉันสัมผัส สายตา อ่อนโยนที่ทำให้ใจฉันล่องลอยเพราะเธอ
' โกคุเทระคุง ... ยามาโมโตะ ถ้าเห็นฉันเหม่อลอย ช่วยอย่างนึงได้มั้ย ช่วยเรียกฉันที เพราะทุกครั้งที่ฉันมองคุณฮิบาริ
หัวใจของฉันก็จะล่องลอย ไปตามสายลม ที่เป็นแบบนี้กูเพราะคุณคนเดียวเท่านั้นนั่นแหละ
เพราะ คุณฮิบาริคนเดียว... '
ปลุกฉันได้ไม๊ ดึงฉันเอาไว้ ก่อนที่เธอจะมาเห็น จะมาพบเจอ...ก็ยังไม่อยากให้รู้ อาการที่เป็นอยู่ จากคนๆหนึ่งที่ใจทั้งใจมันรักเธอ
" นายมองหน้าฉันแบบนั้นทำไมกันฮะ ? " ร่างสูงลืมตาขึ้นมาพบผมที่กำลังจ้องหน้าร่างสูง
" เอ่อ..เปล่าครับ คุณฮิบาริงานเยอะ ไม่รีบไปทำงานเหรอครับ " ผมถามคุณฮิบาริ
" ฉันทำเสร็จใกล้จะหมดแล้ว จะได้อยู่กับนายนานๆซักที " ร่างสูงพูดแล้วยิ้มบางๆ
' ยิ่งคุณยิ้มแบบนั้น มันทำให้ผมเพ้อมากขึ้นนะครับ ผมไม่กล้าจะบอกให้คุณรู้ว่าผมมองคุณอยู่ ยังไม่อยากให้รู้เลย '
" คุณทำเพื่อผมเหรอ.. " ผมถามร่างสูง
" ถ้าฉันไม่ทำเพื่อนาย แล้วจะให้ฉันทำเพื่อใครล่ะ " ร่างสูงตอบแบบห้วนๆ
" ขะ..ขอบคุณนะครับ " ผมยิ้มให้ร่างสูง
" งั้นขอค่าตอบแทนนะ... " ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นมา
" ค่าตอบแทน ? " ผมเริ่มสงสัยกับคำพูดของร่างสูง
" เย็นนี้..ไว้เจอกัน ฉันไปละ " ร่างสูงพูดจบก็เดินจากไปทันที
" เค้าจะทำอะไรเรากันแน่เนี่ย " สึนะพูดกับตัวเองก่อนที่จะเดินกลับไปที่ห้องเรียน
โดยหารู้ไม่ว่า มีคนๆนึงเฝ้าดูการกระทำของทั้งสองคนอยู่ตลอด
' คึหึหึ..ซาวาดะ สึนะโยชิคุงเป็นแฟนกับฮิบาริ เคียวยะ งั้นเหรอ..ฮิบาริ เคียวยะ ฉันจะแย่งแฟนนายแน่ๆ
คอยดูเถอะ... '
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น