CA: WinterShield's Store

ลำดับตอนที่ #11 : Drabble : Anywhere I would have followed you {Steve's POV}

Anywhere I would have followed you (20160522)

Steven Rogers’ POV

Drabble

มันเป็นที่ที่เขาตามไปได้

ครั้งนี้ ที่ที่บัคกี้ไป มันเป็นที่ที่เขาตามไปได้

โลกไม่เชิงว่าสงบสุขดีนักในช่วงปีถัดมาหลังจากที่เขาได้ทิ้งโล่ลงคืนให้แก่รัฐบาล แต่มันก็ไม่มีเรื่องร้ายแรงเกินกว่าที่คนอื่น ๆ จะรับมือไม่ไหวจนต้องเรียกหาเขา สตีฟเหม่อลอย นั่งมองเพื่อนรักที่หลับอยู่ในแคปซูล สัญญาณชีพจรยังคงเป็นปกติดี มองไปก็นึกสงสัย อยู่ในสภาพอย่างนั้นจะฝันหรือเปล่า และจะฝันถึงอะไร หากเห็นความทรงจำในช่วงที่ถูกใช้เป็นอาวุธคงนับเป็นฝันร้าย และถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ฝันที่มีเราก็คงนับเป็นฝันดี เพราะนั่นมันก็เป็นฝันดีของเขาเหมือนกัน ช่วงเวลายี่สิบกว่าปีที่ได้เป็นตัวของตัวเอง ชายขี้โรคธรรมดา ๆ คนหนึ่งกับชายหนุ่มมากเสน่ห์ที่ไม่รู้ทำไมถึงทิ้งกันไปไม่ได้สักที

“ถ้ามีโอกาส ฉันก็อยากจะตามนายไปอีก” สตีฟกล่าวเสียงแผ่ว ก้มศีรษะลงเล็กน้อยให้หน้าผากแตะกระจกใสเย็นเยียบ “พอนายกลับมาฉันก็ไม่อยากอยู่คนเดียวแล้ว บัคกี้”

ถูกโกรธแน่ ๆ หากว่าบัคกี้รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่บัคกี้ไม่รู้ เพราะอย่างนั้นก็ตามใจตัวเองดีกว่า เป็นคนที่เห็นแก่ตัวบ้าง ทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง

สตีฟก้าวถอยออกห่างไปนั่งบนเตียง รับการตรวจสุขภาพ ไม่ช้าไม่นานนักก็เสร็จเรียบร้อย นัยน์ตาสีฟ้าหม่นหมองไร้ชีวิตชีวาทอดมองไปยังสิ่งที่เพิ่งถูกติดตั้งมาไม่นาน

“คิดดีแล้วหรือกัปตัน” เสียงนุ้มทุ้มกล่าวถาม แล้วสตีฟก็โค้งหัวเป็นการทำความเคารพผู้ที่เพิ่งสนทนากับตนเอง “คิดดีแล้วครับ ฝ่าบาท … ผมรบกวนท่านมากทีเดียว แต่หากวันใดต้องการความช่วยเหลือ … สิทธิในการตัดสินใจเป็นของท่าน” ปิดท้ายประโยคด้วยรอยยิ้มสุภาพ ทีชัลลาพยักหน้ารับ เดินไปคุยกับพยาบาลสองสามคำแล้วก็เดินจากไป

เสื้อผ้าที่สวมโปร่งโล่งสบายตัว ตรงแท่นที่ใช้นอนไม่นุ่มไม่แข็งจนเกินไป สายที่รัดตัวเอาไว้ก็หนาแน่นดี นึกคิดไปเรื่อยเปื่อย จนเวลาช่วงสุดท้ายใกล้เข้ามาสตีฟก็เหลือบมองคนที่หลับสนิทอยู่ก่อนแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลับตาลงบ้าง

หนาวชะมัด

นั่นเป็นความคิดสุดท้ายของสตีฟ โรเจอร์ส