คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : C H A P T E R 2 - เรื่องของเรา ?
เรื่องของเรา ?
“เฮ้ย ไอ้เวย์ ตื่นได้แล้วมึง เฮ้ย!”
ผมได้ยินเสียงของไอ้แฮทแว่วๆ แต่ความง่วงก็ทำให้ผมหลับต่อ ก่อนจะต้องเบิกตาโพลงเมื่อมันเอาน้ำเย็นมาราดใส่ผม!!
“มึงทำบ้าไรวะ!!!”
ผมหันไปตะโกนใส่มัน พลางสะบัดผมไล่น้ำเย็นๆ ออก
“ก็กูเรียกแล้วมึงไม่ยอมตื่นอ่ะ กูก็นึกว่ามึงเป็นห่าอะไร ก็เลยลองเอาน้ำราดไงเผื่อมึงจะตื่น –O-“
“บ้านมึงสิ ปลุกกูดีๆ ก็ได้”
“กูปลุกมึงดีๆ มาหลายรอบแล้วนะ แต่มึงไม่ยอมตื่น - -*”
“หาวว.. พวกมึงจะทะเลาะกันทำไม กูง่วง ไปหาไรกินกันก่อนดิ”
ไอ้เม้าส์พูดหยุดการทะเลาะกันของผมกับไอ้แฮท ก่อนที่ไอ้แฮทจะเดินเข้าไปในสวนและไอ้เม้าส์ก็เดินเข้าไป
ผมมองตามงงๆ ว่าถ้ามันจะหาอะไรกินแล้วพวกมันจะเดินเข้าสวนกันทำไม - -?
“พวกมึง จะไปหาไรกินก็ที่โรงอาหารดิ เข้ามาในสวนมึงจะแดกหญ้าหรอ?”
ผมพูดพร้อมลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตาม และก็ต้องชะงกเมื่อเห็นโต๊ะน้ำชาตัวใหญ่ตั้งตระหง่านกลางสวน - -
“เฮ้ย! นี่อะไรวะ =[]=!!”
“หือ ? โต๊ะน้ำชาไงมึง”
ไอ้แฮทว่าพลางหยิบของออกมาจากหลังต้นไม้ต้นนึง
คือผมเข้าใจว่านั่นคือโต๊ะน้ำชา แล้วมันมาจากไหนล่ะ ? พวกมันเอามาจากไหน ? แล้วเอามาได้ยังไง ?
“มึงไม่ต้องทำหน้าสงสัยขนาดนั้นหรอก โต๊ะน้ำชาของบ้านกูเอง กูไม่ได้บอกมึงเพราะกะจะเซอร์ไพรส์มึงสักหน่อย แต่ดูมึงจะอึ้งมากกว่าเซอร์ไพรส์นะ”
ไอ้แฮทว่าพลางจัดของลงบนโต๊ะน้ำชา มีทั้งพายแอปเปิ้ล คัพเค้ก และบลาๆๆ
“มึงก็มานั่งกินสิ จะยืนบื้อหาอะไรวะ”
ไอ้แฮทสั่งพลางกวักมือให้มานั่ง ผมทำหน้าอึกอักนิดๆ ก่อนจะเดินไปนั่งกับมัน
“แดกไรก็แดก มื้อนี้กูเลี้ยงเอง”
มันพูดพลางงับครัวซองเข้าปาก ผมจึงหยิบคัพเค้กรูปร่างหน้าตาประหลาดที่เขียนคำว่า ‘eat me’ ตกแต่งหน้าตาของมันขึ้นมากิน
“อร่อยมั้ยมึง ชิ้นนั้นอ่ะ”
“อือ ก็อร่อยดีอ่ะ”
“อือ กูว่าจะเอาชิ้นนั้นให้ไอ้เชสกิน แต่ เอ่อ มึงแดกไปแล้ว”
“เชส?”
ผมหันไปถามมันพลางทำหน้าสงสัย ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อเช้าไอ้กระต่ายขาวมันก็พูดถึงคนชื่อ เชสๆ อะไรเนี่ยแหละ
“เชสเชียร์ คนสนิทของสวิฟท์”
มันพูดพร้อมบี้ครัวซองในมือจนเละ –[]-
“ละ...แล้ว ไอ้คัพเค้กชิ้นนี้มันทำไมเหรอ ^^’”
ผมถามพลางโชว์คัพเค้กในมือให้มันดู ก่อนที่มันจะแสยะยิ้ม - -‘
ผมว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ ชัวร์!
“ไม่มีอะไรหรอกมึง แดกได้ กูยังไม่ได้ใส่ยาอะไรลงไป กะจะใส่หลังพักเที่ยง เพราะกูจะโดดไปที่งานแสดงของห้องพี่มึงวันนี้”
“งานแสดง?”
เออ ผมลืมเรื่องนี้ไปเลย! เรื่องที่ห้องพี่ผมแสดงละครวันนี้ –[]-
“อือ มึงไปเปล่า คาบบ่ายกูกะจะโดดไปดูนี่แหละ”
“ไปดิๆ กูสัญญากับพี่ไปแล้วว่าจะไปดู”
“อ่าฮะ ไอ้เม้าส์อ่ะ”
ไอ้แฮทว่าพลางหันไปถามบุคคลที่สามที่ตอนนี้หลับปุ๋ยไปแล้ว - -
“เอ่อ ตอนนี้กูคิดว่าจะปล่อยให้มันนอนที่นั่นแหละ ไม่กวนมันและ”
“คิดเหมือนกูเลย - -“”
“ไปๆ กินต่อๆ เดี๋ยวหมดเวลาพักจะยุ่ง”
“เออๆ”
ตอนนี้ผมกับไอ้แฮทมาถึงหน้าเวทีแสดงละครของห้องพี่สาวผมแล้ว ตอนนี้บนเวทีกำลังเตรียมการแสดงกันอยู่ และไม่น่าเชื่อว่าจะมีเด็กนักเรียนโรงเรียนผมมาดูกันเยอะมาก จนเบียดกันไปหมด
“ไอ้แฮทมึงอยู่ไหนวะ”
ผมตะโกนหาไอ้แฮทที่โดนพวกสาวๆ ของโรงเรียนเบียดกันแย่งหน้าเวทีจนหลงกันแล้ว ไม่เข้าใจชะนีนางน้อยพวกนี้จะแย่งกันทำไม - -*
ผมคิดพลางเดินออกมาอยู่ด้านนอก พลางมองหาไอ้แฮทก่อนจะต้องชะงักเมื่อเห็นกระต่ายสีขาวเดินมาทางผม ผมยืนมองสักพักมันก็มาหยุดอยู่หน้าผมพลางพูดให้ได้ยินกันสองคน
“มาให้กูกระทืบมึงหรอ หึ”
ก่อนที่มันจะเดินไปหลังเวทีกับบรรดาเพื่อนผอง หนอนผีเสื้อ และบลาๆ
“อย่ามาทำเป็นเก่งหน่อยเลย ไอ้กระต่าย!!!”
ผมตะโกนก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาอยู่ด้านหลัง และได้ผลมันหันมามองผมผ่านหัวมาสคอตกระต่าย พลางเอานิ้วมาชี้หน้าผมเหมือนเป็นการคาดโทษ
ฮ่าๆๆ มึงจะทำไรกูได้
ได้แต่คิดเท่านั้นแหละครับ ไม่กล้าพูดออกไปหรอก - -‘
ว่าแต่ผมจะไปหาไอ้แฮทจากไหนดีเนี่ย ผมคิดพลางหันซ้ายหันขวา ก่อนจะเดินดุ่มๆ ไปตามหาโดยไม่มีจุดหมาย - -
< Hatter >
“เฮ้ย ไอ้เวย์ มึงอยู่ไหนวะ - -*”
ผมตะโกนหาไอ้เวย์พลางเบียดไปกับฝูงชนสาวๆ ที่มาออกันเพื่อดูการแสดงละคร แต่ผมคิดว่าพวกหล่อนไม่ได้มาดูการแสดงหรอก มาดูผู้ชายมากกว่า -___,-
ผมคิดพลางหาไอ้เวย์ที่หลงกันไปแล้วก่อนที่จะมีมือหนึ่งมาฉุดผมออกจากดงชะนีแร้ง
“เดินคนเดียวเดี๋ยวก็โดนฉุดหรอกครับ”
เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้ผมสะดุ้งก่อนจะรู้เลยว่าคนที่ฉุดผมคือใคร!
“ไอ้เชส!”
ผมหันไปตะโกนใส่หน้ามันที่ต้อนนี้ใส่หน้ากากแมวอยู่ ใช่ หน้ากากแมว - - ที่มันต้องใส่เพราะมันเล่นเป็นแมวในละครเวทีเรื่องอลิซของห้องมัน เฮอะ เล่นเป็นแมวเจ้าเล่ห์เหมือนตัวเองเลย
ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดอะไรมาก มันก็จับข้อมือผมพลางฉุดให้เดินตาม
“ปล่อยนะเว้ย จะพากูไปไหนเนี่ย”
“เอาน่า เดี๋ยวก็รู้ : )”
มันยิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่มแบบแปลกๆ จนทำให้ผมขนลุก!!
“ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยไอ้แมวปัญญาอ่อน ไอ้แมวบ้า ไอ้แมวนิสัยไม่ดี!!”
ผมพยายามดึงข้อมือของตัวเองออกจากการเกาะกุม ทั้งสะบัด ทั้งใช้มืออีกข้างหยิกแขนมัน แต่ดูเหมือนไอ้มือปลาหมึกนี่จะไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เลย - -
“เฮ้ย นี่มันจะแสดงแล้วไม่ใช่เหรอ แกก็ไปเตรียมตัวสิเว้ย!”
“ยังไม่ถึงฉากของกระผมสักหน่อยนี่ครับ”
มันพูดเป็นทางการใส่ผมพลางลากผมไปหยุดอยู่ที่...
สวน - -
แล้วจะลากกูกลับมาที่นี่ทำพระแสงหอกอะไรล่ะวะ!!
“ที่นี่แหละ ^^”
“แล้วจะพามาทำไมฮะ!”
ตอนนี้ไอ้เม้าส์มันยังนอนอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้ด้วยสิ ไม่แน่มันอาจจะเดินออกไปนอนที่อื่นหลังจากไม่เห็นพวกผมแล้วก็ได้ แต่ตอนนี้ขอให้มันยังอยู่ที่สวนด้วยเถอะ!
มันพาผมเดินไปยังข้างในสวน พร้อมๆ กับผมที่ยืนภาวนาขอให้ไอ้เม้าส์ยังอยู่ เห็นบื้อๆ แบบไอ้เม้าส์ก็เถอะ มันคว้ารางวัลเหรียญทองคาราเต้มา 3 สมัยแล้วนะ
และแล้วความหวังของผมก็ดับลงเมื่อไม่เห็นหัวไอ้เม้าส์นอนอยู่แล้ว - -
“เรามาเคลียร์เรื่องของเราดีกว่าเนอะ แฮทเทอร์”
มันหันหน้ามาหาผมพลางถอดหน้ากากแมวออกแล้วยิ้มที่มุมปาก อยู่กับมันชักไม่ปลอดภัยแล้วไงล่ะ - -‘
“เรื่องของเราอะไร อย่าเพ้อสิมึง ปล่อยมือกูได้แล้ว กูจะไปดูการแสดง”
ผมพูดรัวๆ ก่อนจะสะบัดข้อมือให้หลุดจากการเกาะกุม แต่ก็ต้องหยุดเมื่อทำไปแล้วมันไม่มีวี่แววว่าจะหลุด
ตอนนี้ได้แต่ขอให้ไอ้เวย์เดินมาหาผมที่นี่ด้วยเถอะ!!
_________________________________________________
TALK .
มาต่อแล้วกับตอนที่ 2 เกี่ยวกับน้องแฮทของไรท์เตอร์ -3-
ขอโทษนะที่หายไปนาน น๊าน นาน พอดีไรเตอร์ติดเกมส์ใหม่ -..-
นั่นก็คือเกมส์ ไอก้า! ใครเล่นมาเล่นกับไรเตอร์ได้นะ ไรเตอร์ยินดีเล่นด้วย ( นี่หรือคือความขยัน ?)
และก็ไรเตอร์ยืมไอดีน้องมาเล่น แต่ตอนนี้ไรเตอร์สมัครใหม่แล้วนะ! =[]=!!! มีเป็นของตัวเองแล้ว! ว้าววว!
ส่วนใครที่อยากรู้เบื้องหลังของแฮทเทอร์กับเชสเชียร์ ติดตามได้ในตอนต่อไป ไรเตอร์จะขยันอัพเยอะๆ ถ้าไม่ขี้เกียจซะก่อน 555+
ความคิดเห็น