[Fiction Reborn] My Love Story [1827]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : ความรู้สึกในใจของฮิบาริ เคียวยะ

เป็นฟิคเรื่องที่ สอง ที่เราแต่งขึ้นแล้ว ฝีมืออาจจะยังไม่ดีเท่าไหร่ ก็ขอฝากฟิคเรื่องนี้ไว้อีกเรื่องด้วยนะงับ ฟิคเรื่องนี้บางตอนจะมีเพลงมาประกอบด้วย ก็ขอฝากฟิคนี้ไว้ด้วยนะงับ นิสัยตัวละครอาจจะเปลี่ยนไปจะมากแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับแต่ละตอนล่ะนะ เราแต่ง NC ไม่เป็นนะ เราถนัดไปทางด้าน PG มากกว่าฟิคนี้ขอเน้น หวานแหวว ละกันนะ ต้องขอโทษคนที่ชอบอ่าน NC ไว้ล่วงหน้าด้วย TT ^ TT


Chapter 2 : ความรู้สึกในใจของฮิบาริ เคียวยะ
Pairing : 1827[Hibari x Tsuna]
Rate : PG – 13
Song : ไม่อยากให้เธอรู้ตัว - พายุ
Mode : Hibari kyoya


ฉันคือคนๆนึงที่เกลียดการสุมหัว
ฉัน..เกลียดสัตว์กินพืชที่อ่อนแอ
ฉันคือผู้คุมกฏของโรงเรียนนี้ ..

ฉันคือฮิบาริ เคียวยะ

เบื่อ..พวกที่ชอบสุมหัวกัน
ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องอยู่กันเป็นฝูงด้วย
ไม่เข้าใจ สัตว์กินพืชที่อ่อนแอเลยซักนิด .. ความคิดของเจ้าพวกนั่น

ไม่เข้าใจเลยซักนิด !!

ทุกเช้า...ฉันมักจะนั่งอยู่ในห้องรับแขกของโรงเรียนนี้เป็นประจำ
นั่งทำงานแบบนี้
บางทีก็นึกเหมือนกัน ... เราทำเพื่อโรงเรียนขนาดนี้
แต่สัตว์กินพืชพวกนี้กลับไม่เคยสนใจเลยซักนิด !!

และ สิ่งๆหนึ่งที่เราจะทำประจำคือ การยืนตรงหน้าต่าง ตรงๆนี้จะเห็นสัตว์กินพืชทุกตัว เดินเข้าโรงเรียนมา
ฉันมักจะมองหาสัตว์กินพืชตัวนึงอยู่เสมอๆ...
นายไม่เหมือนสัตว์กินพืชตัวอื่น....เดี๋ยวก็อ่อนแอ เดี๋ยวก็แข็งแกร่งขึ้นมา

ซาวาดะ สึนะโยชิ

ฉันเริ่มสนใจนายตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้นะ....
นายทำให้ฉันต้องมายืนตรงนี้ทุกๆวัน
แรกๆเบื่อที่นายเป็นคนที่ทำอะไรก็เห่ยไปซะทุกเรื่อง
เป็นแค่สัตว์กินพืชที่อ่อนแอ และ ไม่ได้เรื่องตัวนึง
แต่บางทีนายก็แข็งแกร่งขึ้นมา จนฉันตกใจ..
ทำให้ฉันเริ่มสนใจนายมากขึ้น...เรื่อยๆ
แรกๆฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไป

อยากเจอหน้านาย
อยากคุยกับนาย
อยากใกล้นาย
อยากรู้จักนายมากกว่านี้ ...

หลังจากที่ฉันให้นายมาช่วยฉันทำงาน .. ฉันจึงได้รู้ว่า

ฉัน..รักนาย เข้าให้แล้ว !

เย็น ณ.ห้องรับแขก

สึนะก็มาช่วยฮิบาริทำงานเหมือนทุกๆวัน วันนี้งานค่อนข้างจะเยอะ
สึนะจึงรีบมาเป็นพิเศษ

" คุณฮิบาริ.. "
" นี้งานที่จะให้ช่วยทำ..นั่งซะ " ฮิบาริวางงานแล้วกลับไปที่นั่งของตัวเองเพื่อทำงานของตัวเองต่อ

ฮิบารินั่งมองสึนะที่นั่งทำงานอย่างตั้งใจ..แล้วยิ้มบางๆ

ถ้าบังเอิญเทอมองเห็น ว่าสายตาคู่หนึ่ง แอบมองเทอซึ้งๆอยู่เรื่อยมา


อยากให้เทอไม่ทันคิด ไม่สนใจสีหน้า


ที่เกิดอาการตอนเทอมายืนคุย ข้างๆกัน


'ทุกครั้งที่ฉันเห็นนายนั่งทำงาน ด้วยสายตามุ่งมั่น .. ฉันมักจะขำอยู่ในใจเสมอ..มันเป็นสีหน้าที่น่ารักมากๆ '

" คะ..คุณฮิบาริ..จ้องผมทำไมเหรอครับ ? " สึนะดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
" นายน่ะ..ทำงานของตัวเองไปเถอะน่า " ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงแบบรำคาญ
" ครับ " สึนะพยักหน้าแล้วทำงานของตัวเองต่อ

' ฉันไม่อยากให้นายเห็นสีหน้าในตอนที่นายมองฉัน..ต้องทนเก็บอารมณ์ไว้เรื่อยมา...

ช่วยอย่าสงสัย อย่าได้ไหม ช่วยเห็นใจฉันเถอะ

ช่วยทำไม่เห็นทำเป็นมองข้ามไป

'

" คุณฮิบาริ..เป็นอะไรรึเปล่าครับ คุณดูแปลกไปนะครับ " สึนะถาม
" ไม่ได้เป็นอะไร นายน่ะไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉันหรอก " ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงโมโห สึนะได้แค่หรี่ตาลงแล้ว
นั่งทำงานต่อ

' ทุกครั้งที่ฉันพูดโมโหใส่นาย เวลานายถามว่าฉันเป็นอะไรรึเปล่า..ฉันก็แค่ไม่อยากให้นายสนใจ..ช่วยไม่ใส่ใจฉันได้มั้ย..?? '

ไม่อยากให้เธอรู้ตัว เพราะกลัวเธอรู้จัก
ถ้าเกิดเธอถามฉันจะทำได้อย่างไง
ได้โปรดเถอะอย่าอย่ารู้เลย
ว่าฉันรักหมดหัวใจ แค่หวังดีใกล้ๆ เก็บรักไว้ในใจ แค่นั้นพอ


' ฉันไม่อยากให้นายรู้..ว่าฉันสนใจนาย..ถ้านายถาม ฉันคงจะตวาดกลับไปละมั้ง ? แต่ฉันคงจะพูดความรู้สึกออกไป ว่ารักนายมากแค่ไหน '

ก็จะยังโทรไปหา และพูดจาเหมือนเคย ไม่ส่งข้อความอะไรที่เกินเลย ให้รู้ใจ

ช่วยอย่าสงสัย อย่าได้ไหม ช่วยเห็นใจฉันเถอะ
ช่วยทำไม่เห็นทำเป็นมองข้ามไป

' ฉันรู้..บางครั้งที่ฉันโทรไปหานาย ฉันมักจะพูดแต่เรื่อง งาน ถามเพียงสั้นๆแล้วก็วาง นายอาจจะรำคาญก็ได้มั้ง ? จนตอนนี้อยาก
จะพูดกับนายมากขึ้น พูดเรื่องอื่นๆ อยากจะคุยกันให้มากกว่านี้ แต่ก็ทำไม่ได้อยู่ดี ไม่อยากให้นายสงสัย.. ไม่อยากให้นายรู้ว่าฉันรักนาย
ขอร้อง..ช่วยมองข้ามไป..เถอะนะ '

" คุณฮิบาริ..งานเสร็จแล้วนะครับ " สึนะหันมายิ้มบางๆ
" นายกลับบ้านไปเถอะ "
" ครับ ขอบคุณมากนะครับ " สึนะโค้งคำนับเล็กน้อย
" เดี๋ยว ! " ฮิบาริตะโกน ขณะที่สึนะกำลังจะเปิดประตู
" กลับบ้านดีๆนะ ไปได้แล้วไป.. " ฮิบาริพูดเบาๆ พยายามเก็บอารมณ์ให้ได้มากที่สุด
" อ่ะ..ขอบคุณครับ " สึนะขอบคุณแล้ววรีบวิ่งออกไปทันที

' ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย ? .. นายหน้าแดงด้วย...

นายคงจะมีใจให้ฉันใช่มั้ย ?

หรือฉันจะเข้าข้างตัวเองมากไป ??? '

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านเหมือนเคยนะงับ จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะ
ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็อภัย ณ ตรงนี้ ด้วยนะงับ ^ ^