คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : KISS...
ขอโทษมากๆค่ะที่มาอัพช้า ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว จะมาอัพให้บ่อยขึ้นนะค่ะ และขอขอบคุณทุกๆ commentด้วยค่ะ
..............................................................................................................................
Chapter 7 kiss
ห้องสายหมอกคนใหม่ของวาเรีย
“คึหึหึหึ”
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะครับ อาจารย์~~”ฟรานพูดเสียงยานคางอย่างอารมณ์เสียนิดๆ เมื่อรู้ว่าอาจารย์ตัวดีของตนหาเรื่องมาใส่หัวกบ
“ทำไมล่ะ เจ้าตัวเล็ก”
“จะอะไรซะอีกล่ะครับ อาจารย์คิดยังไงน่ะครับ ถึงได้ปลอมเป็นผม ไปท้ารุ่นพี่เบลแย่งรุ่นพี่ไวเปอร์น่ะครับ”
“ก็หลายเหตุผลอยู่ ยังงัยก็ช่วยฉันหน่อยไม่ได้หรอ แค่ช่วยแกล้งจีบไวเปอร์น่ะ ไม่ใช่งานยากซะหน่อย”
“มันก็ได้อยู่แหละครับ แต่ว่าทำไมอาจารย์ไม่ปลอมเป็นผม ไปจัดการเองล่ะครับ”
“พอดีว่าฉันตอนนี้ มีเรื่องสำคัญที่ต้องสะสางอยู่น่ะ” มุคุโร่เบือนสายตาออกไปมองนอกหน้าต่าง ฟรานที่ยังสงสัยในคำพูดอยู่จึงหันไปมองตาม ก็ถึงกับบางอ้อ…ภาพที่เห็น คือภาพของโครม โดคุโร่ที่นั่งเล่นอยู่ที่สวนดอกไม้อย่างมีความสุข โดยมีฮิบาริ เคียวยะ ยืนมองอยู่ด้วยสายตาและรอยยิ้มอันแสนอ่อนโยน
‘คึหึหึหึ ฮิบาริ เคียวยะ ผมขอคนของผมคืนนะครับ’
ฉึก! ฉึก! ฉึก!
“โอ้ย~~เจ้าชายจะทำยังงัยดีน้า ทำงัยดี~~~~”
“เว้ยยยยยยย! แกหุบปากสักทีได้มั้ยวะ ไอ้เบล!”เสียงแปดหลอดของสควอลโล่ ดังขึ้นมาอย่างหมดความอดทน เมื่อฟังไอ้เจ้าชายบ้านี่บ่นๆๆๆๆๆๆๆ จนเขาทำงานทำการไม่ได้ พอเขาไล่มันไป มันก็เสือกทำหน้าเศร้าแล้วก็พูดว่า
“สควอลโล่เป็นโถส้วมระบายความทุกข์ให้เจ้าชาย ช่วยฟังเจ้าชายบ่นหน่อยไม่ได้หรอ เจ้าชายอยากสบายใจขึ้นอ่ะ”
มันจะบ่น มันจะปามีดเล่นเชียดหัวเขาไปมา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรมันมาก แต่ที่มันดันบอกว่าเขาเป็นโถส้วมนี่สิ…น่าเอาไปเชือดนัก
“สควอลโล่”เสียงเรียกของคนในความคิด ทำให้ตื่นจากภวังค์
“คราวนี้อะไรอีกล่ะ”
“ถ้าเป็นสควอโล่ตอนนี้ จะทำยังงัยหรอ?”
“หืม?”
“เจ้าชายตอนนี้น่ะ หลังจากที่ฟังเจ้ากบพูด ก็ไม่กล้าเข้าหามาม่อนเลยนะ ถ้าเกิด…เจ้าชาย เป็นคนฆ่ามาม่อนจริงๆล่ะ เจ้าชายจะทำอย่างไรดี มาม่อนคงโกรธ เกลียด เจ้าชายแน่เลย….”
“เบล…”
“ชิ ตอนนี้ เจ้าชายมันน่าสมเพชที่สุดเลย รำคาญตัวเองชะมัด”น้ำเสียงที่สั่นเครือเพราะความเศร้าและอ้างว้าง ทำให้สควอลโล่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ดวงตาวารีนสวยลอบมองใบหน้าเบลด้วยความสงสาร(?) ก่อนจะลุกขึ้น เดินเข้าไปหา แล้ว……
โป๊ก!
“โอ๊ย! สควอโล่เขกหัวเจ้าชายทำไมเนี่ย” เบลถาม เอามือกุมหัวพร้อมทำแก้มป่องอย่างน่ารัก
“ก็เขกหัวเรียกปัญญาแกไงล่ะ แกจะไปคิดอะไรนักหนาห๊ะ กับเรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ก็ช่างมันก่อนสิ แต่ตอนเนี่ย ปัจจุบันนี้ แฟนแกกำลังจะถูกไอ้หัวกบงาบไปกินนะเว้ย ถ้าแกยังมัวคิดแต่เรื่องพรรณนั้น เดี๋ยวก็เสียใจภายหลังหรอก”
“ส..สควอลโล่”
“ไหนบอกฉันหน่อยสิว่า เบลเฟกอล prince the ripper คนนี้ จะยอมแพ้ไอ้หัวกบนั้นมั้ยห๊ะ ว่างัย?”คำพูดเรียกปัญญา(?)ของสควอโล่ทำให้เบลยิ้มแป้น
“ชิชิชิ คนเป็นเจ้าชาย ไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้หรอก”
“เออ ต้องให้มันได้อย่างนี้สิ”
“งั้น เจ้าชายไปก่อนน้า ชิชิชิ”
ปัง!
พอเบลออกไปจากห้อง สควอลโล่ก็รีบคว้ามือถือขึ้นมากดเบอร์อย่างรวดเร็ว
ตรู๊ด~~~
“ครับ ท่านสควอลโล่”
“เคลลี่ ฉันวานอะไรหน่อยสิ นายเป็นคนเดียวที่ฉันไว้ใจ”
“สั่งเลยครับ”
“ช่วยสืบเรื่อง การตายของมาม่อน และการที่อัลโกบาเลโน่มาที่ยุคนี้ให้หน่อยสิ เป็นความลับนะ ระหว่าง
ฉันกับนาย”
“รับทราบครับ”
ปัง!
“มาม่อน…เจ้าชายมาเยี่ยมแล้ว”เบลพูดพร้อมโผเข้าไปสวมกอดร่างบางที่นั่งอ่านหนังสือบนเตียงซะแน่น
“บอกแล้ว ว่าชื่อไวเปอร์ไงล่ะ!”มาม่อนตะโกนใส่ กำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหลุดจากอ้อมกอด แต่ก็เป็นเรื่องยากเมื่อคนตรงหน้าแรงเยอะอย่างกับอะไร
“ปล่อยนะ”
“ไม่อาว ก็คนมันคิดถึงนินา~~”พูดพร้อมขโมยหอมแก้มนวลๆนั่นฟอดใหญ่ แกล้งไปซุกไซด์ที่ลำคอขาวก่อนจะขบเบาๆจนเกิดรอยแดงขึ้น
“อ๊ะ!”
เบลเฟกอลมองหน้ามาม่อนที่ตอนนี้หน้าขึ้นสีจัด อย่างน่ารัก นัยน์ตาภายใต้เส้นผมสีทองฉายแววเจ้าเล่ห์ มือหนาค่อยๆกดร่างบางลงกับพื้นเตียง แล้วกระโดดขึ้นคร่อม
“จะทำอะไรน่ะ?!”
“นั้นสิ จะทำอะไรน๊า~~”เสียงกวน(บาทา)ดังขึ้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่ริมฝีปาก อย่างที่ทำเอามาม่อนถึงกับกลืนน้ำลายเอื๊อก
‘หนอย ถ้ามีแรงสักหน่อยนะ จะเล่นให้มันไปนอนหยอดข้าวต้มที่โรงพยาบาลเลย….เจ็บใจโว้ยยยยยยย’
“ชิชิชิ เจ้าชายขอนะ”
“ขออะ…อุ๊บ”
ริมฝีปากหนาทาบทับกับริมฝีปากบางอย่างอ้อยอิ่ง ดูดกลืนทุกสรรพเสียง เรียวริ้นร้อยค่อยๆแทรกเข้ามา เกี่ยวกวัดภายในโพรงปากอย่างร้อนแรงและโหยหา ก่อนจะค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นความอ่อนโยนจนหัวใจแทบลลาย ดวงตาสีม่วงคู่งามพริ้มลงด้วยความเคลิบเคลิ้ม เอามือไปคล้องคอร่างสูงโดยไม่รู้ตัว ทั้งสองแลกเปลี่ยนความหอมหวานเนิ่นนาน จนกระทั่งร่างสูงยอมถอนริมฝีปากออก
“แฮ่ก แฮ่ก”เสียงหอบหายใจร่างบางดังขึ้น ดวงหน้าหวานแดงจัด ไม่กล้าแม้จะสบกับสายตาที่มองมาของร่างสูง
“ชิชิชิ มาม่อนน่ารักจังเลย หวานซะด้วยสิ”คำชมที่ทำให้หน้าแดงที่แดงอยู่แล้วแดงขึ้นไปอีก
“อะ ไอ้…”อยากจะด่าใจจะขาด แต่ว่า…มันพูดไม่ออก ให้ตายก็ไม่บอกหรอก ว่านั้น…เป็นจูบแรกของเรา และที่สำคัญ เราเอง….ก็เผลอใจไปกลับจูบของเจ้าหมอนี่แล้วด้วย
“ว่าไงล่ะ หืม”
“นายมัน…”
“ชิชิชิ ไม่เอาน้า~~ถ้าโกรธแล้วเดี๋ยวไม่สวยน้า”
“ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวาน”
“ปากเจ้าชายหวานหรือไม่หวาน ก็ชิมไปแล้วนี่ น่าจะรู้น้า ชิชิชิ”
“…”
“หรือว่า…”เบลค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาจนใบหน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
“หรือว่า…ต้องให้พิสูจน์อีกรอบ”
“มะ ไม่ อุ๊บ! อื้อ”ริมฝีปากถูกครอบครองอีกรอบ ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปหาความหอมหวานจนร่างบางเริ่มเคลิ้ม ใช้ลิ้นตอบสนองแบบไม่ประสีประสาอย่างไม่รู้ตัว มือเรียวเผลอลูบไล้ไปตามแผ่นอกกว้าง การตอบสนองของร่างบาง ทำให้เบลสติแตกจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือหนาแทรกเข้าไปใต้เสื้อ ลูบไล้แผ่นหลังเนียนก่อนจะค่อยๆ ปลด…....
ตัดฉึบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ความคิดเห็น